Το Φλογερόν Φλαούτο !!

Στα σκοτεινά σα τριγυρνούν οι Φαυνοι μες τα δάση-
και από πίσω ακολουθούν των Ξωτικών οι ‘Ασσοι

-όταν απλώνεται η Νυχτιά και τα πουλιά λουφάζουν
Μες απ’τα δέντρα τα θεριά οι Βάτραχοι κοάζουν …-

..Και είναι ολοσκότεινα και δεν θωρείς Σελήνη
κι ολόγυρα επικρατεί φρικιαστική γαλήνη

…( Σωπαίνουν ως κι οι σκίουροι , σωπαίνουν και τ’ελάφια
και όλοι αναλογίζονται του κόσμου μας τα Πάθια…)

Στη Σύναξιν μαζεύονται οι Φαύνοι λυπημένοι
Και νοσταλγούν τις Νύμφες τους και είναι Ερωτευμένοι

..Και τότε μες’ τη σιγαλιά , μέσα στο Δάσος Τούτο
Μια μελωδία ακούγεται: Το Φλογερόν Φλαούτο !!


Ειναι η φλόγα της καρδιάς στα υπόγεια που καίει
είναι ψυχών κελάρυσμα που σαν ρυάκι ρέει

Eiναι του Νου συλλογισμός ,της ερημιάς μεράκι
είναι της φαντασίας μας το δροσερό Νεράκι….
είναι σαν το μετείκασμα βαθιάς επιθυμίας
-η σαν κρυφή ανάμνηση Αγαπημένης Θείας

-είναι σαν ένα Μιούζικαλ όπου χορεύουν Όλοι
Και Άρχοντες και Ποιητές ακόμα και Διαβόλοι…

Είναι σαν να ερωτεύεσαι στ’ απόλυτο Σκοτάδι
κι είναι σαν να σβήνεσαι στον πιο βαθύ τον Άδη

Σαν μια ταινία του Μπουνουέλ που χε Διπλή την Όψη
και σαν μια Σπάθα φοβερή, με Κοφτερή την Κόψη

-Κι είναι σαν να αγκάλιασε όλον τον Κόσμο τούτο
…Με μελωδία τρομερή το Φλογερόν Φλαούτο !!!

• Μα υστερα σαν έπαψε το Φλογερόν Φλαούτο


• άρχισαν πάλι οι ΚΝούτ(β)ηδες να παίζουν με το (Κν)ούτο

Ειν ‘ άραγε αδιέξοδη η των ανθρώπων Φύση ;
Σ’ αυτό το Μέγα αίνιγμα , ποια τάχα είναι η Λύση;

τι σου απομένει άραγε όταν σε καίει ο Φθόνος
ενώ γυρνάει τους τροχούς ο Πανδαμάτωρ Χρόνος;

γιατί αυτή η εμμονή , γιατί αυτή η Ζήλια ;
ενώ οι Νύμφες μας καλούν με τα Χρυσά τους Χείλια

Σε τούτο το απόγιομα σε τούτο το Βραδάκι
Στην Κρήνη την πανάρχαιη,πλάι σ’ένα Δεντράκι

Όπου Νεράιδες λούζονται μ’ αστραφτερά φτερά
Και τα (φ)λαούτα προσκαλούν στη Ζωντανή χαρά;

Από :

http://pontosandaristera.wordpress.com/2008/01/24/konaki-m-l/

σχ 58,59,60