Η μνήμη των τοίχων Του Filippo de Strada

Η μνήμη των τοίχων

Του Filippo de Strada

Κάποια μέρα σκέφθηκα το σπίτι το παλιό, της μάνας μου, να βάψω. Ήταν αλήθεια φθαρμένο. Ήταν που με πίεζαν και κάτι φίλοι.

«Τους τοίχους μην τους βάφεις, τους παλιούς», μου ΄πε ένας Αλβανός μπογιατζής. Τα ίδια κι ένας Ρωσοπόντιος, ένας Ρουμάνος κι ένας Πακιστανός όταν τους έδειξα το σπίτι.

«Άσε τη μνήμη τους στην ησυχία της», με παρότρυναν αυτοί οι ξένοι.

«Βάψτο επιτέλους», συγγενείς και φίλοι να επιμένουν.

Τότε ήταν που πήρα έναν δικό μας, έναν Έλληνα: «Έχουν σημάδια οι τοίχοι σου, μούχλα και μυρωδιές» να μου λέει. Τον πλήρωσα μπροστά και ακριβά.

Και σαν άρχισε να βάφει, αίματα, κραυγές, οιμωγές ξερνούσαν οι τοίχοι

και βαριές ανάσες. Και ο Έλληνας να πασκίζει με στόκο τα ξερνάματα να κρύψει.

Την άλλη μέρα τα παράτησε κι εξαφανίστηκε κι ούτε λεφτά πήρα πίσω.

 Έκλεισα τα παράθυρα, κλείδωσα την πόρτα και άφησα τους τοίχους στην ησυχία τους. Έπρεπε να τους είχα ακούσει τότε εκείνους τους αλλοδαπούς.

Zagreb, 2.3.2013

Ο Filippo de Strada γεννήθηκε στη Ζάκυνθο από Ιταλό πατέρα και Ελληνίδα μητέρα. Σπούδασε ανθοκομία στο Κew του Λονδίνου αλλά γρήγορα τα παράτησε για το πάθος του για τη ρουλέτα, από την οποία ζει ως επαγγελματίας παίκτης. Μοιράζει τον χρόνο του σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης, στο Ζάγκρεμπ, όπου ζουν η γυναίκα του, η Κροάτισσα ιστορικός τέχνης Ζeljka Maximovich και η πεντάχρονη κόρη τους. Αραιά επισκέπτεται και το Κυδωνοχώρι Βέροιας, απ’  όπου κατάγεται η μητέρα του. Ο F. de S. έχει εκδώσει στα ιταλικά την ποιητική συλλογή “Dramma giocoso” (εκδ. Modigliani), ενώ έχει δημοσιεύσει ποίηση και στις τέσσερις γλώσσες που ομιλεί.