Γιαυτο επίσης και οι ερωτευμένοι συνδέουν τον έρωτα τους όχι τόσο με λόγια όσο με την Ηχώ των λόγων και ,-κυρίως- με μυρωδιές και γεύσεις .. Γεύονται και μυρίζουν τον έρωτα τους όπως το μωρό που γλύφει, αισθάνεται και μπεμπεκιζει
.......................
όταν ερωτευόμαστε-πραγματικά και όχι κατά φαντασίαν - γινόμαστε αίφνης πολύ αδύναμοι - και το αντικείμενο του έρωτος αποκτά επάνω μας τεράστια εξουσία ..
Γινόμαστε σαν τα μωρα στην αγκαλιά της μάνας
..Απόλυτα εξαρτημένοι
..Έτσι ο έρωτας είναι- συνήθως - μια κατάσταση σε αντίθεση προς την Ελευθερία .
Ενυπάρχει σε αυτόν μια εχθρότητα προς την κοινωνικότητα .. - την οποία ίσως εκλαμβάνουμε ως Ελευθερία .
Αλλά δεν είναι ελευθερία , η ερωτική κατάσταση είναι πιο κοντά σε ψυχαναγκασμούς παρα στην Ελευθερία
Π.Θ
41 σχόλια:
Ακομα και οι ποιητες το πηρανε χαμπαρι,
πρωτα σε χωνει ο ερωτας σα σκλαβο μες το αμπαρι
και στο καζανι υστερα της κολασης σε ριχνει
γιαυτο η σκλαβια και η κολαση του ερωτα εχουν ιχνη!
Εξ' ου και η απαντησις από τους ποιητας:
"Τι'ναι ο ερωτας μη με ρωτας, μη με ρωτας"!
Θειος Ισίδωρος
Είναι πλεον και επιστημονικα αποδεδειγμενο οτι ο ερωτας (όπως και η αγαπη), δεν είναι τιποτε άλλο από μια εξη που δημιουργείται απο την παρουσια καποιου αλλου ατομου, η απωλεια του οποιου μας προκαλει πολύ δυσαρεστα στερητικα ψυχοσυναισθηματικα (και σωματικα) συμπτώματα.
Στην ουσια προκειται για βιοχημικη διαταραχη, για μια παθογενή κατασταση που λειτουργει με τον ιδιο τροπο με τον οποιο επενεργουν και οι διαφορες ψυχοτροπες (εθιστικες) ουσιες (ναρκωτικα κλπ), με τη μονη διαφορα ότι στην περιπτωση του "ερωτα" ο εξηρτημενος δεν τις λαμβανει όπως τα ναρκωτικα αλλα τις παραγει ο ιδιος ο οργανισμος.
Αυτος ειναι και ο βασικος λογος για τον οποιο ο ερωτας ειναι αποποινικοποιημενος.
Ως εκ τουτου θα μπορούσαμε να υποστηριξουμε την θεση ότι ο ερωτας είναι περισοτερο ενας τομεας που αφορα τους ενδοκρινολόγους, τον οποιο ομως εχουν σφετεριστεί αυθαιρετως οι ποιητες και αλλοι σαλτιμπαγκοι μεσα από μυθεύματα και εν γενει αστηρικτα αφηγήματα.
Γιαυτο και ο ισχυρισμος περι παρουσίας υπταμενων αγγελακίων, στοιχειο που αποτελει χρησιδανειο από την θεολογικη μυθολογια, που ομως δεν είναι παρα μια παραισθηση που αφορα στη φαση πριν ο ερωτευμενος παρουσιασει το στερητικο συνδρομο που δημιουργει οι χωρισμος, οποτε ο μικρος φτερωτος θεος δινει τη θεση του σε μικρα τερατομορφα διαολακια με φτερα νυχτεριδας που βασανιζουν αμειλικτα τον ερωτευμενο.
Αναλογα συμπτωματα παρατηρουνται και σε χρηστες ναρκωτικων (LSD κλπ), αλκολικους κλπ, οταν μετα την δραση των ψυχοτροπων αυτων ουσιων επερχεται το στερητικο συνδρομο και οι ευχαριστες παραισθησεις δινουν τη θεση τους σε δυσαρεστες (νυχτεριδες, φιδια, σκορπιους κ.α. ερπετα).
Αλλωστε δεν ειναι καθοπου τυχαιο και εχει ιδιετερη σημασια η θεση που εχει για τον ερωτα ο μεγαλος φιλοσοφος και πατερας του ορθολογισμου Επικουρος (για τον οποιο Νιτσε εχει πει οτι "Το μονο που εχει καταφερει η φιλοσοφια ειναι να επιβεβαιωσει τον Επικουρο") οπως εκφραζεται μεσα απο τον Λουκρητιο:
«Γιατί συχνά απ' το πάθος τους οι ανθρώποι τυφλωμένοι
κάνουν αυτό, και μάλιστα στο αγαπημένο ταίρι
βλέπουν αυτές τες αρετές που αυτό δεν έχει βέβαια.1»
(Nam faciunt homines plerumque cupidine caeci
et tribuunt ea quae non sunt his commoda vere.
Titus Lucretius Carus, De rerum natura, IV 1153)
«Όπως ο πληγωμένος πέφτει προς το μέρος της πληγής του, έτσι και ο χτυπημένος από έρωτα ζητά να ξεθυμάνει στο πρόσωπο που του γέννησε την επιθυμία. Μιά που στάλαξε μέσα μας την πρώτη γλύκα, μάς εξουσιάζει και μάς ανησυχεί. Η εικόνα της είναι αδιάκοπα στα μάτια μας, το γλυκό της όνομα ζώνει τ' αυτιά μας».
"Στον ερωτα, μας λεει ο Νικος Βασιλακος, έχουμε να κάνουμε με άπιαστα είδωλα, μ' ελπίδες που γρήγορα τις παίρνει ο αέρας.
Έτσι η ζωή του ερωτευμένου είναι παγνίδι στις ιδιοτροπίες της αγαπημένης του. Τον εξουσιάζει απόλυτα απλώς και μόνο με το παραπέτασμα της ιδέας της:
Ο Επίκουρος θεωρεί ότι από τέτοιο πάθος δεν πρέπει να αφήσει τον εαυτό του να κυριευθεί ο φωτισμένος άνθρωπος. Πρέπει να το παλεύσει. Καλύτερα να ξεθυμάνει στο πρώτο κορμί που θα βρεθεί μπροστά του πάρα να εξουσιαστεί από μιάν εικόνα. Αυτό που, στη σχέση δύο ανθρώπων, θεωρούμε εκλογή, προτίμηση, ψυχική συγγένεια ή συμφωνία χαρακτήρων δεν είναι παρά πλάνη και ξεγέλασμα."
http://nikosvasilakos.gr/%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CF%82%3A%20%CE%95%CF%80%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%82,%20%CE%95%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%20%CE%A6%CE%AF%CE%BB%CF%84%CF%81%CF%89%CE%BD%20%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%84%CE%B1
ο ερωτας ειναι κρασι-σιγά σιγά να πιουμε
οχι,ποτε, ανερωτο και μεσα του αν μπουμε
παντα μαζί μας να' χουμε της Αριαδνης Μιτο.
Ακομη κι ο Αυτοκρατορας- αυτος ο Χιροχιτο
καποτε ομολογησε πως δεν ειναι θεός
σε τουτα τα μυστηρια 'γω μενω ενεός
εχει η ζωή γυρισματα , τιτανιες δυναμεις
ο Ερωτας βουνά κινει και η τριχια καράβι
ειναι σαν το Πυρπολικό που μένα σπιρτο ανάβει
καθως ανατινασσεσαι με μια χειροβομβιδα
τινα σου πω θειουλη μου : εν οιδα οτι ουδεν οιδα''
Άμα όμως είναι μια φυσική ορμή, που κακή δεν τη λες, καλή (ανώτερη) δεν τη λες (ή δεν τη λέει ο Λουκρήτιος ..και συμφωνώ και εγώ) αλλά το θέμα είναι πώς την ικανοποίησή της θα την κρατήσεις στα όρια της λογικής και της φρονιμάδας, πού θα βρούμε τις ..καλές πρακτικές που θα εγγυηθούν κάτι τέτοιο;;
Δεν είναι κακή ιδέα να ξεθυμάνεις στο πρώτο διαθέσιμο κορμί, αλλά δείχνει ότι δεν είναι ασφαλής ο δρόμος, καθότι αυτοί που τους βαράει περισσότερο κατακέφαλα (το πάθος) είναι αυτοί που έχουν χρησιμοποιήσει τη μέθοδο.
Και όχι λιγότερο από τους άλλους που δεν την χρησιμοποιούν (εξιδανικεύσεις, συντηρητισμοί και τέτοια)
Άρα η μέθοδος αυτή είναι καλή γενικότερα και ..ως τέτοια και φοβάμαι μήπως αν την εκλάβουμε ως αντίδοτο για το πιθανό δάγκωμα της λαμαρίνας και τη λαμαρίνα δεν αποφεύγουμε και το ξεθύμασμα μπορεί να καταντήσουμε να το βλέπουμε σαν φάρμακο (που θάχει και παρενέργειες, δεν μπορεί).
Σκέπτομαι από την άλλη όλα αυτά που ο Νοσφεράτος ..παραθέτει, αυτά με τις επιθυμίες, τις ανάγκες και τα αιτήματα και προβληματίζομαι μήπως κάπου εκεί είναι πιο σαφή κάποια πράματα (για το θέμα).
Ο έρωτας δείχνει να εκφράζεται όταν λυσσάμαι με το το υπόλοιπο ανάμεσα στην επιθυμία και στην ανάγκη, αλλά και ..γενικότερα (το ελλειματικόν που μας διακατέχει) και έτσι μοιάζουν λογικά όλα αυτά που επισημαίνει ο αρθογράφος για το τι παθαίνει κανείς.
Άμα έχετε καμιά πρόταση ..επιχειρησιακή (δε λέω συνταγή διότι δεν ακούγεται ωραία) ευχαρίστως να την ακούσω, καθότι εγώ δεν.... (στην ανάλυση έχω μείνει, στη σύνθεση δυσκολεύομαι)
Αναγνώστης ο αθηναίος
Αγαπητε Αναγνωστη, δεν υπαρχει προταση, ουτε συνταγή, το ερωτικο πεδιο είναι πληρως ναρκοθετημενο και δεν υπαρχει διαφυγη από πουθενα: Η απολαυση του sex (ή ακομα και η προσδοκια της απόλαυσης του sex) ειναι η συνισταμενη μιας συσταδας προσλαμβανουσών που φτανουν ως πληροφοριες στον εγκεφαλο μεσω των αισθησεων (οραση, αφη, μυρωδια κλπ) και απο κει και περα δημιουργούνται μια σειρα από συναισθηματα τα οποια κυριευουν το υποκειμενο.
Ο Επίκουρος αυτά τα συναισθηματα τα ονομαζει "παθη" και αποτελουν ένα (το δευτερο κατά σειρα σπουδαιότητας), από τα τέσσερα κριτήρια του γνωσιοθεωρητικου του συστηματος (τα αλλα τρια είναι: οι "αισθησεις", οι "προλήψεις" και "αι φανταστικαι επιβουλαι της διανοίας").
Αυτά τα "παθη" η συχρονη ψυχιατριατικη τα θεωρει υπεύθυνα για την αναστατωση του θυμικου.
Το μεν ανδρικο σεξουαλικο ενστικτο, που ονομάζουμε "ορμεφυρο" ή "γεννετησια ορμη", στην ουσια προκειται για ενα πολεμικο ενστικτο με το οποιο ειναι γενετικα εξοπλισμενο το αρσενικο προκειμενου να διεκδικησει το ταιρι του απο τους ανταγωνιστες του εξασφαλιζοντας ετσι την διαιωνιση των γονιδίων του.
Οταν ο ανθρωπος εγινε νοησιαρχικο ον το sex, απο βασικο ενστικτο που ηταν αρχικα, απεκτησε νοημα και περιεχομενο και κοινονικοποιηθηκε, μαζι με αυτο κοινωνικοποιηθηκε και το πολεμικο αυτο ενστικτο που διαχυθηκε μεσα στην κοινωνια πυροδοτωντας τις κοινωνικες αντιπαραθεσεις και -οπως τουλαχιστον κατηγορειται απο την εξελικτικη ψυχιατρικη- ειναι υπευθυνο για την βια, τους πολεμους κ.ο.κ.
Αντιθετως το θηλυκο ορμεμφυτο ειναι ενα λιγοτερο πολεμικο ενστικτο που εκδηλωνεται με την μορφη της προκλησης της επιθυμιας του αρσενικου επιλεγοντας για το ιδιο (θήλυ) το ρολο του "αντικειμενο του (αρσενικου) ποθου" ή ... της "πετρας του σκανδαλου"!
Βεβαια οι συνθηκες εχουν αλλαξει και μαζι η κλιμακα των αντιπαραθεσεων (πολεμοι μεταξυ κρατων κλπ), συνεπως ολα αυτα δεν ισχυουν στον ιδιο βαθμο που ισχυαν αρχικα, αλλα η εγκατασταση αυτης της πληροφοριας στα γονιδια μας επι εκατομυρια χρονια εξακολουθει να διαιωνιζει τον συγκρουσιακο μας χαρακτηρα.
Ειπαμε λοιπον οτι η επιθυμια για σεξ, στο βαθμο που ειναι εγγεγραμμένη ως πληροφορια στο DNA, αποτελει μια φυσικη αναγκη που η ικανοποιηση της δημιουργει απολαυση (ηδονη), οπως το ξυσιμο οταν εχουμε φαγουρα. με τη σειρα του ομως το ξυσιμο δημιουργει εθισμο και προβληματα.
Για τις ηδονες, οπως εχουμκε πει, ο Επικουρος τις χωριζει σε δυο κατηγοριες: στις "καταστηματικες" και στις "εν κινησει" (για εμπαιδωση των Επικουρειων αποψεων επι του θεματος μπορειτε να προστρεξετε σε παλαιωτερες σχετικες σημειωσεις).
Στην κατακλειδα αυτου του σημειωματος θα πρεπει να τονισουμε οτι μονο τυχαια δεν ειναι η αντιληψη των πραγματων οπως εκδηλωνεται μεσα απο τη φραση "Γαματε γιατι χανομεθα"!
χαιρετιζω τις ακρως ενδιαφερουσες αποψεις των ανωτερω και κηρυσσω την εναρξιν του ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ συμποσιου εντος του Σπηλαιου στο οποιον συμποσιον λέγω θα επιτρεπεται και η συμμετοχή Γυναικών για πρωτη φορά- σεμνα βεβαια και με μαντηλα διοτι σκανδαλιζομεθα
λοιπόν τι ελεγα ; α ναι ..ΝΑΙ πραγατι ο ερωτας ειναι εθισμος οπως ξερει ομως ο καθε ερωτοχτυμενος η συνταγή για την απεξαρτηση Δεν συνισταται στο να ...γαμας οτι βρεις μπρστα σου διοτι ετσι δεν ..
ειναι σαν να προσπαθεις να απεξαρτηθεις απο το τσιγαρο και αρχιζεις να πινεις και γινεσαι Τουρνος
και δεν κοβεις και το τισγαρο
για να τελειωσει ενς ερωτας - παθος η συνταγή ειναι να τον Κοψει μαχαιρι . οπως και το τσιγαρο
συνεχιζεται αλλά περιμενω και αλλονωνανε αποψεις και καταθεσεις .. Ειπαμε : ΚΑΙ ΓΥΥΝΑΙΚΑΙ
Αμα παω για κυνηγι και πιασω τιποτα γυναικες θα στις φερω να σου πουνε τις αποψεις τους.
Ωχ, τα γονιδια μου.
δηλαδή, για να καταλάβω βρε παιδιά το πρόβλημα είναι ποιό τρόπο θα βρούμε για να τελειώσει, να σταματήσει, να διακοπεί ο έρωτας-πάθος μας;
ανώνυμη
Όοοοοοοοοοοοοχι ανώνυμη, δεν είναι αυτό που νομίζεις (ο σκοπός μας, ..αλλά και γενικότερα σε άλλες περιπτώσεις, δεν ξέρω, συμβαίνουν μερικές φορές), αντιθέτως καταγινόμαστε με το πώς θα σπάσουμε την αλυσίδα που συνδέει άρρηκτα τον έρωτα με το πάθος, κρατώντας μόνον το πρώτο κρίκο (τον έρωτα) και είδαμε, με τις παρεμβάσεις του Θείου, αλλά και τις δικές μου, καθώς και του ..Λουκρήτιου (και δεν έχει μπει ακόμη στο παιχνίδι ο Νοσφεράτος με το Λακάν για να ..παθιαστεί περαιτέρω η συζήτηση, υπερφόρτωση πληροφορίας και τέτοια), ότι πρέπει να καλύψουμε το κενό (που δημιουργείται από την απομάκρυνση του δεύτερου κρίκου - του πάθους)με την πρόσθεση της φρονιμάδας και της λογικής.
Και όλα αυτά διότι αν κάτι μας κατατρέχει, αυτό δεν είναι η επιθυμία για συγκράτηση, αλλά αντιθέτως η βούληση για να χρησιμοποιηθούν οι ..ορμές για το καλό των γυθναικών και της ανθρωπότητας γενικότερα.
Ο σκοπός μας είναι ανώτερος και οι στόχοι μας αφορούν στην εξεύρεση των καλύτερων τρόπων, ώστε η δράσεις μας να ενισχύσουν το δύσκολο έργο των γεναικών σε μια ανδροκρατική κοινωνία να βρούν τον (θηλυκό) εαυτό τους και να κατακτήσουν την γαλήνη και την αλυπία. (*)
Και μόνον η αίσθηση του μέτρου που μας διακρίνει μας συγκρατεί από το να δηλώσουμε ότι η εξιδανίκευση του έρωτα περνάει μέσα από την αποιδανίκεσυσή του (για την οπόία και εργαζόμαστε).
Ένα πράμα πώς οι κομμουνιστές εργάζονταν για τον μαρασμό του Κράτους μέσα από την ενίσχυσή του (υπαρκτός, διεθνείς και τέτοια) ;; αυτό αλλά από την ανάποδη.
ΕΝ πάσει περιπτώσει, μετά τα ανωτέρω ντισκλάμερ, θέλω να δηλώσω ότι εκτός από τον Λουκρήτιο συμφωνώ και με τον Θείο και επιπροσθέτως θέλω να ξεκαθαρίσω ότι όλες αυτές οι παραινέσεις, εν είδει μότο - γνωμικού, οι οιποίες(α) αναφέρονται στο επιμύθιο της ανάλυσής του ανωτέρω, ..είναι για καλό (σκοπό, αλλά και γενικότερα) και ότι έτσι πρέπει να το δούμε.
Το δε συμπόσιο την έναρξη του οποίου κήρυξε ο Νοσφεράτος έχει κυρίως επιστημονικό, αλλά και παιδαγωγικό χαρακτήρα, ώστε όλοι να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι
Αναγνώστης ο αθηναίος
ΥΓ πέρα από την πλάκα στο σχόλιό σου Θείο δεν έχω να προσθέσω ..τι ακόμη (άμα σκεφτώ, θα σου πώ)
ας Ηχησουν οι σαλπιγγες και ας ξεδιπλωθουν οι σημαιες..Μπηκε Γυναικα..Στ Σπηλια εχουμε να διουμε γυναικα απο το 2010
Ορέ, η Μπέρνυ δεν έγραψε στίχους στο άλλο post , αυτό με τα ποιήματα που είναι στο ..υπερώοο πρόσφατα ή με έχουν τυφλώσει τα ..πάθη (με τη γενικότερη έννοια) και είχα παραισθήσεις;; :smile:
και γιατί ρε παιδιά, ντε και καλά να τα απομακρύνουμε τούτα τα δυό;
Ανώνυμη
ανωνυμοι διαλεξτε κανενα ψευδωνυμο γιατι αρχισε να γινεται μεγαλος μπουρδουκλεμες ειπαμε συμποσιο θα κανουμε οχι παρτυ-γυμνων - μεταμφιεσμένων
Ανωνυμη το προβλημα με τον ερωτα ειναι ακριβως το Παθος.. Παθος θα πει οτι κατ Παθαινεις
Ο Φρουντ -ο πρωιμος- υπέθετε οτι υπάρχει η αρχή της ευχαριστησης ..
Ολοι θελουμε την ευχαριστηση μεχρις ορισμενου σημειου ΑΜΑ ξεπερασει καποιο οριο η ευχαριστηση γινεται Δυσαρεσκεια .. και εκει ο οργανισμος αντιδρα αρνητικα
με αυτή την εννοια ο Πρωιμος Φρουντ ειναι κοντα στον Επικουρο
Ομως για να θυμηθουμε τον Λακάν - που λεει κιο Αναγνωστης
Ο λακάν λεει κατι το αντιθετο ..ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΟΥΙΣΑΝΣ δηλάδη τον ερωτα που απολαμβανεται ως παθος
''ΣΑΓΑΠΩ μεχρι θανατου''
δήλαδή τον ερωτα ως Ηδονη - οδυνη που ειναι ηδονή στον βαθμο που εμπεριεχει την οδυνη ..ο ερωτας ως και αυτοκαταστροφη .
Δυστυχώς η ευτυχώς αυτός ο τυπος του ερωτα ως ηδονης οδυνης - ο ΣΑΔΟΜΑΖΟΧΙΣΤΙΚΟΣ ( κυριολεκτικά η μεταφορικά ) ερωτας εχει μεγαλή περαση σε ολη την υπερνεωτερικότητα
θα σε σκοτωσω και μετα θα σαγαπώ ..ο ερωτας ως παθος ειναι και καταστροφικό συναισθημα
εκλυει αλλά παθη , αλλα αρνητικά συναισθηματα
ειδικά στις μερες μας εχουμ εκαι τον ερωτα ως Φυγή- τον Φονταμενταλισμο του ερωτα
απελπισμένοι απο τα διλήμματα της νεωτερικοτητας οι ανθρωποι βρισκουν καταφυγιο στον ερωτα με τροπο απεγνωσμένο .. Ο ερωτας ως ..ολοκαυτωμα
ταινια σχετική: ΤΑ ΔΥΟ ΦΕΓΓΑΡΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
ΚΑΙ ΜΠΡΑΖΙΛ
αυτοκρατορια του παθους αυτοκρατορια των αισθησεων
Έρωτας και πάθος, έννοιες αλληλένδετες, πως να χωριστούν αυτά τα δυο; Το πάθος είναι το αλάτι του Έρωτα, που του δίνει τη δική του γεύση, του δίνει υπόσταση και νόημα.
Θυμάστε να έγινε τίποτα σημαντικό , οτιδήποτε άξιο λόγου που να μην κρύβεται από πίσω το πάθος γι'αυτό; Αν δεν πάθεις τότε μιλάμε μόνο φιλοσοφικά και δεν εξετάζουμε το πρακτικό μέρος.
Για να φτάσεις στο στόχο σου, στην επιτυχία σου χρειάζεται να παθιαστείς, να δοθείς με χαρά και ενθουσιασμό και να πάθεις.Μπαίνεις στο ερωτικό πάθος ηθελημένα.
Ο έρωτας δεν συμβιβάζεται με την λογική , δεν οροιοθετείται, δεν καλουπώνεται, δεν είναι στατικός, δεν υπάρχει συνταγή γι'αυτό συναντάμε ποικίλα ζευγάρια.
Αυτά που ερωτεύονται με την πρώτη ματιά, που ερωτεύονται χωρίς να συναντηθούν ζευγάρια με διαφορετικές θρησκευτικές πεποιθήσεις κ.ο.κ.
Εμείς επιλέγουμε τι μας ικανοποιεί και σε ποιό βαθμό, με τι γεμίζουμε όχι μόνο το κορμί αλλά περισσότερο την ψυχή ώστε να είναι ξανά σε θέση να ξαναδώσει στο κορμί και τούμπαλιν.
Συνεργάζονται σώμα και ψυχή για το ερωτικό πάθος για να γίνει ξεχωριστό.Εμείς αποφασίζουομε εαν θα το εξιψώσουμε ή θα το εξευτιλίσουμε απολαμβάνοντας μόνο το περιτύλιγμα του όσο ερεθιστικό και θελκτικό δεν παύει να είναι προσωρινό.
Θέλει κόπο, χρόο και ευφυϊα να ξεχωρίσεις την ήρα από το στάρι, να κρατήσεις το δικό σου ιδανικό συνδυασμό..Ειδάλλως αναλώνεσαι σε σαρκικές επαφές μόνο.Διαλέγεις και πέρνεις.........με ό΄τι βολεύεται ο καθείς............"Θέλει μαγκιά για να δοθείς σε ένα πάθος ΔΥΝΑΤΟ, αλλά εσύ μωρό μου δεν διαθέτεις απ'αυτό" Ευσταθία
Ανώνυμη
ωραια ...
εντυππωσιακά ολα αυτά ανωνυμη και καθως επεσες σε ενα Μπλογκ που συχναζουν μονο Μπακουρια και Γεροντοπαληκαρα και στριμενοι Γεροι θελουμε κιαλλα τετοια για να μας εξυψωσεις και μεις θα σε εχουμε στα Ωπα Ωπα οπως την Χιονατη οι επτα Νανοι..
Θ.Ι.
Δεν ειναι δυνατον να αρνηθει καποιος τον ερωτα ακομα και αν εκοβε το πουλι του, γιατι η ορμη, που ξεκιναει απο μεσα του και καταληγει στο πουλι του, δεν θα μπορουσε να βρει διεξοδο και συσωρευοτανε ασκωντας του μεγαλη (κατα)πιεση.
Η φροντιδα του εαυτου αποτελει υπερτατη καθηκον του εμβιου οντος (γιαυτο ειναι και εξοπλισμενο με το ενστικτο της αυτοσυντηρησης), περναει μεσα απο την καλυψη των φυσικων του αναγκων και μια τετοια ειναι και ο ερωτας.
Με λιγα λογια αποτελει μερος του λειτουργικου του προγραματος, αν δηλαδη φανταστουμε την διαιωνιση σαν φακα ο ερωτας ειναι το τυρι.
Στην εξειλιχτικη του πορεια ο ανθρωπος αναπτυχθηκε νοητικα και απο αισθησιοκρατικό εγινε νοησιαρχικό ον, οποτε και το τυρι μετακομισε μεσα στο κεφαλι του, εκει που εχει την εδρα του ο εγκεφαλος.
Δεν ειναι πλεον οι αισθησεις το αφεντικο, δηλαδη αυτες που κανουν το κουμαντο στον ερωτα, αλλα το μυαλό.
Ολοι ξερουμε οτι -στις συντριπτικα περισσοτερες περιπτωσεις- κατα τη διαρκεια της σεξουλικης συνευρεσης στο μυαλο του καθε συνευρισκομενου παιζει μια διαφορετικη κασετα, ετσι η φαντασια του καθενος σαλπαρει με διαφορετικο καραβι για δικα της μερη.
Η ηδονη που απλοχερα προσεφερε, τις πρωτες φορες, το τρυφερο αγγιγμα ή η διείσδυση στο υγρο και ζεστο περιβαλλον του κολπου (μιλωντας για το ερσενικο) ξεθωριαζει και παυει να αποτελει το γλυκο τυρι που θα οδηγησει το ποντικι της γενετησιας ορμης εγω απο την τρυπα του ανθρωπινου οργανισμου.
Τωρα την δουλεια αναλαμβανει να την κανει το μυαλο μεσα απο ενα δικτυο φαντασιωσεων. Αλλα και η καθε συγκεκριμενη φαντασιωση μετα απο λιγο "καιγεται" και ετσι καθε φορα το μυαλο καλειται να επινοησει μια νεα που πρεπει να ειναι πιο εντονη απο την προηγουμενη ωστε να λειτουργει αποτελεσματικα και να μπορει να παραγει παθη.
Οι εντονες αυτες ιδεες, συχνοτατα εγκαθιστανται στον εγκεφαλο σαν εμμονές και μαλιστα οι πιο υσχυρες εγχαράσσονται σε αυτον ετσι που για να τις αποβαλει και να απαλλαγει απο αυτες χρειαζεται υποστηριξη των ειδικων.
Με αυτο τον τροπο ο ανθρωπος υποκειται σε δουλειες που η ψυχιατρικη τις ονομαζει σεξουαλικες παρεκκλισεις.
Με ακομα πιο απλα λογια χανει την ελευθερια του και γινεται δουλος καποιων εμμονών που με τη σειρα τους του επιβαλουν μια σειρα απο ψυχαναγκαστικες συμπεριφορες.
Για παραδειγμα φανταστειτε εναν ανθρωπο που (ενω δεν ειναι κλασικα διπολικος και ζει μια συγκροτημενη και κοινωνικα αποδεκτη ζωη) βγαινει κρυφα και αναζητα την ηδονη του ερωτα στα πλεον παρακμιακα μερη και με τους πιο ακαταλληλους ανθρωπους εξευτελιζοντας την αξιοπρεπεια του και θετωντας σε κινδυνο την κοινωνικη, οικογενειακη και επαγγελματικη κατασταση ακομα αυτη τη ζωη του.
Δεν ειναι η καβλα που δεν μπορει να την κανει ζάφτι αυτη που τον οδηγει αλλα μια εμμονη ιδεα, που σαν κακοβουλο λογισμικο εχει εγκατασταθει στο μυαλο του, εξαπτει τα παθη του και τον βασανιζει.
Η διαδικασια αυτη τον ανακουφιζει για λιγο απο την πιεση που του ασκει αυτη η ιδεα οσο πιο πολυ παραδινεται σε αυτη την κατασταση τοσο περισσοτερο αναπαραγεται και φουντωνει μεσα του η φωτια που τον καιει.
Ειναι σαφες οτι -μιλωντας για το αρσενικο- δεν εχουμε να κανουμε με τον μεγαλο γαμια και τον καυλίαρη, αλλα για ενα ατομο παγιδευμενο στα παθη του.
Ειναι αληθεια οτι παντα ο ανθρωπος γαμιωταν με ολους τους δυνατους τροπους αλλα μεχρι και τη φεουδαρχικη περιοδο η ικανοποιηση καθε ειδους επιθυμιας (και της σεξουαλικης) ηταν προνομιο της αριστοκρατιας που μπορουσε να οργανωνει παρτυ οργιιων για ολα τα γουστα με ιδιετερη ανεση.
Ο καπιταλισμος μετετρεψε τον παρία σε μικροαστο δινοντας του την δυνατοτητα να καταναλωσει, ταυτοχρονα ο 19ος αιωνας ξεχωρισε το ατομο απο τη μαζα και το κατεστησε κυριαρχη κοινωνικη μοναδα.
συνεχαει .........
Ο μικροαστος σταδιακα εγινε ο κυριαρχος τυπος, που μπορουσε πλεον να καταλωνει με μεγαλη ευκολια οχι μονο υλικα αγαθα αλλα και ιδεες, που στις περισσοτερες περιπτωσεις δεν παρηγαγε ο ιδιος αλλα η νεα κοινωνικη ταξη που πηρε τη θεση της αριστοκρατιας, η αστικη ταξη.
Ετσι αυτη η νεα μικρη θεοτητα, αφου πρωτα γεμισε τη στομαχα, βαλθηκε να ικανοποιησει καθε της επιθυμια με μια ακορεστη βουλιμία.
Και οταν καλυψε τις βασικες του αναγκες επινοησε νεες.
Ετσι μαζι με τα αλλα αλλαξε και η σεξουαλικη του συμπεριφορα: Εκτος απο τα αισθητικα κριτηρια, που παντα επαιζαν ρολο στις επιλογες του, αυξηθηκαν υπερμετρα τα "θελω" του και το "εγω" του φουσκωσε σαν σουφλέ λιγο προιν καει.
Ως φυσικη συνεπεια των ανωτερω διεσταλη και η ηθικη του, που παντα ευρισκε γονικο εδαφος στις μεσαιες ταξεις, προκειμενου να μπορεσει να χωρεσει μεσα τον ηρωα μας με τα πολλα του νεα μπαγκαζια του γεματα γουστα, επιθυμιες, βιτσια, πολλα προβληματα κι ενα σωρο άλλα τσιμπράγκαλα.
Ετσι, αναγκαστικά -θα ελεγε κανεις- οι συγχρονες δυτικες κοινωνιες, στην προσπαθεια τους να μην αποκλεισουν και περιθωριοποιησουν ατομα με ολη αυτη την πραμάτεια επελεξαν την διαδικασια της ολοενα και πιο διασταλτικης ερμηνειας περι αποδεκτων συμπεριφορων και ανοιξαν τις πορτες σε καθε ιδιετεροτητα κλεινοντας τους ολους στην μεγαλη φιλοστοργη αγκαλια της αγορας.
Φυσικα τιποτε δεν δημιουργειται απο το τιποτα γιαυτο και τιποτα δεν μπορει να γινει χωρις -εστω και λιγη- προσπαθεια, ετσι αναγκαστηκαν οι φιλοι μας να οργανωθουν σε ομαδες (κοινοτητες, ή ακομα και επινοημενες συλογικοτητες -στρούγκες) που καθε μια ειχε τη δικη της σημαια και αντιπροσωπευε και μια σεξουαλικη ιδιετεροτητα.
Οι ανθρωποι διδαχθηκαν απο τα κοινωνικο-πολιτικα και, κυριως, απο τα συνδικαλιστικα κινηματα της συγχρονης ιστοριας γιαυτο ενοιες οπως ο ενθουσιασμος και η υπερηφανεια επιστρατευτηκαν ως μεσα συσπειρωσης.
Ετσι διαφορες φυσικες λειτουργιες οπως η σεξουαλικη πραξη, που ομως παρουσιαζε διαφορες ιδιετεροτητες σε σχεση με το κοινωνικα αποδεκτο, βαφτιστηκαν "ανθρωπινα δικαωματα".
Το δικαιωμα μου στην ομοφυλοφιλια, στη νεκροφιλια, στην παιδεραστια, στην αιμομιξια, στην κτηνοβασια, στην πολυγαμια.
Βεβαια η καθε ομαδα κατα βαση κοβει κι ραβει στα δικα της μετρα το κουστουμι του "φυσιολογικου" και του "κοινωνικα αποδεκτου".
Σημειωση: Υπαρχουν βεβαια και οι εντος των τειχων κοινοτητες (μονιμοι κατοικοι Υεριχούς), μερικες απο τις οποιες ειναι φανατισμενοι και τους πετανε πετρες απο τις πολεμιστρες, τετοιες ειναι αυτη των κρυπτοομοφυλοφιλων και των ετεροφυλων νοικοκοιραιων καθως και των ανεραστων ή των λειτουργικα ανοργασμικων, αλλά η υπολοιπη κοινωνια ειτε εχει κολλησει το ματι της στην κλειδαροτρυπα και τον παιζει, ειτε παρακολουθει αδιαφορη.
Αναμεσα σε αυτο πολυχρωμο λεφουσι οι πρωτοι που εχουν διαβει την πυλη των τειχων ειναι οι ομοφυλοφιλοι οι οποιοι ενταχθηκαν στους θεσμους οπως ειναι ο γαμος, και ...προσεχως η τεκνοθεσια.
Για τις υπολοιπες κοινοτητες ειναι θεμα χρονου, αλλα επειδη μαζι με τον χωρο διαστελεται και ο χρονος δεν γνωριζουμε ποτε θα συμβει η ενταξη τους.
Ομως, εδω που μας οδηγησαν οι συνειρμοι των σκεψεων μας σχετικα με τον ερωτα και τις συνεπειες του, θα ηταν βασικη παραλειψη να μην τονισουμε οτι μια απο τις βασικωτερες κατακτησεις του δυτικου πολιτισμου ειναι ο σεβασμος της ιδιωτικής ζωης του ατομου, που προστατευεται μεσα απο θεσμους οπως ειναι το απορρητο των προσωπικων δεδομενων, τους νομους για την προσβολη της προσωπικοτητας στη βαση της σεξουαλικοτητα κ.ο.κ. στο βαθμο που αυτη διεξαγεται μεσα στο πλαισιο της ιδιωτικοτητας.
συνεχαει....
Ομως, εδω που μας οδηγησαν οι συνειρμοι των σκεψεων μας σχετικα με τον ερωτα και τις συνεπειες του, θα ηταν βασικη παραλειψη να μην τονισουμε οτι μια απο τις βασικωτερες κατακτησεις του δυτικου πολιτισμου ειναι ο σεβασμος της ιδιωτικής ζωης του ατομου, που προστατευεται μεσα απο θεσμους οπως ειναι το απορρητο των προσωπικων δεδομενων, τους νομους για την προσβολη της προσωπικοτητας στη βαση της σεξουαλικοτητα κ.ο.κ. στο βαθμο που αυτη διεξαγεται μεσα στο πλαισιο της ιδιωτικοτητας.
Αλλα, οπως συμβαινει συνηθως με τις ανθρωπινες υποθεσεις, καθε μια κατακτηση, αφου τη γευστουμε και την ...καταναλωσουμε, μετα απο λιγο δεν μας συγκινει και μας ειναι εντελως αδιαφορη, ετσι και η ιδιωτικοτητα μοιαζει με την συζυγο ή την γκομενα που αφου την απολαυσαμε επαψε πλεον να μας συνεγειρει ερωτικα.
Ισως σε αυτο οφειλεται το γεγονος οτι πολλοι συνανθρωποι μας αυτων των κατηγοριων απεμπολωντας το δικαιωμα σε αυτη την μεγαλη δημοκρατικη κατακτηση (ιδιωτικοτητα) προτιμουν να απλωνουν τα προσωπικα τους δεδομενα σε κοινη θεα, εκλιπαρωντας την προσοχη της κοινωνιας.
Συνεπως δεν νομιζω οτι θα χρειαζοταν η περαιτερω δια νομου ρυθμιση ζητηματων που αφορουν τη σεξουαλικη ζωη μεταξυ ενηλικων ατομων ικανων προς δικαοπραξια.
Αυτο θα ισχυε αν το ταξειδι για τις νεοεισελθουσες στους θεσμους κοινοτητες (ΟΜΟ) σταματουσε εδω και τελικος ο προορισμος δεν ηταν αλλος απο το βυζι του κοινωνικου κρατους, το οποιο παρεχει ασφαλιση, περιλθαψη, συνταξιοδοτηση κλπ προνομια. γιαυτο και η ενταξη της εν λογω κοινοτητας στο υφισταμενο θεσμικο πλαισιο.
Αλλωστε οι κοινοτητες αυτες μπορει να κατηγορουσαν την κοινωνια ως υποκριτικη και τους θεσμους της ως αδικους αντιδραστικους κλπ, οσο δεν συμπεριλαμβανοντουσαν σε αυτους, αλλα -στην ουσια- ποτε δεν ηθελαν να τους γκρεμησουν αντικαθιστωντας τους απο καποιους αλλους σωστους και δικαιους.
Το πραγματικο τους ζητουμενιο ηταν (ιδιο με του Συριζα και του Τσιπρα σχετικα με την εξουσια) να μπορεσουν να τρυπωσουν μεσα, να γινουν φαμελιαρηδες και να στησουν το παγκο τους διπλα στον παγκο του νοικοκυρη. Γιαυτο δεν μπορεις να τους κατηγορησεις για επαναστατες, παραπονιαρηδες ειναι!
Φυσικα θα μπορουσε να ισχυριστει καποιος οτι, με βαση το συγχρονο αξιακο συστημα του δυτικου πολιτισμου, ο συγχρονος ανθρωπος (πρεπει να) ειναι μια πολυπλευρη κοινωνικη προσωπικοτητα, συνεπως ο αυτοπροσδιορισμος του ατομου στη βαση μιας μονομερειας (και ειδικα της σεξουαλικοτητας του) σπρωχνει το καρο, πανω στο οποιο επιβαινει το ατομο, προς τα πισω.
Αυτο θα μπορουσε να αποτελεσει θεμα μιας πολυ ωραιας, ηρεμης, παραγωγικης και -τελικα- ωφελιμης συζητησης, αν δεν υπηρχε η πολιτικη ορθοτητα που, σαν νεα θεολογια, επιβαλει τους δικους ης ορους
για το ποιο ειναι το "προδευτικο" και το "αντιδραστικο", το ... σωστο και το λαθος.
Αλλα οπως συμβαινει συνηθως με τις ανθρωπινες υποθεσεις, που καθε μια κατακτηση, αφου τη γευστουμε και την ...καταναλωσουμε μετα απο λιγο δεν μας συγκινει και μας ειναι αδιαφορη, ετσι και η ιδιωτικοτητα μοιαζει με την συζυγο ή την γκομενα που αφου την απολαυσαμε επαψε πλεον να μας συνεγειρει ερωτικα.
Ισως σε αυτο οφειλεται το γεγονος οτι πολλοι συνανθρωποι μας, αυτων των κατηγοριων απεμπολωντας το δικαιωμα σε αυτη απλωνουν τα προσωπικα τους δεδομενα σε κοινη θεα, εκλιπαρωντας την προσοχη της κοινωνιας.
Ομως τα ερωτικα βασανα δεν τελειωνουν εδω, η γραφειοκρατια των συναισθηματων με τα οποια ειναι ενδεδυμενος τον καθιστουν ακομα πιο επωδυνο και επιβλαβη σε πολλες περιπτωσεις.
Αλλα αυτα θα τα αφηγηθουμε σε μια μια αλλη πτηση, προς το παρον σας ευχαριστουμε που διαλεξατε την εταιρεια μας, ελπιζω να μεινατε ευχαριστημενοι και συντομα να σας εχουμε παλι κοντα μας.
Ουφφφφ!
@Ευσταθια ανωνυμη,
"Ο έρωτας δεν συμβιβάζεται με την λογική , δεν οροιοθετείται, δεν καλουπώνεται..."
"Θέλει κόπο, χρόο και ευφυϊα να ξεχωρίσεις την ήρα από το στάρι, να κρατήσεις το δικό σου ιδανικό συνδυασμό..Ειδάλλως αναλώνεσαι σε σαρκικές επαφές μόνο"
Μολις μπηκες στιον κοσμο της λογικης χρησιμοποιώντας για κλειδι τη μαγικη λεξη "ευφυϊα" (εκτος αν υπαρχει και ...παραλογη ευφυϊα).
Τελικα μονο η λογικη μπορει να προστατεύσει τον ανθρωπο τιθασευοντας τα παθη του και απελευθερώνοντας εκεινες τις ηδονες που είναι ωφελιμες γιαυτον ("καταστηματιματικες ηδονες" κατά τον Επικουρο).
Θ.Ι.
εντος ολιγου η δική μου αποψις
Περιληπτικά :
- ο αντρας καποτε ηταν παιδι , μωρο
-το μωρο ειχε μια μαμαα που τον λατρευε και την λατρευε
-για να γινει το μωρο αντρας πρπει να ΞΕΚΟΨΕΙ απο το θηλυκό του στοιχειο και πρωτα απο ολα τη μαμά του
- γιαυτο και καποια στιγμή - πρωιμη εφηβεια κλπ το αγοαρκι ΜΟΥΤΡΩΝΕΙ.. σε σχεδόν ολους τους πλιτισμους μαθαινει να ξεκοβει αποα τα θηλυκά , τα κοριστια και κυριως την μαμαά .. Δεν πρπει να τον δουν τα αλλα αγορια ... θα τον πουνε ντιγκινταγκα κλπ
- Μεσα του ομως ΛΑΧΤΑΡΑΕΙ τον Μητρικό κολπο , τηηην μητρική αγκαλια και την Θηλυκή πλευρα του
- Συνεπως οταν λαταρα το αιδοιο και τα θηλυκά δεν ειναι μονο Δελεαρ
μιας προσδιορισμένης στο πεος ορμής
αλλά και μεταμφιεσμένη ( ωστε να γινει αποδεκτή απο τον ανδρικό κοινωνικό κοσμο που ηταν και ειναι για αιωνες αμειλικτος)
ΝΟΣΤΑΛΛΓΙΑ της αχρικής Μητρας
και του Ωκαεανιου αισθηματος εμβρυου
Ομως επειδή η κοινωνια μας εχει για αιωνες και χιλιετιες διαποτισει την ανδρική θηλυκοτητα με ενοχες και αγχος ευνουχισμου
αυτη η Νοσταλγια περνει - εν μεσω ενασης και φοβων - ομοφοβια
χαρακτηριστικά επιθετικοτητας
''''θα σου γα....ισω το διχτακι '' θα σε ξεσχισω κλπ ενω εκεινο που θελει να πει ειναι απλά : θελώ να χωθω μεσα σου και ...''Που πηγε το αλλο μισο του εαυτου μου ''( ΜΑΚΒΕΘ )
συνεχιζεται
και έτσι αμυνόμενος επιτίθεσαι, γινόμενος χυδαίος............
ε, εκεί είναι που θα πρέπει επιστρατεύσεις όλες τις δυνάμεις σου για να εξυψώσεις το πάθος σου και να μην το τσαλακωσεις και το πετάξεις μαζί με το περιτύλιγμα κ.Νοσφεράτε και λοιποί συνομιληταί
Ανώνυμη
Να πω ..επικουρικά (στη συζήτηση, αλλά ..και γενικότερα) ότι δεν αντιλαμβάνομαι το λόγο που θεωρείται (το αι ισχύει στην κατάληξη) το πάθος ως αυταξία.
Ή ως κάτι ως άνευ του οποίου δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσει ο έρωτας, καθότι γίνεται άοσμος, ξενέρωτος λίγος ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο.
Ένα πράμα δηλαδή ως τον απαραίτητο καταλύτη για να ενεργοποιηθούν καταστάσεις όπως ο (ας πούμε) έρωτας και λειτουργήσουν έτσι ώστε να προσφέρουν χρήσιμα, καλά ή αξιοβίωτα (τέλος πάντων) πράματα στο υποκείμενο (που λέει και ο Θείος ..και συμφωνώ και εγώ).
Αντιλαμβάνομαι σαν να έχει παγιοποιηθεί και να μας καταδυναστεύει μια θεώρηση που συνπάγεται τη λειτουργία ενός μεγάλου συντελεστή δυσκολίας να αποδεχθεί ..κάποιος τα ωφέλη όσων προκύπτουν από προσλήψεις μέσω αισθήσεων και έτσι έχουμε την ανάγκη ενός ποιήματος (αφηγήματος που λένε και οι δημοσιογράφοι) αλλιώς (χωρίς αυτό το ποίημα)όλα τα άλλα θα είναι από κακά (αμαρτωλά, διαστροφικά κλπ κλπ) έως και ξενέρωτα (για τους πιο ..ιντελεκτουέλ και ανοιχτούς γενικότερα).
Φυσικά θεωρώ επαρκή την ανάλυση ανωτέρω του Θείου περί νοησιαρχίας και τέτοια για το λόγο, αλλά μου κάνει εντύπωση πόσο κοντά είναι ο απαιτητιτικός (..εξυπαρχής) για να βιώσει τον έρωτα με κάποιες προδιαγραφές σε επίπεδο έντασης (και πχιότητας πούλεγε και ο Σημίτης) με αυτόν που για να χαρεί τα σπορ δεν του φτάνει η μπάλα η δεν ξέρω εγώ τι άλλο, αλλά χρειάζεται (έχει σημασία, χρειάζεται) τα εξτρήμ σπορ.
Το αναφέρω διότι μου έκανε εντύπωση η αποστροφή της ανωτέρω ανώνυμης συνομιλίτριας, στην οποία θεωρεί δεδομένο ότι αν πετάξεις το πάθος σου θα πετάξεις και τον έρωτα (μόνο το ένα δεν γίνεται).
Επίσης είναι εντυπωσιακό ότι το περιεχόμενο είναι το πάθος και ο έρωτας το περιτύλιγμα (στην φράση).
Μα, θέλω να πω, ότι αυτό είναι ακριβώς το πρόβλημα ότι ο έρωτας και όλα αυτά τα ορέα τα κατατάσουμε στην κατηγορία του περιτυλίγματος για να ..βρ(ι)ώσουμε τα πάθη.
Ε αυτό δεν είναι καλό.
Και έρχομαι αγαπητοί (το αγσπητές συμπεριλαμβάνεται καθότι ο λόγος είναι δυστχως ..έμφυλος κάτι με το οποίο δεν συμφωνώ και αγωνίζομαι να διορθώσω, αλλά δεν είναι το θέμα μας αυτό τώρα :smile: ) να καταθέσω μιαν οπτική που πριν από μένα είχαν καταθέσει και άλλοι συνάδελφοι πριν κάποια χρόνια : για να αλλάξουμε τον κόσμο πρέπει να τον δούμε ..ανάποδα από ότι τον βλέπουμε τώρα που αναλισκόμεθα στο να τον εξηγούμε.
Οι άλλοι (συνάδελφοι) το είχαν πει ...γενικότερα, εγώ έρχομαι να το συγκεκριμενοποιήσω στην περίπτωση του θέματος του παρόντος συνεδρίου.
Αναγνώστης ο αθηναίος
ΥΓ Καλά, γάλα μοιράζετε πρωί πρωί, το λέω για την ώρα των σχολίων, εκτός αν ο Νοσφεράτος δεν έχει ρυθμίσει τα ρολόγια του μπλογκ :smile:
ναι ειμαστε οι ΓΑΛΑΤΑΔΕΣ της ΜΠΟΛΓΚΟΣΦΑΙΡΑς αθηναιε μου ..ωραια αναλυση
συμφωνω καιεπαυξάνω οτι ο ερωτας μπορει να υπάρξει χωρις παθος ..Το παθος συνδεεται με την Μυθολογια του ερωτα Ο αμουρ πασσιον του μεσαιωνα ..
υπάρχουν πολλες μορφες ερωτα και πολλές μορφες αγαπης .. Καποιες φορες ο ερωτας ειναι παθιασμένος ,αλοτε ηρεμος , αλλοτε αλλοκοτος , αλλοτοε μαζοχιστικός αλλοτε αμοιβαιος κ,ο.κ Υπάρχει μια πλουσια πανιδα του ερωτα ...και χλωριδα
και υπάρχει και Μυθοποιηση του ερωτα ως αφηγησης της νεωτερικοτητας.
ο έρωτας δίχως πάθος θα μαραθεί γρήγορα, αγαπητέ Αθηναίε, εκτός και αν δεν σε ενδιαφέρει να τον διατηρήσεις στο χρόνο, γυρεύοντας να ταξιδεύεις διαρκώς αλλού. Αυτό δεν έχει σταματημό, εξαρτάται τι ζητάς.Όσον αφορά το περιεχόμενο και το περιτύλιγμα ο έρωτας είναι εντός και το πάθος εκτός
Ανώνυμη
Ανωνυμη γιατι λές οτι ''ο έρωτας δίχως πάθος θα μαραθεί γρήγορα;''
Το παθος δεν ειναι εξ ορισμου ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ;
υπάρχει αιωνιο παθος πουθενα αλλου εκτος απο τηννκολαση;
και αν υπήρχε ποιος θατο αντεχε ...;
Εγω νομιζω οτι οι ερωτες που αντεχουν αντεχουν ΠΑΡΑ το πάθος και οχι εξαιτιας του..
Ομως με ενδιαφερον θα ακουσουμε τηη αποψή σου - μιας και εισαι πια τοΚεντρο της προσοχης Ημων των ΜΑΓΚΟΥΦΗΔΩΝ ΕΠΤΑ νΑΝΩΝ
Έχω την εντύπωση ότι ο έρωτας δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσο θα διαρκέσει, το μόνο σίγουρο είναι ότι είναι παροδικός και δεν είναι τυχαίο ότι για όλα αυτά έχουμε εφεύρει ένα σχήμα (που λίγο πολύ το δεχόμαστε όλοι) κατά το οποίο τον έρωτα τον διαδέχεται η αγάπη, η οποία (μπορεί να) διαρκεί, σε αντίθεση με την κατάσταση, την οποία αντικαθιστά κλπ κλπ.
Βέβαια όλα αυτά είναι υποθέσεις εργασίας για να συνομιλήσουμε (όχι εμείς εδώ οι άνθρωποι γενικότερα) καθότι αν το δούμε ακροβιλογώντας πρέπει να ορίσουμε τι εννούμε με τους όρους έρωτας, αγάπη κλπ, αλλά νομίζω ότι έχουμε συνεννοηθεί.
Το θέμα αγαπητή ανώνυμη είναι ότι αντιλαμβάνομαι το πάθος ως στοιχείο το οποίο είναι αυτό ακριβώς που θα διαλύσει τα όποια θετικά στοιχεία του έρωτα (της πρώτης φάσης) δηλαδή του δίνω αρνητικό πρόσημο αν δεν ελεγχθεί, ενώ εσύ του δίνεις θετικό.
Νομίζω ότι αυτό συζητάμε (εννοώ αυτή τη διάσταση στην οπτική προσπαθούμε να πάμε παρακάτω, αναζητώντας συμπτώσεις, ορίζοντας τις αποκλίσεις και τέτοια).
Από την άποψη αυτή θα έλεγα ότι το να προσπαθείς (έχει σημασία το προσπαθείς, δεν λέω θάθελες, θα επιθυμούσες ή ότι άλλο) να διατηρήσεις κάτι που αφενός δεν εξαρτάται από εσένα, αφετέρου (δε) όλοι λέμε ότι δεν διατηρείται, ακόμη και οι ..ρομαντικοί, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να σε βάλει σε ψυχαναγκασμό.
Τον οποίον δυστυχώς δεν θα πληρώσεις από μόνος σου και να λέγμαε καλά να πάθεις Αναγνώστη, αλλά θα το πληρώσει και αυτή που ειναι το αντικέιμενο της ερωτικής σου διάθεσης.
Νομίζω ότι ο δρόμος αυτής της ιστορίας είναι γνωστός και συνήθως καταλήγει σε πορεία καθοδικής σπείρας και για τους 2.
Βέβαια το ίδιο θα έλεγα (μήπως και σε αυτό βρούμε σημείο σύμπτωσης απόψεως, αλλά δεν το λέω για αυτό) και για όσους επιλέγουν να ταξιδεύουν αλλού, ως συνταγή ας πούμε που θα πρέπει να ακολουθήσουν.
Τα παραδείγματα διαφόρων που ..εμφορούνται από έναν ιδιότυπο ψυχαναγκασμό υπηρέτησης μιας ιδεοληψίας για το ρόλο του (γυναικο)κτατκητή κλπ κλπ, είναι νομίζω εύγλωττα.
Συνεπώς δεν γυρεύω τίποτα σε αυτό το επίπεδο, (θέλω να) γυρεύω την χαρά και αυτό εξαρτάται από την ωριμότητα και την επάρκειά μου (κάτι που χτίζεται διαρκώς δηλαδή, είναι ..δυναμικό) αν μπορώ να το πάρω, αφού ο καθρέφτης μου είναι το "αντικείμενο¨" και εκεί θα δούμε αν όσα πράττω (κάθε φορά) είναι στον αστερισμό του ανθρωπισμού του σεβασμού κλπ κλπ.
Αυτό όμως που δεν μπορώ και δεν μου επιτρέπεται (προφανώς τον πρώτο ενικό τον χρησιμοποιώ για να γίνει η συζη΄τηση πιο ..ζωντανή, μιλάω γενικότερα για το πώς το β΄λέπω) είναι να συγκεκριμενοποιήσω το τι ζητάω σε επίπεδα διάρκειας, στόχων ή οτιδήποτε.
ΔΙότι κάτι τέτοιο εκτός και απο ανεδαφικό θα ήταν και άδικο για τα αντικέιμενα (υπαρκτά ή ..οιονεί) καθότι θα τις υποβίζαζαν σε αντικείμενα συγλροτημένων πολιτικών σε πεδία που δεν (πρέπει να) έχουν θέση.
Αναγνώστης ο αθηναίος
ΥΓ Έχεις πρόχειρο κάποιο παράδειγμα ιστορικό της μεγάλης ή μικρής ιστορίας, αυτά που ακούμε τριγύρω όπου το πάθος δεν έχει αρνητική λειτουργία;;
σκεφτηκα πως η αγαπημενη μας ανωνυμη εχει και τα δικια της ..Διοτι το παθος - οσο κιαν ποναει δεν ειναι κατι που μπορουμε να αφαιρεσουμε απο τον ερωτα τελειως .. Ειναι σαν να πινουμε Καφε χωρις καφε(ντεκαφεινέ) να κανουμε σεξ χωρις..σεξ ( κυβερνοσεξ) επανασαση χωρις βια κλπ Κοντολόγής το παθος ειναι ο αναποσπαστος πονος πο εμπεριεχεται στον ερωτα...
Δε λέω Νοσφεράτε έχεις (και έχετε) ..ένα πόιντ.
Αλλά είναι εντελώς; διαφορετικό πράγμα το να αναγνωρίζεις κάτι που συνοδεύει τον έρωτα και από το οποίο πιθανά δεν έχεις τρόπο να το αποφύγεις και άλλο να το εξιδανικεύεις και να του προσδίδεις χαρακτηριστικά που ενώ δεν έχει σου είναι απαραίτητα για την αφήγηση σου (αυτή που υιοθετείς).
Με μια κουβέντα ποτέ δεν δέχθηκα την αντίληψη, άμα κάτι δεν μπορείς να το αποφύγεις, τότε ..απόλαυσέ το.
Καθότι άμα αρχίσεις να απολαμβάνεις κάτι αρνητικό, ..μπορεί να σου μέινει (κακιά) συνήθεια
Αναγνώστης ο αθηναίος
και ομως αναγνωστη αυυτη ειναι η εννοια της ζουισανς ..Ηδονη οδυνη..το παθος εχει την γλυκα του .σκεψου μια Παθιασμένη γυναικα ενω κανει ερωτα και σκεψου και μια απαθή και Ηρεμη ..
ο ερωτας εχει να κανει με εκεινο το πολύ μυστηριο αισθημα του οτι εγω ειμαι η αιτια που .παθαινει κατι ο αλλος-ο παρτεναιρ και τουμπαλιν ; με βλεπει και αναστατωνεται , η με αναστατωνει
'μΕΠΕΘΑΙΝΕΙς ΜΩΡΟ ΜΟΥ '' ''ΛΥΩΝΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΛΠ''
ειναι πολύ μυστηριο η φυσις των ανθρωπων αναγνωστηηη .Μη κοιΤας εμας τος Νανους που ειμεθα ξωτικά ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΑΜΠΑΡΙΑΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΑ
Φυσικά δεν ξέρουμε πόση διάρκεια θα έχει ο έρωτας, αλλά και της αγάπης τη διάρκεια επίσης δεν γνωρίζουμε.
Η αγάπη ίσως να είναι το απομεινάρι του έρωτα που δεν θέλουμε να παραδεχτούμε πως έφυγε. Ξεγελάμε τους εαυτούς μας βαφτίζοντας τον, άλλο όνομα, να απαλύνει ο πόνος του φευγιού. Ο πόνος και η θλίψη, η στεναχώρια είναι συνηφασμένες έννοιες με τον έρωτα,το πάθος και την αγάπη.
Επίσης, όλοι μας, τη χαρά γυρεύουμε μα για την γευτούμε και να την ξεχωρίσουμε θα πρέπει να νιώσουμε τον πόνο και την πίκρα. Ουτοπικό να είμαστε πάντα χαρωποί χωρίς πόνο.
(+) λοιπόν στο πάθος όχι απο έλεγχο μόνο, αλλά από άμεση σύνδεση και συνεργασία με τον έρωτα (αν δεν έχεις αντίχειρα δεν σηκώνεις το ποτήρι).
Προσπαθούμε να κρατήσουμε το πάθος, τον έρωτα όταν λαμβάνουμε σημάδια διατήρησης και από το αντικείμενο του πόθου μας και όχι με ακραίο ψυχαναγκασμό που θα φτάσει να χρήζει ψυχιατρικής υποστήριξης.Επίσης δεν μίλησα για εξιδανίκευση ή οποία ίσως παλι έρθει απο το τι θα λάβουμε απο το το ίδιο το αντικειμενο του πόθου.Ούτε μίλησα πως αν δεν μπορείς να το αποφύγεις απόλαυσε το, γιατί αυτό είναι ψυχαναγκασμός.
Ο ίδιος ο έρωτας εμπεριέχει στοιχεία ψυχαναγκασμού από μόνος του.Όταν θέλουμε να είμαστε συνέχεια με το αντικείμενο του έρωτα μας, να επικοινωνούμε με διάφορους τρόπους, να του χαρίζουμε τον πολύτιμο χρόνο μας, να τον σκεφτόμαστε, να φαντασιωνομαστε μ'αυτόν.
Συνεπώς συνταγή δεν υπάρχει, όσο για τις επιλογές των άλλων ταξιδιών, ίσως και λέω ίσως γιατί δεν είμαι η κατάλληλη να δώσει ερμηνεία και κανόνα, να αποφασίζονται απο την έλλειψη ερωτικής ικανοποίησης απο το παρόν αντικείμενο που στερείται το αλάτι του έρωτα δηλαδή το πάθος. Μετρητής πάθους και πόνου απο όσο ξέρω δεν έχει εφευρεθεί ακόμη. Οπότε, ας επιστρατεύσει ο καθένας το προσωπικό του ένστικτο και ας πορευτεί ανάλογα.
Η χρήση β' προσώπου στα λεγόμενα μου, αγαπητέ αθηναίε αναγνώστη , δεν έγινε σκόπιμα, και με καμιά διάθεση επίθεσης ή προσβολής. Ζητώ συγγνώμη. Όσο για το αν θέλεις να καταθέσεις εδω πέρα τους στόχους σου και τα θέλω σου εσύ αποφασίζεις τι θα κάνεις με δαύτα.
Και για να απαντηθεί και το τελευταίο ερώτημα αν έχω πρόχειρα πάθη χωρίς αρνητική λειτουργία φυσικά και έχω τους παθιασμένους ζωγράφους ερευνητές, συνθέτες,ποιητές, συγγραφείς, τραγουδιστές, ηθοποιούς κ.α. που όταν παθιαστούν με το αντικείμενο του πόθου τους το αποτέλεσμα είναι υπέροχο, καταπληκτικό,μοναδικό, εξαίσιο, αξιοθαύμαστο, ερωτεύσιμο.
Με σεβασμό και εκτίμηση προς όλους τους συνομιλητές της σπηλιάς σας ευχαριστώ για τη συνομιλία
Καλή συνέχεια με ή χωρίς πάθος, με ή χωρίς πόνο.
Ανώνυμη
αγαπητη Χιονατη αν μου επιτρεπεις να σε αποκαλω ετσι μη μας αφηνεις Μονους τωρα που ΑΝΑΨΕ η συζητηση .. εχουμε ολο τον χρόνο μπροστα μας ..και καιρος να Παθιαστουμε εδω μεσα και να ανοιξουμε και κανα παραθυρο να μπει Ηλιος.. ειχε να δει κοριτσιστικο χαμογελο και δροσια η Σπηλια απο τον καιρο της Ηλιογαβαλης ..
Τωρα λές καπου πως η αγαπη ισως ''να είναι το απομεινάρι του έρωτα που δεν θέλουμε να παραδεχτούμε πως έφυγε''Ωραιο... Μπορει ομως ο ερωτας να ειναι απώς Το σπιρτο ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΨΕΙ Η ΦΩΤΙΑ ΤΗς ΑΓΑΠΗς στο τζακι..που θα διαρκεσει ολο το βραδυ αν εχει αρκετα κουστουρα.. Η Φωτια δεν ειναι αναγκη να προαλεσει την ΠΥΡΚΑΙΑ του παθους .. Μπορει να ειναι μια ηρεμη φωτια που σιγοκαιει- ππου αναζωπυρωνεται αν τη σκαλισεις ποτε ποτε .. Μπορει βεβαια και ναχει σβησειαλά η Φωτια δεν ειναι το...σπιρτο ..το σπιρτο απλώς την αναψε ..
Συνεχιζεται
ειχα γραψει κιαλλα αλλά εγινε ενας μπουρδουκλεμες και τα σβησε
Η ουσια ηταν οτι ο ερωτας προκαλειται αρχικά απο μμια επιθυμια - αλλά δεν ειναι μονο επιθυμια
Η επιθυμια προκαλειται και απο τα εμποδια .. για να αναψει ο ερωτας πρεπει να ειναι αρκια ανεκπληρωτος κατι να τον εμποδιζει .. οταν αρχιζει να ..εκπληρωνεται σβηνει η καταλαγιαζει σε αγαπη
Ομως η επιθυμια Δν ειναι Πληρως ερωτας ..Η επιθυμια ταιριαζει με την αρπαγη , να δρεπουμε καρπους , να απολαμβανουμε κατι ηδη ετοιμο- Τον αλλον ως τετοιον ως σωμα...
Ο ερωτας εχει να κανει με την δημιουργια ..Οι ερωτευμενοι θελουν να παρεμβουν στον αλλον να τον πλασουν να σπειρουν
η επιθυμια θεριζει ο εραστης σπερνει
και ο ερωτας ταιριαζει με το Δωρο.. ενω η επιθυμια με το εμπορευμα
----
το παθος; το παθος εχει να κανει με τις σκοτεινες πλευρες μας .ναι ποναμε οταν ερωτευομαστε ..αλλά Γνωριζουμε καλυτερα τον εαυτό μας και τον αλλον ..ανεβαινουμε .Δεν μπορεις να κατακτησεις την ΑΠΑΘΕΙΑ - η την αταραξια -ΠΑΡΑ δΙΑΜΕΣΩ ΤΟΥ πΑΘΟς ..Αν νομιζεις οτι αποφευγεις το παθος Μαλλον το απωθεις. ΑΛΛΆ ΤΟ ΑΠΩΘΗΜΕΝΟ επιστρεφει
ο Θειος
Λεει η Ανωνυμη για την αγαπη: "...η αγαπη ισως να είναι το απομεινάρι του έρωτα"
Εδω μπαινουμε σε αλλα νερα, τα νερα της αγαπης.
Τι ειναι αγαπη?
Η αγαπη, όπως την ξερουμε σημερα είναι ναρκοθετημενη και υπαγορευμενη από τον χριστιανισμο, ο οποιος της προσεδωσε ηθικο περιεχομενο καθιστωντας την ηθικη αξια και -κυριως- ηθικη υποχρεωση: «Αγαπα τον πατερα σου και την μητερα σου», «Αγαπα τον πλησιον σου σαν τον εαυτο σου» μας επιβαλει η χριστιανικη πιστη.
Προκειται δηλαδη για την επιβολη ενός κανονιστικου συστηματος που στοχευει και προσβαλει το συναισθηματικο πεδιο, εκει που είναι ευαλωτος ο ανθωπος, στο οποιο εγκαθισταται με την μορφη του αξιακου συστηματος, όπως το κακοβουλο λογισμικο στον υπολογιστη.
Τετοια αγαπη δεν υπαρχει στον αρχαιο κοσμο, εκει η αγαπη είναι γνωστη ως η επιθυμια για καποιο προσωπο, η συναισθματικη εξαρτηση από αυτό και αναγκη να ειμαστε μαζι του.
Η απωλεια του, η αποκοπη μας από αυτό αποτελει μια οδυνηρη και δυσβασταχτη κατασταση που ανατρεπει βιαια το συναισθηματικο μας status quo και διαμορφωνει νεα δεδομενα στα οποια καλειται να προσαρμοσθει το ατομο.
Δεδομενου λοιπον ότι τα συναισθηματα δεν είναι τιποτα περισσοτερο από μια σειρα βιοχημικων αντιδρασεων είναι σαφες ότι προκειται για ένα στερητικο συνδρομο που πυροδοτειται από την απουσια του συγκεκριμενου (αγαπημενου μας) ατομου.
Αλλα, μπορει να ισχυριστει καποιος ότι η αγαπη υπαρχει και κατά την παρουσια του (αγαπημενου μας) ατομου, χωρις δηλαδη να στερηθουμε την παρουσια του. Αυτό οφειλεται στην ιδεα ότι μπορει να το χασουμε και να στερηθουμε την παρουσια του καθως φανταζομαστε ποσο δυσαρεστο θα είναι κατι τετοιο. Όμως παντα η απουσια του πυροδοτει πιο εντονα συναισθηματα από την παρουσια του αγαπημενου μας ατομου.
Κυριως όμως, στον αρχαιο κοσμο, η αγαπη προς αλλα –πλην των οικειων- ατομα, αποτελουσε ένα συστημα αναφορας που ειχε σχεση με το θαυμασμο και την αναγνωριση αρετων όπως είναι η δυναμη και η ομορφια. Γεναιος και ευειδης είναι ο τυπος του ατομου που αποσπουσε την αναγνωριση και τον θαυμασμο, την επιθυμια των αλλων γιαυτους και τους εκανε αγαπητους δηλαδη αξιολατρευτους και περιζητητους.
Σημερα που η αγαπη εχασε το αρχικο της περιεχομενο, απεκτησε ηθικη σημασια και αποτελει ηθικο καθηκον του ατομου, αλλαξαν και τα κοινωνικα προτυπα, ετσι περιζητητα είναι πλεον τα ατομα που διαθετουν αλλες ιδιοτητες, αλλα αυτό πλεον δεν το ονομαζουμε αγαπη.
πολύ ωραιο Θειο
θυμιζω μονο πως ο Νιτσε -στην Γενεαλογια της Ηθικής νομιζω - ονομασε την χριστιανική ''αγαπη'' ως ''τον λεπτοτατο ανθο της μνησικακιας...
Ακριβως!
Με την ευκαιρία θελω να τονισω ότι θεωρω τη γενεαλογια της ηθικης ένα από τα πιο σημαντικα κειμενα του Νιτσε.
Χρειαζεται δυναμη και ευφυια για να μπορεσει να διακρινει το πραγματικο νοημα του εαυτου, του κοσμου και της ζωης πισω απο τα παραμορφωτικα κατοπτρα της ηθικης που εχει επιβαλει η θεολογια.
Απο αυτη την αποψη "Η γενεαλογια της ηθικης" ειναι μια πραγματικη αποκαλυψη, μετα απο αυτο το εργο ολοι πλεον μπορουν να γνωριζουν.
θειο ακριβως αυτό: Ο Νιτσε ειδε ανατομικά την ανθρωπια μας , σαν χειρουργος σαν ανατομος .. διεκρινε τα φυλλα της αληθειας μας : σαν ενα κρεμμυδι τα ξεφλουδισε και στοβαθος τι εμεινε; τιποτε
Ομως στο τελος δεν αντεξε κι ο ιδιος το βαρος του μυαλου ου ..Τρελαθηκε γυριζε στη ιταλια και πειραζε τους περαστικος : σιαμο κοντεντι; σονο ντιο χο φαττο κουεστα καρικατουρα
γιατι ο πονος της εΥΦΥΙΑς ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΑΙ με τον οποιο πονο αισθανεται ο μεσος ανθρωπος: αυτος απλως πονά και εμπιστευεται το Υποκειμενο που υποτιθεται οτι Γνωριζει , η/και τον Θεό ενω ο ευφυής και ο Νιτσε δεν ηταν απλώς ευφυης αλλά Μεαγαλοφυής δεν εχει που να εμπιστευτει : δεν υπάρχει μυστικό δεν υπάρχει οριο και αυτο Δεν αντεχεται
ετσι ο πονος Πολαπλασιαζεται με την ευφυια
Γιαυτο και τους Ευφυείς τους σωζει μονο ο Επικουρος και οι αναλογες φιλοσοφιες
Γι αυτό από την αλλη οι Επικουρειοι θα ειναι παντα Λιγοι- Η επικουρεια φιλοσοφια απευθυνεται στους ευφυεις
Γιατί είναι λίγοι οι ευφυείς;; Εκτός αν το ορίσουμε με βάση τα αποτελέσματα του ..άει κιου, οπότε εντάξει.
(μου λεγανε τώρα τελευταία και για άλλον ένα δείκτη, έικιού, κάπως έτσι, αλλά δεν πρόλαβα να ..εντρυφήσω, αν και μου φάινεται ότι είναι μεγάλη παράλλειψη, (είναι βέβαιον ότι) έχει ψωμί, τέλος πάντων δεν είναι το θέμα μας αυτό :smile:.
Από την άλλη σκέπτομαι Νοσφεράτε ότι, ενώ συμφωνώ στο σκέλος των (ω)οφελειών της επαφής με τις επικούρειες αντιλήψεις, το ζήτημα της σύλληψης και διατύπωσης μιας θεωρίας (φιλοσογίας τέλως πάντων ότι είναι δόκιμο) είναι διαφορετικό ζήτημα από την εφαρμογή του.
Ας πούμε για μένα η (προσωπική) πορεία του Νίτσε δεν σχετίζεται (τόσο πολύ) με τα συμπεράσματα των αναζητήσεών του.
ΥΓ. Ανώνυμη δεν είχα παρεξηγηθεί και αν υπήρξε κάποια τέτοια εσάνς στο σχόλιό μου (που απάντησες) αναλάμβάνω την ευθύνη (σορυ) η αλήθεια είναι ότι καμιά φο΄ρα έτσι όπως γράφω σχόλια μπορεί αυτό που φαίνεται να ..μην είναι αυτό που νομίζει (ο άλλος).
Ήθελα να πω ότι δεν έχω στόχους δι'ότι δεν θα μπορούσα αν έχω, αν είχα θα ήταν ..βολουντατρισμός και φυσικά το εννοώ για όλους, έτσι το βλέπω ..γενικότερα.
Αναγνώστης ο αθηναίος
Αναγνωστη,
Ο Φρεντερικ συνετρίβη κατω από το βαρος των αντιληψεων του, αυτή είναι η μια αναγνωση.
Η άλλη είναι ότι η σχιζοφρενεια υπηρχε αλλα μεγαλωνοντας ή αρωστεια τον κατεβαλε, ωστοσο γνωρίζουμε ότι ενας ανθρωπος που πασχει από σχιζοφρενεια μπορει να είναι λειτουργικος όταν δεν είναι σε κριση.
Αλλωστε μην ξεχναμε ότι οι μεγαλύτεροι στοχαστες και γενικα οι συντριπτικα περισσοτεροι μεγαλοφυεις δημιουργοι δεν ειχαν μια ευτυχισμενη ζωη, το αντιθετο μαλιστα.
οταν μιλω για ευφυια δεν εννοω φυσικά ..δεικτες νοημοσυνης ..
Μιλω για την ικανοτητα να ξεφευγει καποιος απο στερετυπα και προκαταληψεις ..
Τα στερεοτυπα για τους περισσοτερους ανθρωπους προσφερουν μια Οντολογικά ασαφλεια
:
''ετσι ειναι τα πραγματα '' οποτε προχωραμς - αυτο εξαλλου συνιστα και την τεραστια δυναμη της Βλακειας; σε μια μεγαλη Βιβλιογραφια - Τσιπολα , Λεμπεσης , Εκο, Ρ Μουζιλ κ.α - ο βλακας οριζεται οχι το προσωπο με ..χαμηλο δεικτη νοημοσυνσης αλλά εεινος που εχει στερεοτυπες βεβαιαοτητες -
Ετσι μπορει να συναντησει - κατα Τσιπολα - και ενα μεγαλο πσοσοστο ΒΛΑΚΕΙΑΣ τοσο μεταξυ καθηγητων πανεπιστημιου οσο και μεταξυ εργατων
επ αυτου εχω συγγραψει κι εγω το ΠΕΡΙ ΒΛΑΚΕΙΑΣ ποστ στη Σπηλια το οποιον θα επισυναψω
Τωρα Αν ο Βλαξ οχυρωνεται πιωσ απο στερεοτυπ ο Ευφυης μενει Γυμνος - ψανει μονος του ..Ο ΜΕΓΑΛΟΦΥΗΣ τυπου Νιτσε ψαχνει στα εγκατα της Υπαρξης .. Ανοχυρωτος .. Για αυτο πετα σαν τον ΙΚΑΡΟ χωρις διχτυ ασφαλειας .. και γι αυτο Πεφτει
περι ΒΛΑΚΕΙΑΣ (εμού του ιδίου)
http://nosferatos.blogspot.gr/2008/07/18.html
Δημοσίευση σχολίου