''Διαλέγουμε σήμερα να μιλήσουμε μέσα απ' τα λόγια του Μιχάλη Παπαγιαννάκη. Οχι μόνο γιατί υπήρξε ένας από τους πρώτους και πιο συνεπείς πολέμιους αυτής της καταστροφικής σύγχρονης μεγάλης ιδέας, αλλά και επειδή κανείς δεν μπορεί να του αποδώσει «ακραίες», «απόλυτες» ή «αντιευρωπαϊκές» απόψεις.
Μιλώντας στην «Κυριακάτικη Αυγή», μία εβδομάδα μετά την τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων, ο Παπαγιαννάκης εξηγούσε τους λόγους που το σκάνδαλο αυτό πρέπει να θεωρηθεί πηγή όλων των άλλων σκανδάλων:
«Η αντίρρησή μου στους Αγώνες δεν ήταν αν η Ελλάδα μπορεί ή δεν μπορεί να τους κάνει. Ηταν εναντίον της ίδιας της αντίληψης των Αγώνων. Δηλαδή των χορηγών, της ντόπας, του πρωταθλητισμού. Πέραν αυτών, υπάρχει το γιγάντιο κόστος. Πρόκειται για ιλιγγιώδη ποσά, φαραωνικού τύπου, τα οποία ήδη έχουν σχέση με την εκτόξευση του δημοσίου χρέους και του ελλείμματος της χώρας. Μια κοινωνία πρέπει να κάνει επιλογές πού ξοδεύει τα λεφτά της. Σκεφτείτε μόνο ότι για την ασφάλεια ξοδέψαμε δυο γέφυρες του Ρίου-Αντιρρίου.
Μιλάω για το οικονομικό μέγεθος που ήταν γιγάντιο και δεν άξιζε τον κόπο. Το δεύτερο είναι η τεράστια ανισορροπία που έφερε στην περιφερειακή ανάπτυξη της χώρας, γιατί η Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα. Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις, που πιστεύω ότι θα γίνουν και αποδείξεις, για τη μετακίνηση γιγαντιαίων κονδυλίων από μεγάλα έργα και διάφορες παρεμβάσεις στην επαρχία που πέρασαν διά ολισθήσεως στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Επίσης, η ζημιά στο περιβάλλον. Για παράδειγμα οι ελεύθεροι χώροι της Αθήνας. Σε ένα διάστημα 2-3 χρόνων πήραν όλους τους ελεύθερους χώρους και τους κάλυψαν. Επομένως, η οικονομική διάσταση, η περιφερειακή διάσταση, η οικολογική διάσταση μου αρκούν για να είμαι αντίθετος. Να προσθέσω και την ιδεολογική φόρτιση που είναι απαράδεκτη. Μεγάλη ιδέα, εθνικισμός, κρατισμός, λατρεία του πρωταθλητισμού, θεοποίηση του χρυσού μεταλλίου, και βεβαίως το ντόπινγκ που τώρα ανακαλύψαμε» (Συνέντευξη στον Ανδρέα Παπαδόπουλο, 5/9/2004). ''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου