Η τραπεζα :γινε μηχανή
το συνθημα :γίνε Λουδιτης (δηλαδή σπασε τη μηχανή…)
… Ενώ η ανθρωπινη ελευθερια βρισκεται περα απο αυτά …Οχι πάνω (μια φαντασιακή υπερβαση που δεν οδηγει πουθενα …) αλλά διπλα…
…Ομως προς το παρόν ο υστερικός υστερος , καπιταλισμός οδηγει σε μια ολο και μεγαλύτερη εμμονή,κολημα ,ομπσεσιον…ειτε με τη εργασια ειτε ενατιον της..Μάιος 8, 2007 στο 7:55 μ.μ
Νοσφεράτος
… Τι εννοω οταν γραφω οτι η ανθρωπινη ελευθερια βρισκεται …(παρα)δίπλα;
Νοσφεράτος
… Τι εννοω οταν γραφω οτι η ανθρωπινη ελευθερια βρισκεται …(παρα)δίπλα;
.. Κατ ‘ αρχήνδεν πιστευω πιά σε μιαμελλοντικά ελευθερη κοινωνια..η ελευθερια ειναι παροντική …και ηζωντανή ελευθερια ειναι και μαχομενη
…Τωρα ας φανταστουμε μια πρεσσα : Απο πάνω πιεζει η λογική της εξουσιας …ας πουμε το κρατος (αλλά δεν περιορίζεται εκεί)Λογος της η διαταγή η ιεραρχια …συμβολο της ο προισταμενος…
Απο κατω πιεζει η λογικά της αγοράς του κερδους ..ας πουμε του συγχρονου καπιταλισμου (αν και δεν περιοριζεται εκεί.) λεει βγαλε περισσοτερα …ανταγωνισου…φαε τον ανταγωνιστή σου ..εκμεταλευσου …(πολλλές φορες οι δυο ακρες της πρεσσας ανταγωνιζονται φαινομενικά …αλλοτε (τις περισσοτερες συνεργαζονται)
Τωρα …στην μεση …πολιοορκουμενη βρισκεται η ανθρωπινη ελευθερια ..δηλαδή κατι πολύ απλό ,οι μυριαδες πλευρες του εαυτου μας και των σχεσεων μας .ερωτες ,αγαπες και μιση ,πάθη .λογικές σκεψεις .βαριεστημαρα ,απολαυση απεχθεια, δημιουργικοτητα και αλλα… Αυτες βρισκονται (ανα τους αιωνες …) υπο πολιορκια …..… Ε ,τωρα στο παρον, οφείλομαι να δωσουμε σε αυτές τις σχεσεις και πλευρες ελαστικοτητα , ευλιγισια και αντοχή ωστε να αντισταθουν στο μόνιμο πρεσσαρισμα… Και να διευρυνουμε ,οσο μπορουμε τον Βιοκοσμο μας…(χωρις την αυταπάτη οτι στο μέλλον θα εχουμε την ουτοπική κοινωνια…ουτε βεβαια να σπαμε το κεφαλι μας στον τοιχο)Μάιος 9, 2007 στο 1:22 π.μ.
Νοσφεράτος
…τα απιθανα πραγματικά κερδη των ελληνικών τραπεζών…
Νοσφεράτος
…τα απιθανα πραγματικά κερδη των ελληνικών τραπεζών…
η υπερχρεωση ολων σχεδόν των ελληνικών νοικοκυριων
εξηγουν σε μεγαλο βαθμό τον φαυλο κυκλο :
δουλευουμε -καταναλωνουμε -δουλευουμε περισσοτερο για να ξεχρεωσουμε -τα σπαμε που και που- ή σπαμε- παμε στους γιατρους-δεν εχω χρόνο -δεν μπορώ να κανω απεργιες- σιχαινομαι τον συνδικαλισμό- σκαστε και κολυμπατε-τεραστια η υπεραξια των τραπεζών -ανοδος στο χρηματιστηριο-
ενώ εμεις σιγα-σιγα πεθαινουμε….σαν ατομα και σαν χωρα-λεγοντας
πότε εζησα; ενώ αν ηταν να ξαναρχισουμε απο την αρχή
-πάλι τα ιδια θα καναμε -λίγο αριστερή μαγκια οταν είμασταν φοιτητες -και μετα δουλεια σπιτι φαι,τηλεοραση υπνο -(και καπου δηθεν -θυμομαστε και την ταχα χρυση εποχή οπου δεν συνεβαιναν ολα αυτά αλλά αλλα εξισου ασχημα τουλαχιστον …….
.Ζουμε σε ενα πελώριο MATRIX,,,
.Ζουμε σε ενα πελώριο MATRIX,,,
κι’ ειναι η ζωή ,πολύ μικρή ,να την αφήσεις…σ’ αυτήντην ερημο γεμάτη ψευδαισθήσεις….
