Όταν συναντηθούμε ξανά

Όταν συναντηθούμε ξανά

Το ξέρω θα μου γυρίσεις την πλατη

Ε το ίδιο κι εγώ.

Θα πεις μέσα σου:’’ Δεν θέλω να ξέρεις πόσο με πόνεσες

Πόσο έκλαψα εκείνα τα Βράδια

Το πόσο περίμενα ένα σου τηλεφώνημα – ένα μεηλ ίσως, μια απόκριση

Περίμενα Τόσο και το δάκρυ στέγνωσε

Αναποδογύρισε μέσα μου κι έγινε ένα απόστημα στο εσωτερικό του ματιού .

Και τώρα τα βλέφαρα μου δεν ανοιγοκλείνουνε πια .Κατάματα κοιτώ την ολοδική μου μοίρα: Είμαστε μονοι

-,ακίνητοι σαν σταματημένα ρολόγια

Ατέλειωτα παλίμψηστα βαθιά μες τον ίδιο τον Βυθό μας

Κι όταν σε ξαναδώ-κάπου- το ξέρω πως δεν μπορώ να μιλήσω για όλα αυτά –ισως βγάλω μια κραυγή ανεστραμμένη, που θ ακουστεί μόνο Μέσα

αντίλαλος ενός Ήχου που δεν βγήκε ,πυκνού σαν πέτρα

Στον

Λαιμό

Σαν κόμπος

Σαν ….’’

Το ξέρω όταν με ξαναδείς θα μου γυρίσεις την πλάτη

Ε ! Το ίδιο κι εγώ .