καυστικότατες όσο και ευφυείς παρατηρήσεις του Μισέλ Ουελμπέκ στη μυθιστορηματική «πραγματεία» του για την κατάσταση του μοντέρνου ανθρώπου τις παραμονές της μετάλλαξής του σε βιορομπότ − όπως, για παράδειγμα:
«Ποτέ, σε καμιά εποχή και σε κανένα
άλλο πολιτισμό, οι άνθρωποι δεν σκέφτονταν διαρκώς την ηλικία τους. Ο καθένας έχει
στο νου του μια απλή προοπτική του μέλλοντός του∙ θα έρθει η στιγμή όπου το άθροισμα
των φυσικών απολαύσεων που του απομένουν, θα είναι μικρότερο από το άθροισμα
των βασάνων (με δυο λόγια, ο καθένας νιώθει εντός του το κοντέρ να γυρίζει −και
να γυρίζει πάντοτε προς την ίδια κατεύθυνση). Αυτή η ορθολογιστική αποτίμηση των απολαύσεων και των βασάνων που ο καθένας,
αργά ή γρήγορα, υποχρεούται να κάνει, καταλήγει αναπόφευκτα μετά από μια ορισμένη
ηλικία στην αυτοκτονία», (Τα στοιχειώδη
σωματίδια, 1998).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου