Κινηματογράφος και Οικολογία
Τετάρτη, 28 Ιουλίου 2010
Ο Κλέφτης των ποδηλάτων (Ladri di Biciclette) (1948)
Αναφέρομαι στην γενικευμένη χρήση του ποδηλάτου ως σημαντικού μεταφορικού μέσου, αλλά και μέσου επιβίωσης. Η ταινία είναι γυρισμένη σε μια εποχή που κυκλοφορούσαν ελάχιστα ΙΧ αυτοκίνητα από λίγους προνομιούχους και το ποδήλατο ήταν ένα απαραίτητο εργαλείο του κόσμου για τις καθημερινές μετακινήσεις του, στη δουλειά, στα ψώνια, στις υπόλοιπες δουλειές του.
Οι πόλεις ήταν φυσικά πιο ανθρώπινες με πολύ πράσινο και πολύ ελεύθερο δημόσιο χώρο, όπως βλέπουμε στην ταινία. Όμως η κυριαρχία του ΙΧ αυτοκινήτου και η αντικατάσταση του αθόρυβου, υγιεινού, εύχρηστου και ελεύθερου από ρύπους ποδηλάτου με ένα μέσο που έχει ακριβώς τα αντίθετα χαρακτηριστικά, καταβρόχθισε πολύ μεγάλο μέρος του δημόσιου χώρου για την ελεύθερη και άνετη μετακίνηση, οδηγώντας τις σημερινές πόλεις σε αυτό το ανυπόφορο και ψυχοφθόρο χάλι.
Η χρήση του ποδηλάτου μειώθηκε δραματικά, μια και οι αξίες της ταχύτητας (ο χρόνος είναι χρήμα), της άνεσης (να μην ιδρώνεις και κοπιάζεις άσκοπα) και του κοινωνικού στάτους (όσο πιο ακριβό και μεγάλου κυβισμού το αμάξι, τόσο πιο σπουδαίοι αισθανόμαστε, ας είναι καλά και οι σχετικές διαφημίσεις) θεωρήθηκαν πολύ πιο σπουδαίες από την ποιότητα ζωής, το καθαρό περιβάλλον, τους ελεύθερους χώρους. Ετσι το ποδήλατο σταδιακά υποβιβάστηκε σε μέσο ψυχαγωγίας και πλέον ελάχιστοι ιδεολόγοι, ειδικά στη χώρα μας και κυρίως στις μεγαλύτερες πόλεις μας, το χρησιμοποιούν ως μέσο μετακίνησης στην πόλη, αλλά πάλι ως συμπληρωματικό του ΙΧ που σχεδόν όλοι κατέχουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου