κλεισμένοι μες τα γυάλινα κλουβιά μας
αφουγκραζόμαστε τον Χτύπο της καρδιάς μας
και πως χτυπά , Τικ-τακ , κι είναι ρολόι
χτυπούν οι χάντρες της ,Τικ Τακ! σαν κομπολόι….
Καθηλωμένοι μες τα γυάλινα κλουβιά μας
και η καρδιά μας…. πως κτυπά!!! για τα Παιδιά μας!
τα περιμένει. και αυτά, ένα κλουβί
Σε αυτόν τον κόσμο-φυλακή απο Γυαλί…
Μες τις οθόνες καθώς είμαστε κλεισμένοι
σαυτή τη ψεύτικη Ζωή φυλακισμένοι.
Κρυφοκοιτάμε στα κλεφτά , στο Μόνιτορ μας
Κάτι που μοιάζει με Σκιά: τον εαυτό μας.
Σχόλιο από Νοσφεράτος | Μάιος 1, 2008
σχ 436
http://pontosandaristera.wordpress.com/2008/01/24/konaki-m-l/#comment-14267
Αναγνώστες
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
όταν μας επισκέπτεται η Θεια Ακηδία καμιά φορά Βυθίζομαι σε τρυφερή ανία και καταργείται μέσ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου