Η πολυπολιτισμικοτητα ως ιδεολόγημα ''ανοχής '' ήταν το εποικοδόμημα της (καπιταλιστικής )Παγκοσμιοποίησης που ήταν και είναι διαδικασία οικονομική , πολιτική , κοινωνική και επικοινωνιακή.
Η παγκοσμιοποίηση με τη σειρά της ακολουθήσε την πτώση του Υπαρκτού σοσιαλισμού και του διπολισμού του ψυχρού πολέμου .Καθώς στον πλανήτη δεν υπάρχει πλέον αντίπαλο του καπιταλισμού οικονομικό κοινωνικό σύστημα δεν υπάρχει πλέον Άλλος ..
Όμως η Αλλότητα δεν στηρίζεται στην Ουσία , στο Είναι , αλλά στη διαφορά ή και στην αντίθεση : δεν είναι τυχαίο που Αμέσως μετά την πτώση του Υπαρκτού σοσιαλισμού και την εγκατάλειψη σε παγκόσμιο επίπεδο της Εναλλακτικής πιθανότητας για το Μέλλον και εγκαθίδρυσης της ΤΙΝΑ , γενικεύτηκε η πολιτική των ταυτοτήτων: Εξαρχής να σημειώσω ότι , δεν υπάρχουν ταυτότητες ως ουσίες : υπάρχουν ταυτίσεις , και μάλιστα διαδοχικές και αποτυχημένες ταυτίσεις
Πάντα υπάρχει ένα υπόλοιπο , ένα κομμάτι μας που ΔΕΝ ταυτίζεται είτε με την Εθνική ταυτότητα ( είμαι Έλληνας αλλά΄ σε τι συνίσταται η Ελληνικότητα μου; ) είτε με ταυτότητες φύλου ( είμαι άνδρας αλλά τι σημαίνει αυτό; τι σημαίνει να είσαι γυναίκα στην εποχή μας κοκ .. Είναι λοιπόν η Παγκοσμιοποίηση που μας έφερε πολύ πιο κοντά και δημιούργησε ή επίτρεψε σε διάφορους διαμορφωτές να δημιουργήσουν νέες αντιθέσεις και ταυτίσεις και όχι το Ιδεολόγημα της Πολυπολιτισμικότητας που όπως είπαμε είναι το συνακόλουθο εποικοδόμημα και όχι η κυριά αίτια ή μια απλό τις κύριες ..
Η παγκοσμιοποίηση είναι μια ΚΑΙ υλική διαδικασία , εκκρίνεται μέσα μας στάλα , στάλα από παντού ,
η αίσθηση του χνώτου δισεκατομμυρίων ανθρώπων όλου του πλανήτη - αυτό μπορούνε να το κατανοήσουμε καλυτέρα τώρα με την Πανδημία ,,.,.
Έχουν δίκιο όσοι αποδίδουν την πολιτική ορθότητα στην αίσθηση ή ψευδαίσθηση ότι αλλάζοντας τις γλωσσικές εκφράσεις αλλάζουμε και την κουλτούρα ,, Από την άλλη όλη η Nεωτερικότητα - από τον Διαφωτισμό και μετά- Δεν είναι ταυτόχρονα και μια αλλαγή της Σημασίας και των σημαινομένων της κάθε εννοίας;
Η ιδιά η λέξη Έθνος με την αλλαγή της σημασίας της '' Ως κυρίαρχος Λάος '' κλπ. μετά τη Γαλλική , ελληνική επανάσταση κοκ δεν επέφερε τρομαχτικές αλλαγές ,σε όλο τον 19ο και 20 ο αιώνα;
Καθώς αλλάζουν οι σημασιες αλλάζει και ο κόσμος .
Όμως εκείνο που υπαινίσσεται η πολιτική ορθότητα είναι ότι πρέπει να αρκεστούμε στις Μετονομασίες : Δεν χρειάζεται να περάσουμε στη Πράξη .
Εδώ ας ,μου επιτραπεί μια παρένθεση : Άλλο Πράξη άλλο Δράση . Πράξη σημαίνει Μετασχηματίζω τον κόσμο , τον αλλάζω με μεταρρύθμιση η επανάσταση . Ο 19ος και 20ος αιώνας ήταν εποχές της Πράξης . Όμως η Παγκοσμιοποίηση μας ακινητοποίησε στα μικρά κλουβιά μας , Είμαστε πια σαν χαμστερακια που γυρνάμε στον Τροχό , Όχι πια πράξεις αλλά . Δράση, δράσεις .. Γυμναστική. .. Είμαστε εγκλωβισμένοι και διαρκώς έκθετοι στις προσβολές πάσης φύσεως οικονομικές , κοινωνικές , πολιτικές .. Η Ανοιχτή κοινωνία που ονειρεύτηκε ο Ποππερ κατέληξε ανοιχτή πληγή . Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο , αυτή την αίσθηση έχουμε μετα το 1989 Ας προστατέψουμε τουλάχιστον τους εαυτούς μας ..
Ο Κόσμος πια είναι παγιδευμένος σε μια διάχυτη αίσθηση μνησικακίας που - σύμφωνα - με τον Μαξ Σέλλερ - συνίσταται σε μια αίσθηση μόνιμης Βρισιάς , προσβολής που αισθάνεται το άτομο και την οποία αναμασά διαρκώς χωρίς να μπορεί να την εκφορτίσει .
Όμως αυτή η Μνησικακία έχει αίτια Υλικά όχι απλώς λεκτικά .. Έχει ως αίτια τις δραματικές αλλαγές προς το χειρότερο των Υλικών συνθήκων της ύπαρξης μας
Έτσι λοιπόν εξηγείται η έμφαση στη γλωσσικάστην αίσθηση ότι Δεν μπορούμε να κάνουμε Πράξη,: επανασημασιοδοτηση και Μόνο , .
Η εποχή μας ακυρώνει όλο το πνεύμα της Μεταρρύθμισης ή επανάστασης , το χειραφετητικό Προταγμα του 19ου και 20ου αιώνα .
Δεν Υπάρχει - μας λένε - εναλλακτική Λύση , αυτός είναι ο κόσμος ο Νεοφιλελεύθερος εφιάλτης σας , αποδεχτείτε τον ΄΄
Ε ωραία , ας έχουμε τουλάχιστον ένα δίκτυ ασφάλειας , μιας και δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρόν μας τουλάχιστον ας αμυνθούμε στις προσβολές . Η ας αλλάξουμε το παρελθόν''
Αυτή η - ατελέσφορη φυσικά - απόπειρα του πολιτικά ορθού να αλλάξει το παρελθόν - Εξηγείται γιατί και το παρελθόν πχ το Λογοτεχνικο μιας κουλτούρας λευκών αποικιοκρατών είναι εν πολλούς ανυπόφορο...'' Φυσικά η λύση θα ήταν να το μάθεις κριτικά : να διαβάζεις Σαίξπηρ πχ γνωρίζοντας τις ακριβείς συνθήκες στερεότυπα , προκαταλήψεις κλπ. της παραγωγής πχ του Έμπορου της Βενετιάς ... Αλλά ποσοι μπορούνε να το κάνουνε αυτό; Απαιτείς παιδεία πανάκριβή παιδεία , και , σήμερά , ζουμε σε Κοινωνίες μαζικής κουλτούρας και διασκέδασης μέχρι θανάτου που έλεγε και ο Ν. Πόστμαν : όχι κυρίως λόγω διαδικτύου αλλά λόγω τηλεόρασης : είναι τήλε-οπτικές οι κοινωνίες μας και η Προσβολή έρχεται κατευθείαν στο σαλόνι μας όταν βλέπουμε μια εκπομπή με ρατσιστικά στερεότυπα ..
Αυτό δεν συνέβαινε τόσο εύκολα στην εποχή του έντυπου λόγου, έπρεπε να αγοράσεις την εφημερίδα η το βιβλίο που σε πρόσβαλλε , στην τηλεόραση βλέπεις τη ρατσιστική προσβολή να τρυπώνει ακάλεστη σπίτι σου9 εκεί που κάνεις Ζάπινγκ πχ και βλέπεις αίφνης τον Σεφερλή η κάποιο ανάλογο υποκείμενο ) ..
Σε μια εποχή και Κοινωνία γενικευμένης μαζικής Κουλτούρας και γενικευμένης Προσβολής όπως ήταν και μάλλον παραμένει η σύγχρονη Αμερικανική και η αμερικανοποιημενη παγκόσμια κοινωνία , το Πολιτικά ορθό ήταν το λεπτότατο φύλο συκής και δίκτυ ασφάλειας που αντικατέστησε τις ελπίδες των Κινημάτων κοινωνικής χειραφέτησης ( μαύρων Γυναικών κλπ. ) τις δεκαετίες του 60... Φυσικά το δίχτυ αυτό διαλύθηκε γρηγορά από τον Τραμπσιμό και όχι μόνο.. Ήταν Πλασέμπο , δήθεν φάρμακο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου