Τώρα είναι σαν να παλεύεις με τον Αόρατο άνθρωπο : χτυπιέσαι μόνος σου στον αέρα..
Οι αντιπαραθέσεις στο fb μου δίνουν την (ψευδή) αίσθηση ότι συνεχίζουμε με τα πηγαδάκια όπως το '74, ' 75 . Όμως τότε υπήρχε η ελπίδα ότι κάτι θα μπορούσε να αλλάξει στην Ελληνική κοινωνία .Υπήρχαν τα σώματα, υπήρχε ο Άλλος χειροπιαστά Στα πηγαδάκια υπήρχαμε, σώμα με σώμα, συγκεκριμένοι άνθρωποι , πρόσωπα . Τώρα εδώ στο f δεν είμαστε παρά Άυλες σκιές. Και οι αντιπαραθέσεις γίνονται σκιαμαχίες ...(Αυτό που θέλω να πω είναι τότε υπήρχε ο Άλλος ως σκληρό υλικό ως Αντίσταση σ αυτό που εμείς ειμαστε.Νιωθαμε ότι μπορούσαμε να παλέψουμε ώστε να αλλάξουμε τη κοινωνία κι αυτό που λέω πάλη ενείχε κάτι το χειροπιαστό , υλικό, σωματικό.Τώρα είναι σαν να παλεύεις με τον Αόρατο άνθρωπο : χτυπιέσαι μόνος σου στον αέρα.. Κι αυτό σου αφήνει μια αίσθησή Ματαίωσης και Ματαιοπονίας . Επιπλέον δεν αλλάζει και τίποτε ή τουλάχιστον έτσι νιώθουμε.. Είναι σα να μαστιγώνεις τη Θάλασσα όπως λένε ότι έκανε ο Ξέρξης) … εκείνο που μου φαίνεται άκρως τρομαχτικό είναι η ιδιά η Επικράτεια της Γνώμης τ
Σχόλια
Δημήτρης Κ.
Νοσφυ. πολυ ωραια τα λες, αλλα μαζεψε τα χερια σου γιατι ετσι και περασει ο καφετζης με το δισκο γεματο απο πισω σου, θα του τα κανεις ολα ...λαμπογυαλα.
Ασε που θα κανεις κωλος και τα χαρτια.
Αλλωστε γιαυτο λεει και ο σοφος λαος "Με το στομα αρες μαρες, με τα χερια κουλαμαρες"
Τα χερια σου που τα κινεις σαν αητου φτερουγες
καθως πετας στης ποιησης τις επουρανιες ρουγες
μα τα πεταγματα σου αυτά εχουν τεραστιο ρισκο
ετσι περασει ο καφετζης πισω σου με το δισκο
που ην φορτωμενος με γλυκους, με σκετους και με ολιγοις
αν δεν προλαβεις να τον δεις και να τον αποφυγεις
θα επισυμβει ορυμαγδος και θαρθουν κουτρουβάλα
φραπεδες, ουζα, τσιπουρα και νοηματα μεγαλα
Γιαυτο το λογο απαλλαξε απ’ τις κινησιολογιες
μην εχουμε ατυχηματα και ... χριστοπαναγιες!