Mολις ειδα αυτή την ταινία . Ρώσικη.
Και γραφω εν θερμώ γι αυτήν χωρις να διαβασω τιποτα ακριβώς για να μη ξεχασω την γευση της.
Ενας νεαρός Τσετσενος δικαζεται. Η κατηγορία : Σκοτωσε με μαχαίρι τον θετο του πατερα.
12 ενορκοι . Τους κλεινουν σε ενα γυμναστηριο ενος σχολείου(ή αιθουσα ενορκων δεν εχει ετοιμαστει ακομα )
Η υποθεση φαινεται απλή ..
Υποθετουν οτι θα τελειωσουν σε μια ωρα . Ο κατηγορουμενος ειναι Τσετεσενος . Ενοχος .
Ειναι αντιπροσωπευτικοι τυποι της Ρσωικης κοινωνιας .
Ευυπόληπτοι . Ενας καλλιτεχνης , ενας ταξιτζής . Παραγωγος της τηλεορασης ,. Γιατρος χειρουργος ....
Ομως η υποθεση δεν ηταν τοσο απλή...
Σε τρεις ωρες (τοσο διηρκεσε η ταινια ) με καταπληκτική ηθοποιια σε ενα σκηνικό κλειστοφοβικό , συναρπαστικά απλό
, ξετυλιχθηκε μπροστα στα μάτια μου η διαλεκτική της αλήθειας που ξεπερνά την λάσπη του επιφανειακου ψεμματος: η αληθεια , που κρυβεται κατω απο την επιφανεια των λεξεων και των μαρτυριων ,
το βαθυτερο υποστρωμα του ρωσικου κοσμου αλλά και καθε συγχρονου κόσμου , το δραμα -μικρό και μεγαλο-των ημερών μας , ο κρυμμενος πόλεμος , η καταπιεση και η μοναξια, η χυδαιοτητα και η φρικη ...
Αλλά και το μεγαλειο των απλών ανθρωπων , των ενορκων , που σιγά σιγά ξεπερνουν τον εαυτό τους για να τον ξαναβρουν : στην ανθρωπιά , στο ελεος , στην συμπονοια..
Οι Ρωσοι καποτε ειχαν Μεγαλη λογοτεχνια και θεατρο . ( Δεν ξερω αν εχουν ακομα .. )
Σιγουρα εχουν Μεγαλο κινηματογραφο .
17/2/2009
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
12
12 RAZGNEVANNYH MUZHCHIN
Σκηνοθεσία: Nikita Mikhalkov
Σενάριο: Nikita Mikhalkov, Vladimir Moiseyenko, Aleksandr Novototsky
Παίζουν: Sergey Makovetsky, Sergey Garmash, Aleksey Petrenko, Yury Stoyanov, Sergei Gazarov, Nikita Makhalkov, Mikhail Efremov, Valentin Gaft, Aleksey Gorbunov, Argey Artsybashev, Victor Verzhbitsky, Roman Madianov, Aleksander Adabashian, Apti Magamayev.
Διάρκεια: 153΄
Είδος: Δικαστικό ψυχολογικό θρίλερ
Γλώσσα: Ρωσική, Τσετσενική
Βραβεία / υποψηφιότητες:
Υποψήφια για το Χρυσό Λέοντα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας το 2007. Υποψήφια για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας για την κινηματογραφική χρονιά 2007-2008.
Σύνοψη:
Δώδεκα ένορκοι, άγνωστοι μεταξύ τους και διαφορετικοί ως προς την κοινωνική θέση, το επάγγελμα και καταγωγή, όπως το ορίζει ο ρωσικός νόμος, εξετάζουν την υπόθεση δολοφονίας ενός Ρώσου αξιοματικού. Οι μαρτυρίες και οι ενδέιξεις τείνουν στο συμπέρασμα πως το έγκλημα έχει διαπράξει ο θετός Τσετσένος γιος του θύματος. Ήταν εκείνες τις ώρες στον τόπο του εγκλήματος, ο γέρος γείτονας άκουσε την κραυγή του “θα σε σκοτώσω”, η γειτόνισσα απέναντι τον είδε να κρατάει το μαχαίρι... Οι δώδεκα ένορκοι κλείνονται σε μια σχολική αίθουσα που χρησιμοποιείται ως χώρος αθλοπαιδειών και, ενώ έντεκα από αυτούς βιάζονται να βγάλουν την ετυμηγορία πρόχειρα και διαδικαστικά, ένας από αυτούς αποφασίζει να ψηφίσει “αθώος” και ξαναεξετάζει το θέμα από την αρχή, στην παραμικρή του λεπτομέρεια. Ακόμα και αν αυτό προϋποθέτει για τον καθένα μια κατάδυση στην προσωπική του ιστορία και εμπειρία με ένα ζήτημα ζωτικής σημασίας για τη ρωσική κοινωνία σήμερα.
Πρόκειται για μια μεταφορά της ταινίας “12 Angry men” του Αμερικανού Σίντνεϊ Λιούμετ που γυρίστηκε το 1957, και βασίστηκε με τη σειρά του στο ομότιτλο θεατρικό κείμενο του Reginald Rose. Πρόκειται επίσης για την επίσημη υποψηφιότητα της Ρωσίας για την κατηγορία των ξενόγλωσσων Όσκαρ για την κινηματογραφική χρονιά 2007-2008.
Η δήλωση του σκηνοθέτη:
«Δεν απογοητεύτηκα που το “12” δεν παρέλαβε το όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Ήταν θαύμα και το που ολοκληρώθηκε η ταινία, ήταν θαύμα που η επιτροπή στις ΗΠΑ είχαν την υπομονή να δουν και να ακούσουν για δύο ώρες φλυαρίες στα ρώσικα για δυο ώρες! Ήξερα τι θα συμβεί από την πρώτη στιγμή».
Ξένος τύπος
«Η καινούρια ταινία του Νικίτα Μιχάλκωφ είναι για άλλη μια φορά η επιβεβαίωση της μαεστρίας του στο να εξερευνεί και να αποκαλύπτει σε εμάς, με ανθρωπιά και συναίσθημα, την πολυπλοκότητα της ύπαρξης».
(σημείωμα της κριτικής επιτροπής, 64ο Φεστιβάλ Βενετίας)
«Αξιοποιώντας πλήρως τη μεγαλοφυή Τσεφωφική παράδοση που παίζει την κάθε σκηνή χωρίς στόμφο, το “12” σηματοδοτεί μια θριαμβευτική επιστροφή για τον βετεράνο που τιμήθηκε με Χρυσό Λιοντάρι για το σύνολο της δουλειάς του στο προηγούμενο Φεστιβάλ Βενετίας».
(Variety, Ronnie Scheib)
«Το ιδιοσυγκρασιακό ιντελεκτουέλ θρίλερ του Νικίτα Μιχάλκωφ γυρίζεται 50 χρόνια μετά από την πρωτότυπη ταινία του Μιχάλκωφ, σαν μια προσφορά του ενός μεγάλου δασκάλου στον άλλο».
(Valerie kichin, Film.ru)
«Σημαντικό φιλμ. Εγείρει ερωτήματα και καθιστά απαταίτητο για τον καθένα μας να τα απαντήσει».
(Valerie kichin, Rossiyskaya Gazeta)
«Ένα ψυχολογικό θρίλερ που αντιπροσωπεύει την επιστροφή στη σκηνοθεσία, ενός μεγάλου δημιουργού, με ένα σενάριο δουλεμένο ώστε να είναι επίκαιρο και αναφορικό στη δικαιοσύνη (θεία και ανθρώπινη) και την ελεύθερη βούληση».
(Pierpaolo Simone, MYmovies.it)
πηγη
http://sevenfilms.blogspot.com/2009/01/12.html
Και γραφω εν θερμώ γι αυτήν χωρις να διαβασω τιποτα ακριβώς για να μη ξεχασω την γευση της.
Ενας νεαρός Τσετσενος δικαζεται. Η κατηγορία : Σκοτωσε με μαχαίρι τον θετο του πατερα.
12 ενορκοι . Τους κλεινουν σε ενα γυμναστηριο ενος σχολείου(ή αιθουσα ενορκων δεν εχει ετοιμαστει ακομα )
Η υποθεση φαινεται απλή ..
Υποθετουν οτι θα τελειωσουν σε μια ωρα . Ο κατηγορουμενος ειναι Τσετεσενος . Ενοχος .
Ειναι αντιπροσωπευτικοι τυποι της Ρσωικης κοινωνιας .
Ευυπόληπτοι . Ενας καλλιτεχνης , ενας ταξιτζής . Παραγωγος της τηλεορασης ,. Γιατρος χειρουργος ....
Ομως η υποθεση δεν ηταν τοσο απλή...
Σε τρεις ωρες (τοσο διηρκεσε η ταινια ) με καταπληκτική ηθοποιια σε ενα σκηνικό κλειστοφοβικό , συναρπαστικά απλό
, ξετυλιχθηκε μπροστα στα μάτια μου η διαλεκτική της αλήθειας που ξεπερνά την λάσπη του επιφανειακου ψεμματος: η αληθεια , που κρυβεται κατω απο την επιφανεια των λεξεων και των μαρτυριων ,
το βαθυτερο υποστρωμα του ρωσικου κοσμου αλλά και καθε συγχρονου κόσμου , το δραμα -μικρό και μεγαλο-των ημερών μας , ο κρυμμενος πόλεμος , η καταπιεση και η μοναξια, η χυδαιοτητα και η φρικη ...
Αλλά και το μεγαλειο των απλών ανθρωπων , των ενορκων , που σιγά σιγά ξεπερνουν τον εαυτό τους για να τον ξαναβρουν : στην ανθρωπιά , στο ελεος , στην συμπονοια..
Οι Ρωσοι καποτε ειχαν Μεγαλη λογοτεχνια και θεατρο . ( Δεν ξερω αν εχουν ακομα .. )
Σιγουρα εχουν Μεγαλο κινηματογραφο .
17/2/2009
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
12
12 RAZGNEVANNYH MUZHCHIN
Σκηνοθεσία: Nikita Mikhalkov
Σενάριο: Nikita Mikhalkov, Vladimir Moiseyenko, Aleksandr Novototsky
Παίζουν: Sergey Makovetsky, Sergey Garmash, Aleksey Petrenko, Yury Stoyanov, Sergei Gazarov, Nikita Makhalkov, Mikhail Efremov, Valentin Gaft, Aleksey Gorbunov, Argey Artsybashev, Victor Verzhbitsky, Roman Madianov, Aleksander Adabashian, Apti Magamayev.
Διάρκεια: 153΄
Είδος: Δικαστικό ψυχολογικό θρίλερ
Γλώσσα: Ρωσική, Τσετσενική
Βραβεία / υποψηφιότητες:
Υποψήφια για το Χρυσό Λέοντα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας το 2007. Υποψήφια για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας για την κινηματογραφική χρονιά 2007-2008.
Σύνοψη:
Δώδεκα ένορκοι, άγνωστοι μεταξύ τους και διαφορετικοί ως προς την κοινωνική θέση, το επάγγελμα και καταγωγή, όπως το ορίζει ο ρωσικός νόμος, εξετάζουν την υπόθεση δολοφονίας ενός Ρώσου αξιοματικού. Οι μαρτυρίες και οι ενδέιξεις τείνουν στο συμπέρασμα πως το έγκλημα έχει διαπράξει ο θετός Τσετσένος γιος του θύματος. Ήταν εκείνες τις ώρες στον τόπο του εγκλήματος, ο γέρος γείτονας άκουσε την κραυγή του “θα σε σκοτώσω”, η γειτόνισσα απέναντι τον είδε να κρατάει το μαχαίρι... Οι δώδεκα ένορκοι κλείνονται σε μια σχολική αίθουσα που χρησιμοποιείται ως χώρος αθλοπαιδειών και, ενώ έντεκα από αυτούς βιάζονται να βγάλουν την ετυμηγορία πρόχειρα και διαδικαστικά, ένας από αυτούς αποφασίζει να ψηφίσει “αθώος” και ξαναεξετάζει το θέμα από την αρχή, στην παραμικρή του λεπτομέρεια. Ακόμα και αν αυτό προϋποθέτει για τον καθένα μια κατάδυση στην προσωπική του ιστορία και εμπειρία με ένα ζήτημα ζωτικής σημασίας για τη ρωσική κοινωνία σήμερα.
Πρόκειται για μια μεταφορά της ταινίας “12 Angry men” του Αμερικανού Σίντνεϊ Λιούμετ που γυρίστηκε το 1957, και βασίστηκε με τη σειρά του στο ομότιτλο θεατρικό κείμενο του Reginald Rose. Πρόκειται επίσης για την επίσημη υποψηφιότητα της Ρωσίας για την κατηγορία των ξενόγλωσσων Όσκαρ για την κινηματογραφική χρονιά 2007-2008.
Η δήλωση του σκηνοθέτη:
«Δεν απογοητεύτηκα που το “12” δεν παρέλαβε το όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Ήταν θαύμα και το που ολοκληρώθηκε η ταινία, ήταν θαύμα που η επιτροπή στις ΗΠΑ είχαν την υπομονή να δουν και να ακούσουν για δύο ώρες φλυαρίες στα ρώσικα για δυο ώρες! Ήξερα τι θα συμβεί από την πρώτη στιγμή».
Ξένος τύπος
«Η καινούρια ταινία του Νικίτα Μιχάλκωφ είναι για άλλη μια φορά η επιβεβαίωση της μαεστρίας του στο να εξερευνεί και να αποκαλύπτει σε εμάς, με ανθρωπιά και συναίσθημα, την πολυπλοκότητα της ύπαρξης».
(σημείωμα της κριτικής επιτροπής, 64ο Φεστιβάλ Βενετίας)
«Αξιοποιώντας πλήρως τη μεγαλοφυή Τσεφωφική παράδοση που παίζει την κάθε σκηνή χωρίς στόμφο, το “12” σηματοδοτεί μια θριαμβευτική επιστροφή για τον βετεράνο που τιμήθηκε με Χρυσό Λιοντάρι για το σύνολο της δουλειάς του στο προηγούμενο Φεστιβάλ Βενετίας».
(Variety, Ronnie Scheib)
«Το ιδιοσυγκρασιακό ιντελεκτουέλ θρίλερ του Νικίτα Μιχάλκωφ γυρίζεται 50 χρόνια μετά από την πρωτότυπη ταινία του Μιχάλκωφ, σαν μια προσφορά του ενός μεγάλου δασκάλου στον άλλο».
(Valerie kichin, Film.ru)
«Σημαντικό φιλμ. Εγείρει ερωτήματα και καθιστά απαταίτητο για τον καθένα μας να τα απαντήσει».
(Valerie kichin, Rossiyskaya Gazeta)
«Ένα ψυχολογικό θρίλερ που αντιπροσωπεύει την επιστροφή στη σκηνοθεσία, ενός μεγάλου δημιουργού, με ένα σενάριο δουλεμένο ώστε να είναι επίκαιρο και αναφορικό στη δικαιοσύνη (θεία και ανθρώπινη) και την ελεύθερη βούληση».
(Pierpaolo Simone, MYmovies.it)
πηγη
http://sevenfilms.blogspot.com/2009/01/12.html
2 σχόλια:
μπορούμε νάχουμε τίτλο και αν είναι dvd ή κινηματογράφος;
ο τιτλος ειναι: 12 (εννοει ενορκοι)
Και ειναι κινηματογραφος ...
παιζεται τωρα ..
Δημοσίευση σχολίου