μερικά ποιηματακια

Κι αν ορισμένοι θεωρούν ,την ποιηση ευλογία
Η ποίησις, ειναι ερώτων Χνούδι
ακηδία
Τα Σκοτεινά βραδιά
Αβεσσαλώμ κι αν η ζωή μοιάζει αστραφτερή στ’ αβυσσ...
Τη νυχτα αυτή ,της ανοιξης που ειναι μυρωμένη
Τα βήματα μας ,βήματα μονότονα
Μες τα υπόγεια μας Ορυχεία
Την ώρα που Ξυπνάμε είμαστε Μόνοι
Να είσαι σαν τον(φτερωτό) ιπποπόταμο
Ειν ‘ η αγάπη θάλασσα ,τα χέρια δεν μπορούν να την...
οι λεξεις κλεινουνε σαν όστρακα
κλεισμένοι μες τα γυάλινα κλουβιά μας
αυτό που νιωθεις ,μες το στηθος , σαν σφυριά
Ρουτίνα
οι σφίγγες
Ποιό ειν’ αραγε το σύνορο Αλήθειας και Ψεμμάτων
Σαν αστραπή στο Πουθενά ειν ‘ η Αγάπη
Τώρα πού έρχεται λαμπρό, ξανά καλοκαιράκι
Εκεινο που μας γοητεύει στην αγάπη
Μέρες Δημιουργίας
Πως θάθελα να έκλεινα ζωή μες ενα ποιήμα
Παιδιά του Κάιν
Κάποιες φορές στα σκοτεινά
Ω ! σεις της αθωότητας , Αγνοί μου Κτηνοτρόφοι
Κι αυτό που μέσα μας Κτυπά και είναι σα Ρολόι
Τι ναναι αυτό που υψωνεται και ειναι σαν Μπαλόνι
Σαν βγαινουν απ’ τη Θαλασσα τη Νυχτα οι Γοργόνες
Κοντά στην άκρη του γκρεμού είναι η αγάπη
Πως την αντέχετε την τόση Μοχθηρία
Στού Μανιτού τη Ρόγα
πως;
κατω από την ψυχρη επιφανεια
οταν ο κόσμος
μες τη σπηλιά τη σκοτεινή, τη νύχτα οι σταλαγμίτες...
Το Φλογερόν Φλαούτο !!
Πουλιά Βαλσαμωμένα
Δρ Τζεκυλ και Χάυντ
Καμιά φορά στις σκέψεις μου νιώθω σα λασπωμένος
Ένδεκα χιλιάδες ποιήματα
Τωρα που περασε ο Καιρός και σβήνουνε τα Πάθη
Τα βραδυα οι μαθήτριες,άραγε ,που πάνε;
Καμιά φορά πονά κι η απουσία
Ο ερωτας ειναι μια πλάνη που μας γνέφει
Ο Γρίφος!
Η Γευσις της ζωής μας
Τα ξωτικά στην ερημο
Τι ναναι αυτό που φλόγα βγάζει σαν κερί;
Αγρια Δύση
Δεν είναι παίξε γέλασε η Αγάπη
Καποιες φορές οι άγγελοι
η απατηλή Υπόσχεση της Αγάπης

ο Δημιουργός και η Αιωνιότητα