ΞΕΚΟΛΛΑΜΕ. Εκείνο που συμβαίνει είναι ότι ξεκολλαμε, όπως στην τελική σκηνή της ταινίας του Κουστουρίτσα , το Underground.. Κάποτε μας ενωνε ο κοινωνικός δεσμός , η σχέση , οικονομική, κοινωνική , πολιτική , η ψευδαίσθηση σχετικής ισότητας στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο , στο σχολείο, στον έρωτα και στις κοινές εξόδους στα μπαράκια και στα κέντρα διασκέδασης , η σχετική ευημερία που προσέφερε στη χώρα το ΠΑΣΟΚ και το κουκουλωμα των κοινωνικών ανισοτήτων. Επειτα ήρθαν 10 χρόνια τουλάχιστον άγριας κρίσης και μνημονίων που άφησαν να φανεί η έρημος του πραγματικού . Η κρίση δεν μας έκανε καλύτερους , έδειξε αυτό που είμαστε. Το κοινό χαρακτηριστικό όλων μας είναι πια η Ματαίωση και η μοναξιά , μια μοναξιά όχι πια , μόνο ψυχολογική, συναισθηματική αλλά και Υλική, η μοναξιά της Απόγνωσης : Το μέλλον έχει καταβροχθισθει και το παρόν μας υποσκάπτεται .Και βλέπουμε επίσης να εξαφανίζεται και η συμπόνια , ο άλλος όταν πενεται μας προκαλεί τρόμο και απέχθεια ίσως γιατί μας δείχνει την δική μας μοίρα. , ο μετανάστης , ο πρόσφυγας θυμό , η έγκληση για βοήθεια και συμπαράσταση, οργή. Αρνουμαστε να βοηθήσουμε τον Άλλον , το Πλησίον και , ταυτόχρονα περιμένουμε βοήθεια από ποιον ;Και , αναδύονται ξανά κοινωνικές ανισότητες και αντιθέσεις πελώριες που είχαμε απωθήσει : Δεν αφορούν μόνο το παρόν : καθώς οι προσδοκίες για ένα καλύτερο μέλλον ποδοπατούνται βάναυσα , ο καθένας συστρέφεται αναδρομικά γύρω από την προσωπική και οικογενειακή του ιστορία . Από που ξεκίνησε , που έφτασε .Και , καθώς οι ανισότητες ήταν ήδη τρομερές και στην αφετηρία , αναδύονται ξανά τα απωθημενα τραύματα : Οι φτωχοί θυμούνται και αναμασούν πικραμένοι τις οικογενειακές ιστορίες από την δεκαετία του 60 και 70 και πιο παλιά από το 50 , των πατεράδων και μανάδων , παππούδων και γιαγιάδων και , ανα- καλύπτουν το ποσο σκληρά Ταξική είναι η Ελληνική κοινωνική δομή , το ποσο αυτός που έχουν δίπλα τους και συναναστρέφονται ξεκίνησε από άλλη αφετηρία , οι πρόγονοι του π.χ ήταν μαυραγορίτες στην κατοχή ενώ οι δικοί του ήταν στο ΕΑΜ και στον ΕΛΑΣ . Ξεκολλαμε όπως οι πάγοι που λυώνουν * στον. Αρκτικό κύκλο με την κλιματική αλλαγή και , ρωγμές και χάσματα πελώρια ανοίγουν στο έδαφος της Ελληνικής κοινωνίας Και οι Αναθυμιάσεις των απωθημένων από το παρελθόν δηλητηριάζουν το παρον. * ( Εκείνο που λυωνει είναι η κυρίαρχη ιδεολογία , το ιδεολογικο τσιμέντο κατά Αλτουσέρ. ΞΕΚΟΛΛΑΜΕ ) Υ.Γ Και ξεκολλαμε επίσης όχι μόνο ταξικά αλλά και από άποψη Φύλου , καθώς τα εμφυλα στερεότυπα και προκαταλήψεις και βεβαιότητες για τον ρόλο του άνδρα και της γυναίκας καταρρέουν όχι μόνο η κυρίως από την κοινωνική αμφισβήτηση αλλά πρωτίστως από την τρομακτικη επιτάχυνση των κοινωνικών αλλαγών .Τρίζουν έτσι τα θεμέλια του Ιδεολογικού Τσιμέντου σε μοριακό επίπεδο : στο επίπεδο π.χ της Σεξουαλικότητας και του Ερωτικού δεσμού . Σε επίπεδο οικογένειας επίσης ....Αυτοί οι τριγμοί δεν οδηγούν αναγκαστικά και από μόνοι τους σε επαναστατικές αλλαγές ... Μπορεί να προκαλέσουν και μια αβάσταχτη Νοσταλγία για την εποχή ( την φαντασιακή η πραγματική ) που ήμασταν κολλημένοι και υπήρχε ακόμα ο κοινωνικός δεσμός . Μπορεί η Νοσταλγία να αποτελέσει συγκολλητική ουσία που θα ξανακολλησει την ελληνική κοινωνία ; Μπορεί , με έναν Εφιαλτικό τρόπο.
Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2022
Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2022
Ιδού ο Εθνολαικισμος
Ιδού ο Εθνολαικισμος Έχω κι άλλες. φορές γράψει σχετικά αλλά μου δίδεται η ευκαιρία να το επαναλάβω : Η διαφορά της δικής μου προσέγγισης στον από τον. εθνι -κο -Λαϊκισμό ως όρο που καθιέρωσε ο Ανδρέας Πανταζόπουλος , δεν είναι απλώς λεκτική : Στη δική μου προσέγγιση ο Εθνολαικισμος διαφέρει από τον Εθνικισμό του 19ου και 20 ου αιώνα γιατί - μεταξύ άλλων , εκείνος συνδεόταν κατά κύριο λόγο με τον Έντυπο λόγο ( βλ και Άντερσον , Κατά Φαντασίαν κοινότητες ) ενώ ο Εθνολαικισμος με τον Τηλε- οπτικό( με τον τρόπο που έδειξε καθαρά ο Νηλ Ποστμαν στο Διασκέδαση Μέχρι Θανάτου ,ο Δημόσιος λόγος στην εποχή του Θεάματος ) αλλά και τον Παροντισμο και την επιτάχυνση του χρόνου. . ( κατά την άποψη μου η προσέγγιση του Ανδρέα Πανταζοπούλου αφήνει απ' έξω το ζήτημα του μέσου επικοινωνίας ( έντυπος η τηλεοπτικός λόγος ) και επικεντρώνεται στο περιεχόμενο του λόγου , την σύνδεση του σημαίνοντος Έθνος με το σημαίνον Λαός.) Τώρα για δείτε την τηλε -επίδειξη των Ραφαλς με το σηματακι του κυβερνώντος κόμματος και την πομπώδη προβολή του " εξοχότατε " κλπ . Δεν είναι Εθνολαικισμος με περικεφαλαία , ένας εξαιρετικά αβαθής , τηλεοπτικός , ιδιωτικοποιημενος νεοφιλελεύθερος " εθνικισμός " που θυμίζει Άρτον και θεάματα ; Οι φιλελεύθεροι που για χρονια ταύτιζαν τον Εθνολαικισμο κυρίως με τον ΣΥΡΙΖΑ ας το ξανασκεφτούν.
Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2022
Στην Εποχή μας μας καίει ο χρόνος
ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙΕΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ Στην εποχή μας η πίστη στη μετά θάνατον ζωή εχει σχεδόν ολοκληρωτικά υποκατασταθεί από την πίστη στην εγκόσμια ζωή : Το θλιβερό αποτέλεσμα είναι η φρενηρης προσπάθεια όλων να απολαύσουν την εδώ ζωή - μιας και δεν έχουν καμμία ελπίδα για την άλλη - κάτι που οδηγεί πέρα από την κατανάλωση και σε μια πρωτάκουστη πύκνωση του χρόνου .: Θέλουμε να τα προλάβουμε όλα .Αυτό πια, το να τα προλάβουμε όλα , δεν φαίνεται άπιαστο όνειρο καθώς και οι αποστάσεις μικραίνουν και ο χώρος συμπιέζεται με την απίστευτη αυξηση των ταχυτήτων μεταφορων και οι ποσότητες των αγαθών , κειμένων , ειδήσεων και λογής λογής προσδοκιών και επιθυμιών μπορούν η να καταναλωθούν άμεσα η να αποθηκευτούν ( π.χ ως φωτογραφίες ηλιοβασιλεματων στο κινητό μας ) για να καταναλωθούν μετά . Φυσικά, αυτή η πυκνότητα του χρόνου - χρόνου που εισβάλλει από έξω και εσωτερικευετσι - δημιουργεί ένα αβάσταχτο εσωτερικό βάρος σε όλους και μια κούραση .... Παράγει εντός μας μια μαύρη τρύπα , μια ενδορηξη.Απο την άλλη πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο οι απολαύσεις και τα καταναλωτικά αγαθά που εγκαλουμαστε να καταναλώσουμε . Στην εποχή μας μας καίει ο χρόνος ( με τον τρόπο που καμμιά φορά καίει ο πάγος ) Πέτρος Θεοδ.
Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2022
Περί Άρνησης και Παροντισμου
Περί Άρνησης και Παροντισμου. και πάλι ( συνέχεια από προηγούμενο ) . η Ιδεολογία της " Θετικής " σκέψης και η απόρριψη κάθε μη θετικής ως άρνησης , γενικευσε με τη σειρά της και το Φαινόμενο της Άρνησης π.χ Αντιεμβολιαστες η Αρνητές Απογραφής κλπ ..Όμως ας σκεφτούμε πιο βαθιά .Και η Λατρεία της Θετικής σκέψης στην εποχή μας , δεν οδηγεί και αυτή στην άρνηση του πραγματικού παρόλο που αυτό ξεδιπλώνεται σε όλη του την Φρίκη ; πάρτε παράδειγμα τον Φονταμενταλισμό του εγχώριου Νεοφιλελευθερισμού " ε εντάξει παρά τους χιλιάδες νεκρούς η οικονομία πάει καλά κλπ " Αρνούμενοι να δουν τον πληθωρισμό , τα υψηλά ενοίκια και τιμές κλπ . Η πάρτε τις επαναπροωθησεις : Όλη η Ευρώπη Βοα αλλά η Κυβέρνηση τις Αρνείται εμμονικα .Η πάρτε όλες τις ενδείξεις ότι ο Κορωνοιος θερίζει στα Γεμάτα λεωφορεία , στα σχολεία με το πλαφόν 50 συν ένα αλλά η Κυβέρνηση θεωρεί ότι όλα βαίνουν καλώς.κλπ ..Τι δείχνουν όλα αυτά παρά. άρνηση , στρουθοκαμηλισμο , κατάσταση που θυμίζει το Πλάσμα της Στοάς του Κάφκα , έναν τυφλοπόντικα που κρύβεται στα έγκατα της τρύπας του , εντρομος από τους θορύβους ακούγονται απειλητικά απέξω .Τι είναι η Άρνηση σήμερα ; Είναι το Κουρνιασμα στο Παρόν , το ...Κοκουνιγκ που μας πρότεινε ολοχαρος ο Μητσοτάκης στην αρχή της Πανδημιας , το " Μη περιμένετε να σας κυνηγήσουν για να κρυφτείτε " που έλεγε ο Μπέκετ : η Μαζική απώθηση των ελπίδων , η μαζική απόσυρση από την Ζωή , ο Επιβιωτισμος , το να Βουλιάζεις στο Παρόν , η συνειδητή , επίπονη , Άρνηση της σκέψης και του πραγματικού
Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2022
Δεν είναι πια Μεταδημοκρατια
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΜΕΤΑΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Αυτό που ονομάστηκε μεταμοντέρνα κατάσταση , μετανεωτερικότητα κλπ έχει αλλάξει , έχει εξελιχθεί .Το ίδιο από πολιτική άποψη έγινε και με αυτό που ονομάζαμε μέχρι πριν μερικά χρόνια Μεταδημοκρατια: Ήταν μια μεταβατική κατάσταση προς αυτό που ζούμε τώρα.. Που δεν ξέρω πια πως μπορούμε να το ονομάσουμε ........ Η Δημοκρατία στην Ευρώπη , τουλάχιστον μετά τον πόλεμο ,στηριζόταν στην Ενσωμάτωση , στο κοινωνικό κράτος.Δεν ήταν μια Δημοκρατία των ελίτ μόνο , .Η νομιμοποίηση των κυβερνώντων ελίτ στηριζόταν σε ένα εκτεταμένο δικτυο παροχών προς τους ασθενέστερους .Ταυτόχρονα υπήρχε και μια ιδεολογική νομιμοποίηση που βασιζόταν στην ενσταλαξη της κυρίαρχης Ιδεολογίας μέσω των Ι.Μ Κ ( ιδεολογικών μηχανισμών του Κράτους ) που έλεγε ο Αλτουσέρ .Ένας από αυτούς ήταν η Παιδεία , το σχολείο , η Δημόσια εκπαίδευση .Το Δημόσιο σχολείο εντσταλλασε την α) την κυρίαρχη ιδεολογία ιδίως την εθνική ιδεολογία , θρησκευτική ιδεολογία κλπ ) και β) αποτελούσε και ένα ασανσέρ ανοδικής κοινωνικής κινητικοτητας κλείνοντας το μάτι σε επίλεκτα άτομα των υποτελών τάξεων ότι αν αφομοιώσουν όχι απλώς τις γνώσεις αλλά τις αξίες της κυρίαρχης τάξης θα αποκτήσουν ένα πόστο πλάι στην. Κυρίαρχη τάξη. ....................... Αυτή η κατάσταση ανετράπη σχεδόν πλήρως κατά τη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που ξεκίνησε γύρω στο 2006 β) της Πανδημίας.... Οι αιτίες είναι πολλές ανάμεσα τους η πτωτική τάση του ποσοστου του κέρδους που έλεγε ο Μαρξ , η εξάντληση των φυσικών πόρων και της φύσης, το πέρασμα από την καταναλωση προϊόντων στην αγοραπωλησία δεδομένων για τους ίδιους τους καταναλωτές κ.α .Τι άλλαξε στην πολιτική νομιμοποίηση ; το Ότι Δεν έχει πια θετική φορά ( ανοδικής κοινωνικής κινητικότητας) του τύπου " αφομοιώσου για να ανέβης κοινωνικά αλλά Αρνητική " αφομοιώσου για να μη καταστραφεις μη καταλήξεις άνεργος , άστεγος , μη πεθάνεις " .Αυτη η μετάλλαξη συμπληρώνεται από κάτι άλλο: Καθώς η ζωή μας γίνεται πια εξαιρετικά πυκνή και καθώς είμαστε αναγκασμένοι να δείχνουμε μια απίστευτη ικανότητα ευλυγισίας. Ευκαμψίας , προσαρμοστικότητας στις αλλαγές των συνθηκών και στις όλο και πιο μυστηριώδεις βουλές και απαιτήσεις του κεφάλαιου το κάθε παραπατημα , λάθος στραβό τιμονια , μπορεί πια να αποβεί μοιραίο. Και δεν υφίσταται πια Δίχτυ Ασφαλείας , οι κυρίαρχοι παρακολουθούν ως ενθουσιωδεις θεατές την θανάσιμη πτώση των υποτελών τάξεων στο παιχνίδι της Αρρενας Ζητωκραυγαζουν κυνικά δεν υποκρίνονται πια έλεος .Λένε " Καλά να πάθει , ήταν τεμπέλης, α δεν ήξερε καλά Αγγλικά , δεν σπούδασε στο Χάρβαρντ , είναι κατώτερο είδος " Το Ίδιο - λένε - γίνεται στη Φύση .Οι ασθενεστεροι δεν επιβιώνουν " .. Αυτές οι κραυγές θριάμβου για τα βάσανα των υποτελών τάξεων εκκρίνονται καθημερινά πια ως η νέα μορφή της κυρίαρχης ιδεολογίας : Στα πρωινά δικά , στα ριάλιτυ σωους στις Ειδήσεις " Είσαι υπεύθυνος για όλα Αν αρρωστήσεις π.χ Φταις Δεν προσεχες.Αν χάσεις την δουλειά σου κάτι δεν θα κάνες καλα.Αν αντιδράσεις με οποιοδήποτε νόμιμο η μη τρόπο στις όλο και πιο άγριες βαρβαρότητες των κυρίαρχων είσαι τρομοκράτης ,ταραχοποιός ..Αν θυμάστε από τον Αστερίξ. εκείνο το παιχνίδι με τις καρέκλες που είχαν οι Ρωμαίοι λεγεωνάριοι που για να βρούνε" εθελοντές ' τάχα , για τις αποστολές θανάτου γυρναγανε γηρω από λίγες καρέκλες ενώ ήσαν περισσότεροι και με το σύνθημα κάθονταν στις καρέκλες : Οποιος περίσσευε ήταν ο ...αναλώσιμος.( Συνεχίζεται ) ( Θα το βγάλω από εδώ αργότερα και θα το βάλω στο Μπλογκ μου )
Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2022
ο χρόνος -με υποσχεσεις -μας γητευει
ο χρόνος -με υποσχέσεις -μας γητεύει
Ο καπιταλισμός αναζητά παρθένες περιοχές για να επιβιώσει Του Ζίγκμουντ Μπάουμαν
Του Ζίγκμουντ Μπάουμαν
Πηγή: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=129283
Οπως το πρόσφατο χρηματοπιστωτικό τσουνάμι κατέδειξε πέρα από κάθε εύλογη αμφιβολία σε εκατομμύρια πρόσωπα, τα οποία οδηγήθηκαν να πιστέψουν στις χρηματοπιστωτικές αγορές και στις τραπεζικές πρακτικές ως έγκυρες μεθόδους για να επιλύουν με επιτυχία τα προβλήματά τους, ο καπιταλισμός στην καλύτερη των υποθέσεων δημιουργεί προβλήματα, δεν τα επιλύει.
Και αυτό για έναν απλό λόγο: ο καπιταλισμός, όπως και το θεώρημα της μη πληρότητας των συστημάτων των φυσικών αριθμών του Κουρτ Γκέντελ, δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα συνεπής και πλήρης. Αν είναι συνεπής με τις ίδιες του τις αρχές, εμφανίζονται προβλήματα με τα οποία αυτός δεν μπορεί να ασχοληθεί. Αρκεί να σκεφτούμε ότι τα στεγαστικά δάνεια, που διαφημίστηκαν σαν ένα εργαλείο για να αντιμετωπιστούν οι δυσκολίες όσων δεν είχαν κατοικία, στην πραγματικότητα πολλαπλασίασαν τον αριθμό εκείνων που ξαναβρέθηκαν χωρίς κατοικία.
Πολύ πριν ο Γκέντελ διατυπώσει το θεώρημά του, η Ρόζα Λούξεμπουργκ είχε γράψει τη μελέτη της για τη συσσώρευση του κεφαλαίου, στην οποία υποστήριζε ότι ο καπιταλισμός δεν είναι σε θέση να επιβιώσει χωρίς μη καπιταλιστικές οικονομίες. Ο καπιταλισμός μπορεί να αναπτύσσεται μόνον όσο θα υπάρχουν «παρθένες περιοχές», έλεγε, ανοιχτές στην επέκταση και στην εκμετάλλευση. Σκεφτόταν τις χώρες που έγιναν αποικίες εκείνη την εποχή. Το πρόβλημα είναι ότι, αφότου κατακτηθούν αυτές οι περιοχές, στερούνται την «παρθενικότητά» τους και έτσι εξαντλείται η πηγή από την οποία τρέφεται ο ίδιος ο καπιταλισμός.
Ο καπιταλισμός, για να το πούμε ειλικρινά, είναι ουσιαστικά ένα παρασιτικό σύστημα. Μπορεί να ευημερεί μόνον όταν βρίσκει έναν οργανισμό, τον οποίο δεν έχει ακόμη εκμεταλλευτεί, και από τον οποίο τροφοδοτείται, αλλά (ιδού το παράδοξο) δεν μπορεί να το κάνει χωρίς με αυτόν τον τρόπο να βλάψει τον οργανισμό που τον φιλοξενεί και, αργά ή γρήγορα, να υπονομεύσει τις ίδιες τις προϋποθέσεις της ευημερίας του ή ακόμη και της επιβίωσής του.
Ευρηματικότητα
Σήμερα, έναν αιώνα μετά από αυτή τη διάγνωση, γνωρίζουμε με ακόμη μεγαλύτερη βεβαιότητα ότι η δύναμη του καπιταλισμού έγκειται στη σαγηνευτική ευρηματικότητα με την οποία αναζητάει και βρίσκει νέα είδη ξενιστών, κάθε φορά που τα προηγούμενα εκμεταλλευόμενα είδη γίνονται πιο σπάνια ή χάνονται εντελώς. Τώρα γνωρίζουμε και την ταχύτητα με την οποία αναπροσαρμόζεται στις ιδιαιτερότητες των νέων εδαφών στα οποία βόσκει. Στο τεύχος Νοεμβρίου του 2008 της περιοδικής επιθεώρησης New York Review of Books ο Τζορτζ Σόρος, με το άρθρο του «The crisis and what to do about it», εξήγησε τη σειρά των καπιταλιστικών πρωτοβουλιών ως μια διαδοχή από φούσκες που μεγαλώνουν κατά κανόνα πολύ πέρα από τις δυνατότητές τους και που σκάνε αμέσως μόλις φτάνουν το σημείο της μέγιστης αντίστασης. Η τωρινή πιστωτική στενότητα δεν αναγγέλλει επομένως το τέλος του καπιταλισμού, αλλά μόνον την εξάντληση ενός από τα εδάφη στα οποία αυτός έβοσκε. Η αναζήτηση του προσεχούς βοσκοτοπιού άρχισε αμέσως. Και ακριβώς όπως στο παρελθόν το καπιταλιστικό κράτος διαλαλούσε τα κατορθώματά του μέσα από την υποχρεωτική κινητοποίηση δημόσιων πόρων, θα αναζητηθούν νέες παρθένες περιοχές και θα γίνουν προσπάθειες να τις ανοίξουν με το καλό ή με το ζόρι, μέχρις ότου και οι δικές τους δυνατότητες, με τη σειρά τους, θα εξαντληθούν.
Καταστροφή
Οπως πάντα, και όπως μάθαμε στον εικοστό αιώνα από μια μακρά σειρά μαθηματικών ανακαλύψεων, από τον Ανρί Πουανκαρέ ώς τον Εντουαρντ Λόρεντς, η πιο μικρή απόκλιση μπορεί να μας ρίξει στην άβυσσο και να μας οδηγήσει στην καταστροφή, έτσι όπως και το πιο μικρό βήμα προς τα μπρος μπορεί να εξαπολύσει μια καταιγίδα και να καταλήξει να προκαλέσει έναν κατακλυσμό. Και αυτό γιατί οι αναγγελίες της ανακάλυψης νησιών που δεν καταγράφονται ούτε στους γεωγραφικούς χάρτες, προσελκύουν συνήθως πλήθη τυχοδιωκτών μεγαλύτερα και από τις ίδιες τις διαστάσεις των παρθένων περιοχών – πλήθη που μέσα σε μια στιγμή θα χρειαστεί να μπορέσουν να τρέξουν γρήγορα στις βάρκες τους, για να απομακρυνθούν από μιαν επικείμενη καταστροφή, με την ελπίδα ότι αυτές οι βάρκες θα είναι ακόμη άθικτες και ασφαλείς. Το ερώτημα που τίθεται είναι επομένως σε ποιο σημείο θα εξαντληθεί ο κατάλογος των περιοχών που μπορούν να αναγορευτούν, με μια δεύτερη διαδικασία, παρθένες και πότε οι (φρενιτιώδεις και επινοητικές) εξερευνήσεις θα πάψουν να προσφέρουν κάποια προσωρινή ανακωχή.
Η εισαγωγή των πιστωτικών καρτών και του εύκολου δανεισμού για την απόκτηση κατοικίας είχαν προαναγγείλει αυτό που θα συνέβαινε. Το συμβόλαιο του δανείου έπρεπε να μετατραπεί σε ένα παράγωγο, που επέτρεπε σε αυτόν που δάνειζε να αντλεί διαρκώς κέρδος. Δεν μπορείτε να πληρώσετε τις δόσεις του δανείου σας; Μην ανησυχείτε. Διαφορετικά από εκείνα τα λίγο κακά παλιομοδίτικα άτομα, που ανυπομονούσαν να εισπράξουν τις δόσεις μέσα σε προκαθορισμένες προθεσμίες, εμείς οι μοντέρνοι δανειστές δεν θέλουμε πίσω τα λεφτά μας. Αντίθετα μάλιστα προσφερόμαστε να σας δανείσουμε και άλλα λεφτά, για να πληρώσετε τα χρέη σας και όχι μόνον, αλλά ακόμη και για να έχετε περισσότερα μετρητά. Πράγματι, αυτό που κανείς δεν δήλωνε, αφήνοντας στις βαθιές και σκοτεινές προαισθήσεις των οφειλετών το καθήκον να αντιληφθούν την αλήθεια, είναι το ότι οι τράπεζες που δανείζουν στην πραγματικότητα δεν θέλουν οι οφειλέτες τους να εξοφλούν τις υποχρεώσεις τους. Αν οι οφειλέτες πλήρωναν όσα δανείστηκαν δεν θα υπήρχε πλέον χρέος, ενώ είναι ακριβώς τα χρέη τους (τον τόκο που πληρώνεται μηνιαία) εκείνα που οι δανειστές αποφάσισαν να μετατρέψουν σε κύρια πληγή του διαρκούς τους κέρδους.
Οι πελάτες που επιστρέφουν με επιμέλεια τα χρήματα που έχουν δανειστεί είναι ο εφιάλτης αυτών που χορηγούν δάνεια. Και αυτό γιατί τα κέρδη των μετόχων των τραπεζών βασίζονται κυρίως στη συνεχή «εξυπηρέτηση» των χρεών παρά στην έγκαιρη εξόφλησή τους. Σε ό,τι αφορά αυτούς τους μετόχους, ο ιδεώδης υποψήφιος για δανεισμό είναι εκείνος που δεν θα εξοφλήσει ποτέ το ποσό που δανείστηκε. Τα πρόσωπα που έχουν λογαριασμούς με αποταμιεύσεις, αλλά δεν έχουν χρέη, είναι επομένως οι «παρθένες περιοχές» του σήμερα (του χθες), που επιτρέπουν μιαν εκμετάλλευση. Από τη στιγμή που θα οδηγηθούν να αρχίσουν να καλλιεργούνται, δεν θα ‘πρεπε ποτέ να τους παραχωρηθεί η δυνατότητα να αρνηθούν και να ξαναγίνουν ακαλλιέργητα εδάφη. Ετσι μια από τις πιο σημαντικές βρετανικές εταιρείες που δίνουν πιστωτικές κάρτες προκάλεσε πρόσφατα την αγανάκτηση της κοινής γνώμης, όταν αρνήθηκε να παραχωρήσει ξανά πιστωτικές κάρτες στους πελάτες που κάθε μήνα εξοφλούσαν τα χρέη τους.
Εκμετάλλευση
Ιδού όμως κάποιο παράδειγμα της καταστροφικής επίπτωσης αυτής της στρατηγικής: σε μια βρετανική εφημερίδα δημοσιεύτηκε η ιστορία ενός πενηντάχρονου, ο οποίος είχε χρεωθεί 58 χιλιάδες λίρες από 14 τράπεζες. Αυτός ο κύριος δεν κατόρθωνε να πληρώνει τους τόκους του χρέους του. Λυπούμενος εκ των υστέρων για τη βλακεία που τον έσπρωξε σε αυτή την απαράδεκτη κατάσταση, αυτός στράφηκε εναντίον εκείνων που του είχαν χορηγήσει τα δάνεια. Σύμφωνα με όσα είπε, όποιος χορηγεί δάνεια είναι «εν μέρει» υπεύθυνος και κατακριτέος, επειδή επιτρέπει στους ανθρώπους να χρεώνονται με απίστευτη ευκολία. Σε μιαν άλλη μακρινή χώρα, στο Κουίνσλαντ της Αυστραλίας, μια νέα που είναι σήμερα 23 ετών και ονομάζεται Σιόμπχαν Χίλεϊ, πριν από μερικά χρόνια απέκτησε την πρώτη πιστωτική της κάρτα. Τελικά -έτσι δήλωσε- ήταν ελεύθερη να διαχειρίζεται μόνη της τα οικονομικά της. Λίγο καιρό μετά, η νεαρή ζήτησε και απέκτησε μια δεύτερη πιστωτική κάρτα, για να αντιμετωπίσει τους τόκους και τα χρέη που είχαν συσσωρευτεί από την πρώτη. Αφού πέρασε λίγος ακόμη χρόνος, ανακάλυψε ότι η δεύτερη πιστωτική κάρτα δεν αρκούσε για να καλύπτει τους τόκους από τα χρέη της πρώτης. Απευθύνθηκε επομένως σε μια τράπεζα, για να αποκτήσει ένα δάνειο αναγκαίο για να εξοφλήσει τα ανοίγματα και από τις δύο κάρτες. Με δυο λόγια, οι τράπεζες κατόρθωσαν να αποκτήσουν αυτό που ήθελαν: μια παρθένα γη, που την κατέκτησαν και την εκμεταλλεύονται.
Στεγαστικά
Οπως και σε όλες τις προηγούμενες μεταβολές του καπιταλισμού, έτσι και αυτή τη φορά το κράτος βοήθησε στη δημιουργία αυτών των νέων εδαφών. Με βάση μια πρωτοβουλία του προέδρου Κλίντον, έγινε η εισαγωγή στις Ηνωμένες Πολιτείες των στεγαστικών δανείων, που προωθούσε η κυβέρνηση για να προσφέρει εύκολες πιστώσεις για την απόκτηση κατοικίας σε πρόσωπα που δεν είχαν τα μέσα για να εξοφλούν τα δάνειά τους και συνεπώς για να μετατρέψει σε οφειλέτες εκείνα τα τμήματα του πληθυσμού που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαν ενταχθεί στο κύκλωμα της εκμετάλλευσης μέσω του πιστωτικού συστήματος. Ακριβώς όμως όπως η εξαφάνιση ανθρώπων που περιφέρονται ξυπόλητοι προκαλεί ανησυχία στην υποδηματοβιομηχανία, έτσι και η εξαφάνιση προσώπων που δεν είναι χρεωμένα επιτρέπει να προβλέψουμε την καταστροφή για τη βιομηχανία των δανείων.
Για άλλη μια φορά ο καπιταλισμός πλησιάζει σε μια μη ηθελημένη αυτοκτονία, δρώντας έτσι ώστε να εξαντλεί τους πόρους των νέων παρθένων περιοχών που εκμεταλλεύεται. Με δυο λόγια, ο καπιταλισμός τέλειωσε; Δεν τον νομίζω. Η είδηση του θανάτου του καπιταλισμού, όπως θα έλεγε ο Μαρκ Τουέιν, είναι τρομερά υπερβολική. Το κράτος έσπευσε να βοηθήσει. Αρκεί να σκεφτούμε τα γιγάντια σχέδια σωτηρίας των τραπεζών που κατάρτισαν οι κυβερνήσεις όλου του κόσμου. Αλλά έχει εισαχθεί και ένα είδος κράτους πρόνοιας για τους πλουσιότερους. Για να αναφέρουμε ένα μόνο παράδειγμα από την πρόσφατη ειδησεογραφία: τη στιγμή που σταμάτησε ακριβώς στο χείλος της καταστροφής, χάρη στην άφθονη ροή του χρήματος των φορολογουμένων, η τράπεζα TSB Lloyds άρχισε να ασκεί πιέσεις στο δημόσιο ταμείο, για να κατευθύνει μέρος του πακέτου σωτηρίας στους λογαριασμούς των μερισμάτων των μετόχων της. Και παρά την επίσημη αγανάκτηση των εκπροσώπων του κράτους, προχώρησε ατάραχη στην καταβολή μπόνους, εκδηλώνοντας μια τέτοια πλεονεξία και απληστία σαν αυτές που οδήγησαν τις τράπεζες και τους πελάτες τους στην απόλυτη καταστροφή. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Σύμφωνα με τον Στίβεν Σλιβίνσκι του Ινστιτούτου Cato, ήδη το 2006 η αμερικανική κυβέρνηση ξόδεψε 92 δισ. δολάρια για να στηρίξει με οικονομική βοήθεια κολοσσούς της βιομηχανίας όπως η Boeing, η Ibm και η General Motors.
Συναλλαγή
Πριν από χρόνια, ο Γιούργκεν Χάμπερμας υποστήριζε ότι το κράτος είναι καπιταλιστικό και υπενθύμιζε ότι η ουσία του καπιταλισμού είναι η ένωση κεφαλαίου και εργατικής δύναμης. Σκοπός αυτής της ένωσης είναι να πραγματοποιεί μιαν εμπορική συναλλαγή: το κράτος αγοράζει την εργατική δύναμη.
Για να γίνει ωστόσο η συναλλαγή πρέπει να ικανοποιούνται δύο προϋποθέσεις: το κεφάλαιο πρέπει να είναι σε θέση να αγοράζει και η εργατική δύναμη πρέπει να μπορεί να αγοραστεί, δηλαδή να γίνεται αρκετά ενδιαφέρουσα και δελεαστική για να αγοραστεί από το κεφάλαιο. Κύριο καθήκον του κράτους είναι επομένως να δράσει έτσι ώστε και οι δυο αυτές προϋποθέσεις να υλοποιηθούν. Γι’ αυτόν τον λόγο το κράτος πρέπει να κάνει δύο πράγματα: πρώτον, να χρηματοδοτήσει το κεφάλαιο στην περίπτωση που δεν διαθέτει την αναγκαία ρευστότητα για την αγορά μιας παραγωγικής και επικερδούς εργατικής δύναμης.
Δεύτερον, να βεβαιωθεί ότι η εργατική δύναμη αξίζει πραγματικά να αγοραστεί, δηλαδή ότι είναι σε θέση να αντέξει τον κόπο της βιομηχανικής παραγωγής, ότι είναι δυνατή και υγιής και ότι είναι κατάλληλα προετοιμασμένη και διαθέτει εκείνες τις εργασιακές γνώσεις και ιδιότητες που είναι αναγκαίες ώστε να απασχοληθεί στον βιομηχανικό τομέα. Ο Χάμπερμας έγραφε αυτά τα πράγματα στον καιρό της μοντέρνας «στέρεης» κοινωνίας των παραγωγών. Σήμερα, στη «ρευστή» κοινωνία, το κράτος είναι καπιταλιστικό στο μέτρο που εγγυάται μια συνεχή πιστωτική διαθεσιμότητα. Εξάλλου, η συνεργασία κράτους και αγοράς είναι κανόνας στον καπιταλισμό. Η σύγκρουση μεταξύ τους, αν ποτέ παρουσιαστεί, είναι αντίθετα η εξαίρεση. Απομένει να δούμε το μέλλον, δηλαδή τις μελλοντικές παρθένες περιοχές.
ΖΙΓΚΜΟΥΝΤ ΜΠΑΟΥΜΑΝ
* Στην Μηχανη του Χρονου(παλιο μου σχόλιο) * Η Γνώση είναι Γουρούνι Που σαρκάζει * Before the Revolution (Bernardo Bertolucci, 1964) * Η κριτική στον φιλελευθερισμό της αγοράς απο την ... * Aπληστία: Από αμάρτημα, καθήκον; (του Γιαννη Σταυρ... * Borromean knot * Jouissance#Enjoyment * ΌΧΙ, ΔΕΝ φταίνε για τα δεινά μας η διαφθορά, η ανα... * busy bee: Το μυστικό σενάριο συμφωνίας με την Γερμ... * Ο Λακάν και το Πολιτικό. Στου Αποσπεριτη ΚΛΙΚ * ενα παλιο αλλά ειδικά τωρα επικαιρο αρθρο του ... * Rodia Mixer: FOCUS φωτια στα μπατζακια σου! * Η απώλεια του μέτρου δεν βοηθά τη χώρα μας. * Οι Έλληνες και το παράλογο(ενα εξαιρετικό κειμενο ... * Radical Desire: Hocus-Pocus, No Focus!#links * Η ENAΛΛΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΛΑΚΑΝΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ (Διαλογος...... * Οι δικοί μας Γερμανοί DIE LINKE( απο το blog του E... * busy bee: Ο Χίτλερ ζει εδώ? * Ημερίδα Μορφωτικού Ιδρύματος ΕΣΗΕΜ-Θ :Ημερίδα με ... * «Θυμάμαι άρα υπάρχω!» * ο ερωτας Κικίτσα μου ειναι ασκητική * «EΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΞEΝΟΙ ΠΟΛIΤΕΣ ΕΝΩΜEΝΟΙ»Εκδήλωση με αφ... * Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία :Σχετικά με το άμεσα επ... * Για την Θεσσαλονικη:Ο χρόνος επείγει! * Οι 49 διανοούμενοι και ο απολυμένος Ντίνος Παλαιστ... * για να Χλιμιντρισουν τα αλογα : ΦΡΑΟΥ ΜΕΡΚΕΛ * Τι ειμεθα; Χαμενα Κορμιά .Αυτο ειμεθα κυριες και κ... * Τελικά στη Χωρα μας οτι του κατεβει του καθενα τη... * Το Πράγμα του Dr Φρανκεστην σε μια ανυπερβλητη ερω... * Μας εκοψε τη χολή αυτή η Μερκελ με τα κρυα αστεια ... * τωρα που τελειωνει το Γκρηκ Τρούμαν Σωου του Νεοφι... * Stranglers. * Blue Sky * Suzanne * sonata * nosferatu * Η ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ * Εκρηξη Πάγκαλου κατά Γερμανών μέσω BBC * ενα -παρολα αυτά επικαιρο- παλαιο ποιηματακι γραμ... * ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΙΟΥ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ τις «... * ετικέτα: Λακανικη αριστερα(σχετικές αναρτησεις) ΚΛ... * Το Φοκους για τους ελληνες''Όσοι τους ξέρουν, δεν ... * '' η μισαλλοδοξία βρίσκεται πέραν κάθε δόγματος.''... * Amarcord Trailer (Federico Fellini, 1973) * αφηστε το FOCUS -οι φασίστες ειναι εδω
Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2022
Αφηνομαστε
αφηνομαστε
κατρακυλάμε
στα ονειρα
στη λεβαντα
στη ριγανη
τον δυοσμο τα χρυσανθεμα ,τις αλεπουδες, τα σπουργιτα τις οσμές των παιδικών μας χρονων
τη ξυλοσομπα
το μαγκαλι, το μισοκοκκινισμένο καρβουνο ,τα λυσσασμένα σκυλια,τηνσβουνια τα καρα με τις αγελάδες , τη λάσπη
την παχνη
την αγαπη
την πικρα
το γινατι
τον μοχθο
τον τρομο
σαν
σκεπτομενα καλάμια
χορταρι
στην μητρική αυλή
κοιλια
των παιδικών μου χρονων
Ο Μεσοπολεμικός Φασισμος ηταν αποτελεσμα συνθετων διεργασιων (σχόλιο)
-Ποιος είναι ξένος σήμερα;(σχ 110)
Ο φασισμός ηταν ενα συνθετο αποτελεσμα διεργασιων που συνεβησαν τόσο στον χωρο της ακρας Δεξιας (την ”επαναστατικής δεξιας οπως τηνν ονομασε ο μελετητης Στέρνχελ ) οσο και της (επαναστατικής) αριστερας του Α’πολεμου (απο τον επαναστατικό συνδικαλισμό και τον ”’μυθο της βίας του Σορέλ ..οσο στον ”φουτουριστη ‘Μαρινετι κ.α)
Αυτό βεβαια δεν σημαινει οτι η επαναστατική αριστερα ειναι το ιδιο με την Ακρα δεξια ..καθε αλλο ..
Αλλά το πως η αποδόμηση της αλυσσιδας των ιδεολογικών σημασιων της αριστεράς λόγω του Α πομελμου και η αποθεωση του Παραλογου και της κουφιας Ρητορικής , εσπρωξε δυναμεις στηνν αγκαλια του Φασισμου..
Παρολα αυτά η επαναστατική αριστερα παρεμεινε ο κυριος Αντιπαλος του Φασισμου και οχι βεβαια οι…Φιελευθεροι..
Τωρα ..Χαρακτηριστικό του Φασισμου ειναι : η παραμορφωση , η μεγαθυνση ,η στρεβώση , το ανακατεμα μισης αλήθειας με ΟΛΟΚΛΗΡΑ ψεμματα…
(απο το η μεταναστευση πιεζει τους μισθους προς τα κατω ..μεχρι το ..Αρα για τους χαμηλους μισθους φταινε οι …μεταναστες )
η αποσταση ειναι μεγαλη..Ομως ο φασισμός εκμεταλευεται την μεθοδο της επαναληψης , της μεγεθυνσης , εκμεταλευεται τηνν απουσια σκεψης και τις προκαταλήψεις οσο και την γενικευμενη δυστυχια για να μετατρεψει εναν πυρηνα αλήθειας σε ολοκληρο Ψεμμα
Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2022
Περι Μαριας Φαραντούρη ,ποιοτικής μουσικής ,Μαουτχάουζεν και άλλων τινων ,Προσεχώς
Αυτό το ποστ θα το γράφω σιγά -σιγά .
Γιατί έχω παρα πολλά να πω :
Για την Φαραντούρη και τις μνήμες μεταπολίτευσης .
Για την κατάντια πολιτική και πολιτιστική του σήμερα .
Για το πως η μουσική έχτιζε κάποτε έναν Δημόσιο χώρο στην Χωρά μας που τώρα κατακερματίζεται καθώς η μνήμη κομματιάζεται και αναθεωρείται:
Σήμερα η χώρα μας θυμίζει την τελευταία σκηνή της ταινίας Underground του Κουστουριτσα , ξεκολλάν κομμάτια της όπως οι παγετώνες στους πόλους ,
Και πάσχουμε πια από αμνησία , Κοινωνική αμνησία ..
Τι έγινε στη χώρα
μας 10 χρόνια πριν , πενήντα χρόνια πριν ;
Σήμερα ζούμε μια
ψηφιακή μνήμη και την επιστροφή των πιο επίπεδων
και ρηχών , φτηνών ακουσμάτων , αυτών που θυμίζουν χούντα : Αμερικανιες και Ρουβάς ..
Και η Φαραντούρη μας θύμισε πως υπήρξε μια εποχή που η μουσική ήταν συνδεδεμένη με την πολιτική και πολιτιστική ιστορία του τόπου . Με την συνέχεια της μνήμης ..
Με το πως αντιλαμβάνεται η κάθε γενιά την ιστορία της προηγουμένης .
Ας πούμε η δική μου γενιά , γενιά που μεγάλωσε
στη χούντα και τη μεταπολίτευση την γενιά
του πατερά και της μητέρας μου ,που ζήσανε
την Φασιστική κατοχή και τον Εμφύλιο
και που υπέφεραν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης των Γερμανών Ναζί: μεταξύ των οποίων και στο
Μαουτχάουζεν..
Εδώ να πω πως η πολιτική και πολιτιστική φτώχεια δεν οφείλεται μόνο στην επιστροφή της Δεξιάς της οποία φυσικά χαρακτηρίζει η Ρηχότητα του Κακού όπως έλεγε η Αρρεντ. Οφείλεται και στην απίσχναση της Αριστεράς , στον μικροαστισμό της , στην ημιμάθεια , το βόλεμα της ..
Η Έκπτωση
είναι διαλεκτική: Η φτώχεια της αριστερά ανεβάζει την Δεξιά πολιτισμικά και πολιτικά .
Σαν Τραμπάλα
Κι
έρχονται για λίγο, στη Δημόσια τηλεόραση
,μερικά Ψήγματα μεταπολίτευσης , μερικά λόγια και τραγούδια της Φαραντούρη ,
μερικά τραγούδια , για να κάνουν την καρδιά
μας να σκιρτήσει. Λαβώνουν την καρδιά μας τα τραγούδια της : Γιατί; Γιατί μας θυμίζουν μια εποχή που δεν είχαμε πλημμυρίσει ακόμα πρωινάδικα , χυδαιότητα , ηλίθιους δήθεν ‘’δημοσιογράφους
‘’ των ιδιωτικών και όχι μόνο καναλιών ,
κομφορμισμό και καριερισμό , επίδειξη εξυπνάδας
και αβάσταχτη κυριαρχία της Βλακείας
Τώρα , να πούμε ότι το υπόκωφο αυτό αίσθημα θλίψης που νιώθουμε όλοι δεν οφείλεται μόνο στην πανδημία , στην απομάκρυνση από το πλησίον και την αγκαλιά και το χάδι . Οφείλεται και στο ότι αισθανόμαστε το παρελθόν μας να συντρίβεται και να γίνεται σκόνη και θρύψαλα, από αυτό το σιδερένιο χέρι του Παγκοσμίου καπιταλισμού που μας γρονθοκοπεί ακατάπαυστα , από την επέλαση της προπαγάνδας μέσα από την τηλεόραση , από την ρομποτοποιηση του κόσμου μας: Όλο και πιο πολύ ο κόσμος μας λεπταίνει ,αφυδατώνεται ,ξεραίνεται , γίνεται όλο και πιο προσβλητικός και ανόητος και χωρίς καμμιά ελπίδα : Χωρίς παρελθόν και χωρίς μέλλον , μονοί ,σαυτη την παγωμένη επιφάνεια του παρόντος, παρέα με τον Άδωνη και τις ασυνάρτητες τσιρίδες , τον Μπακογιάννη με την προκλητικά αυτάρεσκη ανοησία του , τον Μητσοτάκη και την -σαν μια νυχιά στο τζάμι – φωνής του Πλεύρη . Σ 'αυτό το άνυδρο τοπίο κάθε σταγόνα μνήμης είναι και σταγόνα ζωής: Η Μνήμη είναι το μόνο μέλλον που μας απομένει . Κι αυτό που μας θύμισε η Φαραντουρη,είναι ότι υπήρξε μια εποχή που δεν ήταν απολύτως συμφεροντολογική και άδεια , που ελπίζαμε , που νιώθαμε ,που το σώμα μας αισθάνονταν κα δεν έμοιαζε με αυτά τα νευρόσπαστα , αυτά τα δυσδιάστατα παράδοξα όντα που μας καταδυναστεύουν τώρα, Που μιλούσαμε κανονικά , με λέξεις χειρονομίες ,προτάσεις και αισθήματα όχι επαναλαμβάνοντας τα ίδια και τα ίδια
Ας ακούσουμε τώρα αυτά τα τραγούδια από την ιδία
εκπομπή
https://www.youtube.com/watch?v=lGQApB5Nea0
αλλά κυρίως την ίδια την Φαραντούρη να μιλά για μια εποχή που η ίδια ήταν 17 ετών και κλήθηκε να ερμηνεύσει τα τραγούδια του Μαουτχαουζεν : ακούστε την σας παρακαλώ προσεκτικά .
Ιδου
και το Λινκ :
https://www.youtube.com/watch?v=x-605KUsVQ4
Την ακούσατε
; ωραία ... Λοιπόν τι λέει η Μαρία; Την ρωτάνε: καταλάβαινες σε μια
ηλικία 17 ετών τι εννοούν τα τραγούδια που κλήθηκες να ερμηνεύσεις
; Και λέει :''με βοήθησε και ο Πατερούλης μου και διάβασα και
το Βιβλίο . Το Μαουτχαουζεν και Ναι κατάλαβα'' .. Προσέξτε τώρα
κυρίως μετά το 1: 45 όπου η Φαραντούρη αφού αναφέρεται στις διάφορες
εκτελέσεις του τραγουδιού ( με μια Εβραία , με μια Γερμανίδα , ξεναγήθηκε στη σκάλα
των Δακρύων , και καταλήγει '' Είναι εάν τραγούδι που το αφιερώνω
σε όλους τους Λαούς που υφίστανται διωγμούς , βαρβαρότητες εξορίες , είναι
εάν Οικουμενικό τραγούδι ''
Το ακούσατε;
Ωραία
Τώρα σε ποιο τραγούδια αναφέρεται;
Στο '' Τι ωραία είναι η αγάπη μου '' η Στον Αντώνη ''
εγώ ακούγοντας την
κατά λάβα ότι αναφέρεται στον Αντώνη ... (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι
έχει μεγάλη σημασία )
Πάντως πείτε μου : Σε τι αναφέρεται ο Αντώνης;
Ένας μη Εβραίος ( μάλλον) Έλληνας
που για να ελαφρύνει το βάρος του Εβραίου στη σκάλα των Δακρύων σηκώνει
αυτός τις πέτρες .. Δεν είναι αυτό ενα μήνυμα Διεθνιστικής ,
Οικουμενικής αλληλεγγύης; Δεν αφορά στην συναδέλφωση όλων των λαών, στην
μέχρι θανάτου αλληλεγγύη με τον πάσχοντα ;
''Όμως, το ολοκαύτωμα δεν ήταν «οικουμενικό». Ούτε αφορούσε «όλους τους λαούς» Το μήνυμά του ήταν σαφώς εστιασμένο.
Κατά τις διαδηλώσεις του κινήματος Black lives matter, η αμερικανική ριζοσπαστική δεξιά βρέθηκε και αυτή στους δρόμους, (όπως και στα ΜΚΔ), και βασικό της αντισύνθημα ήτανε Αll lives matter.
Εκείνοι όμως λέγανε ανοιχτά ότι ήταν ρατσιστές.''
και πείτε μου παρακαλώ; εξ αντιδιαστολής δεν συνάγεται
ότι ο συντάκτης του κειμένου θεωρεί την Μαρία Φαραντούρη
κρυπτορατσιστρια ; η έστω Κρυπτο αντισημίτριά; Διότι κατά
τον συντάκτη είπε ότι τα τραγούδια στο Μαουτχαουζεν ( όχι γενικά
του '' Ολοκαυτωματος ''αλλά συγκεκριμένα του Μαουτχαουζεν
με στιχους Καμπανελλη και μουσική Θοδωρακη )είχαν "ενα Οικουμενικο
νοημα και αφορούν όλους τους λαούς'';
και ας το συζητήσουμε παρακαλώ : Ποιο ήταν
το Νόημα των τραγουδιών του Μαουτχαουζεν και που και πως θα ψάξουμε να το
ανακαλύψουμε;
---------------------------------------
και
για
να ξεκαθαρίσω κάτι
: Θεωρώ τις περισσότερες
αναρτήσεις του Άκη Γαβριηλίδη ως άκρως ενδιαφέρουσες και
σωστές.
Πολλές τις έχω υιοθετήσει
και
κοινοποιήσει..
Ειδικά σε αυτήν αναφέρομαι
και
θεωρώ την κριτική του
.Α.Γ ως λαθεμένη, βιαστική
και
αδικεί για
την Φαραντούρη ,
και
ότι οφείλεται
στην αγνοία
τόσο τω=ου συγκεκριμένου
Μαουτχαουζεν ως στρατοπέδου
όσο και
του
'' Μαουχαουζεν ως βιβλίου του Καμπανελλη..
Συνεχίζω βέβαια
να τον εκτιμώ και
ως διανοούμενο
- συγγραφέα και
ως Μπλογκερ
. Συμβαίνουν και
αυτά τα
...ατυχή
.. . Πάντως η ανάρτηση του μου έδωσε την ευκαιρία
να ξανασκεφτώ
για
την αναδρομική
, παροντιστική κατανόηση της ιστορίας που κάνουμε συνήθως στις Μέρες μας :
Εκ των Υστέρων
προβολές
-
όταν μας επισκέπτεται η Θεια Ακηδία καμιά φορά Βυθίζομαι σε τρυφερή ανία και καταργείται μέσ...
