Πως θάθελα να έκλεινα ζωή μες ένα ποίημα
—————————————–
Πως θάθελα να έκλεινα ζωή μες ενα ποίημα
να έστελνα στον ουρανό,με πεφταστέρι, σήμα,
σαν χελιδόνι που χυμά ,νάτανε σαν μπαλόνι
που φουσκωμένο υψώνεται ,σ’ ουράνιο αλώνι
πως θάθελα να έγραφα ποίημα που,σα νεράκι
να διασχίζει ,σέρνοντας ,την υγραμένη γή
και ύστερα σε ποταμό να πέφτει σαν ρυάκι
κι η μοναξιά να σβήνεται στην πάλλουσα ζωή
πως θάθελα να έγραφα ποίημα πυρακτωμένο
να τρίζει,σαν το κάρβουνο,να ναι σαν μουσική
ν’ αφήνει με τα χνάρια του ,σαν νάναι ερωτευμένο
βαθιά σημάδια στη καρδιά,σα ράβδος μαγική
Πως θάθελα να έγραφα ποίημα ζωγραφιστό
κι μέσα εκεί να κλεινα το αίμα το ζεστό
της ζωντανής αυτής στιγμής που όλους μας περιρρέει
κι είναι σαν σώμα ερωτικό,φωτιά που σιγοκαίει
Αναγνώστες
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
όταν μας επισκέπτεται η Θεια Ακηδία καμιά φορά Βυθίζομαι σε τρυφερή ανία και καταργείται μέσ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου