- τωρα που μου το θυμισες
- υγρή Θεσσαλονίκη
- Πιπίτσα οταν τριγυρνάς στο Δασος μες τη Νυχτα,
- Κάποιες φορές, στα νιάτα μας γυρνούμε τρομαγμένοι
- θΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ απο δω και να βρεθώ στις Ανδεις
- Την ώρα που κι εσύ και ‘γώ -ψυχοραγούμε
- Για να Ψυχορραγίσεις
- Καμμια φορά , στα ξαφνικά , με πιανει απελπισία
- Ειναι σπασμοι μεσα στη νύχτα η αγάπη
- Κάποιες φορές οι άγγελοι
- Η ποιηση ειναι βαθυ εντός μας, ορυχείο
- Άραγε τι φαντάζονται, μικρές μαθητριουλες;
- Πως ν’ αγγίξω Παπαρούνα Κόκκινη;
- Η Γνώση είναι Γουρούνι Που σαρκάζει
- Στην εποχή μας Αλκη μου , ως και τα χελιδόνια Κρύβ...
- Αραγε πώς υφαινεται τ’ ανθρωπου η ευτυχία
- Αυγερινός
- Φεγγάρι , μισοφέγγαρο….
- στην Τερατοχώρα
- Ο Μηρμυγκολέων
- Κι αν ορισμένοι θεωρούν ,την ποιηση ευλογία
- Η ποίησις, ειναι ερώτων Χνούδι
- ακηδία
- Τα Σκοτεινά βραδιά
- Αβεσσαλώμ κι αν η ζωή μοιάζει αστραφτερή στ’ αβυσσ...
- Τη νυχτα αυτή ,της ανοιξης που ειναι μυρωμένη
- Τα βήματα μας ,βήματα μονότονα
- Μες τα υπόγεια μας Ορυχεία
- Την ώρα που Ξυπνάμε είμαστε Μόνοι
- Να είσαι σαν τον(φτερωτό) ιπποπόταμο
- Ειν ‘ η αγάπη θάλασσα ,τα χέρια δεν μπορούν να την...
- οι λεξεις κλεινουνε σαν όστρακα
- κλεισμένοι μες τα γυάλινα κλουβιά μας
- αυτό που νιωθεις ,μες το στηθος , σαν σφυριά
- Ποιό ειν’ αραγε το σύνορο Αλήθειας και Ψεμμάτων
- Σαν αστραπή στο Πουθενά ειν ‘ η Αγάπη
- Τώρα πού έρχεται λαμπρό, ξανά καλοκαιράκι
- Μέρες Δημιουργίας
- Πως θάθελα να έκλεινα ζωή μες ενα ποιήμα
- Παιδιά του Κάιν
- Κάποιες φορές στα σκοτεινά
- Ω ! σεις της αθωότητας , Αγνοί μου Κτηνοτρόφοι
- Κι αυτό που μέσα μας Κτυπά και είναι σα Ρολόι
- Τι ναναι αυτό που υψωνεται και ειναι σαν Μπαλόνι
- Σαν βγαινουν απ’ τη Θαλασσα τη Νυχτα οι Γοργόνες
- Κοντά στην άκρη του γκρεμού είναι η αγάπη
- Στού Μανιτού τη Ρόγα
- κατω από την ψυχρη επιφανεια
- Το Φλογερόν Φλαούτο !!
- Δρ Τζεκυλ και Χάυντ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου