Δεν ξέρω πως να το πω αλλά νομίζω πως η καρτεσιανή μας σχέση
με την ύπαρξη – ως σκέψη – επηρεάζει και τη σχέση μας με τον χρόνο. Ας δώσω ένα
παράδειγμα : επειδή είμαι Καρτεσιανός τύπος προσπαθώ να αιχμαλωτίσω την στιγμή
: σκεπτόμενος .προσπαθώ δηλαδή να την οικειοποιηθώ ,χωρικοποιωντσς την και περιφράσσοντας
την σαν ναταν χτήμα ,χωράφι .Φυσικά αυτό είναι αδύνατον , είναι σαν να
προσπαθείς να πιάσεις το νερό με τα δάχτυλα , γλιστράει .Επιπλέον αφήνει και
μια αίσθηση ματαίωσης και ανημποριάς .Κανονικά πρέπει να αφεθείς μέσα στον χρόνο
όπως το ψάρι στο νερό Όμως προτιμάμε να 'μαστε Ψαράδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου