Καμιά φορά πονά κι η απουσία

Καμιά φορά πονά κι η απουσία

Όταν στην άκρη τ’ ουρανού γυρεύεις την Ουσία

Όταν πετάς στα σύγνεφα ,πονάνε και οι Λέξεις

(Ανακαλύπτεις ξαφνικά πως δεν μπορείς να παίξεις)

Και κάτω από τα πόδια σου, σα βλέπεις το κενό

Νιώθεις να πέφτεις άξαφνα ,σε άσπλαχνο γκρεμό

Κάποιες φορές ,στα ξαφνικά, πονάνε και τα Λόγια

Παύουν να είναι βάλσαμο, σου μοιάζουν μοιρολόγια

Και ξαφνικά το φάρμακο σου γίνεται φαρμάκι

-πώς να το δείξω άραγε σ ένα μικρό στιχάκι;