———————————————-
Κάτω απ τις λέξεις –κάτω από τα όνειρα
Μες τα υπόγεια μας Ορυχεία
Κυλούν τα μύχια , καρδιάς απόνερα
Και καταλήγουμε, Ποτάμια Κρύα
Σε μια θάλασσα, βαθιά κρυμμένη
Όπου η αλήθεια ,μας περιμένει
Κι’ είναι σαν κάρβουνο, σκοτεινιασμένη
Η επιθυμία μας, η πιο θαμμένη …
Με μαλλιά ξέπλεκα, σαν ανεμώνες
Σα να λικνίζεται ,μες τους αιώνες….
Σχόλιο από Νοσφεράτος | Απρίλιος 20, 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου