αποσπασμα :
''Αν η ερώτηση « πόσοι άνθρωποι θα είχαν ερωτευθεί εάν δεν είχαν ακούσει ποτέ να γίνεται λόγος για τον έρωτα;» έχει ένα κάποιο βαθμό αληθείας όσον αφορά τον έρωτα, η ερώτηση «πόσοι άνθρωποι θα έπασχαν από κατάθλιψη αν δεν είχαν ακούσει ποτέ να γίνεται λόγος γι αυτήν;» έχει έναν ακόμη μεγαλύτερο.
Ο λόγος είναι για το πώς η ψυχιατρική, και η συνακόλουθη βιομηχανία ψυχοφαρμάκων ύψους πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων παγκοσμίως μετατρέπουν μια ψυχολογική κατάσταση λύπης ή δυσφορίας σε κατάθλιψη, σε ασθένεια δηλαδή, η οποία ως εκ τούτου οφείλει να αντιμετωπιστεί με ειδική φαρμακευτική αγωγή. Και φυσικά, η καταχώρηση ως ασθενειών πολλών άλλων διαφορετικών ψυχολογικών καταστάσεων, όπως η περίφημη διπολική διαταραχή στα παιδιά, (dipolar disorder), η κοινωνική δυσλειτουργία, η ντροπαλότητα ή οι διαφόρων ειδών φοβίες, δεν σταματάει μόνο εδώ, παρά με τα χρόνια τείνει ως πρακτική να πολλαπλασιάζεται. Και μάλιστα κάτω από συνθήκες όπου η επιστημονική και μονοσήμαντη τεκμηρίωση των νέων διαταραχών που θα διαγνωστούν σαν τέτοιες δεν είναι και η καλύτερη δυνατή.
Είναι γνωστόν ότι κάθε ψυχίατρος που σέβεται τον εαυτό του για να απονείμει ασθένειες και θεραπείες χρησιμοποιεί σαν πολύτιμο βοηθό τη Χρυσή Βίβλο των ψυχικών ασθενειών, το Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) δηλαδή, το οποία από το 1952 εκδίδει ανελλιπώς η Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση. Η έκδοση αυτή έχει ως τα τώρα ανανεωθεί τέσσερις φορές ενώ μέσα στο 2013 επίκειται και η πέμπτη, γεγονός το οποίο έχει ανάψει και πάλι τις συζητήσεις για το τι θεωρείται ψυχική ασθένεια, για το πώς τεκμηριώνονται οι ασθένειες, για το ποιες απ’ αυτές θα αποχωρίσουν από τη λίστα και για το ποιες νέες θα συμπεριληφθούν.''
Φυσικά ο πυρετός γύρω από την τρέχουσα αναθεώρηση δεν είναι χωρίς λόγο, μιας και από το περιεχόμενο του DSM κρέμονται, πέρα από τους ασθενείς τους ίδιους, κατά κύριο λόγο οι φαρμακοβιομηχανίες, οι ασφαλιστικές εταιρίες, οι νομικοί, οι δικαστές, αυτοί που χαράσσουν τις δημόσιες πολιτικές και πολλοί άλλοι. Τεράστιος όπως καταλαβαίνετε ο τζίρος και εξ αυτού, τα συμφέροντα. Άγριο lobbying, εξαγορά των συνειδήσεων γιατρών που χρηματίζονται για να προωθούν συγκεκριμένες διαγνώσεις και φαρμακευτικές αγωγές, πλαστά αποτελέσματα και «μαγειρεμένες» κλινικές έρευνες, πρακτικές, εν τέλει, κοινές των φαρμακοβιομηχανιών, μνεία των οποίων έχει γίνει εκτενώς σε παλιότερα κείμενα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου