Αναγνώστες

Παρασκευή 26 Μαΐου 2017

είμαστε τα δάκρυα του Χρόνου.

Είμαστε
κάτι παμπάλαιες κορνίζες
θαμπές φωτογραφίες
φθηνά κουρελάκια
που γίνονται έρμαια του άνεμου
ποτέ εδώ , ποτέ εκεί , πετώντας
παρά τη θέληση τους
και στο τέλος
αργά
προσγειώνονται
στους σκουπιδότοπους του παρόντος

στα αποξηραμένα πηγάδια
στις στοές των ορυχείων '
στα σπλάχνα του κόσμου

είμαστε κάτι ανήμπορα αποκαΐδια
από φωτιές του πόθου , από δάση που κάηκαν
που μας παρέσυρε ο άνεμος χιλιάδες χιλιόμετρα
και τώρα πάλι πέφτουμε στη Γη
σα στάχτη
είμαστε τα δάκρυα του Χρόνου.

Π.Θ

Τρίτη 23 Μαΐου 2017

Πως ν’ αγγίξω Παπαρούνα Κόκκινη;

  η ωραια  λουομένη( Π. Θεοδ,)
Πως ν’ αγγίξω Παπαρούνα Κόκκινη;
————————————-

Πως να σ’ αγγίξω Παπαρούνα κόκκινη;
Ο χρόνος π’ απομένει είναι λίγος
Σε καταβρέχει η Βροχή η Όξινη
Και να που νιώθω -μες τη Μοναξιά -το ρίγος..

Πως να σ’ αγγίξω Παπαρούνα κόκκινη;
Ο χρόνος με κοιτάει μ’ ειρωνεία
Κι εσύ ,ανοίγεις, τόσο αθώα και αστεία
κι η προσμονή σε κάνει τόσο ροδοκόκκινη
Πως να σ’ αγγίξω Παπαρούνα κόκκινη;

πόσο γρήγορα περνάει -πια - η κάθε Άνοιξη …

  Πέτρος Θεοδωριδης .Απρίλιος 10, 2008

(και σούρνεται στα γρήγορα η αγάπη σαν μια σαύρα κι αφήνει ως ίχνος πίσω της , Μικρής Ζωής μας Αύρα…)

Ειν ‘ η αγάπη θάλασσα ,τα χέρια δεν μπορούν
να την βαστάξουν μια στιγμή, τα κύματα γλιστρούν
Κι ‘είναι η αγάπη απέραντη , κι είναι βαθιά πολύ
και στον βυθό της φτάνουνε μονάχα οι πιο τρελοί

Κι είναι η αγάπη αστραπή που λάμπει μες στο βράδυ
Κρατάει μόνο μια στιγμή , σα λάμψη στο σκοτάδι ,
Και είναι σαν αναπνοή , σαν του Θεού λυγμός
Γλιστρά η αγάπη , χάνεται σαν ένας Στεναγμός

(και σούρνεται στα γρήγορα η αγάπη σαν μια σαύρα
κι αφήνει ως ίχνος πίσω της , Μικρής Ζωής μας Αύρα…)


(απο την Χαμενη Χελιδωνα)

Σχόλιο από Νοσφεράτος | Απρίλιος 24, 2008

Πέμπτη 18 Μαΐου 2017

Καμια φορά στα Ονειρα νιωθω παγιδευμένος....


καμιά φορά στα Όνειρα μου έρχεται να κλάψω
μα είναι το Κλάμα άηχο,και ανήμπορος βουλιάζω
μες το όνειρο που γίνεται σιγά σιγά Εφιάλτης..

Γιατί τα όνειρα
είναι συμπυκνωμένη αμαρτία
είναι του Ασυνείδητου η Αρτηρία

είναι οι σκέψεις μας που γίνονται κουβάρι
είναι του Είναι μας το 'Αυλο κουφάρι
είναι οι τρόμοι μας και είναι η αγάπη
είναι η πιο βαθιά, κατάδικη μας αυταπάτη

ετσι
καμμια φορά
στα όνειρα νιώθω παγιδευμενος
στου Ασυνειδήτου τη ροή και σενα δίχτυ
απ' όπου δεν υπάρχει σωτηρία,
κι είναι μαζί το τέλος κι η αφετηρία...

Κιοταν βουλιάζω στο όνειρο και νιώθω σαν να πέφτω
σ'ενα αόριστο κενό,
ή να πετώ στον ουρανό, να διασχίζω σύννεφα ,ή
να γυρνώ
στο παρελθόν να γίνομαι μικρός , και μες τα χόρτα της πατρικής αυλής να κρύβομαι και πάλι,
-κοκκινισμενα κάρβουνα απ' το μαγκάλι, η μυρωδιά του ποταμού ,το σπίτι πουχαμε πάνω στο δέντρο , οι παιδικοί μου φίλοι ,και οι εικόνες αιχμηρές ,που καταλήγουν των ζωών μας οι ροές;,ποιο συντριβάνι θα μας πεταξει σαν νερό;
θυμάμαι το ποτάμι καθαρό,κι η ευτυχία με τραβάει απ' το μανίκι ,νιώθω μαχαίρι μέσα στ 'όνειρου τη θήκη,

και ξυπνώ
λουσμένος στον ιδρώτα
όπως και πρώτα
οπως και πρωτα. 

Τετάρτη 17 Μαΐου 2017

ψηλάφισε


ψηλάφισε το μέρος της καρδιάς
βουλιάζοντας στον εαυτό σαν νυχτοπούλι
που κουρνιάζει .

όταν νυχτώνει ,
μένω μόνος μεσ' τα σπλάχνα μου.


ένιωσε
πως ήταν εκεί ,παρολαυτά..

Παρασκευή 12 Μαΐου 2017

Αγαπά την κοινότητα σου ως εαυτόν. Δυο μύθοι







Αγαπά την κοινότητα σου ως εαυτόν:
Πέτρος Θεοδωριδης 




Μια συγγραφέας η Catherine Clement μας δίνει ένα γλαφυρό παράδειγμα:
«Συχνά ινδιάνικες ομάδες εξαιτίας των τυχαίων νομαδικών περιπλανήσεων ή των καταστροφών συναντιόντουσαν χωρίς να το θέλουν. Κάτι τέτοιο συνέβη στους Ινδιάνους Μαντάνος της Βόρειας Αμερικής. Μια ομάδα Ινδιάνων με γειτονικό πολιτισμό, τους συνάντησε κι έμαθε κοντά τους την καλλιέργεια του καλαμποκιού. Αλλά, σύντομα οι Μαντανος τους ζήτησαν να ξαναφύγουν, και οι γέροντες ακόμα επαναλαμβάνουν αυτό πού ειπώθηκε τα παλιά εκείνα χρόνια:Θα ήταν καλύτερα να φύγετε πέρα απ τον ποταμό, και να φτιάξετε εκεί το χωριό σας, γιατί τα δικά μας έθιμα είναι πολύ διαφορετικά από τα δικά σας. Καθώς οι νέοι δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, θα μπορούσαν να έρθουν σε διαφωνίες και να αρχίσουν τον πόλεμο. Μην πάτε πολύ μακριά, γιατί οι λαοί πού ζουν μακριά είναι σαν ξένοι μεταξύ τους και ο πόλεμος μπορεί να ξεσπάσει ανάμεσα τους. Ταξιδέψτε προς βορρά μέχρις ότου να μη μπορείτε πια να δείτε τον καπνό από τα σπίτια μας ,και χτίστε εκεί το χωριό σας. Ετσι θα είμαστε αρκετά κοντά για να μείνουμε φίλοι και όχι τόσο μακριά ώστε να γίνουμε εχθροί»*

Ένας άλλος μύθος ο μύθος του σκαντζόχοιρου ,είναι ένα απο τα γνωστότερα κομμάτια απ ολόκληρο το έργο του Σοπεναουερ «Μια παγωμένη χειμωνιάτικη μέρα , μερικοί σκαντζόχοιροι στριμώχτηκαν κοντά κοντά μεταξύ τους, για να προφυλαχτούν ζεσταίνοντας ο ένας τον άλλον και για να γλιτώσουν από την παγωνιά . Γρήγορα όμως ένιωσαν τα αγκάθια των άλλων σκαντζόχοιρων πάνω τους και αυτό τους έκανε να ξαναχωρίσουν. Όποτε η ανάγκη για ζεστασιά τους ξανάφερνε κοντά, το πρόβλημα με τα΄ αγκάθια τους επαναλαμβανόταν. Παράπαιαν λοιπόν ανάμεσα σε δυο κακά, ώσπου ανακάλυψαν την σωστή απόσταση απ ¨την οποία μπορούσαν να ανεχτούν ο ένας τον άλλον .» Ετσι κατά την άποψη του Σοπεναουερ η ανάγκη της συνύπαρξης που πηγάζει απ την κενότητα και την μονοτονία της ζωής των ανθρώπων τους κάνει να πλησιάζουν ο ένας τον άλλο, αλλά οι πολλές δυσάρεστες και απωθητικές τους ιδιότητες τους απομακρύνουν ξανά και ξανά.'' **
Φαινομενικά οι δυο μύθοι μιλούν για το ίδιο πράγμαΤο εκκρεμές της απόστασης ανάμεσα στο εμείς και στο άλλο .

Όμως η διάφορα έγκειται στο ότι στον πρώτο μύθο υπάρχει ο Σαμάνος, ο άλλος, που βρίσκει την σωστή λύση δηλαδή την σωστή απόσταση.

Ο Πρώτος μύθος ενέχει μια αισιοδοξία :την πίστη στην ανθρώπινη παρέμβαση στην αξία της μάθησης .

Ο δεύτερος μύθος αντανακλά την απαισιοδοξία του ίδιου του Σοπεναουερ , την έλλειψη εμπιστοσύνης του για τις ανθρώπινες ικανότητες μάθησης .
Ας μην ξεχνάμε ότι ονόμαζε τους ανθρωπους «ανθρώπινα δίποδα»

* Catherine Clement , Ζακ Λακάν , Βιος και Πολιτεία, Ο Σαμάνος Ψυχαναλυτής

** Irvin ,Yalom, H Θεραπεία του Σοπεναουερ ,

Από το Μοντέρνο στο Μεταμοντερνο -Στη τέχνη και στη Κοινωνία. Πέτρος Θεοδωρίδης

  Πέτρος Θεοδωρίδης (τμήμα κινηματογράφου Α.Π.Θ ) Από το Μοντέρνο στο Μεταμοντερνο Στη τέχνη και στη Κοινωνία   Α. :Μοντερνισμός   ...