ΑΠΟ ΤΟ ΟΙ ΨΥΧΩΣΕΙΣτου Λακάν .
Διεισδύει, αναλύει και αποσαφηνίζει πλείστα βασανιστικά "ερωτηματικά".
Πολύ ενδιαφέρον!!!
"Το ότι ο κόσμος του ανθρώπου είναι ένας κόσμος γεμάτος αντικείμενο βασίζεται στο ότι το αντικείμενο του ανθρώπινου ενδιαφέροντος είναι το αντικείμενο της επιθυμίας του άλλου.
Πώς είναι δυνατόν κάτι τέτοιο; Είναι επειδή το ανθρώπινο εγώ είναι ο άλλος, και επειδή αρχικά το υποκείμενο είναι εγγύτερα στη μορφή του άλλου παρά στην ανάδυση της δικής του τάσης.
Στην αρχή είναι ασυνάρτητο σύναγμα επιθυμιών-αυτό είναι το αληθινό νόημα της έκφρασης κατακερματισμένο σώμα- και η πρώτη σύνθεση του ego είναι στην ουσία alter ego, είναι αλλοτριωμένη. Το επιθυμούν ανθρώπινο υποκείμενο συγκροτείται με επίκεντρο τον άλλο, ο οποίος του παρέχει την ενότητά του, και το υποκείμενο πρωτοπλησιάζει το αντικείμενο ως αντικείμενο της επιθυμίας του άλλου.
Αυτό ορίζει, στο εσωτερικό της σχέσης της ομιλίας, κάτι που έχει διαφορετική προέλευση-είναι ακριβώς η διάκριση του φαντασιακού και του πραγματικού.
Το αντικείμενο περικλείει μια αρχέγονη ετερότητα επειδή αρχικά είναι αντικείμενο αντιπαλότητας και ανταγωνισμού. Δεν ενδιαφέρει παρά ως αντικείμενο της επιθυμίας του άλλου."
...............................…..
"Το ότι η επιθετική σχέση παρεμβαίνει στο μόρφωμα που λέγεται εγώ, γίνεται επειδή είναι συστατικό του, επειδή το εγώ είναι πλέον αφ'εαυτού ένας άλλος, επειδή εγκαθιδρύεται μέσα από μια δυαδικότητα που είναι εσωτερική στο υποκείμενο. Το εγώ είναι ο κύριος τον οποίο το υποκείμενο βρίσκει σ'έναν άλλο, και ο οποίος εγκαθιδρύεται ως κυριαρχική λειτουργία στα ενδόμυχά του.
Το ότι σε κάθε σχέση, και ερωτική, με τον άλλο, υπάρχει κάποιος απόηχος τούτης της σχέσης αποκλεισμού, ή αυτός ή εγώ, γίνεται επειδή στο φαντασιακό επίπεδο, το ανθρώπινο υποκείμενο είναι έτσι συγκροτημένο που ο άλλος τείνει πάντα να ξαναπάρει την κυριαρχική του θέση σε σχέση με αυτό, επειδή μέσα του υπάρχει ένα εγώ που του είναι πάντα εν μέρει αλλότριο, ένας κύριος ριζωμένος μέσα του πάνω απ'όλες τις κλίσεις του, τις συμπεριφορές του, τα ένστικτά του, τις ενορμήσεις του. Δεν κάνω τίποτε άλλο εδώ παρά να εκφράζω, με τρόπο λίγο αυστηρότερο και που αναδεικνύει το παράδοξο, το γεγονός ότι υπάρχουν συγκρούσεις μεταξύ των ενορμήσεων και του εγώ, και ότι πρέπει να κάνει μια επιλογή. Υπάρχουν κάποιες που υιοθετεί, άλλες που δεν υιοθετεί, είναι αυτό που ονομάζουν, ποιός ξέρει γιατί, συνθετική λειτουργία του εγώ, αφού αντιθέτως αυτή η σύνθεση δεν γίνεται ποτέ-θα ήταν καλύτερα να λέγαμε κυριαρχική λειτουργία.
Και αυτός ο κύριος, πού είναι; Είναι μέσα, είναι έξω; Είναι πάντοτε ταυτόχρονα και μέσα και έξω, να γιατί κάθε αμιγώς φαντασιακή ισορροπία με τον άλλο πάσχει πάντα από μια θεμελιακή αστάθεια."
....................................
"Ζούμε σε μια κοινωνία όπου η δουλεία δεν αναγνωρίζεται. Είναι ωστόσο σαφές, για κάθε κοινωνιολόγο ή φιλόσοφο, ότι δεν έχει διόλου καταργηθεί. Αυτό γίνεται μάλιστα αντικείμενο διεκδικήσεων που είναι πασίγνωστες. Είναι επίσης σαφές ότι η υποδούλωση όχι μόνο δεν έχει καταργηθεί, αλλά έχει, θα λέγαμε, γενικευτεί στην κοινωνία μας.
Εκείνοι που ονομάζουμε εκμεταλλευτές διατηρούν εξίσου μια σχέση υπόδουλων απέναντι στο σύνολο της οικονομίας, όπως και ο κοινός θνητός. Έτσι, η διπολικότητα κυρίου-δούλου γενικεύεται στον εσωτερικό κόσμο του κάθε μέλους της κοινωνίας μας."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου