Νίκος Πουλατζάς - Φασισμός και Δικτατορία (ολόκληρο το βιβλίο) Μέρος 5
αποσπασμα
Ας υπενθυμίσουμε απλώς ότι, πριν από τον πόλεμο του 1914, ο Σορέλ,
απογοητευμένοζ από τους «συνδικαλιστές», είχε ευθυ-γραμμιοτεί με την
[εθνικιοτική] Action frangaise (Γαλλική Δράση) και τον Μωράς (Maurras).7
Η ΙΤΑΛΙΑ
233
Αυτά τα ιδεολογικά ρεύματα είχαν σημαντική επίπτωση στην ιτα-λική εργατική τάξη: παραμένουν ανθηρά από τις αρχές του οαώνα κοα αναζωογονούνται στη διάρκεια του εκφασισμού8
233
Αυτά τα ιδεολογικά ρεύματα είχαν σημαντική επίπτωση στην ιτα-λική εργατική τάξη: παραμένουν ανθηρά από τις αρχές του οαώνα κοα αναζωογονούνται στη διάρκεια του εκφασισμού8
Ήδη το 1904, η ε-πιρροή Σορέλ εκδηλώνεται μέσα
στα έργα του Αρτούρο Λαμπριόλα, του Ενρίκο Λεόνε (Leone), του Ε.
Λονγκομπάρντι (Longobardi), οτον ιταλικό συνδικαλισμό των περιοχών του
Βορρά, ιδιαίτερα της Πάρμας, του Μιλάνου, της Μπολόνιας, της Μόντενας,
αλλά επίσης και της Νά-πολης. To καλοκαίρι του 1904, οι σορελικοί
επαναστάτες συνδικαλι-στές συντελούν στην κήρυξη μιας μεγάλης γενικής
απεργίας. Τη στιγ-μή της δημιουργίας της ιταλικής Γενικής Συνομοσπονδίας
Εργατών (1906), ο σορελικοί, υπό τον Αλσέστ ντε Αμπρί (Alceste de
Ambris), συγκροτούν μειοψηφική ομάδα, την «Άμεσο Δράση», που
αντιπροσω-πεύει 200.000 μέλη. To 1912, δημιουργούν την Unione Sindacale
Italiana (Ιταλική Συνδικαλιστική Ένωση) -που επηρεάζετοα από την
εμπειρία των Bourses du travail του Πελλουτιε (Pelloutier) και του
Μο-νάτ (Monatte)- και που αριθμεί 100.000 μέλη ένα χρόνο μετά.
Διχα-ομένοι, πάνω στο ζήτημα του πολέμου, το 1914, με τον Εντμόντο
Ρο-σόνι, τον Μ. Μπιάνκι (Bianchi) και τους αδελφούς Ντε Αμπρί, ιδρύουν
την Unione Italiana del Lavoro (Ιταλική Ένωοη Εργαοίας) που επρό-κειτο
να παίξει πολύ σημαντικό ιδεολογικό ρόλο μετά τον πόλεμο. Η Ένωση
οργανώνει, στην Dalmine το 1919, μι,α μεγάλη γενική απεργία, «εθνικού»
χαρακτήρα και «αυτοχειραφέτησης»• οι εργαζόμενοι κατα-λαμβάνουν το
εργοστάσιο κοα ουνεχίζουν την παραγωγή.
Και φτάνουμε έτοι οτη δεύτερη όψη του προβλήματος, που είναι η άμεοη συμπαιγνία φασισμού και σορελικού επαναστατικού συνδικα-λισμού. Ο ίδιος ο Μουσολίνι, θιασώτης της συμμετοχής στον πόλεμο, θεωρεί τον εαυτό του κατασταλαγμένο οπαδό του Σορέλ. Η απεργία της Dalmine χαιρετίζεται ανοιχτά από τον Μουσολίνι και τους fasci. To πρόγραμμα της Unione Italiana del Lavoro, τον Ιανουάριο του 1919, που προβλέπει την οργάνωση των «παραγωγών» οε σωματεία, υιοθετείται απευθείας από το φααιστικό κόμμα. Οι σορελικοί επανα-οτάτες προσχωρούν μαζικά στο φασιστικό κόμμα, οργανώνοντας τα φασιστικά συνδικάτα, με τους Ροσόνι, Μπιάνκι, Ντε Αμπρί και Φα-ρινάτσι.
8. R. Paris, Les origines du fascism, a. 30 κ.ε.
234
Και φτάνουμε έτοι οτη δεύτερη όψη του προβλήματος, που είναι η άμεοη συμπαιγνία φασισμού και σορελικού επαναστατικού συνδικα-λισμού. Ο ίδιος ο Μουσολίνι, θιασώτης της συμμετοχής στον πόλεμο, θεωρεί τον εαυτό του κατασταλαγμένο οπαδό του Σορέλ. Η απεργία της Dalmine χαιρετίζεται ανοιχτά από τον Μουσολίνι και τους fasci. To πρόγραμμα της Unione Italiana del Lavoro, τον Ιανουάριο του 1919, που προβλέπει την οργάνωση των «παραγωγών» οε σωματεία, υιοθετείται απευθείας από το φααιστικό κόμμα. Οι σορελικοί επανα-οτάτες προσχωρούν μαζικά στο φασιστικό κόμμα, οργανώνοντας τα φασιστικά συνδικάτα, με τους Ροσόνι, Μπιάνκι, Ντε Αμπρί και Φα-ρινάτσι.
8. R. Paris, Les origines du fascism, a. 30 κ.ε.
234
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου