ίσως
αυτό που ακούω να κτυπά ρυθμικά
σαν κάποιος να κτυπά την πόρτα για να μπει
σαν το Κοράκι του Έντγκαρ Άλαν Πόε
εν μέσω του Μεσονυκτίου
Καταμεσής του Χειμώνα
ίσως
αυτό που ψιθυρίζει το όνομα μου
αυτό που Μιξοκλαίει
εγκλωβισμένο
ανάμεσα στο μέσα και στο έξω
Αυτήν την Παγωμένη Νύχτα
σ'αυτήν την Απόκρημνη χώρα
Ίσως να είναι η καρδιά μου
που χτυπά
( την είχα ξεχάσει -απορροφημένος από τον εαυτό μου ,την κρίση , τις δουλειές και την αγάπη)
είναι η καρδιά μου που Χτυπά απεγνωσμένα
ειν' η καρδιά μου που χτυπάει μανιασμένα
ΆΝΟΙΞΕ ΜΟΥ ! ΆΝΟΙΞΕ ΜΟΥ ! ΆΝΟΙΞΕ ΜΟΥ !
δεν αντέχω άλλο εδώ μέσα
δεν αντέχω άλλο εδώ έξω
Στην παγωνιά στο κρύο εντός σου ! στο κρύο εκτός σου
Στο απόκοσμο κενό ανάμεσα στο μέσα και στο έξω
Στο τίποτα ανάμεσα στη Γέννηση και στον Θάνατο
στον Αμνιακό σάκο, Στην κοιλιά της μαμάς σου .είμαι η καρδιά ενός εμβρύου , είμαι
η καρδιά μου που κτυπά
όλο και πιο λίγο όλο και πιο πολύ
Να βγει , να μπει Δεν ξέρει τι θέλει
Ξερε μόνο να κτυπά
να κτυπά ....
να κτυπά
Αναγνώστες
Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
όταν μας επισκέπτεται η Θεια Ακηδία καμιά φορά Βυθίζομαι σε τρυφερή ανία και καταργείται μέσ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου