κάποτε ο Πρόεδρος ( Μάο ) έγραψε ένα βιβλιαράκι - μπροσούρα για τις κύριες και δευτερεύουσες αντιθέσεις .Δεν θυμάμαι πολλά ήμουν πολύ μικρός όταν τα διάβαζα αυτά. Αλλά μου μεινε η Κεντρική ιδέα. .Σε κάθε περίπτωση , σε κάθε συγκυρία πρέπει να ξεχωρίζουν.ε ποια είναι η Κύρια Αντίθεση ( ανάμεσα στον Λαό και τους καταπιεστές του ) και ποιες οι δευτερεύουσες ...... Αυτό μου μεινε.........Ποιο είναι λοιπόν το κύριο ζήτημα σήμερα για την κοινωνία ,( αν μου επιτρέπεται να πω για το Λαό μας; )..
ε. Ας. Κάνουμε μια αντιστοιχία με τον Χειμώνα του 1941:...Αναμφίβολα ήταν πολύ πιο βαρύς από πλευράς Θανάτων ..Ο Μαζάουερ αναφέρει 40.000 θανάτους από πεινα εμείς μόνο 20.000 περίπου .Εξάλλου τοτε είχαμε και τριπλή κατοχή. Ε,; παρόλαυτα ποιο ήταν το πρώτο καθήκον για το ΕΑΜ ( δεν υπήρχε ακόμα ο Ελας ) ........Ε το πρώτο καθήκον που έθεσε εις εαυτόν ο ΕΑΜ ήταν το καθήκον της επιβίωσης του Λαού μας : Συσσίτια .Αλληλεγγύη. και καλά έκανε ...... Αντίστοιχα τώρα που πεθαίνουμε από έλλειψη ΜΕΘ και πολιτικής Δωρεάν Δημόσιας Υγείας ποιο είναι το πρώτο καθήκον της Αριστεράς έναντι του Λαού μας ; Δεν είναι η Αλληλεγγύη ,, Να μην αφήσουμε , όσο μπορούμε, κανέναν αβοήθητο , ; να Απαιτήσουμε Δωρεάν αξιόπιστα Τεστς για όλους .; φάρμακα ( π.χ Μονοκλωνικά ) για όλους ,; ΜΕΘ όχι μόνο για τους πλούσιους και ..επώνυμους ( μη χεσω) , ; να κλείσουν αμέσως , Τώρα Σχολεία και Πανεπιστήμια; Τηλεδιδασκαλια για Όλους; τι περιμένουμε γμτ .;
2 σχόλια:
Τωρα που μπαινει ο Αυγουστος και εσφιξε ο καυσων
και ο κοσμος ετοιμαζεται να παει για την Θάσον
και όλα τ’ αλλα τα νησα αναζητων την αυρα
γιατι είναι οι μερες μας καυτές κι είναι τα βραδια λαυρα,
ειπα θα παρω τα βουνά που θα ΄χει ησυχια
μακρυα από το θορυβο και από τα ηχεια.
Να κελαριζουν τα νερα, να κελαηδαει ο σπίνος
Και ο καληφωνος αηδων να καλαηδει κι εκεινος
Από την πολη ερχομαι και στην κορφη κανελα
κι αυτη μ΄ένα ριζογαλο να μου φωναζει «Ελα!
Ελα να κανελωσουμε ότι εχει απομεινει
να γινωμε ολοκαυτωμα σε γυφτικο καμινι
Κι ενω από τον καυσωνα ειπα μακρυα να μεινω
στο τελος καταληξαμε σαν παιδες εν καμίνω
Θείε με κατηγορησες πως ,πια ,δεν γράφω ποίημα .
Και η μομφή σου έσκασε ,στο σωθικά μου , βλήμα ,
Και μουκαψες τα μέσα μου μου ,μου έκαψες το τζιερι
Και η καρδιά μου έφυγε να παει σάλλα μέρη
Τώρα ,γυρνάω άκαρδος και έχω τα μέσα έξω
Με δίχως ποίημα δεν μπορώ ,σκληρή ζωή να αντέξω
Θα καταντήσω άπορος και θηλυκός πυγμάχος
Κκι είναι ο χρόνος μου λιγνός ,χωρίς καθόλου πάχος
- ενώ ήταν παλιότερα παχύς σαν ιερέας
Που πήγε και τον κούρεψε ,εις άσπλαχνος κουρεας
Και τώρα ειν' ανήμπορος και κοντοκουρεμένος
Και κλαιει ,σαν Ελέφαντας πουν ' αλυσσοδεμενος
Δεν την αντέχω τη ζωή χωρίς την ποίηση μου
μόνη αυτή πατρίδα μου και μόνη οιηση μου .
Χωρίς αυτήν είμαι γυμνός ,και ντρέπομαι τσιτσιδι
γι'αυτό θα πιάσω θείε μου ,της ποίησης στασίδι
Και θα προσευχηθώ ξανά στων στίχων την εικόνα
μοναδική παρηγοριά σε τούτον τον αιώνα
Δημοσίευση σχολίου