Άυπνα μάτια και πληγές -ορθάνοικτα αυτιά
Κι αφήνουμε, στον άνεμο για ίχνη μας τους στίχους
Πριν να κοπεί για τα καλά η Μύχια μας Μιλιά.
Κάποιες φορές ο πόνος μας γίνεται σαν μαχαίρι
Που ψάχνει στήθος να χωθεί, να μπήξει μαχαιριά
Στον Ουρανό που πέφτουμε , ξεκολλημένο αστέρι
Και αιμορραγεί κατάστηθα , η δόλια μας καρδιά
Κάποιες φορές το τραύμα μου ,πεινάει σαν λιοντάρι
Που στη Σαβάννα τριγυρνά γυρεύοντας σφαγή
Και τότε, πάλι έντρομος .κρύβομαι στο Πιθάρι
Σα Διογένης Κυνικός που ψάχνει να κρυφτεί
