Νομιζω πως ο κόσμος μας γίνεται όλο και πιο πολύ κατι σαν το Αμερικάνικο μπιλιάρδο :πολλες περίκλειστες σφαίρες , χωρόχρονοι εσώκλειστοι και εσωστρεφείς , αποκλίνοντες κόσμοι , σφιχτές ,κλειστές, συλλογικές ταυτότητες ,ολο και πιο πολλές καραμπόλες
και μια αίσθηση του Χρόνου όχι Ευθύγραμμου Ανοδικού ή έστω καθοδικού άλλα κινούμενου σαν Σβούρα προς πολλές κατευθύνσεις , πότε εδώ πότε εκεί ,
ο κόσμος , σήμερα , σαν το Μαλλί της γριάς , όλο και πιο ορατή η κενότητα του Μηδενός στο κέντρο του , όλο και πιο λεπτές οι ζαχαρωμένες κλωστές που τον συγκρατούν και συγκροτούν....
Π. θεοδ.
αντρας - μισοφεγγαρο ... Π. θ 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου