Πολύ ενδιαφέρουσα είναι η έρευνα που επιχειρεί η συγγραφεας Βασιλική Γεωργιάδου( η Άκρα δεξιά και οι Συνέπειες της συναίνεσης, Δανία, Νορβηγία, Ολλανδία, Ελβετία Αυστρία , Γερμανία, Εκδόσεις Καστανιώτη ,2008)
της στενής σχέσης των κομμάτων της Άκρας Δεξιάς με το ιδεολογικό ρεύμα της ‘’νέας Δεξιάς’’ και που αποτελείται από διανοουμένους που εμφανιστήκαν στην Ευρώπη στα τέλη της δεκαετίας του 60 και του 70 στη Γαλλία και στη δεκαετία του 8ο στη Γερμανία ως αντίδραση στο Γαλλικό Μάη και τα φοιτητικό κίνημα .
Το ρεύμα αυτό εμφανίζεται ως ‘’πολιτική πρωτοπορία»της άκρας δεξιάς.
Το « νέο» στο ιδεολογικό αυτό ρεύμα που η ‘’νεοδεξια’’ διαμορφώνει έγκειται στο ότι προσπαθεί να οικειοποιηθεί ιδέες όπως ο «πλουραλισμός’’, «τρίτος δρόμος } «αλλαγή αξιών » «ευρωπαϊκός σοσιαλισμός »,έννοιες όπως «μονοδιάστατος άνθρωπος «μαζοποίηση» που προέρχονται από τον χώρο της νέας αριστεράς!
Η νέα Δεξιά υπερασπίζεται μια αντίληψη«διαφορικής ισότητας »που αποθεώνει τη διαφορά , αναγνωρίζοντας την ισότητα μόνο στο πλαίσιο ενός ‘’εθνοτικού και πολιτισμικού απαρτχάιντ’’ :η ''διαφορική ισότητα» μπορεί να πραγματοποιηθεί όχι εντός ενός ετερογενούς κόσμου, αλλά μόνο και αποκλειστικά στο εσωτερικό των ομοιογενών «πατρίδων ».
Κάθε μια από αυτές είναι και πρέπει να παραμείνει εθνικο πολιτισμικά διαφορετική από τις υπόλοιπες Αυτό σημαίνει να παραμείνει «καθαρή από προσμείξεις, οι οποίες εμφανίζονται στο πλαίσιο «πολυφυλετικών , πολυπολιτισμικών η μικτών πολιτισμικά κοινωνιών».
Η άκρα δεξιά υποστηρίζει μια εκδοχή περί ισότητας που βασίζεται στη ‘’διαφορά’’ η στις ιεραρχημένες διαφορές λαών εθνών και πολιτισμών
1 σχόλιο:
ενδιαφερον...
Δημοσίευση σχολίου