Για την Φινλανδή Πρωθυπουργεσσα και τον χορό της

 Το ότι επικεντρωνομαστε στο ότι χόρευε στο πάρτυ η Φινλανδή πρωθυπουργός και όχι στο ότι προωθεί ολοταχώς την, τεράστιας  σημασίας ,ένταξη της μέχρι τώρα ουδέτερης Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ ,είναι άλλο ένα  θλιβερό σύμπτωμα της,κατά Σεννετ , τυραννίας της οικειότητας της εποχής μας . Με δικά μου λόγια , ο Σεννετ έδειξε ότι στην εποχή μας όλο και περισσότερο μας ενδιαφέρει όχι τόσο το τι πράττει  ένας πολιτικός στον Δημόσιο χώρο αλλά το πώς συμπεριφέρεται στην προσωπική του ζωή..Αυτό βέβαια οδηγεί με την σειρά του στην ιδιωτικοποίηση του πολιτικού..Υ.Γ .θέλω να πω το πολύ απλό : Η πολιτική( του κεφαλαίου )  - όπως έδειξε και παλιότερα ο Νηλ Ποστμαν με το"  Διασκέδαση μέχρι θανάτου "  στηρίζεται όλο και πιο πολύ στα Καραγκιοζιλικια  και στην απασπαση της προσοχής από τα Σημαντικά.Και τι πιο σημαντικό από τον κίνδυνο πυρηνικού πολέμου και από τον εξαιρετικά δύσκολο χειμώνα που έρχεται ;   

Το Μαουτχαουζεν του Καμπανέλλη το Άσμα Ασμάτων και η αγάπη του η Γιαννινα

 ; Το πιο κάτω είναι η πρώτη γραφή του ''Ασμα Ασμάτων.΄΄ του Καμπανέλλη Γράφτηκε στο βιβλίο του το Μαουτχαουζεν . αφορά στην αγάπη του για μια Εβραία( πιθανολογώ αν και δεν την αναφέρει ρητά ως Εβραία αλλά ως Λιθουανή  - όμως ακολουθεί τους  Εβραίους στον Δρόμο για την Παλαιστίνη και είναι μαζί της.Εξαλλου οι περισσότερες γυναίκες στο Μαουτχαουζεν ήταν Εβταιες .( Σημ   τελικα .Η Γιαννινα ήταν Εβραίο Λιθουανή  )  πρώην Κρατούμενη , την Γιαννίνα .Για χάρη της και από έρωτα ο Καμπανέλλης Δεν φεύγει με τους υπόλοιπους Έλληνες για Ελλάδα ..Ακολουθεί τους Έλληνες Εβραίους στον Δρόμο για την Παλαιστίνη .. Φεύγει  βέβαια για Ελλάδα αλλά λοξοδρομεί χάριν της Αγάπης  για την Εβραία Αγάπη του . τι πιο ωραίο , και τι Οικουμενικό , με την έννοια της αγάπης , του Έρωτα πως να το πούμε , ,; Δεν μιλάμε για τον έρωτα όπως τώρα σε εποχές κατανάλωσης

  .Μιλαμε για μια  αγάπη που γεννήθηκε μέσα στα στρατόπεδα θανάτου σε συνθήκες οριακές.Το Άσμα Ασμάτων του Καμπανέλλη δεν μιλά Γενικά για την Αγαπη: Μιλά Συγκεκριμένα για την αγάπη ,την δικη του αγάπη  ,τον πρώτο του Έρωτα                                                   .Συμπερασμα.1.Το Μαουτχαουζεν του Καμπανέλλη είναι και ένα μοναδικό χρονικό ενός έρωτα μέσα στα στρατόπεδα Θανάτου των Ναζι: Του έρωτα ενός Μη Εβραίου Έλληνα προς Μια Εβραία Λιθουανή .Ενός Έρωτα  δηλαδή Δι- εθνιστικου , Υπέρ Εθνικού , Οικουμενικού .   2.Αν  λάβουμε υπόψιν  ότι και ο Αντώνης από τον ίδιο κύκλο τραγουδιών αφορά και αυτός μια Διεθνιστική Αλληλεγγύη μέχρι θανάτου ( του Αντώνη προς τον Εβραίο που υποφέρει στη σκάλα των δακρυων..) τι συμπέρασμα βγαίνει ; Δεν βγαίνει το Συμπέρασμα ότι τα τραγούδια του Μαουτχαουζεν έχουν νόημα Διεθνιστικό , οικουμενικό , δεν αφορούν έναν μόνο λαό αλλά όλους τους Λαούς ,; Και τι πιο ιερό από ένα τέτοιο Διεθνιστικό Οικουμενικό νόημα αγάπης και αλληλεγγύης μεταξύ ( φαινομενικά ) θρησκευτικως  και εθνικως ξένων;

Η παγκοσμιοποίηση του ψεύδους

 Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ                   Στην  οπτικοποιημένη εποχή μας έχουμε τόση  αποξένωση , απώλεια στοιχειωδών ικανοτήτων λογικής επεξεργασίας  δεδομένων ,  αισθήσεων που κάποτε ήταν βασικές ( όσφρηση , αίσθηση αφής , γεύσεις ) που χάνουμε σιγά σιγά την αίσθηση της εμπειρίας ( που προϋποθέτει μια άμεση σχέση με το αντικειμενικό  και το χειροπιαστό ) και γινόμαστε αιχμάλωτοι μιας virtual reality και μιας σχέσης με το κόσμο ως Βιώματος ( Υποκειμενική αλήθεια ) .Η υπερφόρτωση με πληροφορίες , η αντικατάσταση της  αίσθησης του αληθούς και της γνώσης.  από την  πληροφορία , η πορνογραφία της λεπτομέρειας και ο συστηματικός  αποπροσανατολισμός  των ΜΜΕ,.  επιτείνουν την σύγχυση.                                                                     Ετσι φτάσαμε στην εποχή που - και με την " ευκαιρία " του πολέμου  στην Ουκρανία - τα Ψέματα γίνονται Τερατώδη και πιστευτά ακριβώς γιατί είναι Τερατώδη.                                           ( Μιας και έχουμε χάσει ολοσχερώς σχεδόν την αίσθηση της εμπειρίας και του αληθούς ).                                                                 Ο αδιάκοπος βομβαρδισμός από ψευδη , το ότι το ένα διαδέχεται ακατάπαυστα το άλλο , το ότι η μνήμη μας κολυμπά σε μια θάλασσα  επανάληψης και Λήθης και διαρκούς θορύβου όπου οι ειδήσεις , τα ψεύδη ,  οι πόλεμοι και ο Πόνος του κόσμου γίνονται ένας αδιάκοπος θόρυβος  σαν παφλασμος αλλεπάλληλων  κυμάτων που ξεσπούν πάνω μας , χαρακτηρίζει πια την εποχή μας ..Π.Θ

Έθνος Νεωτερικότητα Εθνότητα

 Όσοι , όπως εγώ, επιμένουμε για την Νεωτερικοτητα του Έθνους και των εθνικών ταυτοτήτων δεν παραβλέπουμε φυσικά την ύπαρξη εθνοτήτων  εθνικών ομάδων ,κ.οκ ανά τους αιώνες..Εκεινο που λέμε είναι ότι α. οι  ομαδοποιήσεις αυτές  δεν θεωρούνταν οι πιο σημαντικές   ούτε συνδέονταν με τον Πατριωτισμό  ως υπεράσπιση της Πατρίδας .Ο Πατριωτισμός στην Αρχαία Ελλάδα είχε κυρίως Τοπικό χαρακτήρα ( πλην των Μηδικών πολέμων όπου είχαμε μια πρόσκαιρη  συμμαχία πολέων κρατών ) και στις Αυτοκρατορίες κυρίαρχη ήταν η Δυναστική αρχή και η Υπακοή σ,' αυτήν  όπως και η θρησκευτική πίστη. .. Η Εθνότητα αρχίζει να αναδεικνύεται  ως κάτι σημαντικό  κατά  την  εποχή της Τυπογραφίας και του Προτεσταντισμού : Το ότι παύει η Μεσολάβηση του ιερατείου που χρησιμοποιούσε στη Δύση τουλάχιστον μία Νεκρή γλώσσα ως Ιερή  ( η χρήση της Ελληνικής  από την ορθόδοξη εκκλησία του Πατριαρχείου είναι άλλη τεράστια συζήτηση )  στον προτεσταντισμό και η ανάγνωση της Γραφής από κάθε οικογένεια πέρα από την γενίκευση του Αλφαβητισμού ανέδειξε και ορισμένες μέχρι τότε παραμερισμενες διαλέκτους σε έγκυρες τυπωμένες γλώσσες.Ο Έντυπος λόγος  προσέδιδε κύρος στις γλώσσες που, σιγά σιγά θεωρήθηκαν η ψυχή του έθνους. ... Έτσι σιγά σιγά αναδεικνύεται η Γλώσσα ως το συμπυκνωμένο πνεύμα του Έθνους. ..Φυσικά δεν είναι μόνο αυτό.( εδώ να πούμε ότι στην περίπτωση του Πατριαρχείου η χρήση των ελληνικών ως Ιερής Γλώσσας έδινε στην Ελληνική εθνότητα ένα τεράστιο πλεονεκτημα όταν το σύστημα των Μιλλετ άρχισε να καταρρέει και άρχισαν οι αντιπαλοτητες και συγκρούσεις των εθνοτήτων Στο πλεονέκτημα αυτό ήρθε  να προστεθεί η  ελληνολατρεια  των τότε Ευρωπαίων  και η χρήση των Ελληνικών ως,lingua franca του ενδο Βαλκανικού και Οθωμανικού  εμπορίου ) .)                                  Τώρα για να καταλάβουμε την νεωτερική σημασία του έθνους πρέπει για λίγο να σταθούμε σε μερικές επιμέρους έννοιες  που άλλαξαν ριζικά  από την προνεωτερικη στη νεωτερική εποχή. Μια από αυτές  ήταν η έννοια του Κράτους . Είναι εντελώς διαφορετική η έννοια του Κράτους  κατά τον Δυτικό Μεσαίωνα                        ( αφήνοντας φυσικά κατά μέρος την Αρχαιότητα  όπου επίσης είναι εντελώς διαφορετικό αυτό που λέμε κράτος ) από το Νεωτερικό κράτος , αρχής γενομένης από το Απολυταρχικό κράτος ( π.χ Λουδοβίκος 14ος ) Το μεσαιωνικό κράτος είχε όρια χαλαρά αόριστα.Το Νεωτερικό έχει αυστηρά καθορισμένα Σύνορα . Στο παλιό νεωτερικό κράτος η εξουσία  π.χ η Φορολογική ασκείται Έμμεσα  π.χ στην Οθωμανική αυτοκρατορία μεσολαβούν οι τοπικές κοινότητες και η  μεσολάβηση των ενοικιαστών των φόρων .Στα σύγχρονα κράτη η τριχοειδής διείσδυση του κράτους σε κάθε πτυχή της Κοινωνικής ζωής είναι εκπληκτική .....Συνεχίζεται   

Της Κατερίνας Προκοπίου

https://katproko.blogspot.com/?m=1

 

Ο Άλλος ως έρωτας

 καμμια φορά κοιταμε τον Αλλον  περιμενοντας  να  δωσει Νοημα στον αδειο εαυτό μας .. Και αυτο το νομιζουμε και ονομαζουμε κιολας ερωτα . Ομως αν  περιμενεις απο τον αλλον να δωσει νοημα στον εαυτο σου τοτε  υποτιμας και τον εαυτό σου και τον Αλλον,βλεποντας τον εργαλειακά , χρηστικά

Πέντε πολιτισμοί , πέντε θρησκείες .

 Τρεις πολιτισμοί της γραφής ο εβραϊκός , ο Ισλαμικός  και ο προτεσταντικός , Δύο πολιτισμοί της Εικόνας , o ορθόδοξος και ο καθολικός ,  Αλλά και δύο πολιτισμοί της καλλιγραφίας και της Εικόνας ως  διαλογισμου: Ο Κινέζικος και ο Ιαπωνικός.Στους τρεις πρώτους ο Θεός είναι Πατέρας και Απόλυτα Άλλος, Απροσπέλαστος , Απαγόρευση ,  Συμβολικός ευνουχισμός ,Όνομα του Πατέρα  στους δύο δεύτερους ο Θεός παραμένει πατέρας αλλά εξημερώνεται , εξοικειώνεται μέσω των Αγίων και της Μητέρας  Παναγίας ,..Για τους δύο τρίτους  δεν υφίσταται ένας θεός αλλά μια διάχυτη Θεότητα , το Κενό.

Ο Θεός ως Σώμα .

 Ο Χριστός , ως σώμα είναι και μια συγκεκριμμενοποιηση του θείου βλέμματος . Και μια δυνατότητα ανταπόκρισης.                                    Ο Θεός , στις μονοθεϊστικές θρησκείες  είναι αόρατος.Βλεπει τα πάντα , διασχίζει με το βλέμμα του κάθε , μα κάθε μύχια σκέψη  των ανθρώπων αλλά δεν Βλέπεται . Και αυτο είναι αβάσταχτο.                                                Ιδού λοιπόν η λύση του Χριστού : Είναι ένας θεός με σώμα , που όχι μόνο μπορούμε να τον δούμε αλλά και να τον αγγίξουμε , ένας θεός σαν το μεταβατικό αντικείμενο του  Βιννικοτ, ένας θεός για να αγαπήσουμε ..                                                  Ενώ ο αόρατος θεός που τα πάντα ορα ,ενσπείρει μέσα μου την ενοχή ,              ο ενσαρκος θεός , ο Χριστός, ως ορατός, εν σώματι  θεός  προσφέρει Συγχώρεση και εξιλέωση.....Και φυσικά ,η Παναγία 

Ο Θεός των φονταμενταλισμων

 Ο Θεος  των φονταμενταλισμων   δεν ειναι ο  ιδιος με τον Θεό  των παραδοσιακων  κοινωνιων.. Εκεινος    ηταν πλήρης ερμηνειας αυτος προσκολλαται  στην   κυριολεξια..                  Εκεινος  διαχωριζε τον κοσμο σε  ιερο  και βεβηλο  αυτος πασχιζει να  στεριωσει   σε εναν κοσμο οπου κυριαρχει η βεβηλωση.                 Εκεινος ενεπνεε βεβαιοτητες  αυτος  εμπνεει  Υστερια..                                                                          Ο θεος    των φονταμενταλιστων ειναι ενας εκκοσμικευμενος   Θεός Π.θ

Ειμαστε κάτι ρώγες

Τυ

   Είμαστε  κάτι ρώγες από  τους μαστούς  του Τειρεσία που κάθε τόσο στάζουν λίγο γάλα  για τα μωρά του μέλλοντος. Τα μωρά δεν γεννιούνται

ποτέ και το γάλα μας ποτίζει το χώμα. Δεν γνωρίζουμε τι λογής  χθόνιους αγγέλους ποτίζουμε  αν είναι άγγελοι  του κακού  η του καλού  συνεχίζουμε να στάζουμε σαν  μαστοί  σταλακτίτες.   

.Π.Θ .

Από το Πανοπτικον στο Συνοπτικόν

.

-Στο   Πανοπτικόν  η εξουσία  είναι    εντελώς  αθέατη-Ως  υποκείμενο- που  παρατηρεί  εξονυχιστικά το  Αντι-κειμενο( εξουσιαζόμενους ) 

-Στο Συνοπτικόν   η  εξουσία     είναι    και αυτή  διάφανη' αντικείμενο παρατήρησης .

-Στο Πανοπτικόν    ένας   μόνο  αθέατος Φύλακας  αρκεί  για να παρατηρεί τους -εντελώς  έκθετους στο μάτι του -απομονωμένους Φυλακισμένους   .

-Στο Συνοπτικό  έχουμε την ψευδαίσθηση της  ελευθερίας  και -όλοι-  Φύλακες και φυλακισμένοι  γινόμαστε  εθελοντικά Έκθετοι (πέραν του ότι  οι ρόλοι   εναλλάσσονται και οι Φύλακες  περιοδικά φυλακίζονται  και τουμπαλιν).

-Το Πανοπτικόν   αφορούσε μια  κοινωνία όπου υπήρχε ακόμα το  Μυστικό και η Αδιαφάνεια : το Μυστήριο  μπορούσε να διαλευκανθεί και να γίνει  διάφανο.

-Το Συνοπτικον    αφορά τις σύγχρονες κοινωνίες  της Οικειότητας και  της Λεύκανσης : όπου Όλοι  αισθανόμαστε μια  αβάσταχτη   πίεση -έσωθεν - να αποκαλύψουμε τα μυστικά μας   

* «Στην περιφέρεια, ένα δακτυλιοειδές οικοδόμημα• στο κέντρο, ένας πύργος• ο πύργος αυτός έχει μεγάλα παράθυρα που βλέπουν προς το εσωτερικό του δακτυλίου• το περιφερειακό οικοδόμημα διαιρείται σε κελιά, που το καθένα τους διαπερνά ολόκληρο το πάχος του οικοδομήματος• τα κελιά έχουν δύο παράθυρα - το ένα τους βλέπει προς τα μέσα και αντιστοιχεί σ' ένα από τα παράθυρα του πύργου• το άλλο δίνει προς τα έξω, και αφήνει το φως να διαπερνά το κελί πέρα για πέρα. Φτάνει έτσι να τοποθετηθεί ένας επιτηρητής στον κεντρικό πύργο, και σε κάθε κελί να κλειστεί ένας τρελός, ένας άρρωστος, ένας κατάδικος, ένας εργάτης ή ένας μαθητής. Το πανοπτικό αυτό σύστημα δημιουργεί μονάδες χώρων που επιτρέπουν την αδιάκοπη παρακολούθηση και την άμεση αναγνώριση. Κοντολογίς, αντιστρέφεται η μέθοδος του «μπουντρουμιού»• ή μάλλον, από τις τρεις λειτουργίες του - εγκλεισμός, στέρηση του φωτός και απόκρυψη - παραμένει μονάχα η πρώτη και καταργούνται οι δύο άλλες. Το άπλετο φως και το βλέμμα του επιτηρητή συλλαμβάνουν περισσότερα απ' ό,τι το σκοτάδι που, στο κάτω-κάτω προστάτευε. Η ορατότητα είναι μια παγίδα.»

απο 

Μισέλ Φουκώ Επιτήρηση και Τιμωρία.

( συνεχιζεται )

Πετρος  Θεοδωριδης

Η αίσθηση του Παρόντος χρόνου

μια σκέψη : Η αίσθηση του παρόντος χρόνου εξαρτάται από τον χρόνο στον οποίο διαμορφώθηκε ο ψυχισμός μας , από τα διαθέσιμα τότε Μέσα Επικοινωνίας κλπ Ο Δικός μου ψυχισμός διαμορφώθηκε στις δεκαετίες του 60( παιδί ) και του 70 ( έφηβος ) Βλέπω τον κόσμο με τα τότε εφόδια ( βιβλίο , ραδιόφωνο Μαγνητόφωνο , εφημερίδα ) με το τότε πρίσμα διάκρισης ( Δεξιά αριστερά , Σοσιαλιστικός vs καπιταλιστικός κόσμος ) κλπ . Αυτό μου άφηνει ένα αίσθημα δυσαρέσκειας στην προσαρμογή καθώς αισθάνομαι τη Ηττα ολοκληρωτικά : Όχι μόνο ήττα της Αριστεράς αλλά και ολόκληρου του κόσμου μου , των κοσμοθεωρητικων μου αφετηριων. Παραλληλα όμως μου δίνει και την δυνατότητα ολοψυχης κριτικής στο υπάρχον Αυτός εδώ ο εφιάλτης δεν είναι δεν ήταν ποτέ ο μόνος δυνατός κόσμος...Π.Θ.

Αρχή ευχαρίστησης vs Jouissance

·

λοιπόν : ειναι εντελώς αντιθετες η υποθεση του Φρόυντ για την αρχή της ευχαριστησης - που στηριζεται στην τάση ολων μας να αποφευγουμε τον πόνο και την δυσαρέσκειά ,απο την Jouissance του Λακαν ..Η δευτερη αφορα ακριβως στην Υπερβολή ευχαρίστησης στην απόλαυση της Οδυνηρης Ηδονης , της Ηδονης ως Οδυνης .. Η πρωτη προστατευει τα τοιχώματα του ατομου η δεύτερη τα διαμελιζει.. Η αρχή της ευχαριστησης αντιτίθεται στην ορμή θανατου , η Jouissance ειναι '' το μονοπάτι προς τον θανατο''

Καθώς γερνάμε

 Καθώς γερνάμε /                                             γινόμαστε Οιδίποδες /                                               και μοναχοί μας βγάζουμε τα μάτια /                      όχι γι'αυτα που κάναμε αλλά για όσα δεν προλάβαμε /                                                                 όχι από τύψεις αλλά από ντροπή  /                                   για να   μη  βλεπουμε το βλέμμα των παιδιών μας.       

Ολοκληρωτισμός της Επιτάχυνσης

 Ο Ολοκληρωτισμός της Επιτάχυνσης                                                                  .Σε διάκριση με τους προσωποποιημένους Ολοκληρωτισμους του 20ου αιώνα, οι ολοκληρωτισμοι του 21ου δεν είναι πια προσωποποιημένοι αλλά απρόσωποι.                  Στη λεγόμενη " Δύση " έχουμε πια έναν ολοκληρωτισμο του χρόνου.                                     Είναι ένας ολοκληρωτισμός που επιβάλλεται όχι Έξωθεν αλλά Εσωθεν ,όχι  με την εξαναγκαστική ,από έξω ,δύναμη του κράτους , όχι με το" Πρέπει"  αλλά με το " Θέλω' και "επιθυμώ " και το " μπορώ"..                                         Ολοκληρωτισμός του χρόνου και ( της ψευδαίσθησης ) των ατομικών σχεδίων :ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΩ ( τις καταληκτικές προθεσμίες,,το έργο ,την απαξίωση των οποιων προσόντων μου , να παραμείνω ευπωλητο εμπόρευμα ,να προλάβω να απολαύσω , να καταναλώσω , το τώρα ).              Ο  Ολοκληρωτισμός της Επιτάχυνσης είναι πολύ πιο αποτελεσματικός από τον προσωποποιημένο ,ακριβώς γιατί είναι Αόρατος και ρευστός.                                                       Επιπλεον εμφανίζεται και ως Δημοκρατία.   Προφητικη ήταν  η ταινία Brazil .                      Πέτρος Θεοδωρίδης.

Πολλαπλοί κομφορμισμοι

 

  Ένα βασικό χαρακτηριστικό της εποχής μας  είναι η σχεδόν μοριακή εξατομίκευση •η διάσπαση του ατόμου υποκειμένου σε ανάλογα με τους χρόνους εργασίας η ανάπαυσης ,πολλαπλά υποκείμενα που κινούνται σε διαφορετικές τροχιές. Ετσι  ο καθένας από εμάς δεν εγκαλείται απλώς να είναι άτομο αλλα να μοιάσει με εκείνα τα παλιά ρολόγια με τους πολύπλοκους μηχανισμούς και οδοντωτούς τροχούς που κινούνται προς διαφορετικές τροχιές και κατευθύνσεις. Αυτό φυσικά μας κάνει όλο και πιο ευάλωτους  όχι σε έναν κομφορμισμό αλλά σε πολλούς : Δεν φτάνει να είμαστε κομφορμιστές και να κρύβουμε τις αληθινές μας σκέψεις και εαυτό ,πρέπει να γίνουμε και Ευέλικτα κομφορμιστές ώστε να προσαρμοζόμαστε σε ένα σωρό πολλαπλά αντιφατικά περιβάλλοντα στη διάρκεια της ημέρας.

Η Αύρα

Η Αύρα : ας θυμηθούμε το φωτοστέφανο που περιβάλλει τις μορφές των αγίων , της Παναγίας και του Χριστού .Είναι η αύρα της θεϊκότητας , του ιερού Πολλές φορές περιβάλλει και τις αναμνήσεις μας .Θυμάμαι ( η φαντάζομαι αναδρομικά ) με ένα φωτοστέφανο πολλές φορές , την μορφή του Πατέρα μου η της Μάνας .. Αχ! πόσο αβάσταχτα όμορφες γίνονται οι προσωπικές μας αναμνήσεις , των πεθαμένων μας προσώπων , αλλά και των πιο όμορφων στιγμών της παιδικής και εφηβικής μας ηλικίας . Πόσο ακίνητες ,σαν τις παλιές χάρτινες φωτογραφίας , σαν ακινητοποιημένος χρόνος ,σαν στιγμές αιχμάλωτες σε φυσαλίδες αιωνιότητας . Θυμάμαι τι έλεγε περίπου ο Μπέντζαμιν για τα εμπορευματοποιημενα αντίτυπα : " Έχουν χάσει κάθε αυρα. " Ο Ύστερος καπιταλισμός είναι Άνιερος και ψυχρός σαν πάγος. Ένας κόσμος άδειος από το Ιερό είναι κόσμος α- νοητος. Πέτρος Θεοδωρίδης

Τρεις δυστοπίες κι εμείς

 

Ας θυμηθούμε τρεις δυστοπίες του περασμένου  αιώνα : Τον θαυμαστό καινούριο κόσμο ,το 1984 ,και την ταινία  Brazil. Και στις τρεις το σκοτεινό καθεστώς απειλείται όχι από κάποιον εχθρό του , μια πολιτική δύναμη απ’ έξω αλλά από κάποιο υποκείμενο από μέσα : κάποιον που επιμένει να σκέφτεται και να αισθάνεται με τον παλιό η λάθος τρόπο , κάποιον που ερωτεύεται παλιομοδίτικα .. Από   ένα δυσλειτουργικό γρανάζι του συστήματος ,από έναν  αλλοτριωμένο υπήκοο που ανακαλύπτει ότι όντως είναι αλλοτριωμένος. Σκεφτείτε ότι οι ολοκληρωτισμοί είναι αόρατοι και όσοι τους υφίστανται , κοινωνίες ολόκληρες ,ήπειροι ολόκληροι θεωρούν ότι ο ολοκληρωτισμος αφορά τους άλλους . Σκεφτείτε δηλαδή ότι ίσως είμαστε σαν τους  πολίτες της Γερμανίας του Χίτλερ , που ,ναι υποψιάζονταν ότι κάτι άσχημο συνέβαινε με τους Εβραίους και τους Τσιγγάνους αλλά προτιμούσαν να απωθούν από το μυαλό τους  την φρικτή αλήθεια « Δεν μπορεί να συμβαίνουν αυτά» ….Σκεφτείτε ότι καποιοι συνάνθρωποι μας βιώνουν την αδιαφορία μας ως εφιάλτη τους.  

Ο Εαυτός και η εποχή μας

              Κάθε εποχή διαμόρφωνε και διαφορετικό πρότυπο εαυτοτητας.  Η  πρώτη νεωτερικότητα   έθετε τον εαυτό στην υπηρεσία του ρόλου : άνδρας η γυναίκα , εκπαιδευτικός , παπάς Επίσης στην υπηρεσία μιας υπέρτερης ταυτότητάς  π.χ του έθνους .Αυτό ανακούφιζε την ένταση : ο Ρόλος υπαγόρευε τα καθήκοντα στον εαυτό , δεν υπήρχε συνεπώς  η υποχρέωση να τα ανακαλύψει μόνος του. Στην εποχή μας όμως στη Δεύτερη νεωτερικότητα , εμείς οφείλουμε να επινοήσουμε τους ρόλους μας , ξανά και ξανά , ως περιεχόμενο και ως καθήκον , οι ρόλοι γίνονται από αντικειμενικοί υποκειμενικοί .Κι αυτό  γεννά την ανάγκη μιας  διαρκούς  συνομιλίας με τον εαυτό καθώς καλούμαστε διαρκώς να τον επαν- επινοούμε. Παραδόξως , αυτή η διαρκής επινόηση του εαυτού δεν οδηγεί στην πρωτοτυπία αλλά σε έναν απίστευτο κομφορμισμό: Δεν αντέχουμε αυτό το διαρκές καθήκον όπου παραμονεύει κάθε τόσο  η αποτυχία • ο χρόνος πια δεν κινείται σταθερά προς τα μπρος αλλά σβουριζει προς πάσαν κατεύθυνση. Και οι στιγμές ; Και οι στιγμές δεν είναι σκαλοπάτια μιας σκάλας που ετοιμάστηκε πριν από μας για μας , η σκάλα της καρριερας ,της πορείας προς ενηλικίωση η προς την ωριμότητα και τα γηρατειά : εμείς προχωράμε και στην πορεία φτιάχνουμε και την σκάλα , σαν ορειβάτες που ,καθώς σκαρφαλώνουμε καρφώνουμε και πασσάλους στα βράχια ( με κίνδυνο να πέσουμε κάθε τόσο ) .           Από πού λοιπόν προέρχεται ο κομφορμισμός ; Από το ότι δεν αντέχουμε αυτήν την ελευθερία επινόησης : είναι ελευθερία χωρίς αντίσταση χωρίς Άλλον.Ελευθερια του μηδενός .   ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

 

Πώς γίνεται ;

 

Πώς γίνεται , άνθρωποι που συγκινούνται από γάτες και σκύλους και , που όταν βλέπουν ένα μικρό παιδάκι τον πνίγουν στα χάδια και στα φιλιά, πως γίνεται να δείχνουν τόση απανθρωπιά για  μια προσφυγοπούλα , να την αφήνουν να πεθάνει , άταφη , αχ! Πώς γίνεται ;

,

Μια συνταγή για το πως αντιμετωπίζουμε τις στιγμές που μας πληγώνουν

 ΜΙΑ ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩς ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕς ΜΑς                                                               Για τη Στιγμή και τη Διάρκεια :.                            Άλλοι λενε( Μπασελαρ) ότι ο χρόνος δεν είναι παρά η  στιγμή   άλλοι ( Μπερξόν ) η Διάρκεια . Η Διάρκεια  είναι ο χρόνος του παρελθόντος ο Μοναδικός μας χρόνος ( μιας και το μέλλον ακόμα δεν υπάρχει και το παρόν γίνεται παρελθόν αδιάκοπα ) όπου η στιγμή καταπίπτει. Μια προσωπική συνταγή λοιπόν που βρήκα τελευταία για εκείνες τις στιγμές που συναντώ και με πληγώνουν ,: Σκέφτομαι ότι τις καταβροχθίζει η μεγάλη εικόνα .Θα ξέρετε ίσως ( κάπου το διάβασα κι εγώ ) ότι η εικόνα της τηλεόρασης αποτελείται από εκατομμύρια μικρά Πιξελς.Αυτα συνθέτουν την μεγάλη εικόνα κι εμείς βλέπουμε αυτήν κι όχι αυτά που την συνθέτουν.Οταν λοιπόν μουρχεται μια άσχημη ΣΤΙΓΜΗ προσπαθώ να την αντιμετωπίσω σαν πιξελ που , όπου ναναι ,θα χαθεί μέσα στη ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΚΟΝΑ...Αυτό με προφυλάσσει από το να δίνω υπερβολική σημασία στις άσχημες στιγμές .Δεν πιάνει πάντα αλλά όταν πιάνει είναι θεραπευτικό . ( Από την άλλη έχω την τάση να μεγενθυνω υπερβολικά τις όμορφες στιγμές στο μυαλό μου ,που πάλι δεν είναι τόσο καλό.Διοτι η υπερβολική Ομορφιά της στιγμής  κάνει την πραγματικότητα που ακολουθεί την όμορφη στιγμή να φαίνεται κακάσχημη )

ΤΑ ΑΝΕΞΕΡΕΥΝΗΤΑ ΑΔΥΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.

 

όταν ήμουν μικρός - πολύ μικρός - οι πρώτες λέξεις που διάβασα -ως πρόταση - ήταν από ένα  άρθρο στο περιοδικο Ρομάντζο: ΤΑ ΑΝΕΞΕΡΕΥΝΗΤΑ ΑΔΥΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ. 

Το διάβασα στη τουαλέτα του  σπιτιού μου . 

Ίσως από τότε άρχισα να εξερευνώ τον εαυτό μου και τα βάθη του ασυνειδήτου. Αυτές οι λέξεις καρφωθήκαν στον ψυχισμό μου σαν καρφιά. : Θέλησα να γινώ εξερευνητής. Όμως εξερευνητής μοναχικός .Εξερευνητής της εσωτερικής Αβύσσου μου . Και μάλλον έγινα......

.. Είναι εκπληκτικό το πως οι Λέξεις γεννούν τον ψυχισμό μας . Οι Λέξεις : σπόροι που φυτρώνουν μέσα μας ... Δέντρα ελπίδων και προσδοκιών από τον εαυτό μας. Το δικό μου δεν ήταν πάρα ένας κισσός. Με τύλιξε Αχ ακόμα εξερευνώ τα Άδυτα μου. Ώρες ώρες θεωρώ την εξερεύνηση μάταιη . Μια περιπλάνηση σένα λαβύρινθο Άλλες ώρες όμως αισθάνομαι γεμάτος με εάν μαγικό υγρό. Είναι γεμάτη ουσία η Άβυσσος μου . 

Και αυτή η περιπλάνησή είμαι Εγώ ..

 Που έγινα ο εαυτός μου καθώς τυλίχτηκα - σαν το κισσό - γύρω από αυτές τις μυστήριες λέξεις που διάβασα μικρός πολύ μικρός στη θαλπωρή της τουαλέτας σε μια στήλη του περιοδικού Ρομάντζο που λεγόταν.... Τα Ανεξερεύνητα ..      Π. Θ 

το εσωτερικο  μου  σπιτι

Ψαράδες των Στιγμών

 

Δεν ξέρω πως να το πω αλλά νομίζω πως η καρτεσιανή μας σχέση με την ύπαρξη – ως σκέψη – επηρεάζει και τη σχέση μας με τον χρόνο. Ας δώσω ένα παράδειγμα : επειδή είμαι Καρτεσιανός τύπος προσπαθώ να αιχμαλωτίσω την στιγμή : σκεπτόμενος .προσπαθώ δηλαδή να την οικειοποιηθώ ,χωρικοποιωντσς την και περιφράσσοντας την σαν ναταν χτήμα ,χωράφι .Φυσικά αυτό είναι αδύνατον , είναι σαν να προσπαθείς να πιάσεις το νερό με τα δάχτυλα , γλιστράει .Επιπλέον αφήνει και μια αίσθηση ματαίωσης και ανημποριάς .Κανονικά πρέπει να αφεθείς μέσα στον χρόνο όπως το ψάρι στο νερό Όμως  προτιμάμε να 'μαστε Ψαράδες.

Ψηφιακή φωτογραφία και πληθωρισμός ζωτικότητας

 Η εξέλιξη  της  φωτογραφίας  σε ψηφιακή αντανακλά  και την εξέλιξη  της κοινωνίας μας : οπως εξαφανίστηκε το αρνητικό  απο  την φωτογραφία  ετσι  εξαλείφθηκαν και οι διεργασίες    πεθνους  απο τις  κοινωνίες μας .. οι   κοινωνίες   μας σφύζουν απο θετικότητα   απωθουν τον θάνατο και το πενθος.Ομως ο πληθωρισμός  ζωτικότητας μας πνίγει σε μια μέρα  δίχως νύχτα... Πέτρος Θεοδ.

Ενοχή και Ναρκισσισμός

 

  Αισθάνονταν απροσάρμοστός με τον κόσμο και με ένα πελώριο αίσθημα ενοχής ,που οφειλόταν με τη σειρά του στον απίστευτο ναρκισσισμό του: Θεωρούσε αυτονόητο ότι θα έπρεπε να δωρισει  τον εαυτό του ως εξιλαστήριο θύμα σε κάθε δύσκολη κατάσταση των άλλων •  όμως ,παράλληλα , υπήρχε μέσα του η προσδοκία ανταπόδοσης η οποία ,δυστυχώς ,δεν ερχόταν ποτέ με τον τρόπο που αυτός περίμενε. Τι περίμενε ; 

Ο χρόνος της Ανυπομονησίας

 Ενώ ο χρόνος του( κάθε)  πολιτισμού είναι  ο χρόνος της Υπομονής , ο Χρόνος της ( σεξουαλικής και μη ) επιθυμίας είναι χρόνος της Ανυπομονησίας. Όμως ο πολιτισμός μας δεν στηρίζεται πια  στην Απώθηση της επιθυμίας  ,ούτε στην( με διάφορους τρόπους)  μετουσίωση της .Ο Πολιτισμός μας βασίζεται στην άμεση ικανοποίηση της Επιθυμίας ,στην κατανάλωση , στην διαρκή διέγερση ( διαφήμιση , πορνογραφία) .Έτσι ο πολιτισμός μας  αυτό- υπονομεύεται διαρκώς καθώς καταργεί την προϋπόθεση του ( " Ως πολιτισμός ): Την αναβολή της άμεσης απόλαυσης. ( Καταλαβαίνουμε έτσι ίσως και την εγκατάλειψη του κάθε Μακροπρόθεσμου σχεδίου.Δεν έχουμε καιρό για τέτοια)

Σε σουι το πεθαμένο κοριτσάκι στον Έβρο

 Για το παιδάκι που το αφήσαμε να πεθάνει : Ατελείωτο πένθος . Και Οργή .Εμείς είμαστε το νεκρό κοριτσάκι κάτω από το νερό , εμείς πεθάναμε στον Έβρο ...

Ο εαυτός ως εσωτερικός μονόλογος

 

Νιώθω συχνά πως ο εαυτός δεν είναι οι σκέψεις που κάνουμε η που κάναμε κάποτε : αυτές αλλάζουν .Δεν είναι οι μνήμες μας • τροποποιούνται συνεχώς .Ούτε τα λόγια που ξεστομισαμε προς άλλους • αυτά  αποκτούνε νόημα μόνο εκ των υστέρων ..   Ο εαυτός , η αίσθηση του εαυτού , είναι ο εσωτερικός μας μονόλογος , η συνομιλία μέσα μας . Το ότι του μιλάμε κάθε μέρα ,το ότι τον σμιλεύουμε. Και το αρχέτυπο αυτού του διαλόγου είναι η συνομιλία με τον Θεό , αυτή που έκαναν οι Πρωτόπλαστοι στον παράδεισο και τα παιδιά  .                          

 

Περί Αγάπης και Εγωισμου υ

 

η Σπηλιά του Μοντεχρήστου

περι Αγαπης και εγωισμου

Νοεμβρίου 21, 2011

... πριν επιβαλλουμε την Αγάπη

σαν σκοτεινη κουρτινα πάνω στον εγωισμό μας ,

θα πρεπει πρωτα να τον αναγνωρισουμε, να τον ξεδιπλώσουμε

να διακρινουμε τις κρυμμένες -απωθημένες μας επιθυμίες ,να τις ξεμπλοκάρουμε

και -γιατί οχι - να τις αναλύσουμε ….

Ετσι καθώς αυτες θα ξεδιπλώνονται και η μια θα θα αποκαλύπτει την αλλη σαν κεραμιδια που μπαινουν το ενα μέσα το αλλο

και καθώς μαζί με τις επιθυμίες αποκλύπτονται και τα μικρα και μεγαλα τραυματα

- ετσι μόνον αυτες και μαζι τους το εγώ θα μαλακώνουν θα γινονται πιο ευλυγιστες και ο τοιχος του εγωισμου μας θα λεπταινει …

(οσο ζουμε ομως δεν θα χαθεί)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Εθνικισμός - Εθνολαικισμός:παρατηρήσεις . Εισήγηση στον χώρο του περιοδικού ΕΝΕΚΕΝ

Νοεμβρίου 04, 2019

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Τώρα είναι σαν να παλεύεις με τον Αόρατο άνθρωπο : χτυπιέσαι μόνος σου στον αέρα..

Φεβρουαρίου 13, 2021

Οι αντιπαραθέσεις στο fb μου δίνουν την (ψευδή) αίσθηση ότι συνεχίζουμε με τα πηγαδάκια όπως το '74, ' 75 . Όμως τότε υπήρχε η ελπίδα ότι κάτι θα μπορούσε να αλλάξει στην Ελληνική κοινωνία .Υπήρχαν τα σώματα, υπήρχε ο Άλλος χειροπιαστά Στα πηγαδάκια υπήρχαμε, σώμα με σώμα, συγκεκριμένοι άνθρωποι , πρόσωπα . Τώρα εδώ στο f δεν είμαστε παρά Άυλες σκιές. Και οι αντιπαραθέσεις γίνονται σκιαμαχίες ...(Αυτό που θέλω να πω είναι τότε υπήρχε ο Άλλος ως σκληρό υλικό ως Αντίσταση σ αυτό που εμείς ειμαστε.Νιωθαμε ότι μπορούσαμε να παλέψουμε ώστε να αλλάξουμε τη κοινωνία κι αυτό που λέω πάλη ενείχε κάτι το χειροπιαστό , υλικό, σωματικό.Τώρα είναι σαν να παλεύεις με τον Αόρατο άνθρωπο : χτυπιέσαι μόνος σου στον αέρα.. Κι αυτό σου αφήνει μια αίσθησή Ματαίωσης και Ματαιοπονίας . Επιπλέον δεν αλλάζει και τίποτε ή τουλάχιστον έτσι νιώθουμε.. Είναι σα να μαστιγώνεις τη Θάλασσα όπως λένε ότι έκανε ο Ξέρξης) … εκείνο που μου φαίνεται άκρως τρομαχτικό είναι η ιδιά η Επικράτεια της Γνώμης τ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Και η γραφή γίνεται πάλι το μοναδικό μας Ξόρκι.

Φεβρουαρίου 12, 2021

Ξύπνησα με μια διάθεση μελαγχολική , μια αίσθηση ματαίωσης , την αίσθηση ότι ως άτομα και κοινωνίες κάναμε μία τρύπα στο νερό , ότι δεν τελειώνει όλο αυτό , ότι ο Κόσμος είναι βαθιά άρρωστος , ότι δεν υπάρχει Τέλος. Ξαναδιαβάζω την Πανούκλα του Καμύ είμαι στο σημείο που έχουν τελειώσει να πεθαίνουν τα ποντίκια κι αρχίζουν να πεθαίνουν οι άνθρωποι . Ο Καμύ είχε γράψει την Πανούκλα ως μεταφορά του Πολέμου ενώ αυτό που ζούμε τώρα το παρομοιάζουμε με Πόλεμο. Όμως δεν είναι πόλεμος : Στον Πόλεμο ο εχθρός είναι συγκεκριμένος έχει σώμα είναι Άλλος : σε ετούτο είναι κάτι αόρατο, απροσδιόριστο , αέρινο. Στον Πόλεμο υπάρχει εχθρός .Εδώ ο καθένας μας γίνεται εχθρός. Η ανθρωπότητα αποδείχθηκε πολύ ευάλωτη .Αλλά και κενή , διάτρητη. Και να που τώρα την κατατρώει το σαράκι... Ναι , είναι κάτι πρωινά που ξυπνάς με μια αίσθηση ανημποριάς όπως στη Μεταμόρφωση του Κάφκα .Νιώθεις Μαμούνι , . Δεν υφίσταται τίποτε το ευγενικό , το μεταφυσικό , , το υπέροχο στην συνειδητοποίηση της τρωτότητας της ανθρ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Από το Blogger

Αναφορά κατάχρησης

η Σπηλιά του Μοντεχρήστου

κομμουνισμός vs καπιταλισμός : Ανάγκη ,vs επιθυμία

Κομμουνισμός vs καπιταλισμός : Ανάγκη ,vs επιθυμία : Ο Ψυχρός πόλεμος ήταν και ένας πόλεμος αξιών : Ο κομμουνιστικός κόσμος προετασσε την ικανοποίηση βασικών ανθρωπίνων αναγκών: τροφή ,στέγαση ,παιδεία. Εργαλείο του ο σχεδιασμός ,τα πεντάχρονα πλάνα.Εξου και η στροφή προς το μέλλον και την πρόβλεψη. Ο καπιταλισμός προετασσε την επιθυμία .Η επιθυμία είναι εξορισμού ακόρεστη καθώς κάθε επιθυμία συγκαλύπτει - σαν τις Ρωσικές κουκλες- μπαμπουσκες - μιαν άλλη επιθυμία.Εξαλλου κάθε επιθυμία είναι η επιθυμία του Άλλου . Επιθυμώντας αυτό επιθυμείς κάτι άλλο.Και το επιθυμείς γιατί το επιθυμεί και κάποιος άλλος ........................... Την ικανοποίηση των επιθυμιών αναλαμβάνει η αγορα στο παρόν ως Κατανάλωση . Ετσι ο αγοραιος καταναλωτικος καπιταλισμός γίνεται Παροντικος........... Η ικανοποίηση των ( αυθεντικών) αναγκών προϋποθέτει και μια θεωρία περί Φύσης του ανθρώπου.Και μια υποτιθέμενη Γνώση αυτής της φύσης .Αυτό το αναλάμβανε το Κομμουνιστικό κόμμα από έξω.και από πανω, τα βιβλία , η προπαγάνδα και αγκιτατσια . Η ικανοποιηση των ακόρεστων επιθυμιών προϋποθέτει το εξατομικευμένο καταναλωτικό υποκείμενο : Η διαφήμιση ως εργαλείο.του καπιταλισμού δεν αφορά μονο τα προϊόντα: Κατασκευάζει κυρίως καταναλωτές .Εργαλείο η εικόνα , η τηλεόραση το ίντερνετ κλπ ..... Στον Ψυχρό πόλεμο τις ανάγκες νίκησαν οι επιθυμίες , το κείμενο το νίκησε η εικόνα , το μέλλον το νίκησε το παρόν του παροντισμου... Πετρος Θεοδωρ

τα πάντα Μισοτελειωμένα..

ενώ η πρώτη νεωτερικοτητα είχε πάθος με την ολοκλήρωση των έργων η δεύτερη και τωρινή αφήνει

τα πάντα Μισοτελειωμένα..

Η συζήτηση ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΊΑ - ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗ ΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑ : ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ. ΠΕΤΡΟς ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ , 28-9-2017

ανεβασμένο  απο τον  Βασιλη  Βετσο

·

Το   2ο μέρος (κλικ   στον τιτλο)

Χρόνος και Ιστορία 2, Δημήτρης Σταματόπουλος & Πέτρος Θεοδωρίδης

Χρόνος και Ιστορία / έθνος και ταυτότητες στη Νεωτερικοτητα-Μετανεωτερικοτητα. Μια συζήτηση \

Το τριτο μερος απο τον  Βασιλη Βετσο

Χρόνος και Ιστορία 3, Δημήτρης Σταματόπουλος & Πέτρος Θεοδωρίδης

Χρόνος και Ιστορία / έθνος και ταυτότητες στη Νεωτερικοτητα-Μετανεωτερικοτητα. Μια συζήτηση για τις αλλαγές στον τρόπο με το οποίο βιώνουμε τον χρόνο…

YOUTUBE.COM

το  τεταρτο   μερος  απο τον   Βασιλη Βετσο - παρεμβασεις 

Χρόνος και Ιστορία 4, Δημήτρης Σταματόπουλος & Πέτρος Θεοδωρίδης - YouTube

Χρόνος και Ιστορία / έθνος και ταυτότητες στη Νεωτερικοτητα-Μετανεωτερικοτητα. Μια συζήτηση για τις αλλαγές στον τρόπο με το οποίο βιώνουμε τον χρόνο…

YOUTUBE.COM

6 ώρες ·

YouTube

·

 και το 5ο απο τον βασιλη βετσο

Χρόνος και Ιστορία 5, Δημήτρης Σταματόπουλος & Πέτρος Θεοδωρίδης

Χρόνος και Ιστορία / έθνος και ταυτότητες στη Νεωτερικοτητα-Μετανεωτερικοτητα. Μια συζήτηση για…

youtube.com

Και τα 6 σε μια λιστα απο τον βασιλη Βετσο

ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ - YouTube

youtube.com

-----------------------------------------------------------------------------------------

  ανεβασμένο  απο τον    Ιωαννη Ξενίδη
1.


2.

δειτε επισης

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ

Πέτρος Θεοδωρίδης- Δημήτρης Σταματόπουλος: Χρόνος και Ιστορία (Θεσσαλονίκη, 28/9/2017-βίντεο)

 ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΜΕΤΑΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ                     Αυτό που ονομάστηκε μεταμοντέρνα κατάσταση , μετανεωτερικότητα κλπ  έχει αλλάξει , έχει εξελιχθεί .Το  ίδιο από πολιτική άποψη  έγινε και με αυτό που ονομάζαμε μέχρι πριν μερικά χρόνια Μεταδημοκρατια: Ήταν μια μεταβατική κατάσταση προς αυτό που ζούμε τώρα.. Που δεν ξέρω πια πως μπορούμε να το ονομάσουμε ........    Η Δημοκρατία στην Ευρώπη , τουλάχιστον μετά τον πόλεμο ,στηριζόταν στην Ενσωμάτωση , στο κοινωνικό κράτος.Δεν ήταν μια Δημοκρατία των ελίτ  μόνο , .Η νομιμοποίηση των κυβερνώντων ελίτ στηριζόταν σε ένα εκτεταμένο δικτυο παροχών προς τους ασθενέστερους .Ταυτόχρονα υπήρχε και μια ιδεολογική νομιμοποίηση που βασιζόταν στην ενσταλαξη της κυρίαρχης Ιδεολογίας μέσω των Ι.Μ Κ ( ιδεολογικών μηχανισμών του Κράτους )  που έλεγε ο Αλτουσέρ .Ένας από αυτούς ήταν η Παιδεία , το σχολείο , η Δημόσια εκπαίδευση .Το  Δημόσιο σχολείο εντσταλλασε την α)  την κυρίαρχη ιδεολογία ιδίως την εθνική ιδεολογία , θρησκευτική ιδεολογία κλπ ) και β)  αποτελούσε και ένα ασανσέρ ανοδικής κοινωνικής κινητικοτητας κλείνοντας  το μάτι σε επίλεκτα άτομα των υποτελών τάξεων ότι αν αφομοιώσουν  όχι απλώς τις γνώσεις αλλά τις αξίες της  κυρίαρχης τάξης θα αποκτήσουν ένα πόστο πλάι στην. Κυρίαρχη τάξη.  .......................  Αυτή η κατάσταση ανετράπη σχεδόν πλήρως κατά τη  της  παγκόσμιας οικονομικής κρίσης  που ξεκίνησε γύρω στο 2006  β)  της Πανδημίας.... Οι αιτίες είναι πολλές ανάμεσα τους η  πτωτική τάση του ποσοστου του κέρδους  που έλεγε ο Μαρξ , η εξάντληση των φυσικών πόρων και της φύσης, το πέρασμα από την καταναλωση προϊόντων στην  αγοραπωλησία δεδομένων για τους ίδιους τους καταναλωτές κ.α .Τι άλλαξε στην πολιτική νομιμοποίηση ; το Ότι Δεν έχει πια  θετική φορά ( ανοδικής κοινωνικής κινητικότητας) του τύπου " αφομοιώσου για να ανέβης κοινωνικά αλλά Αρνητική " αφομοιώσου για να  μη καταστραφεις μη καταλήξεις άνεργος , άστεγος , μη πεθάνεις " .Αυτη η μετάλλαξη  συμπληρώνεται από κάτι άλλο: Καθώς η ζωή μας γίνεται πια εξαιρετικά πυκνή  και καθώς είμαστε αναγκασμένοι να δείχνουμε μια απίστευτη ικανότητα ευλυγισίας. Ευκαμψίας , προσαρμοστικότητας στις αλλαγές των συνθηκών και στις όλο και πιο μυστηριώδεις βουλές και απαιτήσεις του κεφάλαιου το κάθε παραπατημα , λάθος στραβό τιμονια , μπορεί πια να αποβεί μοιραίο. Και δεν υφίσταται πια Δίχτυ Ασφαλείας , οι κυρίαρχοι παρακολουθούν ως ενθουσιωδεις  θεατές την θανάσιμη  πτώση  των υποτελών τάξεων  στο παιχνίδι της Αρρενας Ζητωκραυγαζουν κυνικά  δεν υποκρίνονται πια έλεος .Λένε " Καλά να πάθει , ήταν τεμπέλης, α δεν ήξερε καλά Αγγλικά , δεν σπούδασε στο Χάρβαρντ , είναι κατώτερο είδος " Το Ίδιο - λένε - γίνεται στη Φύση  .Οι ασθενεστεροι δεν επιβιώνουν " .. Αυτές οι  κραυγές θριάμβου για τα βάσανα των υποτελών τάξεων εκκρίνονται καθημερινά  πια ως η νέα μορφή της κυρίαρχης ιδεολογίας : Στα πρωινά δικά , στα ριάλιτυ σωους στις Ειδήσεις " Είσαι υπεύθυνος για όλα   Αν αρρωστήσεις π.χ Φταις Δεν προσεχες.Αν χάσεις την δουλειά σου κάτι δεν θα κάνες καλα.Αν αντιδράσεις με οποιοδήποτε νόμιμο η μη τρόπο στις όλο και πιο άγριες βαρβαρότητες των κυρίαρχων είσαι  τρομοκράτης ,ταραχοποιός  ..Αν θυμάστε από τον Αστερίξ.   εκείνο το παιχνίδι με τις καρέκλες που είχαν οι Ρωμαίοι λεγεωνάριοι που  για να βρούνε" εθελοντές  ' τάχα , για τις αποστολές θανάτου γυρναγανε γηρω από   λίγες καρέκλες ενώ ήσαν περισσότεροι και με το σύνθημα κάθονταν στις καρέκλες : Οποιος περίσσευε ήταν ο ...αναλώσιμος.( Συνεχίζεται ) ( Θα το βγάλω από εδώ αργότερα και θα το βάλω στο Μπλογκ μου )

Σύνταγμα και Μετασυνταγμα

 Σύνταγμα  και Μετασυνταγμα

---------

Το Σύνταγμα ηταν το ιερό κείμενο της Νεωτερικοτητας : 'όπως η εφημερίδα αντικατέστησε -κατά Χεγκελ- την καθημερινή προσευχή έτσι και το Σύνταγμα αντικατέστησε τα Ιερά βιβλία :ο 19ος αιώνας ,εποχή του Συνταγματισμου ήταν και η εποχή της αποθέωσης του Τυπωμένου λογου : ο έντυπος λογος υπαινίσσεται μια σταθερότητα , μια μακροβιότητα στο χρόνο και το Σύνταγμα ήταν ΚΑΙ ανθεκτικό κείμενο , ενα ανθεκτικο νομικό κείμενο της εκκοσμικευσης .

Τι κανει, τι προκαλει το Ιντερνετ στο συνταγμα ..; Το Ιντερνετ μας ενσταλασσει την ιδέα ενος κόσμου αλα καρτ , ενος Σολιψιστικά διαμορφωμένους κόσμου , οπου οι ειδησεις , οι γνώσεις , οι απόψεις φιλτραρονται μεσα απο τα προσωπικά μας γουστα .. Κοιταξτε εδστο FB ... η κάθε σελιδα ειναι ο κοσμος μας προσαρμοσμένος στα μετρα μας .ω

και το Συνταγμα λοιπόν κομματιάζεται στα μέτρα του καθε μετανεωτερικου απίστευτα εξατομικευμένου, επιμέρους κόσμου. Ομως το Συνταγμα ειναι το Νομικό πλαίσιο του κοσμου μας και ενα Σύνταγμα αλα καρτ δεν ειναι ..Σύνταγμα τουλάχιστον οπως μας το αφησε η εποχή του εντυπου λογου