...με τον αρνητικό και a priori προσδιορισμό του Κακού η ηθική απαγορεύει στον εαυτό της να σκεφτεί τη μοναδικότητα των καταστάσεων , πράγμα που αποτελεί υποχρεωτικά αφετηρία για κάθε καθαρά ανθρώπινη δράση.
Έτσι ο γιατρός που έχει προσχωρήσει στην «ηθική ιδεολογια» θα εξετάσει σε συνελεύσεις και επιτροπές διαφόρους τρόπους αντιμετώπισης των «αρρωστων»,με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζει ο οπαδός τω ανθρωπίνων δικαιωμάτων το αδιάκριτο πλήθος των θυμάτων : ως «ανθρωπινο» σύνολο πραγματικών υπανθρωπων .
Αλλά ο ίδιος γιατρός δεν θα έχει καμία αντιρρηση προκειμένου ετούτο το συγκεκριμένο άτομο να μη νοσηλευετει στο νομοσκομειο επειδή δεν έχει άδεια παραμονής η κοινωνική ασφάλιση ...
Αυτό που καταρρακώνεται εδώ είναι το γεγονός ότι μια μόνο ιατρική κατάσταση υπάρχει : η κλινική κατάσταση,και ότι δεν χρειάζεται καμία «ηθική»(παρά μόνο ένα σαφές όραμα αυτής της κατάστασης ),για να ξέρουμε ότι στη συγκεκριμένη περίσταση ο γιατρός δεν είναι γιατρός παρα μόνο αν χειρίζεται την κατάσταση με τον κανόνα του μέγιστου δυνατού: να περιθάλψει τούτον τον άνθρωπο που του το ζητάει όσο απαιτείται , με όσες γνώσεις διαθέτει, με όλα τα μέσα που ξέρει ότι υπάρχουν,και χωρις να τον απασχολεί τίποτε άλλο. Και αν θέλουν να του απαγορεψουν να περιθάλψει για λόγους κρατικού προϋπολογισμού, στατιστικών της θνησιμότητας η νόμων περί μεταναστευτικών ρευμάτων ,δεν έχουν παρά να του στείλουν την αστυνομία. Και μάλιστα , το αυστηρά ιπποκράτειο καθήκον του θα ήταν να αντισταθεί .(σ 25)
Οι «επιτροπές ηθικής» και οι λοιποί μηρυκασμοι περι «δαπανών για την υγεία » και «διαχειριστικής ευθύνης»,όντας ριζικά αλλότριες προς την μοναδική , καθαρά ιατρική κατάσταση , δεν γίνεται στην πραγματικοτηταπαρά να απαγορεύουν να της είναι κανείς πιστος.
Γιατι «της ειμαι πιστος» θα σημαινει: χειρίζομαι το εφικτο αυτης της καταστασης μέχρι τελους . Η , αν προτιμάτε , κανω να επέλθει, στο μέτρο του δυνατου,ολη η καταφατική ανθρωπιά ,που περιεχει η κατασταση , δηλαδή προσπαθώ να ειμαι ο αθανατος της καταστασης .( σ 26)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου