Όστρια. ενα Μαγικό εστιατόριο στον Αη Γιάννη Πηλίου

Όστρια/Αγ.Ιωάννης/Πήλιο/2426032132

Ο Άγιος Ιωάννης είναι ένα παραθαλάσσιο χωρίο.................. Για να πας στην Όστρια, θα περπατήσεις στην παραλιακή προμενάντ και στο αριστερό σου χέρι θα δεις μια ταμπέλα με κάτι φρούτα, όχι δεν έφθασες, ανέβα τα σκαλάκια, διέσχισε τις αυλές των σπιτιών, τους κήπους με τα μυρωδικά και τους κήπους με τα εσπεριδοειδή. Για να βρεις το εστιατόριο, κάνεις μια διαδρομή όπως στον Χαμένο Θησυαρό. Επιγραφές με βελάκια, φωνές που ακούγονται από καπου, υποψίες φωτός που σε οδηγούν σε ένα όμορφο σπίτι και το μπαλκόνι με τη θέα που σε κάνει να ξεχνάς που βρίσκεσαι.
Κάπως έτσι βρέθηκαμε εκεί, στις οκτώμιση το βράδυ, μιας κάποιας μέρας του φετινού καλοκαιριού. (Η κράστηση στις οκτώμιση είναι κίνηση στρατηγικής, αφού η πλειοψηφία των τουριστών, δειπνεί στις εννέα).

..................................................................................
Ο κατάλογος έχει παραδοσιακές Πηλιορείτικές συνταγές. Πίτες, κάποια ζυμαρικά (για τους Αθηναίους) και κρέατα μαγειρεμένα.
Πήραμε μια σαλάτα που χωρίς να είναι και κάτι νέο ήτανε νόστιμη. Αργότερα διαπίστωσα πως τα λαχανικά, όπως και τα μυρωδικά, είναι από τον κήπο. Μια πίτα με λαχανικά (πίτα του βοσκού) νόστιμη με σπιτικό χοντρό φύλλο και κρύα. Μια πίτα είναι σημαντικό να είναι κρύα, γιατί αλλιώς σημαίνει πως είναι ξαναζεσταμένη (εκτός και αν έχει μόλις βγει από το φούρνο).

Το καλύτερο όμως ήτανε οι ντοματοκεφτέδες που ήτανε αχ! οι ντοματοκεφτέδες.

Μετά βέβαια ακολούθησε το γιαουρτλού (πολύ ωραία μαγειρεμένο, γευόσουν κάθε συστατικό, το κρέας, τα καρύδια, το κύμμινο, την κανέλα), το μοσχάρι με τα μανιτάρια (με μια μια πολύ νόστιμη σάλτσα από το ζουμάκι του) και τα μπιφτέκια που ήτανε με σιγουριά τα καλύτερα που έχω φάει σε εστιατόριο μετά την αμνησία μου.

Συνοδεύσαμε με ένα βιολογικό μερλό χύμα, που δεν το λες και το τυπικό μερλο.
Πληρώσαμε 20,00 ανά κεφάλι.
Τα ενδότερα, είναι επίσης ένας όμορφος χώρος. Εκεί συνάντησα την ιδιοκτήτρια. Η κ.Χαρίκλεια Βασιλείου, γεννήθηκε στο Πήλιο και τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια διατηρεί αυτό το εστιατόριο. Είναι μέλος της Slow Food (παγκόσμιο κίνημα για την προώθηση και προστασία της τοπικής κουζίνας και πολιτισμού) και έχει γράψει ένα βιβλίο τοπικής «μαγειρικής» . Το βιβλίο αυτό είναι ένας θησαυρός. Το διάβασα δυο φορές απανωτές. Είναι γεμάτο πληροφορίες για την ιστορία του τόπου της, ιστορίες, και υπέροχες συνταγές.

Το συμπέρασμα.
Μια πρώτη ματιά είναι ένα καλό εστιατόριο. Η ιδιοκτήτρια είναι αυτή που το κάνει προορισμό. Έχει την επιμέλεια ενός τέτοιου χώρου, έχει πελάτες που έρχονται και ξανάρχονται (από την Ελλάδα και το εξωτερικό), τους φροντίζει («φάγατε καλά χρυσά μου;») και μαγειρεύει μια κουζίνα που η ίδια έχει βιώσει.( Όταν αναλογιστείς την γαστρονομική κατάσταση λίγο παραπέρα, φαντάζει τουλάχιστον Elbulli). Αν δεν είναι στα άμεσα σχέδια, ένα ταξίδι μέχρι το Πήλιο πάντως, προμηθευτείται το βιβλίο της.

Info.
Όστρια/Αγ. Ιωάννης/Πήλιο/2426032132
«Πηλειορείτικη Κουζίνα», Χαρίκλεια Βασιλείου/Εκδόσεις Κέδρος,2005/www.kedros.gr