Χθες (ή μήπως σήμερα;)
Μ¨ ακούμπησε το βλέμμα σου .
Με χτύπησε στον ώμο.
Γύρισα και κοίταξα,
Δυο άδεια μάτια.
Γιατί με κοιτάς;
Τι θέλεις;
Νασουν, τουλάχιστον, στο παρόν .
Αλλά ,εσύ, δεν έχεις καν υπάρξει !
Χθες (ή μήπως σήμερα;)
Κομματιάστηκα .
Κάθε μου θραύσμα
Εμένα κοιτούσε
Από ένα τόπο
Που δεν υπήρξε ποτέ .
Σχόλιο από Νοσφεράτος | Μάιος 11, 2008
3 σχόλια:
Ωραίο. Ένα κάπως πιό τρομακτικό ποίημα που έχει μελοποιηθεί κιόλας:
http://www.magikokouti.gr/pala-dyomatia.htm
Κι ένα ακόμα(στο IV):
http://www.snhell.gr/anthology/content.asp?id=429&author_id=47
Ευχαρίστώ πολύ
coerdia.
(νοσφερατος)
Πολύ καλό.
Κι ένα "δικό μου", αντίδοτο, σε τιμή ευκαιρίας, πως λέμε "...δεν έρχεται απ' το μέλλον":
Ανθρωποκόλα στιγμής, με ξένα κόλυβα
Στη γωνία οι μητέρες και οι Φιλιππινέζες περιμένουν το σχολικό που φέρνει τα παιδιά / ώστε η τελική έκβαση της διαδικασίας αυτής να είναι επωφελής για το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_10/09/2011_455617
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=308648
Δημοσίευση σχολίου