Περί ...Πατέρα και Ονόματος του Πατέρα και....

Περί ...Πατέρα και Ονόματος του Πατέρα και.... Υπάρχει ο πραγματικός πατέρας , με σάρκα και οστά , τρωτός , αληθινός με τα προβλήματα του τις αδυναμίες και τις αμαρτίες του Και Υπάρχει και το Όνομα του Πατερα ,το κατά ΛΑΚΆΝ , ο πατέρας ως σημαίνον... Ο πραγματικός πατέρας κάποτε πεθαίνει και φεύγει Το Όνομα του Πατέρα είναι αθάνατο Ο πραγματικός πατέρας πονάει όπως και το παιδί , συμπάσχει , φοβάται και τρέμει Το Όνομα του Πατέρα είναι ατρόμητο και ενίοτε Τρομαχτικό .. Το παιδί τρέμει την οργή του ..Αλλά και τον θαυμάζει απεριόριστα . Αυτό το μείγμα τρόμου και θαυμασμού λέγεται Δέος Ο πραγματικός Πατέρας είναι άνθρωπος .. Το Όνομα του Πατέρα είναι Θεός// Προχτές , στο Αλεξ , λίγο πριν αρχίσει η ταινία είδα μια διαφήμιση : Ένας γλυκός πατέρας είναι με τον μικρό του γιο στην εξοχή ,. Οι Δυο τους . Κατασκήνωση.. Ο πατέρας το δείχνει τα αστέρια ... Ο Μικρός θαυμάζει απεριόριστα τον Πατέρα: ''Τα ξέρεις όλα μπαμπά !! του λέει ''....(αχ! Τόχω πάθει κι εγώ μικρός αυτό με τα αστέρια ) και τελικά η διαφήμιση ήταν της Τράπεζας Πειραιώς ΄΄Στεγαστικό Δάνειο '' Στη εποχή μας Το όνομα του Πατέρα είναι το πανταχού Παρόν πνεύμα του Καπιταλισμού .. Και ποια η Κατηγορηματική προσταγή του (ονοματος) του Πατέρα; ΠΑΡΕ ΔΑΝΕΙΟ Πέτρος Θεοδ. ''

ΤΙ ΕΧΕΙ ΑΛΛΆΞΕΙ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΔΟΜΗΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ;

ΤΙ ΕΧΕΙ ΑΛΛΆΞΕΙ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΔΟΜΗΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ; ο χρονος ετσι κιαλλιως δεν εχει ουσια .. Ο Τροπος με τον οποιο γινεται αντιληπτος βιωματικά εξαρταται απο τις κοινωνικές και ψυχικές δομες Κυριαρχη αισθηση του χρονου , στη νεωτερικότητα ηταν η ευθεια γραμμική: ο χρονος γινοταν αντιληπτος ως μια ευθυγραμμη προοδευτική ακουλουθια στιγμών .. Οι στιγμές υποτασσοντας σε μια εντελεχεια του χρονου σε ενα Νοημα δοσμένο απ'εξω .;'' Το ποταμι δεν γυριζει πισω ,οι νομοι της Ιστοριας κλπ'' Σημερα ζουμε κατι διαφοετικό: τον Στιγμιακό χρονο .. Η καθε στιγμή αποκτα μια εκρηκτική εσωτερική σημασια που μπορει να αποδειχτει εντελώς διαφορετική απο τις προηγουμενες η τις επομενες .. Το Παρόν ενκλειει και απορροφα το Παρελθον και Μελλον... Ειναι σαν οι χαντρες ενος κομπολογου να εχουν αποσυνδεθει και να κυλουν κατα καποιο τροπο μονες τους στο πατωμα προς διαφορετικές κατευθυνσεις ,,,(συνεχιζεται )

περι απολαυσης

Μπορώ να αναπολησω με την φαντασία μου μια στιγμή μοναδικής απόλαυσης αλλά δεν μπορώ να την περιγράψω με λέξεις .Διότι, η προσωπική μου απόλαυση, ενέχει ένα μυχιο πυρήνα , ενα κουκούτσι που ανήκει στο πεδίο του πραγματικού : δεν περιγράφεται παρά μόνο προσεγγίζεται με μεταφορές. Π.Θ

Ο Αλκιβιάδης ένιωθε ντροπή μπροστά στον Σωκράτη

Ο Αλκιβιάδης ένιωθε ντροπή μπροστά στον Σωκράτη , αυτός που δεν ντρεπόταν κανέναν ,που γοήτευε τους πάντες .Γιατί ; Γιατί η. Σωκρατική ειρωνεία του ξεγυμνωνε την ψυχή.Κι αυτό συνήθως δεν αντέχεται .Γιαυτο και οι Αθηναίοι καταδίκασαν σε θάνατο τον Σωκράτη.Τους αφαιρούσε το πέπλο της ζωικής ορμής την ανεπιγνωστη ζωτική τους αυτοπεποίθηση.Και ο Σωκράτης ; Ήπιε το κώνειο συνειδητά , θέλοντας να πεθάνει ακριβώς επειδή η ειρωνεία του τον εμπόδισε να ζήσει, και το Ήξερε .

De ja vu. Ενώ φαινομενικά είναι κάτι Ανοίκειο .....

De ja vu. Ενώ φαινομενικά είναι κάτι Ανοίκειο ,στην ουσία είναι η αιφνίδια εισβολή του βαθιά απωθημενου οικείου , η επιστροφή του απωθημενου .

Αν ξεπεράσουμε την αλλοτρίωση και έρθουμε σε επαφή με τον Μυχιο εαυτό μας δεν σημαίνει ότι θα γίνουμε και ευτυχισμένοι,

Petros Theodoridis Αν ξεπεράσουμε την αλλοτρίωση και έρθουμε σε επαφή με τον Μυχιο εαυτό μας δεν σημαίνει ότι θα γίνουμε και ευτυχισμένοι,δεν έχει τίποτε να κάνει με την ευτυχία.Εχει να κάνει με την μνήμη και την αλήθεια , την αλήθεια μας .

Petros Theodoridis 26 Ιουνίου στις 12:32 μ.μ. · Ενώ ο παλιότερος ολοκληρωτισμός εκκινουσε Έξωθεν ,από το Πανοπτικον και την Παντοδυναμία του Κράτους ,ο σύγχρονος πολύ πιο ...ολοκληρωτικός , ολοκληρωτισμός εκκινεί Εσωθεν , από την εσωτερικευμενη και προερχομενη απ έξω επιθυμία ( η επιθυμία είναι Πάντα η επιθυμία του Άλλου ) να βγαλουμε προς τα έξω τον πιο Μυχιο εαυτό μας , να αποκαλύψουμε τα μυστικά μας . Επιπλέον είναι ένας ολοκληρωτισμός χωρίς κέντρο , ένας ολοκληρωτισμός του Αλλοτριωμενου Εαυτού όλων μας.

Οι Εαυτοί μας ,σ ' Ανατολή και Δύση: Αμηχανία , ντροπή στη σχέση με το άλλο φύλο και αθωότητα

Οι Εαυτοί μας ,σ ' Ανατολή και Δύση: Αμηχανία , ντροπή στη σχέση με το άλλο φύλο και αθωότητα..Ψαχναν την απόλαυση , τώρα οι γενιές που έρχονται δεν μπορούνε να ξεφύγουν από την τυραννία της .Εκείνοι ζούσαν στην εποχή - η μάλλον στο μεταίχμιο - της Απαγορευμένης Απόλαυσης .Τώρα οι νεότερες γενιές , ζούνε στην εποχή της Υπαγορευμενης Απόλαυσης ,της κατηγορικης προσταγης " Απόλαυσε το τώρα " , ως Εμπόρευμα.

Dancing at the Disko Club in East Germany, 1975

Ο σύγχρονος Παροντισμός ευνοείται από την multitasking προσωπικότητα

( που όλο και περισσότερο μας αφορα πλέον όλους ,σήμερα ) που διαμορφώνεται και μέσω του Ίντερνετ . Στην προ Ιντερνετ εποχή, ειμασταν βουτηγμένοι στη Σιωπή ,διαβάζαμε η συγκεντρωνομασταν στη δουλειά μας η στην σχολη.Σήμερα ζούμε όλο και πιο ψυχαναγκαστικά σε ένα μαλλον πολλά ,ταυτόχρονα , παράλληλα σύμπαντα , είμαστε παγιδευμένοι σε πολλά δίκτυα επικοινωνίας και Υπαγορευμενης Απόλαυσης , το μυαλό μας είναι διαρκως άλλου , είμαστε , διαρκώς σε αυτό που κάνουμε Παρόντες και Απόντες:. Καθώς διαβάζουμε π.χ ένα βιβλίο , απαντάμε σε τηλέφωνα δεχόμαστε και απαντάμε σε μηνύματα στο fb,ακούμε μουσικη κλπ.Αλλα ετσι η Χρονικοτητα μας διευρύνεται Οριζόντια , κάθε στιγμή στον χώρο χρόνο μας διασπάται σε πολλές στιγμές στον Χωροχρόνο Ίντερνετ , το παρόν γίνεται όλο και πιο πυκνό και εκτεταμένο και αβάσταχτο . Καθώς επεκτεινομαστε διαρκώς δεν μπορούμε να συγκεντρωθούμε πουθενά , δεν ολοκληρώνουμε τίποτε .Αλλά και δεν μπορούμε να Αφηγηθούμε πλέον.Διοτι η αφήγηση προϋποθέτει μια χρονική συναρμολόγηση στιγμών σε συνέχεια ενώ τώρα , πια, σκοντάφτουμε σε λαβύρινθους στιγμών που διασταυρώνονται διαρκώς. Είμαστε σαν τον Μινώταυρο που ψάχνει αδιάκοπα τον Θησέα του αναζητώντας τον μίτο της Αριάδνης ενώ , υπάρχουν άπειροι μιτοι... Πετρος Θεοδ.

Περί ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΛΗΘΗΣ

Περί ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΛΗΘΗΣ .Αν δεν μπορούμε να θυμηθούμε στην εποχή μας , αν, κάθε τόσο καταφεύγουμε για να θυμηθούμε σε ένα app, σε γκατζετακια ,στο σμαρτφον , στο Ίντερνετ , αχ πως τον λένε τον φίλο , το. Γνωστό , τι συνέβη είκοσι ,χρόνια πριν , οφείλεται ΚΑΙ στο ότι Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε : Η μνήμη μας είναι γεμάτη με σκουπίδια , τη πορνογραφία της καθημερινότητας, τις μυριάδες μικρολεπτομέρειες που δεν φιλτράρονται. Η μνήμη πάντα συνοδευόταν από την ζωοδοτρα λήθη. Αλλα τώρα πια δεν θυμόμαστε τίποτε και δεν ξεχνάμε και τίποτε και στο εσωτερικό του μυαλού μας επικρατεί ένας μόνιμος ακαθόριστου θόρυβος , ένας βόμβος , σαν αυτόν που κάνουν τα τα τζιτζίκια το καλοκαίρι , ούτε μνήμη ούτε λήθη, απεθαντη , ακατανίκητη αϋπνία , μνήμη και λήθη των μισοτελειωμένων πραγμάτων.Δεν μπορούμε να τελειώσουμε , δεν μπορούμε να ολοκληρώσουμε τίποτε. Λευκά κελιά της Μνήμης και της Λήθης . Πετρος Θ.