ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΑ
Tον καιρό εκείνο αποφάσισε να κάνει σύναξη όλο
το συνάφι του ο Μέγας Σατανάς και να τους
προτείνει νέα απαίσια έργα όπου θα υπονόμευαν
τις αξίες του περιβάλλοντος με πάθος μίσος και
αδιαλλαξία πλευρίζοντας ως σήμα πλεύσεως την
άγνοια
άμα ερωτήθηκε από τον Μέγα Σύγγελο
αρχιδιάβολο για ποιο περιβάλλον πρόκειται
απήντησε ως εξής:
με περιβάλλον εννοώ την περιρέουσα κακία
λοιδορία και τα κακόβουλα σχόλια που κάνουν οι
άλλοι να επικρίνουν τα σατανικά μας έργα ως
λαμόγια
δεν υπάρχει πλέον χρόνος να περιμένουμε αλλαγή
πλεύσεως από τις αρχές που μας οδηγούν με την
αφέλειά τους στη λήθη των δεδομένων της
εικασίας μας ως σύνολο ενοχοποιητικό μιας
άλλης κατηγορίας όντων που ονομάζονται
καταχρηστικά άγγελοι και μας κυνηγάνε όπου
μας βρούνε κι αν δεν μας βρούνε μας εφευρίσκουν
με ξίφη ειρωνείες και μεταφορές
κι εφόσον επιμένουν νάναι οι μόνοι καλοί
απέναντι στην υπέρτατη εξουσία που
προϋποθέτουμε όλοι και της οποίας αποσιωπώ
επίτηδες τ’ όνομα μην μπολιαστούμε με καλοσύνη
στις λυκοποριές κι από την μνεία ακόμα του
ονόματος έτσι αποφεύγω το χειρότερο
ακούω λοιπόν κύριοι τις προτάσεις σας κι
ελπίζω νάναι πιο απαίσιες η μια από την άλλη
ώστε να δυνηθώμεν να αναπνεύσομεν ολίγον
κακόν αέρα και ούτως να αναζωογονηθούμεν
αρκούντως από την εφετινή μας επιρρέπουσα
αφασίαν
σας δίνω τον λόγον μου
ακούστηκαν κάτι υπόκωφα μουρμουρητά που
πάγωσαν τα ραχοκόκκαλά μου γιατί ανεδίδετο
μια χορωδία παράφωνη και δυσώδης
διαμαρτυριών μουγκρητών τριγμών οδόντων και
ύβρεων όπως λίγοι έχουν ξανακούσει εις τον
τετραδιάστατον χώρον του Αϊνστάιν και των
οπαδών του
τον οποίο βέβαια εμείς οι επταδιάστατοι
δαίμονες αμφισβητούμεν σθεναρώς την ύπαρξιν
εφόσον κινούμεθα και ως κίνητρα έχουμε στα
πτερύγιά μας τον επταδιάστατον άνεμον της
ανυπαρξίας συγκεκριμένου χώρου όπου
καταλαγιάζονται όλα σε μία και μόνον
μονοδιάστατον κρίσιν αφ’ υψηλού
κοντά στο κτήνος ευρισκόμεθα και από αυτόν
άρωμεν την σφριγηλήν μας κακίαν και την
εξαπολύομεν εις τον κόσμον όπου δει, στα
Γόμορα και στα Σόδομα, στην Βαβυλώνα και στα
περίχωρα, στα Τάρταρα της διαφθοράς οπουδήποτε
κι αν ευρίσκονται
στα πορνεία όπου συνεχώς γαμούσιν και
εκστασιάζονται αντί χρηματικού ποσού στα
μασσάζ όπου το σώμα μαλθακώνεται ίνα
χαλαρωθεί αρκούντως ώστε να απολαύσει ηδονήν
κι επί πλέον ν’ ανακηρυχθεί ο άρχων του σκότους
και του κακού από μια χορεία διαβολάκων με
αιχμηρή ουρά σκορπιού μπολιάζοντας το σώμα
της κοινωνίας με το δηλητήριο της διαβολής και
της κακολογίας
στα κακόφημα κέντρα παρουσιάζονται οι
εκλέκτορες των διαφθορών τους που αναζωογονούν
τα πάθη τα μίση και την ύψωσιν του κακού στο
υπέρτατο σημείο του σύμπαντος πριν
σμπαραλιστεί κι ετούτο από μια νέα
συντριπτική μεγάλη έκρηξη που ετοιμάζουμε
πυρετωδώς και μετά μανίας ως έκπληξη ώστε να
φτάσουν στα ώτα των θνητών οι τριγμοί τα κρακ
και ο θόρυβος της διάρρηξης των ιματίων που
εκτελούν περιοδικά οι κορεσμένοι από ανία και
υπερπλήρεις αποτυχίας των ρωμαντικών τους
σχεδίων, επάνω σε μια σχεδία ναυαγών
καταποντισθέντος εν τρικυμία πλοίου προ δύο
χιλιάδων ετών ονόματι ―καταχρηστικώς― Ελπίς
παρακαλώ υψώσατε την σημαίαν της απελπισίας
ώστε να φανεί από περαστικόν αστέρα η
κατάντια μας εδώ και να σταλούν Γαλακτικά
σκάφη να μας περισυλλέξουν και ιδίως τα
συντρίμμια της γλώσσας μας που εθρυμματίσθη
κι αυτή μετά την καταστροφή σε χίλια κομμάτια
να πάρει… να την πάρει ο διάβολος να την
σηκώσει τέτοια αθυροστομία δεν ξανακούστηκε
πουθενά στο μεταϊνστανικό χωρόχρονο των
καθωσπρέπει κοινωνιών που σέβονται το πλήθος
της γνώμης των πολλών έναντι των ολίγων και
φαλακρών ιδιοκτητών ολόκληρης της
ανολοκλήρωτης ενέργειας εις την οποίαν
προέβησαν οι προεστοί των συσσιτίων της
νεολαίας της σπαρτιατικήςτων ήδη
δαγκωμένων εσωτερικά από κύματα οργής και
διαδοχικά στάδια διαπληκτισμών της
αρουραιοπρόσωπης φατρίας έναντι των
εσφιγμένων περιεχομένων της κοιλιακής των
χώρας. Περίπου περί πολλού αυτά
προς το παρόν και μάλιστα κυριολεκτικά.
Ο πάνοπλος Αρμαντίλλο ο υπεραρματωμένος οδεύει
εις απόστασιν χιλίων μιλίων εντός δισκίου
δευτερολέπτου με το να μην συγκρατεί
οικονομικά εις το ίδιο μέρος τα ούρα του και τα
κόπρανά του εφόσον υποφέρει από ασυγκράτητον
ανάγκην να αφοδεύσει επί των κεφαλών των
περιώνυμων το αφρώδες του σάλιον ερπετού
κυλιομένου μετά της συντρόφου του της
Αμαρτίας εις φρικώδη σεξουαλικήν περίπτυξιν
επάνω εις το χώμα το ίδιον της δημιουργίας του
ανθρώπινου ανδρείκελου από τον δημιουργόν
τεχνίτην της ρόδας του αγγειοπλάστου, με
θωρακισμένον ιμάντα εκκρεμοτήτων εις το
ενεργητικόν του ώστε να εμβαπτιστεί εις την
ζωοδόχον ζώνην και πηγήν το κορμίν του Άλφα
που άδολος έκειτο και συλλάβιζε τις κατάρες
δίνωντάς τους αριθμούς από το ένα έως το μηδέν
που τους θεωρούσαν σατανικούς οι καθαρεύοντες
μαθηματικοί και τους κατακεραύνωναν μ’ ένα
μεγάλο Χ, που μ’ έκανε να δονούμαι από
επιθυμία να επιτελέσω τα αναγκαία μου χωρίς
ν’ αργοπορώ άλλο ανά τας οδούς και τας παρόδους
των αιχμηρών οδόντων του Κυρίου της αμαρτίας
των ανέμων και των υδάτων που υπερυψούμενα
απειλούσαν να κατακλύσουν τα πάντα όπως
έβλεπα από νεαράν ηλικίαν εις τα όνειρά μου να
συμβαίνουν τα τοιαύτα κι άλλα τρομερά φρικώδη.
Ο Νάνος Βαλαωρίτης γεννήθηκε στη Λωζάνη της Ελβετίας το 1929. Σπούδασε Φιλολογία και Νομικά στα πανεπιστήμια Αθηνών, Λονδίνου και Σορβόνης. Πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1939. Ενώ, το πρώτο του βιβλίο το εξέδωσε στο Λονδίνο (Η τιμωρία των Μάγων, 1947), όπου έζησε από 1944 έως το 1953, και γνώρισε τον Thomas S. Elliot. Πρώτος αυτός μετέφρασε τότε στην αγγλική Έλληνες ποιητές του 1930: Σεφέρη, Ελύτη, Εμπειρίκο, Εγγονόπουλο, Γκάτσο. Από το 1954 έως το 1960 έμεινε στο Παρίσι όπου γνώρισε τον Αντρέ Μπρετόν και τους υπερρεαλιστές. Το 1960 επέστρεψε στην Ελλάδα και διηύθυνε το περιοδικό ΠΑΛΙ (1963-1967). Είκοσι χρόνια αργότερα, θα διηύθυνε στην Ελλάδα, μαζί με τον Ανδρέα Παγουλάτο άλλο ένα πρωτοποριακό περιοδικό τη ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ (1989-1995). Από το 1968 δίδαξε συγκριτική λογοτεχνία και γραφή στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο. Το έργο του περιλαμβάνει ποιητικές συλλογές, διηγήματα, μυθιστορήματα, δοκίμια, θεατρικά έργα και θεωρητικά κείμενα για την ελληνική και παγκόσμια καλλιτεχνική πρωτοπορια. Στο τεύχος 5-6 του περιοδικού ΕΝΕΚΕΝ υπάρχει εκτενές αφιέρωμα στον ποιητή με ανέκδοτα ποίηματά του.
Tο ποίημα Σόδομα και Γόμορα
δημοσιευτηκε στο τεύχος 8-9 του περιοδικου ΕΝΕΚΕΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου