Να Ζούμε οχι απλά να Επιβιώνουμε Να Ζούμε !

Εκείνο που με τρομάζει , με τρόμαζε πάντα και τώρα με την Καραντίνα ακόμα περισσότερο, εινσι το πόσο έχει διεισδύσει μέσα στο πετσί μας , σε πολλούς , πάμπολλους απο εμάς , μες το πετσί μας αυτό το ηθικό σαράκι του να προσαρμοστούμε και να Επιβιώσουμε παση θυσία , όπως οι συγκεκριμμενοι Εβραιοι της Λιστας του Σιντλερ που επιβιωναν στο εργοστασιο του οταν γυρω γινεται χαμος , οταν γενικεύεται η Φτώχεια και η καταστροφή.......... ...                                                     Η ευκολία με την οποια πολλοί που μεχρι πρόσφατα ήταν φωτιά και λάβρα , αποδέχονται το Κακό...Αχ ! ο αιώνας που πέρασε , η εποχή των άκρων κατα Χομπσμπαουμ έδειξε μεν χιλιάδες όψεις της ανθρωπινης αθλιότητας αλλα έδειξε και το μεγαλειο της Στράτευσης για μια αλλη Κοινωνια , καλυτερη , την συλλογική δύναμη και αγάπη, την γλυκύτητα της αλληλεγγυης. Υπηρχε η στρατευση στον αγώνα για εναν καλυτερο κοσμο.. η ουτοπια , το Γιουκάλι , η τρυφεραδα, η αγκαλια .... Τώρα μεσα σαυτην την ραγδαια Εξατομικευση που μας κυκλωνει , που μας θελει απομονωμένους καταναλωτές και χαμερπεις , χωρις σκοπο και Νόημα , Α- νόητα πειθήνιους στις εντολες της Εξουσίας σ 'αυτο το θλιβερό κομματιασμα σε μυριάδες ασύνδετα , απομονωμένα , κλεισμένα στον εαυτό τους Άτομα , χωρις αγκαλιά , χωρις Φιλιά και χάδια , εθισμένα στον Κομφορμισμό και τον Φόβο , διακρινω να αναδύεται ξανά εκείνο το μυθικο τέρας , ο Λεβιαθαν που , θυμιζω , αποτελειται απο ανθρωπινα σώματα απο ατομα . Η Εξουσία του Λεβιάθαν, κατα Χόμπς , θυμιζω , απαλλοτριωνει ολα τσ ανθρώπινα δικαιώματα εκτος απο ενα. Το Δικαίωμα στη Ζωή .. Επιβίωσή .. Αυτό ειναι το μότο της εποχής: . Αχ να επιβιωσουμε με την Ελπιδα να ξαναζήσουμε απλά πράγματα: Να ξαναδουμε τους δικους μας σε αλλο νομο , να αγκαλιαστουμε ξανα , να σμιξουμε Αυτή ειναι η τωρινη ελπιδα , η Ουτοπια μας η μάλλον η Νοσταλγια μας ... Κι αυτή η Ουτοπική Νοσταλγια απομακρυνεται ξανά και ξανά σαν το Ουρανιο τοξο ή την ακρη του Ορίζοντα Αντε να βρεθει το εμβόλιο , αντε να αρχισουμε τα εμβολια , αντε ακόμα λίγο και - καθε τόσο και μια Ματαίωση : Προσπαθησε , κι απετυχε ξανα που έλεγε κιο Μπεκετ .. Θυμαστε την χαρα της ηρωιδας της ταινιας Μελαγχολια του Φον Τριαρς οταν ειδε προς στιγμήν μεσα απο την πατεντα που επινοησε ο συζυγος της , τον πλανητη Μελαγχολια να απομακρυνεται ,; Και την απογνωση οταν τον ειδε παλι να ερχεται κοντα Ολο και πιο κοντα προς την καταστροφή ; Ναι εκεινο που με τρομαζει πιο πολύ ειναι η Τυφλωση η Ηθική τυφλωση που προκαλει η ιδεολογία της επιβίωσης , το Survivalism , το να χωθουμε σε ενα βαρελι ως Ατομα και να κρυφτουμε ενω το πλοιο βουλιαζει... Δεν γίνεται να σωθεις ατομικά... Πρεπει να νιαστεις για το Πλησιον . Η Σωτηρια σου ειναι το Πλησιον Να Ζούμε οχι απλά να Επιβιώνουμε Να Ζούμε ! Πέτρος Θεοδωριδης