Radical Desire: Hocus-Pocus, No Focus!#links

...Το οποίο μας φέρνει στην τελευταία εθνική εμμονή με το εξώφυλλο του γερμανικού Focus, όπου η δομή μηντιακού συναισθήματος θυμίζει έντονα σκηνή σε μελόδραμα της σειράς του εξής τύπου: "αυτή"/"αυτός" λέει σ' "αυτόν"/"αυτή" κουβέντα σκληρή και άπονη. Αυτός/αυτή κατεβάζει το κεφάλι και αίφνης ακούγονται πενιές λίαν βαριές και έμπλεες πίκρας ασήκωτης. Αυτός/αυτή ξανασηκώνει το κεφάλι και λέει: "ναι, ποιος/ποια είμαι άλλωστε εγώ για να με αγαπήσεις. Εσύ, μαθημένη στα λούσα και στα κότερα του μπαμπά σου/μαθημένος στις κούρσες και στη ζωή του πλέιμποϊ. Εγώ, λουστράκι/ράφτρα απ' τα δεκαπέντε μου, τώρα να τρώω τα νιάτα μου στο γιαπί/υφαντουργείο. Έχεις δίκαιο 'Λούσυ/Τζένη/Μπέμπα/Τζόνι/Τζίμι'" --ή οτιδήποτε παρόμοια ενδεικτικό για τον νεοπλουτισμό και το ψώνιο της λεγάμενης/του λεγάμενου-- "άσε με εμένα εδώ και πήγαινε να ζήσεις τη ζωή σου" (πολιτικός εκφραστής: Γ.Α.Π). Το πραγματικό νόημα βέβαια είναι το ακριβώς αντίστροφο: "Ποιος είσαι συ ρε βουτυρομπεμπέ/ρε κακομαθημένη που θα μου πεις εμένα; Άει στα τσακίδια!" (πολιτικός εκφραστής: Πάγκαλος). Mutatis mutandi: Βγάλανε οι Γερμανοί ενός περιοδικού επιπέδου τρεχαγύρευε εξώφυλλο με την Αφροδίτη την κωλοδαχτυλούσα; Μπουζουκάκι από πίσω, πικρός αναστεναγμός, μπεγλέρι, και "εμείς φταίμε. Πέσαμε πολύ χαμηλά. Δεν έπρεπε να μας το κάνουμε αυτό. Με τι πρόσωπο να κυκλοφορήσουμε πλέον σ' αυτή την κενωνία." Περνάει λίγη ώρα και ο κυκλοθυμισμός το γυρνάει από την άλλη; "Αλλά στο κάτω-κάτω, και ποιοι είναι αυτοί ρε που θα μας πούνε εμάς, που στην Κατοχή...που σιγά τον πολιτισμό τους δηλαδή, που άσε ρε τώρα, στημένα είναι όλα για να μας τα φάνε", κλπ.