Monday, January 30, 2012
Κάτι βαθύτερο λοιπόν συμβαίνει εκεί μακριά......
Διαμορφώνεται
μια συγκυρία με μια σαφή πόλωση .Απο τη μια πλευρά η ελληνική τρόικα
τελικά (ΝΔ,ΠΑΣΟΚ,ΛΑΟΣ) η οποία προσπαθεί να εξασφαλίσει το Νέο Δάνειο με
οποιοδήποτε κόστος και απο την άλλη η ιστορική αριστερά σε μια τριπλη
έκφραση. Στην περιφέρεια δραστηριοποιείται μια δραστήρια ριζοσπαστική
αριστερά και μια η αντιμνημονιακή ακροδεξιά. Θα ήθελα να ασχοληθώ με αυτήν πλευρά ειδικά, δηλαδή την άκρα αντιμνημονιακή δεξιά (ΑΑΔ εφεξής )
Φίλος που πέρασε συμπτωματικά στην συγκέντρωση της ΑΑΔ το Σάββατο 28/1 για τα Ίμια μου μίλησε για μια "σοβαρή " συγκέντρωση από πλευράς όγκου η οποία σηματοδότησε και επίσημα μια σημαντική εξέλιξη. Μετά την συμμετοχή του Λαός στην κυβέρνηση Παπαδήμου η ΑΑΔ ο επίσημος αντιμνημονιακός παράγοντας του δεξιού τόξου. Δίπλα στην κλασσική αντιμεταναστευτική ατζέντα ,τον κλασσικό νεοναζιστικού τύπου εθνικισμό ,η ΑΑΔ εμπλουτίζει το ρεπερτόριο της με μια ισχυρή αιχμή συγκυρίας : Όχι στο μνημόνιο.
Είδα στο YouTube την ομιλία του αρχηγού της και εξεπλάγην ,παρότι δεν έπρεπε. Δεν θα αναδημοσιεύσω το λινκ, αλλά οποίος ενδιαφέρεται θα το βρει. Ο λόγος του αρχηγού ,αναλυόμενος ως προς την μορφή και την άρθρωση των μερών του, έχει μοναδικά στοιχεία μιας πολιτικής που βάζει υποθήκες μιας ηγεμονικής θέσης. Δεν έχει νόημα να δούμε το λόγο αυτό μόνο , ως προς το περιεχόμενο, δηλαδή αυτά καθαυτά τα επίδικα στοιχεία του πχ. έξω οι ξένοι, τα Ίμια ήταν προδοσία, η βουλή είναι μπ....κλπ κλπ. Αντιθέτως έχει νόημα αν αυτά τα στοιχεία ,τα περιεχόμενα του λόγου συγκροτούν μια διαμαρτυρία, μια δυσανεξία ,μια αποδοκιμασία ή μια θεματολογία ανάληψης ευθύνης στο όνομα του "ελληνικού λαού " ,του μόνιμου εντολοδόχου της άκρας δεξιάς.
Εδώ θα έπρεπε να σημειωθεί μια σχετική ασυμμετρία για τον τρόπο που αντιμετωπίζεται η ΑΑΔ ακόμα και από οξυδερκείς πλευρές της έλλογης αριστεράς. Οι πλευρές αυτές εντοπίζουν σωστά την υπερφόρτωση της ΑΑΔ από πρόσωπα με εμπλοκές με την ποινική δικαιοσύνη εγκληματική δράση , ποινές φυγοδικίες κλπ. Με βάση αυτό το πραγματικό στοιχείο, προσπαθούν κατατάξουν την ΑΑΔ στις εγκληματικές οργανώσεις τύπου Μαφία και να της αποστερήσουν την ηθική νομιμοποίηση συμμετοχής στο πολυκομματικό παιχνίδι. Η κριτική αυτή υπονοεί άρρητα ή ότι νεοναζισμός ρέπει αναπόδραστα στην εγκληματικότητα ή ότι είναι τουλάχιστον ηθικά αποδεκτή μια " άλλη" ΑΑΔ η οποία δεν έχει εγκληματίες στην σύνθεση της. Η προσέγγιση είναι λάθος γιατί συγχέει δυο διαφορετικά επίπεδα. Η νομική ,πραγματολογική, υπόσταση ενός φορέα είναι τελείως άσχετη με την δυνατότητα του να κάνει πολιτική. Η εκκλησία, οι ποδοσφαιρικοί παράγοντες, τα ΜΜΕ κάνουν πολιτική, και η κριτική γίνεται στις θέσεις τους κυρίως και η αποκάλυψη της λειτουργικής θέσης τους γίνεται επικουρικά. Από την στιγμή που κάποιος εκφέρει δημόσιο λόγο, η μοναδική μάχη που κρίνει τα πάντα είναι αυτή που θίγει τον πυρήνα , την ουσία του λόγου. Ακόμα και αν εντός της ΑΑΔ είναι άτομα με ποινικό μητρώο, αλλά ακόμα και να αποδειχθεί τυπικά ότι η ΑΑΔ είναι εγκληματική οργάνωση ο λόγος της έχει αξία ως τέτοιος γιατί αυτός επηρεάζει την κοινή γνώμη. Έστω και όλοι οι συγκεντρωμένοι στην Ρηγίλλης για τα Ίμια, είναι μέλη μια εγκληματικής συμμορίας η οποία αμέσως μετά θα δολοφονήσει μετανάστες, το επίδικο είναι ότι δημόσια συναθροίζονται σε μια πολιτική ομιλία με περιεχόμενο ,αρχή ,μέση και τέλος. Έστω και αν αυτή η ομιλία είναι μια τελετουργία μύησης στο έγκλημα, παραμένει μια δράση στο επίπεδο των ιδεών, και μόνο ως τέτοια πρέπει να ελεγχθεί .
Υπάρχουν πολλά στοιχεία μορφής , πλοκής ,άρθρωσης της ομιλίας τα οποία θα άξιζε να δούμε :
Κατ´ αρχάς μια έννοια της επιβεβαίωσης της ιστορικότητας του αγώνα της οργάνωσης. Η οργάνωση αποζητά μια νομιμοποίηση μέσω της διαρκούς μακρόχρονης παρουσίας. Δεν είναι πυροτέχνημα , δεν είναι τυχάρπαστη αλλά συνεπής , πιστή σε αρχές και αξίες της δράσης της.
Ακολουθεί μια αυθεντική ρητορεία υπέρβασης του κράτους που είναι ανίκανο και άρα τελικά απονομιμοποιηένο .Η ΑΑΔ " καθάρισε " τελικά το Εφετείο πέραν των ορίων της, πέραν του νόμου, και πρόκειται να το ξανακάνει, αφού το " κίνημα" έχει μια νίκη. Νομίζω πως η ελαφρά τη καρδία υιοθέτηση αντιφιλελεύθερων κριτικών απο την γραμματεία του Καρλ Σμιτ, θα έπρεπε να περιοριστεί εντός αριστεράς. Η παραδοσιακή απονομιμοποίηση του κράτους λόγω πελατειακού συστήματος, εμπλουτισμένη από πιο διανοητικές αμφισβητήσεις ενός αντιφιλελευθερισμού από τα αριστερά αν συνδυαστεί με καμία επερχόμενη αυθεντική αντικρατική υστερία από την ΑΑΔ, προετοιμάζει ένα πάρτι με πολύ αναπάντεχη έκβαση.
Υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα επίθεση κυρίως στους εγγύτερους της, συνδυαζόμενη ,μια απουσία κριτικής στους οργανικά αντίπαλους " κομμουνιστές " .Ο Λαος είναι μνημονιακός ,είναι μαϊμού ,ενώ η ΝΔ βρίθει απο προδότες.
Τέλος αναφέρεται ένας πολύ επικίνδυνος ιδεολογικός αντιμνημονιασμός , ο οποίος. έχει μια σαφή αντιοικονομική αιχμή .Η ΑΑΔ δεν ασχολείται με τα ποταπά , τα χαμηλά του μνημονίου ,δηλαδή τα οικονομικά μέτρα ,αλλά είναι κατά του μνημονίου γιατί γενικά, λειτουργικά πλήττει την πατρίδα ως κύρια ιδέα της παράταξης. Κατά την γνώμη μου ένας από τους λόγους που ο αντιμνημονιασμός είναι εξαιρετικά επικίνδυνη πολιτική για την αριστερά είναι γιατί στην στενή οικονομίστικη μορφή του είναι ταξικά, κοινωνιολογικά πολυσυλλεκτικός και άρα ανειλικρινής. Η θέση της ΑΑΔ ,οικειοποιείται τον χονδροειδή αντιμνημονιασμό και προσπερνά τις προφανείς του οικονομικές αντιφάσεις (1) μέσω της ανάδειξης του ως γενικού επίδικου μιας ανώτερης σφαίρας.
Η μετάβαση αυτή από τα "ενθάδε" της οικονομίας στα "επέκεινα" της πατρίδας αποτελεί ρητορικά μια στάση, της οποίας την αξία και σημασία φοβάμαι πως δεν κατανοούμε .Εγκλωβισμένοι στο στερεότυπο της ακροδεξιάς φαινομενολογίας ,ακριβώς ισότιμα με τον τρόπο που ο συντηρητικός κόσμος προσλαμβάνει τους " αναρχικούς " των Εξαρχείων δεν κατανοούμε πως σε αυτό ακριβώς το επίπεδο του " υψηλού" γίνεται μια ζύμωση, μια διεργασία. Εκεί στα " ψηλά" αυτά τα ιδεολογικά μετεωρολογικά φαινόμενα δεν είναι κατανοητά με τους συνήθεις αλγεβρικούς , υδραυλικούς τρόπους ,αλλά απαιτούν πιο τοπολογικές προσεγγίσεις ( 2) Αν απογυμνώσουμε την ομιλία του αρχηγού της AAΔ από τις γραφικότητες, θεωρώ πως διακινεί ένα αντιμνημονιασμό πολυ πιο ριζοσπαστικό και αποτελεσματικό από τον αντίστοιχο του τρέχοντος οικονομισμού.
Ας ανακεφαλαιώσουμε: ιστορική συνέπεια, κινηματικός αντικρατισμός, εσωτερικοί εχθροί, ιδεολογικός και όχι οικονομικός αντιμνημονιασμός. Ένα πλέγμα με πολλά δυναμικά στοιχεία ,καθόλου ευκαταφρόνητα , με ένα σαφή αδρό ισομορφισμό από την αριστερά.
Η ΑΑΔ ,λοιπον, απευθύνεται κυρίως στο συντηρητικό ακροατήριο ,με στόχευση όλο το λαό που σωρεύεται στα δεξιά του συμβατικού άξονα. Η αντικομουνιστική ,αντιμεταναστευτική ρητορεία και συνακόλουθη δράση δεν είναι ο στρατηγικός στόχος, παρά τα εύσημα μαχητικότητας, πίστης, ρώμης τα οποία κατατίθενται προς τον κόσμο της .Ενώ ο δεξιός βιόκοσμος λειτουργεί σε ένα πλαίσιο νοικοκυροσύνης, Οικονομικής τάξης κλπ , έρχεται η ΑΑΔ και του δίδει αυτό που πάντα ζηλεύει από την αριστερά : πίστη σε ανώτερα ιδεώδη, κινηματικότητα, συνέπεια.
Κάτι βαθύτερο λοιπόν συμβαίνει εκεί μακριά ......στο χώρο της άκρας δεξιάς.
(1) πχ το μνημόνιο πλήττει τα φαρμακεία ,απλά γιατί μειώνει την φαρμακευτική σπατάλη , οποία είναι προφανώς αίτημα της αριστεράς .Η αριστερά όμως είναι και με τους φαρμακοποιούς χωρίς να ορίζει κανένα απτό, συγκεκριμένο όριο μεταξύ της σπατάλης και αποδέκτης δαπάνης.Anything goes .
(2) αποτελεί δείγμα της πρακτικής copy paste η οποία ενδημεί σε πολλούς χώρους μιας εδώδιμης διανόησης , η εξαιρετικά στενή κατανόηση του θεμελιακού εγχειρήματος του Badiou. Στο εγχείρημα αυτό , η πλατωνικής καταγωγής ,εργασία στο επίπεδο των ιδεών, η ρητή απόσταση από οποιαδήποτε πολιτική οικονομία, η αναζήτηση μιας απεικόνισης στο επίπεδο της συνολοθεωρίας αντί της άλγεβρας ,είναι ακριβώς αυτή επανατοποθέτηση του κομμουνισμού ως ιδεώδους ,αντί ιστορικού «επιστημονικού» σταδίου. Ατυχώς ο εδώδιμος Μπαντουισμος διακινεί τον κομμουνισμό , όπως οι οπαδοί της θύρας 7 τον θρύλο, δηλαδή για χαβαλέ με τη θύρα 13 της δεξιάς.
Φίλος που πέρασε συμπτωματικά στην συγκέντρωση της ΑΑΔ το Σάββατο 28/1 για τα Ίμια μου μίλησε για μια "σοβαρή " συγκέντρωση από πλευράς όγκου η οποία σηματοδότησε και επίσημα μια σημαντική εξέλιξη. Μετά την συμμετοχή του Λαός στην κυβέρνηση Παπαδήμου η ΑΑΔ ο επίσημος αντιμνημονιακός παράγοντας του δεξιού τόξου. Δίπλα στην κλασσική αντιμεταναστευτική ατζέντα ,τον κλασσικό νεοναζιστικού τύπου εθνικισμό ,η ΑΑΔ εμπλουτίζει το ρεπερτόριο της με μια ισχυρή αιχμή συγκυρίας : Όχι στο μνημόνιο.
Είδα στο YouTube την ομιλία του αρχηγού της και εξεπλάγην ,παρότι δεν έπρεπε. Δεν θα αναδημοσιεύσω το λινκ, αλλά οποίος ενδιαφέρεται θα το βρει. Ο λόγος του αρχηγού ,αναλυόμενος ως προς την μορφή και την άρθρωση των μερών του, έχει μοναδικά στοιχεία μιας πολιτικής που βάζει υποθήκες μιας ηγεμονικής θέσης. Δεν έχει νόημα να δούμε το λόγο αυτό μόνο , ως προς το περιεχόμενο, δηλαδή αυτά καθαυτά τα επίδικα στοιχεία του πχ. έξω οι ξένοι, τα Ίμια ήταν προδοσία, η βουλή είναι μπ....κλπ κλπ. Αντιθέτως έχει νόημα αν αυτά τα στοιχεία ,τα περιεχόμενα του λόγου συγκροτούν μια διαμαρτυρία, μια δυσανεξία ,μια αποδοκιμασία ή μια θεματολογία ανάληψης ευθύνης στο όνομα του "ελληνικού λαού " ,του μόνιμου εντολοδόχου της άκρας δεξιάς.
Εδώ θα έπρεπε να σημειωθεί μια σχετική ασυμμετρία για τον τρόπο που αντιμετωπίζεται η ΑΑΔ ακόμα και από οξυδερκείς πλευρές της έλλογης αριστεράς. Οι πλευρές αυτές εντοπίζουν σωστά την υπερφόρτωση της ΑΑΔ από πρόσωπα με εμπλοκές με την ποινική δικαιοσύνη εγκληματική δράση , ποινές φυγοδικίες κλπ. Με βάση αυτό το πραγματικό στοιχείο, προσπαθούν κατατάξουν την ΑΑΔ στις εγκληματικές οργανώσεις τύπου Μαφία και να της αποστερήσουν την ηθική νομιμοποίηση συμμετοχής στο πολυκομματικό παιχνίδι. Η κριτική αυτή υπονοεί άρρητα ή ότι νεοναζισμός ρέπει αναπόδραστα στην εγκληματικότητα ή ότι είναι τουλάχιστον ηθικά αποδεκτή μια " άλλη" ΑΑΔ η οποία δεν έχει εγκληματίες στην σύνθεση της. Η προσέγγιση είναι λάθος γιατί συγχέει δυο διαφορετικά επίπεδα. Η νομική ,πραγματολογική, υπόσταση ενός φορέα είναι τελείως άσχετη με την δυνατότητα του να κάνει πολιτική. Η εκκλησία, οι ποδοσφαιρικοί παράγοντες, τα ΜΜΕ κάνουν πολιτική, και η κριτική γίνεται στις θέσεις τους κυρίως και η αποκάλυψη της λειτουργικής θέσης τους γίνεται επικουρικά. Από την στιγμή που κάποιος εκφέρει δημόσιο λόγο, η μοναδική μάχη που κρίνει τα πάντα είναι αυτή που θίγει τον πυρήνα , την ουσία του λόγου. Ακόμα και αν εντός της ΑΑΔ είναι άτομα με ποινικό μητρώο, αλλά ακόμα και να αποδειχθεί τυπικά ότι η ΑΑΔ είναι εγκληματική οργάνωση ο λόγος της έχει αξία ως τέτοιος γιατί αυτός επηρεάζει την κοινή γνώμη. Έστω και όλοι οι συγκεντρωμένοι στην Ρηγίλλης για τα Ίμια, είναι μέλη μια εγκληματικής συμμορίας η οποία αμέσως μετά θα δολοφονήσει μετανάστες, το επίδικο είναι ότι δημόσια συναθροίζονται σε μια πολιτική ομιλία με περιεχόμενο ,αρχή ,μέση και τέλος. Έστω και αν αυτή η ομιλία είναι μια τελετουργία μύησης στο έγκλημα, παραμένει μια δράση στο επίπεδο των ιδεών, και μόνο ως τέτοια πρέπει να ελεγχθεί .
Υπάρχουν πολλά στοιχεία μορφής , πλοκής ,άρθρωσης της ομιλίας τα οποία θα άξιζε να δούμε :
Κατ´ αρχάς μια έννοια της επιβεβαίωσης της ιστορικότητας του αγώνα της οργάνωσης. Η οργάνωση αποζητά μια νομιμοποίηση μέσω της διαρκούς μακρόχρονης παρουσίας. Δεν είναι πυροτέχνημα , δεν είναι τυχάρπαστη αλλά συνεπής , πιστή σε αρχές και αξίες της δράσης της.
Ακολουθεί μια αυθεντική ρητορεία υπέρβασης του κράτους που είναι ανίκανο και άρα τελικά απονομιμοποιηένο .Η ΑΑΔ " καθάρισε " τελικά το Εφετείο πέραν των ορίων της, πέραν του νόμου, και πρόκειται να το ξανακάνει, αφού το " κίνημα" έχει μια νίκη. Νομίζω πως η ελαφρά τη καρδία υιοθέτηση αντιφιλελεύθερων κριτικών απο την γραμματεία του Καρλ Σμιτ, θα έπρεπε να περιοριστεί εντός αριστεράς. Η παραδοσιακή απονομιμοποίηση του κράτους λόγω πελατειακού συστήματος, εμπλουτισμένη από πιο διανοητικές αμφισβητήσεις ενός αντιφιλελευθερισμού από τα αριστερά αν συνδυαστεί με καμία επερχόμενη αυθεντική αντικρατική υστερία από την ΑΑΔ, προετοιμάζει ένα πάρτι με πολύ αναπάντεχη έκβαση.
Υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα επίθεση κυρίως στους εγγύτερους της, συνδυαζόμενη ,μια απουσία κριτικής στους οργανικά αντίπαλους " κομμουνιστές " .Ο Λαος είναι μνημονιακός ,είναι μαϊμού ,ενώ η ΝΔ βρίθει απο προδότες.
Τέλος αναφέρεται ένας πολύ επικίνδυνος ιδεολογικός αντιμνημονιασμός , ο οποίος. έχει μια σαφή αντιοικονομική αιχμή .Η ΑΑΔ δεν ασχολείται με τα ποταπά , τα χαμηλά του μνημονίου ,δηλαδή τα οικονομικά μέτρα ,αλλά είναι κατά του μνημονίου γιατί γενικά, λειτουργικά πλήττει την πατρίδα ως κύρια ιδέα της παράταξης. Κατά την γνώμη μου ένας από τους λόγους που ο αντιμνημονιασμός είναι εξαιρετικά επικίνδυνη πολιτική για την αριστερά είναι γιατί στην στενή οικονομίστικη μορφή του είναι ταξικά, κοινωνιολογικά πολυσυλλεκτικός και άρα ανειλικρινής. Η θέση της ΑΑΔ ,οικειοποιείται τον χονδροειδή αντιμνημονιασμό και προσπερνά τις προφανείς του οικονομικές αντιφάσεις (1) μέσω της ανάδειξης του ως γενικού επίδικου μιας ανώτερης σφαίρας.
Η μετάβαση αυτή από τα "ενθάδε" της οικονομίας στα "επέκεινα" της πατρίδας αποτελεί ρητορικά μια στάση, της οποίας την αξία και σημασία φοβάμαι πως δεν κατανοούμε .Εγκλωβισμένοι στο στερεότυπο της ακροδεξιάς φαινομενολογίας ,ακριβώς ισότιμα με τον τρόπο που ο συντηρητικός κόσμος προσλαμβάνει τους " αναρχικούς " των Εξαρχείων δεν κατανοούμε πως σε αυτό ακριβώς το επίπεδο του " υψηλού" γίνεται μια ζύμωση, μια διεργασία. Εκεί στα " ψηλά" αυτά τα ιδεολογικά μετεωρολογικά φαινόμενα δεν είναι κατανοητά με τους συνήθεις αλγεβρικούς , υδραυλικούς τρόπους ,αλλά απαιτούν πιο τοπολογικές προσεγγίσεις ( 2) Αν απογυμνώσουμε την ομιλία του αρχηγού της AAΔ από τις γραφικότητες, θεωρώ πως διακινεί ένα αντιμνημονιασμό πολυ πιο ριζοσπαστικό και αποτελεσματικό από τον αντίστοιχο του τρέχοντος οικονομισμού.
Ας ανακεφαλαιώσουμε: ιστορική συνέπεια, κινηματικός αντικρατισμός, εσωτερικοί εχθροί, ιδεολογικός και όχι οικονομικός αντιμνημονιασμός. Ένα πλέγμα με πολλά δυναμικά στοιχεία ,καθόλου ευκαταφρόνητα , με ένα σαφή αδρό ισομορφισμό από την αριστερά.
Η ΑΑΔ ,λοιπον, απευθύνεται κυρίως στο συντηρητικό ακροατήριο ,με στόχευση όλο το λαό που σωρεύεται στα δεξιά του συμβατικού άξονα. Η αντικομουνιστική ,αντιμεταναστευτική ρητορεία και συνακόλουθη δράση δεν είναι ο στρατηγικός στόχος, παρά τα εύσημα μαχητικότητας, πίστης, ρώμης τα οποία κατατίθενται προς τον κόσμο της .Ενώ ο δεξιός βιόκοσμος λειτουργεί σε ένα πλαίσιο νοικοκυροσύνης, Οικονομικής τάξης κλπ , έρχεται η ΑΑΔ και του δίδει αυτό που πάντα ζηλεύει από την αριστερά : πίστη σε ανώτερα ιδεώδη, κινηματικότητα, συνέπεια.
Κάτι βαθύτερο λοιπόν συμβαίνει εκεί μακριά ......στο χώρο της άκρας δεξιάς.
(1) πχ το μνημόνιο πλήττει τα φαρμακεία ,απλά γιατί μειώνει την φαρμακευτική σπατάλη , οποία είναι προφανώς αίτημα της αριστεράς .Η αριστερά όμως είναι και με τους φαρμακοποιούς χωρίς να ορίζει κανένα απτό, συγκεκριμένο όριο μεταξύ της σπατάλης και αποδέκτης δαπάνης.Anything goes .
(2) αποτελεί δείγμα της πρακτικής copy paste η οποία ενδημεί σε πολλούς χώρους μιας εδώδιμης διανόησης , η εξαιρετικά στενή κατανόηση του θεμελιακού εγχειρήματος του Badiou. Στο εγχείρημα αυτό , η πλατωνικής καταγωγής ,εργασία στο επίπεδο των ιδεών, η ρητή απόσταση από οποιαδήποτε πολιτική οικονομία, η αναζήτηση μιας απεικόνισης στο επίπεδο της συνολοθεωρίας αντί της άλγεβρας ,είναι ακριβώς αυτή επανατοποθέτηση του κομμουνισμού ως ιδεώδους ,αντί ιστορικού «επιστημονικού» σταδίου. Ατυχώς ο εδώδιμος Μπαντουισμος διακινεί τον κομμουνισμό , όπως οι οπαδοί της θύρας 7 τον θρύλο, δηλαδή για χαβαλέ με τη θύρα 13 της δεξιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου