Τονίζει ο Φρουντ , δεν υπάρχει τίποτε το« ασυνείδητο» στη λανθανουσα σκέψη του Ονείρου » : προκειται για μια σκέψη εντελώς κανονική » η οποία μπορεί να αρθρωθεί στο συντακτικό της καθημερινής , κοινής γλώσσας ...
Κάτω από ορισμένες συνθήκες , η σκέψη αυτή απομακρύνεται , εξοβελίζεται από τη συνείδηση , βυθίζεται στο ασυνείδητο – υποβάλλεται δηλαδή στους κανόνες της «πρωτογενούς διεργασίας» μεταφράζεται στη γλώσσα του ασυνειδήτου
Συνεπώς , η σχέση ανάμεσα στη «λανθάνουσα σκέψη » και στο αποκαλούμενο «έκδηλο περιεχόμενο » ενός ονείρου – το κείμενο του ονείρου , το Όνειρο ση ν κυριολεκτική φαινομενικότητα του – είναι η σχέση ανάμεσα σε μιαν εντελώς «κανονική» , (προ) συνειδητή σκέψη και στη μετάφραση της στον «γρίφο» του Ονείρου .
Ετσι , η ουσιώδης συγκρότηση το ονείρου δεν είναι η «λανθάνουσα σκέψη » του αλλά αυτή η διεργασία ( οι μηχανισμοί της μετάθεσης και της συμπύκνωσης , το περίγραμμα των περιεχόμενων λέξεων ή συλλάβών ) η οποια του προσδίδει τη μορφή ενός ονείρου
Slavoj Zizek , Το υψηλό αντικείμενο της ιδεολογίας
12 σχόλια:
H φρουδική αντίληψη της ονειρικής πραγματικότητας, όντως κρύβει κάτι απο την τρισδιάστατη ανάλυση του Λακάν. Η διεργασία όμως δεν μπορεί- νευροφυσιολογικά και ηλεκτροενεργειακά- να κατατάσσεται μεταξύ κανονικόυ/
παθολογικού ή μεταξύ συμβολικού/πραγματικού. Η διεργασία και διαφωνώ με τον Ζίζεκ σε αυτό, στηρίζεται καθαρά σε μηχανισμους πληροφοριακής κίνησης στους νευροδιαβιβαστές .
Το ψυχικό της υπόβαθρο δεν μπορεί να αναλύεται πρώτα ψυχαναλυτικά και μετά βιολογικά. ( οι υδατάνθρακες απο μια μακαρονάδα, είναι πιο πιθανή αιτία απο τον διχασμό του υποκειμένου για να προκληθεί ονειρικό επεισόδιο....)
Εντελώς γραφικός ο Ζίζεκ.Όπως πάντα.
σ'αυτο το αποσπασμα; Γραφικος; Δε πατε καλά κυριε Ανωνυμε..
(οχι οτι δεν ειναι ,, Ομως εdv ειναι εξαιρετικος
Τι να μας πει τώρα κι η κακιασμένη φασίστρια κι αντισημίτρια ο Ζίζεκ... Αλλά κι εσύ δεν πας καλά που προβάλεις αυτή τη ναρκίσω.
Τι να μας πει τωρα κι η κακιασμένη φασίστρια κι αντισημίτρια η Ζιζεκ... Αλλά κι εσύ δνε πας καλά που την προβάλεις και τρεφεις το ναρκισισμό της.
@Νοσφεράτος
Καμιά φορά τα παίρνω στο κρανίο, γιατί βλέπω πχ τον Ζίζεκ να γράφει πράγματα τα οποία δεν είναι τίποτα άλλο παρά θραύσματα της εγελιανής λογικής, δάνεια που δεν ομολογούνται (αν και φυσικά παράδέχεται σε όλους τους τόνους ότι διαβάζει τον Λακάν μέσω του Χέγκελ κυρίως). Έτσι και εδώ, αυτό το σχήμα δεν είναι τίποτα άλλο παρά η διαλεκτική ουσίας-μορφής και θεμελίου-θεμελιωμένου από την ''Επιστήμη της Λογικής'', που καταλήγει στο ότι στη πραγματικότητα η ουσιώδης σχέση δεν είναι η ουσία ή η μορφή, το θεμέλιο ή το θεμελιωμένο, αλλά η διεργασία της μεταξύ τους σχέση κατά την οποίο ολοκληρώνεται και πραγματοποιείται η ουσία ως μορφή. Βλ. και πρόλογο στη ''Φαινομενολογία του Πνεύματος''.
Για τη σχέση βιολογικού-ψυχαναλυτικού, απλά νομίζω ότι η αντίρρηση του Elias είναι από τη σκοπιά της θεωρίας των συστημάτων, που μπορεί να αντιπαρατεθεί στη λακανική ψυχανάλυση, όντας πιο γειωμένη στα επιστημονικά ευρήματα. Όμως ένα μοντέλο αναπαράστασης δεν ξέρω αν εξαντλείται στη μία ή την άλλη πλευρά.
ονειρμε ο ζιζεκ μπρει να κανει τα παιχνιδια του αλλά οχι να τα παιρνες και στο κρανιο .. Το εδώ αποσπασμα που παραθετεω ειναι εξαιρετικό και γονιμο..
ανωνυμοι τυποι που βρηκετε ευκαιρια να ..ξασαλωσετε .. αντε απο κει περα
@Noσφεράτος
Το απόσπασμα είναι πολύ ωραίο, και το βιβλίο πολύ ενδιαφέρον. Η αδιαφάνεια των πηγών με εκνευρίζει. Και η καταβύθιση σε πολλά και πολύπλοκα σχήματα ενώ μερικά πράγματα είναι πιο απλά. Ίδιες φιγούρες και ίδιες αφαιρέσεις χορεύουν πίσω από τις πολλαπλές μεταμορφώσεις τους.
Ονειρμε ..σε ..καταλαβαινω
τελος παντων αυτος ειναι ο Ζιζεκ με τα καλά του με τα τι του με τα κακα του ..αμα δεν σας αρεσει μην τον διαβαζετε ρε παιδια.. εμενα αλλα μαρεσουν αλλα οχι
τωρα περι Ονειρου : Γιατι λές Χεγκελ και οχι ας πουμε Αλτουσερ και ιδεολογια..Ειναι πολύ πιο κοντα.Ο ζΙΖΕΚ ΜΙΛΆ ΓΙΑ ΤΟ οΝΕΙΡΟ ΟΠΩς Ο ΑΛΤΟΥΣΕΡ ΜΙΛΟΥΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ
Γιατί κοινός με τον Χέγκελ είναι ο μηχανισμός. Γιατί βρίσκεται ομοιότητα στο σύμπτωμα με το φετιχισμό του εμπορεύματος? Μα φυσικά γιατί ο Μάρξ έχει χτίσει το ''Κεφάλαιο'' με την Επιστήμη της Λογικής παραμάσχαλα. Και ο φετιχισμός είναι ''αντικειμενική φαινομενικότητα''. Το ίδιο και το σύμπτωμα. Μιλώ δηλαδή για Χέγκελ γιατί ο Ζίζεκ αναδεικνύει μια ομοιότητα στη λογική άρθρωση. Όχι ότι είναι λίγο να την αναδεικνύει κανείς. Αντιθέτως με τον Αλτουσέρ η ομοιότητα δεν είναι αυστηρά στη λογική άρθρωση. Είναι στην ιδέα. ''Φαντασιακή σχέση με τις υλικές συνθήκες''. Υποκείμενο-υποκείμενο, interpellation. Aν το ψάξουμε και το σχήμα του Αλτουσέρ, και εκεί θα ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα. Τη γενική ομοιότητα με τον Αλτουσέρ την έχει επισημάνει ο Ζίζεκ στο preface του ίδιου, όταν λέει πως η διαδικασία χωρίς Υποκείμενο, παρά την αντίθετη πρόσληψή της, είναι και στον Χέγκελ, γιατί η ίδια η διαδικασία είναι το Υποκείμενο και δεν κινεί ένα Υποκείμενο πάνω από τη διαδικασία τα νήματά της.
Δημοσίευση σχολίου