Από την εποχή της Αυτουπέρβασης
Στην Ηθική της
Αυτοεκφρασης.
Τους όρους τους πρωτοείδα σε ενα βιβλίο του Παναγιώτη Κονδύλη .
Ηθική της αυτουπέρβασης
Ηθική της καταπίεσής των ατομικών επιθυμιών και των απαιτήσεων του Εγώ χάριν ενός ανώτερου σκοπού είχαμε κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα .. Στο μεγαλύτερο μέρος του.
Οι κομμουνιστές για παράδειγμα : έπρεπε να καταπιέσουν, να πνίξουν τις προσωπικές επιθυμίες τους ή τις φιλοδοξίες τους για τις ανάγκες του Υπέρτερου Σκοπού.
Εξ ου και η μυθοποίηση του Κόμματος :" Το Κόμμα είπε.." .......... ‘Ορα και το Κιβώτιο του Α. Αλεξάνδρου .
Η «Ηθική της αυτό εκφρασης» αφορά - κατ εμε
στην απόδοση του όρου του Φουκώ ." Καλιφορνεζικη καλλιέργεια του εαυτού " .
Μια ηθική χειραφέτησης όχι όμως όπως την φαντάζονταν στο μεγάλο μέρος του 20ου αιώνα ως Αλλαγής της κοινωνίας αλλα ικανοποίησης
επιθυμιών
, καλλιέργειας προσωπικών ικανοτήτων για απόλαυση , ανακάλυψης της σεξουαλικότητας σου ως καθοριστικού στοιχείου της προσωπικότητας σου.
Με μια λέξη: Εξατομίκευση .
Στην Ελλάδα νομίζω πως η Ηθική
της
Αυτουπέρβασης ( και η ανάδειξη της ηθικής της Αυτοεκφρασης ) άρχισε να κλονίζεται γύρω στα
1977 - 78 .
.. Παρέκβαση : Ο Ε.Γκελλνερ ( στο η Κοινωνία πολιτών και οι αντίπαλοί της) εξηγεί την αποτυχία του Μαρξισμού και τη επιβίωση των Θρησκειών όχι από την εγκατάλειψη του Υπερβατικού επέκεινα εκ μέρους του Μαρξισμού αλλά αντίθετα από την Υπερβολική θεοποίηση του Εγκόσμιου... Η Πίστη που απαιτούσε ο Μαρξισμός ήταν πίστη στην Οικονομία και στην Εργασία στον Εργάτη .. Ο Σοσιαλιστικός Ρεαλισμός εξυψώνει την Εργασία και το Σώμα αλλά δε έχει τίποτε το Ερωτικό ..
Άρα ( συνεχίζω εγώ και όχι πια ο
Γκελλνερ ) δεν έχει τίποτε να πει για τα καθημερινά ζητήματα του ανθρώπου του εργάτη , την ρουτίνα του Πως θα αντιμετωπίσω την εφηβεία μου , την σεξουαλικότητα, τον Έρωτα;
Οι Μεγάλες θρησκείες είχαν αυτή την εξυπνάδα την Πονηριά αν θέλετε να αφήνουν αρκετό Χώρο για το Εγκόσμιο : αρκούσε να ‘χεις πίστη στα ιεράς κείμενά και να συνέχιζες τη ζωή σου με βάση την παράδοση
Ο Μαρξισμός όμως στην επαναστατική του φάση ειδοποίησε πανθεϊστικά την Κοινωνία και το Εγκόσμιο - αλα Σπινοζα και Χέγκελ ..Και όταν ήρθε η άμπωτις - γιατί κάνεις Δεν αντέχει την Διαρκή επανάσταση - Δεν έμεινε τίποτε .Γιατί ο Μαρξισμός δεν είχε τίποτε σχεδόν να πει για την εγκόσμια ρουτίνα , τον αδιάκοπο λαβύρινθο των καθημερινών σχέσεων ......
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ..Π. Θ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου