Υπάρχει πολλές φορές στην άκρη της γλώσσας μας , εκεί που πάμε να περιγράψουμε κάτι που βιώσαμε και δεν τα καταφέρνουμε γιατί κάτι Λείπει, κάτι που δεν μπορούμε να το πούμε όμως μας γαργαλάει τη γλώσσα και μας θυμίζει κάτι το γαργαλιστικα ηδονικό και πελώριο , κάτι άλλο από αυτό που ήδη λέμε : λες και κρύβεται το κουκούτσι του πράγματος που λέμε και επιπλέον μετακινείται διαρκώς ,αναπηδώντας σαν μπαλάκι του τένις, υπάρχει μέσα μας το κουκούτσι της ύπαρξης μας που ενώ λέμε κάτι αυτό το κουκούτσι μένει Αλεχτο και μας τραβάει από το πόδι και μας λέει :
" Ει.! Πρόσεξε με
" Μίλα για μένα
" .Όμως εμείς δεν μπορούμε να μιλήσουμε για αυτό και ,
γι’ αυτό σωπαίνουμε : Η γλώσσα δεν μπορεί να μιλήσει για αυτό. Την ύπαρξη μας μπορούμε μόνο να συν- αισθανθούμε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου