Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΧΡΗΣΤΟΥ : Ποιηματακια απο τη Σπηλια του Νοσφερατου: * τωρα που μου το θυμισες * υγρή Θεσσαλονίκη * Πιπίτσα οταν τριγυρνάς στο Δασος μες τη Νυχτα, * Κάποιες φορές, στα νιάτα μας γυρνούμε τρομαγμένοι * θΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ απο δω και να βρεθώ στις Ανδεις * Την ώρα που κι εσύ και ‘γώ -ψυχοραγούμε * Για να Ψυχορραγίσεις * Καμμια φορά , στα ξαφνικά , με πιανει απελπισία * Ειναι σπασμοι μεσα στη νύχτα η αγάπη * Κάποιες φορές οι άγγελοι * Η ποιηση ειναι βαθυ εντός μας, ορυχείο * Άραγε τι φαντάζονται, μικρές μαθητριουλες; * Πως ν’ αγγίξω Παπαρούνα Κόκκινη; * Η Γνώση είναι Γουρούνι Που σαρκάζει * Στην εποχή μας Αλκη μου , ως και τα χελιδόνια Κρύβ... * Αραγε πώς υφαινεται τ’ ανθρωπου η ευτυχία * Αυγερινός * Φεγγάρι , μισοφέγγαρο…. * στην Τερατοχώρα * Ο Μηρμυγκολέων * Κι αν ορισμένοι θεωρούν ,την ποιηση ευλογία * Η ποίησις, ειναι ερώτων Χνούδι * ακηδία * Τα Σκοτεινά βραδιά * Αβεσσαλώμ κι αν η ζωή μοιάζει αστραφτερή στ’ αβυσσ... * Τη νυχτα αυτή ,της ανοιξης που ειναι μυρωμένη * Τα βήματα μας ,βήματα μονότονα * Μες τα υπόγεια μας Ορυχεία * Την ώρα που Ξυπνάμε είμαστε Μόνοι * Να είσαι σαν τον(φτερωτό) ιπποπόταμο * Ειν ‘ η αγάπη θάλασσα ,τα χέρια δεν μπορούν να την... * οι λεξεις κλεινουνε σαν όστρακα * κλεισμένοι μες τα γυάλινα κλουβιά μας * αυτό που νιωθεις ,μες το στηθος , σαν σφυριά * Ποιό ειν’ αραγε το σύνορο Αλήθειας και Ψεμμάτων * Σαν αστραπή στο Πουθενά ειν ‘ η Αγάπη * Τώρα πού έρχεται λαμπρό, ξανά καλοκαιράκι * Μέρες Δημιουργίας * Πως θάθελα να έκλεινα ζωή μες ενα ποιήμα * Παιδιά του Κάιν * Κάποιες φορές στα σκοτεινά * Ω ! σεις της αθωότητας , Αγνοί μου Κτηνοτρόφοι * Κι αυτό που μέσα μας Κτυπά και είναι σα Ρολόι * Τι ναναι αυτό που υψωνεται και ειναι σαν Μπαλόνι * Σαν βγαινουν απ’ τη Θαλασσα τη Νυχτα οι Γοργόνες * Κοντά στην άκρη του γκρεμού είναι η αγάπη * Στού Μανιτού τη Ρόγα * κατω από την ψυχρη επιφανεια * Το Φλογερόν Φλαούτο !! * Δρ Τζεκυλ και Χάυντ