Νιώθω συχνά πως ο εαυτός δεν είναι οι σκέψεις που κάνουμε η που κάναμε κάποτε : αυτές αλλάζουν .Δεν είναι οι μνήμες μας • τροποποιούνται συνεχώς .Ούτε τα λόγια που ξεστομισαμε προς άλλους • αυτά αποκτούνε νόημα μόνο εκ των υστέρων .. Ο εαυτός , η αίσθηση του εαυτού , είναι ο εσωτερικός μας μονόλογος , η συνομιλία μέσα μας . Το ότι του μιλάμε κάθε μέρα ,το ότι τον σμιλεύουμε. Και το αρχέτυπο αυτού του διαλόγου είναι η συνομιλία με τον Θεό , αυτή που έκαναν οι Πρωτόπλαστοι στον παράδεισο και τα παιδιά .
1 σχόλιο:
Είναι γνωστό ότι τα μικρά παιδιά επιλέγουν τον εσωτερικό μονόλογο για να νιώσουν ανακούφιση από την εσωτερική ένταση. Αφουγκράζονται τον εαυτό τους και τον δημιουργούν μέσα απ' αυτόν τον εσωτερικό διάλογο.Αυτός ο εσωτερικός μονόλογος δεν μας εγκαταλείπει και στην ενήλικη ζωή μας. Έχοντας αναπτύξει άλλους μηχανισμούς άμυνας και έχοντας παρασυρθεί από την ηχορρύπανση του σύγχρονου τρόπου ζωής καταπνίγουμε αυτόν τον εσωτερικό μονόλογο.Πώς να αναδημιουργούμε καθημερινώς και να επινοούμε έναν καινούργιο εαυτό σε τέτοιες συνθήκες;
Δημοσίευση σχολίου