Αναγνώστες

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013

Κι ετσι σιγά σιγά ξεχωριζουμε τους ανθρώπους



Κι ετσι σιγά σιγά ξεχωριζουμε τους ανθρώπους
σ'εκεινους που μας πληγωσαν και σε εκεινους που πληγωσαμε
σ'εκεινους π' αγαπήσαμε
στους αλλους που μας Ρουφιανεψαν
στους κλεφτες
τους Αλητες
στις Γυναικες που μας κατασπαραξαν
στους ανδρες(Διποδα- Φαλλους)
στους Αχαριστους
σ'εκεινους κι εκεινες που ορκιστηκαν πως πάντα θαναι διπλασου και σε ξεχασαν αμέσως
Στους Χαμερπεις
Στους αλλους που υποψιαζεσαι πως ειχανε πολλά να πουν μα που περνανε την ζωή σιωπηλά σαν ψαρια ..
Στα παιδιά που χανονται μεσ το πελώριο Κενό
Σε σενα
σε μένα
Εσύ
Εγώ
Σιωπή.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο.Δεν ξέρω αν κατάλαβα καλά αλλά θα προσθέσω το εξής:
Όπως έλεγε ένας δάσκαλος παλιά, η ζωή είναι σαν να περπατάς στην κόψη του ξυραφιού,πας αριστερά πέφτεις, πας δεξιά πέφτεις, πας ίσια κόβεσαι. Και εν προκειμένω από τη μια είναι ο ολισμός, η σύντηξη, ο θάμνος του Εμπεδοκλή και τα συναφή χαοτικά και καταστροφικά μέσω της κοινωνικότητας και δεξιά η απομόνωση, η αδιαφορία, η αδυναμία και η καταστροφή μέσω της άρνησης της πραγματικότητας.Γι'αυτό σιγά σιγά ας συνεχίσουμε με ό,τι μπορούμε, χωρίς ολισμούς στην κοινωνικότητα αλλά ακόμα περισσότερο χωρίς ολιστικές διαιρέσεις (και χωρίς ηττοπάθεια, το σημαντικότερο πάντα).
coerdia

Air είπε...

Πόσο ανιαρή θα ήταν η ζωή χωρίς το γκρί επάνω στο ρόζ?
Πόσο φωτεινή η μέρα χωρίς την νύχτα?
Πόσο όμορφο μπορεί να είναι κάτι χωρίς το ά-σχημο μέσα του?
Η ομορφιά (σε οποιοδήποτε τομέα)δεν βγαίνει απο την τελειότητα!
Αρκεί να το γνωρίζουμε αυτό...

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

"Έχει τους νόμους της, αυτή η ιστορία.."

Να μάθουμε να ξεχωρίζουμε,
-μέσα από λεπτές αποχρώσεις,
-την αγάπη για τις λέξεις (που έχουν λεηλατηθεί)
- από τις αρετές που μας έχουν διαφύγει.

επιμονή, υπομονή, σθένος και παρρησία.

Από το Μοντέρνο στο Μεταμοντερνο -Στη τέχνη και στη Κοινωνία. Πέτρος Θεοδωρίδης

  Πέτρος Θεοδωρίδης (τμήμα κινηματογράφου Α.Π.Θ ) Από το Μοντέρνο στο Μεταμοντερνο Στη τέχνη και στη Κοινωνία   Α. :Μοντερνισμός   ...