Τα ξωτικά στην ερημο

Τα ξωτικά στην ερημο ,οταν ο ηλιος καίει

κι εκεί στην ακρη ,στεκεται ενα παιδί που κλαίει
κι’οταν δεν εχει πιά νερό στο άνυδρο τοπίο
Και στη Σαχάρα, αποβραδύς,ριγείς απο το Κρύο

Κι οταν η αμμος σου τρυπά ,βαθεια τα σωθικά
,Και γαλανά φαντάσματα σιμώνουν ξαφνικά ,
Κιοταν καμηλες σερνουνε τα πόδια τους στους λόφους
(Μοιάζουν κινουμενες σκιές πανω στους αμμολόφους)
-Τα ξωτικά,Ω Καρουζελ ,μπαινουνε στο μπουκάλι
Και γινονται αερικά,γίνονται προσκεφάλι
Να κοιμηθεις η να τα πιείς ,κι ονειρευτείς ξανά
Μιας καποιας οασης τα καθαρά ,γαλήνια νερά
 









Σχόλιο από Νοσφεράτος Μάρτιος 24, 2008
http://pontosandaristera.wordpress.com/2008/01/24/konaki-m-l/
σχ 92