Ακόμα με πληγώνουνε τα όνειρα.

 ακόμα με πληγώνουνε τα Όνειρα 

ξυπνώ  αλαφιασμένος  μες τη νύχτα 

ακούγοντας νεκρούς να με φωνάζουν 

΄΄πετρο , πετρο'' μου λέν, σκαλίζοντας ,

 στα  μύχια  τα στρώματα της υπάρξης μου

-όπως που ήμουνα  παιδί  κι αναριγούσα 

όταν με φύσαγε  κάποια ριπή αγέρα  από το παραθύρι

 ''ειν'οι  ψυχες που  έρχονται την νυχτα '' μου λέγανε  οι θείες μου και φοβόμουν-

αχ!  είμαστε  πάντα ανήμποροι μπροστά στη μνήμη,

ακοσμία με πληγώνουνε τα Ονειρα.