Αναγνώστες

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Καμιά φορά πονά κι η απουσία

Καμιά φορά πονά κι η απουσία
Όταν στην άκρη τ’ ουρανού γυρεύεις την Ουσία
Όταν πετάς στα σύγνεφα ,πονάνε και οι Λέξεις
(Ανακαλύπτεις ξαφνικά πως δεν μπορείς να παίξεις)

Και κάτω από τα πόδια σου, σα βλέπεις το κενό
Νιώθεις να πέφτεις άξαφνα ,σε άσπλαχνο γκρεμό


Κάποιες φορές ,στα ξαφνικά, πονάνε και τα Λόγια
Παύουν να είναι βάλσαμο, σου μοιάζουν μοιρολόγια
Και ξαφνικά το φάρμακο σου γίνεται φαρμάκι
-πώς να το δείξω άραγε σ ένα μικρό στιχάκι;

1 σχόλιο:

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Αυτό, αλλά με παραλλαγή:)

"Κάποιες φορές ,στα ξαφνικά, πονάνε και τα Λόγια
Παύουν να είναι βάλσαμο, σου μοιάζουν μοιρολόγια
Και ξαφνικά το φάρμακο σου γίνεται φαρμάκι
-πώς να το δείξω άραγε σ ένα μικρό στιχάκι;"

Σπίθα, απάντηση

"Κάποιες φορές, στα ξαφνικά,
πονάν τα λόγια, σαν καρφιά

Παύουν, να σε λυτρώνουν
μοιάζουν με μοιρολόγια
κι άδικα χαμένα λόγια.

Και ξαφνικά το φάρμακο
γίνεται μια ενοχή,
και
πέφτει βαριά μες στην ψυχή"

(Σπίθας/ 10.04 μ.μ./ 23-06-2010)

Από το Μοντέρνο στο Μεταμοντερνο -Στη τέχνη και στη Κοινωνία. Πέτρος Θεοδωρίδης

  Πέτρος Θεοδωρίδης (τμήμα κινηματογράφου Α.Π.Θ ) Από το Μοντέρνο στο Μεταμοντερνο Στη τέχνη και στη Κοινωνία   Α. :Μοντερνισμός   ...