Καθώς γερνάμε / γινόμαστε Οιδίποδες / και μοναχοί μας βγάζουμε τα μάτια / όχι γι'αυτα που κάναμε αλλά για όσα δεν προλάβαμε / όχι από τύψεις αλλά από ντροπή / για να μη βλεπουμε το βλέμμα των παιδιών μας.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
όταν μας επισκέπτεται η Θεια Ακηδία καμιά φορά Βυθίζομαι σε τρυφερή ανία και καταργείται μέσ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου