όταν ξυπνήσουμε εν μέσω των λεπρών
σ αυτή τη χώρα που πεθαίνει μέρα μέρα
μέσ’ την ρουτίνα μας και μες των μπλόγκς τη Σφαίρα
στη Σπιναλόγκα μας των ζωντανών νεκρών
σ αυτή τη χώρα που πεθαίνει μέρα μέρα
μέσ’ την ρουτίνα μας και μες των μπλόγκς τη Σφαίρα
στη Σπιναλόγκα μας των ζωντανών νεκρών
θα περπατήσουμε για λίγο στη σιωπή
σαν τους ανάπηρους που παν με δεκανίκι
σ’ αυτή τη χώρα που όλο γύρευε τη Νίκη
κι έπεσε μέσα στης κατήφειας την οπή ….
σαν τους ανάπηρους που παν με δεκανίκι
σ’ αυτή τη χώρα που όλο γύρευε τη Νίκη
κι έπεσε μέσα στης κατήφειας την οπή ….
και θα καθίσουμε να κλάψουμε πικρά
μες τα ερείπια της ρημαγμένης χώρας
πόσο τα Βήματα μας γίνανε Μικρά
και μεις διαβάτες πια της τελευταίας Ώρας
μες τα ερείπια της ρημαγμένης χώρας
πόσο τα Βήματα μας γίνανε Μικρά
και μεις διαβάτες πια της τελευταίας Ώρας
όσοι ξυπνάνε περπατάνε πάντα μόνοι
τα βήματα μας οδηγούνε στην αγχόνη
στη Σπιναλόγκα τη γεμάτη από νεκρούς