δυο Ποιηματακια ακομα...Απο τον Προκρουστη

Καποιες Φορές
—————-

Κάποιες φορές στα σκοτεινά , μες τη βρωμιά του κόσμου
Που σαν το Πτώμα σήπεται με την κοιλιά ανοιχτή
Και με εντόσθια χυτά –σα Λύχνος –ηρθες :Φως μου
Μέσα απ’ τη φάτνη Ποθητή ,η κόρη ,η Λυγερή

Βαστά σημαία τρίχρωμη κι είναι σαν την Αυγή
Με να σπαθί… Τα στηθια της θυμίζουν την Μαριάννα
Απ’ τον Σωρό των σκουπιδιών σα να βγαινε η Ζωή
Σαν ναταν Επ-Ανάσταση ,σαν του Θεού τη Μάνα…..

Κάποιες φορές οι Άγγελοι κρύβονται στα σκουπίδια
Αυτά που συσσωρεύονται και γίνονται Βουνά
Στις Πόλεις που μαραίνονται και που τις τρώνε φίδια
Εκεί που ο Αρχιδιαβολος ψέματα τσαμπουνά

 Μαρτίου 21, 2008

εινα παραξενη αυτή η ορολογία 

και μου θυμιζει μια παλια ομολογία
σαν μου θύμισε κατι πούχα ξεχάσει
σαν δαχτυλίδι της ψυχής μου που ‘χα χάσει…

σαν το κοχύλι πουχει μείνει άδειο κέλυφος
σαν το Φεγγάρι που δεν είναι πιά Πανσεληνος
σαν ενα απογευμα οταν ο ήλιος φεύγει
σαν μια Γυναικα απ’ την αλήθεια που ξεφεύγει

Σχόλιο από Nοσφερατος | Σεπτεμβρίου 14, 2009