έρωτας και θαυμασμός
ναι ,ναι υπάρχει βέβαια ο θαυμασμός στον έρωτα και πως αλλιώς θα γινόταν βέβαια και ο ένας θαυμάζει τον άλλον αλλά το περίεργο είναι ότι ενώ στην αρχική φάση ο έρωτας τροφοδοτείται από αντικειμενικά στοιχεία ίσως - τα επιτεύγματα την ομορφιά την κοινωνική επιτυχία κλπ. - στο προχώρημα του ο θαυμασμός μετατοπίζεται στα πιο μικρά.. στον τρόπο που περπατά , που καπνίζει η πίνει τον καφέ του,(της) σε εκείνη την μικρή ελιά στο πλάι, στα τικ, στις φλέβες των χεριών στα δάχτυλα , στις παύσεις και στα κενά ανάμεσά στις λέξεις σε όλες τις μυριάδες ασήμαντα πιξελ - ψηφίδες που συγκροτούν την γύρω μας αιωνιότητα, και τα οποία παραβλέπουμε
με αυτή την έννοια ο έρωτας είναι σαν να ζουμάρεις αίφνης στο πρόσωπο του άλλου, να βλέπεις την ταινία στο ρελαντί , αργά , καρέ καρέ
ύστερα , αίφνης , όταν ο έρωτας σβήνει και χάνεται η ταινία πάλι παίρνει έναν επιταχυνόμενο ρυθμό και τα πράγματα μπαίνουν πάλι γρήγορα γρήγορα στη θέση τους -- όμως κάτι , νιώθουμε ότι χάθηκε , μια μαγική μυρωδιά εξαφανίστηκε , κάτι δεν είναι πια εκεί που το αφήσαμε ένα πρόσωπό λείπει από το κάδρο , μια αναπνοή δεν ακούγεται πια , ένας χτύπος έσβησε , κάτι λείπει . Πέτρος Θεοδωρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου