Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΧΡΗΣΤΟΥ : Απριλίου 2009

Πέμπτη 30 Απριλίου 2009

Πρόσκληση στην παρουσίαση του βιβλίου: Φαντασιακή και Αληθής Ελευθερία( του Θάνου Λίποβατς)

Στο Βιβιοπωλειο Βιβλιορυθμός (ΣΑΒΒΑΛΑ)

Βασιλέως Ηρακλείου 47

Θεσσαλονικη

Τρίτη 12 Μαίου στις 20:30

για τη ΒΕΒΉΛΩΣΗ και το ΣΩΜΑ(ΑΠΟΣΠΕΡΙΤΗΣ)κλικ

για τη ΒΕΒΉΛΩΣΗ και το ΣΩΜΑ (
”Το διπλό αντιφατικό νοημα που φαίνεται να έχει στα λατινικά το ρήμα βεβηλώνω (profanare(από τη μια πλευρά , καθιστώ βέβηλο , μιαίνω, από την άλλη θυσιάζω ). Προκειται για μια αμφισημία η οποία φαίνεται να συμφυεται στο λεξιλόγιο του ιερού ως τέτοιου: Το επίθετο sacer ,θα σήμαινε ετσι τόσο τον «σεπτό,τον καθαγιασμένο, τον αφιερωμένο στους θεούς » οσο και τον «καταραμένο , τον αποσυνάγωγο» ”
Giοrgio Agamben , Βεβηλώσεις , μτφ Παναγιωτης Τσιαμουρας , Αγρα 2006

”Η Μαρίνα Αμβραμοβιτς ειναι μια από τις καλλιτέχνιδες που δουλεύουν με το σώμα .Το 1974,σε μια παράσταση είχε καθίσει δίπλα σε ένα τραπέζι, προσφέροντας το σώμα της στους θεατ΄ς για να το κανουν ο,τι ηθελαν με διαφορα αντικειμενα που βρισκονταν πάνω σε εκείνο το τραπέζι :ένα πριονι , ένα πηρουνι ,ένα δικρανι , ένα τσεκούρι, ένα κραγιόν , ένα μπουκάλι άρωμα , ένα κερί σπίρτα , σταφύλι μελι ψαλίδια .Στο τελος η Μαρινα μένει ολογυμνη . Οι θεατες της εχουν ξεσχίσει τα ρούχα κι εχουν χρησιμοποιησει στο σωμα της όλα τα αντικειμενα για να την πληγωσουν , να τη στολίσουν , να την χρωματίσουν . Ενας από τους θεατες της βαζει στο προσωπο ένα πιστόλι.. Η καλλιτέχνιδα είχε καταφέρει να διεγείρει τα επιθετικά ένστικτα των εατων , την κρυφή βιαιότητα τους , τις σεξουαλικές επιθυμίες τον φόβο και την ενοχή. Το σωμα της λειτουργησε ως καταλύτης” (Τα Νεα ,24-7-2006- , στηλη Δρομοι , του Ρουσσου Βρανα )

”Το κομμάτι της πραγματικότητας που βρίσκεται πίσω από όλα αυτά κα το αρνούμαστε ευχαρίστως είναι ότι ο άνθρωπος δεν είναι ένα πράο ,αξιαγάπητο πλάσμα , που το πολύ πολύ να αμυνθεί όταν το επιτεθούν , αλλά ότι στον ορμικό εφοδιασμό του περιλαμβάνει και μια σημαντική ποσότητα επιθετικής τάσης

Γι αυτόν ο πλησίον του δεν είναι μόνο πιθανός βοηθός και σεξουαλικό ααντικείμενο , αλλα και πειρασμός για να ικανοποιησει πάνω ου την επιθετικότητα του , να εκμεταλλευτεί την εργασία του χωρίς αμοιβή , να τον μεταχειρισθεί σεξουαλικά , να τον ταπεινώσει ,να τον βασανίσει , να τον σκοτώσει…Homo hominis Lupus*Πλαυτος Asinaria ii,4,88]

Σιγκμουντ Φρουντ Ο πολιτισμός πηγή δυστυχίας μτφ Γιωργος Βαμβαλής , Επικουρος , Αθηνα

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: εμεις πρεπει να δωσουμε τις απαντησεις

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Zήση Σαρίκα : Μακρια απο τον κοσμο , εκδοσεις Πανοπτικόν

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΧΩΡΙΣ ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ

Zantegreens

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: ΠΙΕΡ- ΑΝΤΡΕ ΤΑΓΚΙΕΦΑπό τον βιολογικό στον διαφοριστικό ρατσισμό

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: περι εθνους μερικές αναρτησεις (απο τις μεταμορφωσεις της ταυτοτητας)

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: μερικες ακομα αναρτησεις περι εθνους -εθνικισμου στη Σπηλια

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Tα πρωτα βήματα του Ολοκληρωτικου εθνικισμου :

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Για τον ορισμό του Αντερσον για το εθνος και για το ”Εθνος -πραγμα” του Ζιζεκ(κλικ στον τιτλο)

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Για τον ορισμό του Αντερσον για το εθνος και για το ”Εθνος -πραγμα” του Ζιζεκ(κλικ στον τιτλο)

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: για τους Βαλκανικούς εθνικισμούς

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ηταν καποτε μια χωρα η Γιουγκοσλαβια

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: ΓΙΑ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: σφαγες και ιδεολογιες

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: H Ρουτίνα σημερα

LEFT LIBERAL SYNTHESIS: Η φρίκη της Ηδονής ή η ηδονή της Φρίκης

Πανελλαδική Ποδηλατοπορεία, Κυριακή 10 Μαΐου 2009

Cabaret Italian Style - Funiculi Funicula - The Three Tenors

Funiculi Funiculahttp://www.youtube.com/watch?v=LX7BY0WFkBc&feature=related

Mario Lanza - Funiculi , Funicula . Neopolitan

Massimo Ranieri - funiculì funiculà
Three Tenors in Concert 1994 - Funiculi, Funicula
André Rieu & tenores "Torna a Surriento" "Funic...
Rigoletto La Dona e mobile

Andrea Bocelli - Funiculi Funicula
Funiculì, Funiculà
46,531 views
roxscor

Added
2:11
Re: Yehudi Menuhin plays Brahms Hungarian Dance...
Jussi Bjoerling Funiculi Funicula
Funiculì Funiculà - Mario Lanza
Mario Lanza - Funiculì, Funiculà

Cabaret Italian Style - Funiculi Funicula - The...
Pavarotti - Ave Maria - Schubert
10,466,994 views

Funiculi, Funicula
7,893 views
johnny102marvin

Added

Funiculi Funicula ~ Dino Valle

Funiculi Funicula - André Rieu

Funiculi Funicula Al Pacino Stevie Wonder Dario...

Rene Kollo - Funiculi Funicula 1973
Volare & Funiculi Funicula / Russell Watson
Funiculi Funicula

Dean Martin - Volare/On an Evening in Roma

Pavarotti "Volare"http://www.youtube.com/watch?v=ztGtPbp7tQc&feature=related

Louis Armstrong - High Society

Louis Armstrong, On the Sunny Side of the Street

Τετάρτη 29 Απριλίου 2009

Duke Ellington - Perdido (1964)

mood indigo - Duke Ellington

Duke Ellington & Adelaide Hall (vocals) - The Mooche

Duke Ellington - It don't mean a thing (1943)

Περιοδικο ΕΝΕΚΕΝ: Νάνος Βαλαωρίτης: Εκτροπή...

«Έφυγε» ο θρύλος του εναλλακτικού Τύπου Λεωνίδας Χρηστάκης

«Με αίμα στο στόμα σαν βρικόλακας...»(κλικ)

αποσπασμα:

''Ομως δυστυχώς δεν υπάρχει τίποτα, είτε στην προϊστορία του ανθρώπου, είτε στο ζωικό βασίλειο που να μας κάνει να πιστεύουμε ότι αυτές οι ελπίδες θα υλοποιηθούν. Οχι ότι δεν καταβλήθηκαν προσπάθειες.
Στην αρχή, στο μικροσκόπιο των ζωωλόγων βρέθηκαν οι μπαμπουίνοι, όμως τα νέα ήταν γρήγορα απογοητευτικά. Στις κοινωνίες τους κυριαρχούν οι βίαιες πολιτικές συγκρούσεις και η σεξουαλική ανισότητα.
Τα νέα από τους χιμπαντζήδες ήταν στην αρχή πιο ενθαρρυντικά. Η ζωολόγος Jane Goodal, που τους μελετούσε από κοντά στην Αφρική, παρουσίαζε φιλμ που έδειχναν ότι ο αφρικανικός χιμπαντζής ήταν γλυκούλης, αφοσιωμένος και ότι οι κοινωνίες τους δεν είχαν το μιλιταριστικό στοιχείο που κυριαρχούσε στις κοινωνίες των μπαμπουίνων. Ομως και αυτή η εικόνα ανατράπηκε ριζικά, όταν ανακαλύφθηκε ότι οι χιμπατζήδες έφτιαχναν ομάδες που κυνηγούσαν μικρούς μπαμπουίνους. Οταν τους έπιαναν τους διαμέλιζαν, ξεριζώνοντας τα χέρια και τα πόδια τους. Ολα αυτά τα έκαναν φυσικά για τον «χαβαλέ»! Η αντίδραση της Goodal, όταν είδε την εικόνα που είχε για τους αγαπημένους της χιμπατζήδες να καταρρέει, θύμιζε τις αντιδράσεις πολλών δυτικών μαρξιστών όταν έμαθαν για τα γκουλάγκ της Σοβιετικής Ενωσης:
«Προσπάθησα να ζήσω με τα νέα στοιχεία για τη βία των χιμπαντζήδων», έγραψε σε ένα από τα τελευταία άρθρα της. Ομως δεν την άφηναν οι εφιάλτες. Ξυπνούσε τα βράδια καταϊδρωμένη, φέρνοντας μπροστά της τη σκηνή που είχε παρακολουθήσει: «Ενα θηλυκό χιμπαντζή να τρώει τη σάρκα ενός μωρού, με το στόμα της γεμάτο αίμα, όπως κάποιου βρικόλακα που μαθαίναμε στα παιδικά μας χρόνια».
Η τελευταία ελπίδα της ανθρωπότητας να ανακαλύψει την «ειρηνική» της φύση ήταν οι μπονόμπος -που μαζί με τους χιμπαντζήδες αποτελούν τους στενότερους συγγενείς του Homo sapiens. Εδώ, πράγματι, τα αρχικά νέα ήταν πολύ θετικά. Οι μπονόμπος δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά σεξ όλη την ημέρα και όλες τις διαφορές που είχαν μεταξύ τους τις έλυναν είτε με ετερόφυλες είτε με ομόφυλες σεξουαλικές πράξεις. Εν μιά νυκτί οι μπονόμπος έγιναν οι ήρωες του παγκόσμιου φιλειρηνικού κινήματος, καθώς φάνηκε να υλοποιούν το όραμα των «σίξτις»: «Κάντε έρωτα, όχι πόλεμο».
Ομως οι μπονόμπος που είχαν μελετηθεί ήταν κυρίως σε ζωολογικούς κήπους, δηλαδή σε κατάσταση κράτησης. Αυτή η κατάσταση επηρεάζει σημαντικά τη συμπεριφορά των ζώων. Οπως παρατηρούσε χαρακτηριστικά ο ζωολόγος του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, Craig Stanford:
«Οταν τους βάζεις μαζί και βαριούνται μέχρι θανάτου, τι άλλο μπορούν να κάνουν από το να τρώνε και να κάνουν σεξ;»
Πρόσφατα όμως οι μπονόμπος έχουν αρχίσει να μελετώνται στο φυσικό τους περιβάλλον, στο Κονγκό, από τον Γερμανό ζωολόγο του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ, Widfried Hopman. Τα πρώτα μαντάτα δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά. Και στην κοινωνία των μπονόμπος υπάρχουν συστηματικά κρούσματα βίας. Αυτό που τους διαφοροποιεί από τα άλλα πιθηκοειδή είναι ότι στη βία πρωτοστατούν τα θηλυκά. Ομάδες θηλυκών επιτίθενται εναντίον κάποιου μοναχικού αρσενικού και πολλές φορές του κόβουν τα δάκτυλα των ποδιών, μασώντας τα σιγά σιγά και με φανερή ευχαρίστηση! Επίσης ο Hopman ανακάλυψε τις περιπτώσεις βρεφοκλοπής και βρεφοκτονίας - από θηλυκά. ''

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Εαυτοί και Ταυτοτητα

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Zygmunt Bauman.«Σπαταλημένες Ζωές ''

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Οι οικολόγοι στην πόρτα της Ευρωβουλής (απο το ΒΗΜΑ )κλικ

Βία και θρησκεία(κλικ)

αποσπασμα :

ΙΙ. Βία και ιερό

Στο Γάλλο ερευνητή Ρενέ Ζιράρ (Rene Girard, γεν. 1923) οφείλουμε τις ρηξικέλευθες θρησκειολογικές θεωρήσεις, με τις οποίες ανατέμνεται η εσώτατη σχέση ανάμεσα στη βία και στο ιερό. Το θεμελιώδες έργο του είναι «Η βία και το ιερό» (γαλλικά 1972, ελλ. μτφρ. Κ. Παπαγιώργη, «Το Εξιλαστήριο θύμα: Η βία και το ιερό», Αθήνα, Εκδ. «Εξάντας» 1991) ακολουθείται από τη μελέτη του «Η αρχαία οδός των ασεβών» (γαλλικά 1985, ελλ. μτφρ. Λουκά Θεοδωρακόπουλου, Αθήνα, Εκδ. «Εξάντας» 1991) και αποκορυφώνεται με την ελληνική μετάφραση του ανθολογίου δοκιμίων του «Κεκρυμμένα από καταβολής» (ελλ. μτφρ. Κωνστ. Γκότσης, Αθήνα, Εκδ. Γ.Α. Κουρής 1994).

Κεντρικές θέσεις του Ρενέ Ζιράρ είναι ότι «η θυσία είναι μια βία χωρίς κίνδυνο αντεκδίκησης» (Βία και ιερό, 30) και ότι «η βία και το ιερό είναι πράγματα αδιαχώριστα» (ό.π. 39).Το επόμενο βήμα στη θρησκειολογική θεωρία του Ζιράρ είναι ο εντοπισμός δύο εξαιρέσεων, μιας στον ιουδαϊσμό και μιας παραπέρα ακόμα, στο χριστιανισμό. Η θυσία του Αβραάμ είναι η πρώτη ανολοκλήρωτη και ματαιωμένη θυσία, όπου η απάνθρωπη ανθρωποθυσία του Ισαάκ απαλύνεται σε αιματηρή ζωοθυσία. Οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης απαιτούν την αντικατάσταση της θυσίας και το έλεος («έλεος θέλω και ου θυσίαν»), προλειαίνοντας το έδαφος για την ακροτελεύτια πράξη με την οποία αναιρείται το θυσιαστικό γεγονός. Αυτό είναι ο Ιησούς Χριστός ως Θεάνθρωπος με τη σταυρική θυσία, όπου αυτοαναιρείται η θυσία, αφού το αθώο θύμα δέχεται εκούσια την αυτοθυσία του. Η θυσία πλέον αποβαίνει αναίμακτη στη Θεία Ευχαριστία, την ιδρυτική τελετουργία της χριστιανικής εκκλησίας, η οποία ματαιώνει το θυσιαστικό συμβάν μετατρέποντάς το σε αναίμακτη αυτοθυσία και εκούσια εθελοδουλεία. Ετσι, ο θύτης και το θύμα ταυτίζονται και με αυτόν τον τρόπο μοιάζει να κλείνει ο φαύλος κύκλος της βίας, δηλαδή με την εκούσια, ελεύθερη, αυτόβουλη και συνειδητή ταύτιση του αθώου θύματος με τον ένοχο θύτη στην αναίμακτη αυτοθυσία του Θεανθρώπου επί του σταυρού.ΙΙΙ. Βία και μονοθεϊσμόςΗ θεωρία του Ζιράρ έχει γίνει αντικείμενο σοβαρής κριτικής συζήτησης στην οποία δεν ευκαιρούμε να υπεισέλθουμε. Παραπέμπουμε στο λήμμα για τον Ζιράρ στο «Θρησκειολογικό Λεξικό» (ό.π., 220-222), στο βιβλίο του Φώτη Τερζάκη «Μελέτες για το ιερό» (Αθήνα, Εκδ. «Ελληνικά Γράμματα» 1997) και στη μετάφρασή του στο βιβλίο της Ρετζίνα Σβαρτς, «Βία και μονοθεϊσμός: Η κατάρα του Κάιν» (Αθήνα, Εκδ. «Φιλίστωρ» 2000). Σε αυτήν την πραγματεία ανατέμνεται η εξειδικευμένη και έντονη σχέση ανάμεσα στη βία και τη θρησκεία, με ιδιαίτερη έμφαση στις τρεις μονοθεϊστικές παραδόσεις (ιουδαϊσμός, χριστιανισμός, μουσουλμανισμός). Η βασική θέση της είναι ότι ο μονοθεϊσμός είναι πολύ πιο βίαιος από τον πολυθεϊσμό (ελληνορωμαϊκή θρησκευτικότητα, ανατολικά θρησκεύματα).Οι λόγοι είναι πολλοί: ο μονοθεϊσμός αποκλείει την ανεκτικότητα προς τις αλλόθρησκες παραδόσεις του περιγύρου του, εγείρει την αξίωση της αποκλειστικότητας και της ανωτερότητας της δικής του πίστης και μετέρχεται πολεμικά μέσα για να επιβάλει την πεποίθηση στην ύπαρξη και δράση εντός της ιστορίας και της κοινωνίας Ενός και Μοναδικού Θεού με αποκλειστικώς αρσενικά, ανδροκρατικά και πατριαρχικά χαρακτηριστικά (Θεός Πατέρας, Πατριάρχης κ.λπ.), υποτιμώντας το δεύτερο φύλο και οικοδομώντας μια θρησκευτικότητα αρρενωπή, πολεμική, πατριαρχική, ανάλγητη και βίαιη. Οπως σημειώνει η Ρετζίνα Σβαρτς, η «"αρχή της μοναδικότητας" (μία γη, ένας λαός, ένα έθνος) και μάλιστα στη μονοθεϊστική σκέψη (μία θεότητα) γίνεται απαίτηση για αποκλειστική συμμαχία, η οποία απειλεί με τη βία του αποκλεισμού. Οταν αυτή η αντίληψη μεταφράζεται σε κοσμικό σχηματισμό λαών -ένα έθνος υπό την προστασία του Θεού- γίνεται περισσότερο απειλή παρά πηγή σιγουριάς» (ό.π. 12). Ο μονοθεϊσμός φαίνεται να εντείνει τη βία στη θρησκεία, επειδή μετατρέπει τη θυσία σε αυτοθυσία, μεταστοιχειώνει τη ζωοθυσία σε ανθρωποθυσία και οξύνει την επιθετικότητα των πιστών εναντίον των απίστων με τη νομιμοποίηση της αποκλειστικότητας και της μοναδικότητας του θείου.Οπου λόγος, εκεί αντίλογος! Οπως η θεωρία τού Ζιράρ συνάντησε την κριτική της ανασκευή, έτσι και η θεωρία τής Σβαρτς έχει ενώπιόν της αρκετές επιφυλάξεις και θεμιτές ενστάσεις να αντιμετωπίσει, προκειμένου να μορφοποιηθεί μια ακόμα πιο ακριβοδίκαιη εικόνα της πραγματικότητας. Δεν θα υπεισέλθουμε εμείς εδώ σε κριτικές παρατηρήσεις αφήνοντας ανοιχτή τη συζήτηση για μία άλλη μελλοντική ευκαιρία. Μας είναι αρκετό να σημειώσουμε ότι το θέμα «βία και θρησκεία» έρχεται στο προσκήνιο της επικαιρότητας από τα ίδια τα πρόσφατα αιματηρά συμβάντα στην υφήλιο που συνδέονται με την αντιπαλότητα των τριών μονοθεϊσμών, δηλαδή του ισλάμ έναντι του χριστιανισμού της Δύσης και του ιουδαϊσμού του κράτους τού Ισραήλ. Πρόκειται γι' αυτό που αλλιώτικα με προσφυέστερο τρόπο επονομάστηκε η «έριδα των τέκνων του Αβραάμ» (Ισραήλ, Ισμαήλ, Ιησούς). Οι τρεις μονοθεϊσμοί αναγνωρίζουν τον πατέρα του Ισαάκ ως κοινό πατριάρχη τους, γενάρχη της μονοθεϊστικής πίστης και προπάτορά τους. Δεν μένει αμφιβολία ότι η βία και η θρησκεία διασυνδέονται στενότατα κι εσώτατα.''

...................................................................................
Δεν μπορεί και δεν πρέπει να λησμονηθούν η παράδοση του «θείου έρωτος» (Στέφανος Ροζάνης, Θείος έρως, Αθήνα, Εκδ. «Ελληνικά Γράμματα» 1999),

όπως επίσης η συμβολή των μυστικών ρευμάτων (Χρήστος Νάσιος, Ο μυστικισμός του δυτικού χριστιανισμού, Αθήνα, Εκδ. «Ελληνικά Γράμματα» 2000). Σε ένα τέτοιο πλαίσιο φαίνεται να ανατέλλει, αμυδρά ίσως, αλλά με τρόπο αποφασιστικό, μια κάποια διέξοδος σε επικαιρικά αδιέξοδα που έγκαιρα έτυχαν εύστοχης ανατομίας (Φώτης Τερζάκης, Ανορθολογισμός, φονταμενταλισμός και θρησκευτική αναβίωση, Αθήνα, Εκδ. «Ελληνικά Γράμματα» 1998).
ΜΑΡΙΟΣ ΜΠΕΓΖΟΣ αν. καθηγητής Συγκριτικής Φιλοσοφίας της Θρησκείας Πανεπιστημίου Αθηνών
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 05/10
Ισλάμ και φονταμενταλισμός: Πίσω από το πέπλο της μισαλλοδοξίας
Ισλάμ: μια δυναμική και πολυσχιδής παράδοση/2001
βλ. και

Στην εποχή των Βογομίλων

Στην εποχή των Βογομίλων

ΑΝΤΟΝ ΝΤΟΝΤΣΕΦ Ο περιπλανώμενος ιππότης του ιερού βιβλίου ΜΤΦΡ.: ΠΑΝΟΣ ΣΤΑΘΟΓΙΑΝΝΗΣ «ΚΕΔΡΟΣ», ΣΕΛ. 328

αποσπασμα

''αυτό το τελευταίο είδος γραφής ανήκει και το σπουδαίο μυθιστόρημα του σύγχρονου Βούλγαρου συγγραφέα Αντον Ντόντσεφ, που επικεντρώνει τον προβληματισμό του ιστορικά στην περίοδο που άνθησε η αίρεση των Βογομίλων, η οποία εμφανίζεται στη Βουλγαρία και στους Σλάβους γενικότερα της Βαλκανικής Χερσονήσου γύρω στο 10ο αιώνα.

Βάση της αίρεσης, η άρνηση της Αγίας Τριάδας, της Θείας Γέννησης και της ανθρώπινης φύσης του Χριστού. Ως εκ τούτου απορρίπτει και την Εκκλησία στο σύνολό της, την απεικόνιση του Θείου και την οποιαδήποτε μορφή εξωτερικής λατρείας.

Η δημιουργία του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου, σύμφωνα πάντα με το δόγμα της αίρεσης, είναι έργο του Διαβόλου, που είναι γιος του Θεού, ενώ το Αγιο Πνεύμα - Ψυχή είναι το δώρο του Χριστού, του δεύτερου γιου του Θεού και αδερφού του Σατανά, προς τον άνθρωπο από συμπόνια προς το ατελές δημιούργημα. (Η αίρεση δεν διευκρινίζει τίνι τρόπω έγινε η τεκνοποίηση των δύο αδελφών.)

Κατά τον 11ο αιώνα η αίρεση διαδίδεται και στο Βυζάντιο, γνωρίζει εντυπωσιακή άνθηση στην περίοδο του Δεύτερου Βουλγαρικού Κράτους, καταδικάζεται τελικά στη Σύνοδο του Τιρνάβου (1211) και έκτοτε σταδιακά παρακμάζει.

Το μυθιστόρημα του Α.Ν. εστιάζει το ενδιαφέρον του στις λυσσαλέες προσπάθειες καταπολέμησης της αίρεσης, τους διωγμούς εναντίον της και τις επιπτώσεις των εν λόγω πρακτικών πάνω στον ανθρώπινο παράγοντα.

Κέντρο βάρους της μυθολογίας του Το Μυστικό Βιβλίο των Βογομίλων, το αποκαλούμενο και Πέμπτο Ευαγγέλιο, που γράφτηκε, σύμφωνα με την παράδοση, από τον ίδιο τον Αγιο Ιωάννη, τον αγαπημένο μαθητή του Ιησού, και περιέχει τις απαντήσεις που του δόθηκαν από τον Κύριο σε ερωτήσεις που του απηύθυνε.

Εκτός από το προαναφερθέν υλικό που πάνω του στηρίχτηκε το δόγμα της αίρεσης, εμπεριέχει και ένα πλήθος «επαναστατικών» απόψεων, όπως: «ο ιερωμένος είναι ένας απλός θνητός», «η Εκκλησία δεν πρέπει να εμπλέκεται στις υποθέσεις των επίγειων βασιλείων», «οι φτωχοί δεν πρέπει να υποτάσσονται στη θέληση των κυρίων τους» κ.ά.

Γνωρίζοντας την άκρως επικίνδυνη ανατρεπτικότητά του που μπορεί να υπονομεύσει τα θεμέλια της Εκκλησίας, καθώς και την επίδρασή του πάνω στον «αφελή» λαό, η Παπική Εκκλησία αποφασίζει να το εξαφανίσει.

Εκτελεστής του «θεάρεστου» έργου ο φιλοχρήματος και αδίστακτος ιππότης Ανρί ντε Βενταντόρν που με τις ευλογίες του προκαθήμενου της Εκκλησίας έχει το ελεύθερο να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα προκειμένου να επιτύχει το σκοπό του. Αλλά οι διαδικασίες εκτέλεσης της αποστολής θα του αποκαλύψουν όχι μόνο τη βαθύτερη ουσία της αίρεσης, αλλά και τον «άλλο», τον αληθινό εαυτό του και, βέβαια, το απεχθέστατο πρόσωπο της εποχής. Η αυτογνωσία θα τον οδηγήσει και στη μεγαλειώδη, υπαρξιακή πράξη της ζωής του.

Διαβάζοντας το φιλοσοφικό «χάρτη» του 20ού αιώνα(klik)

αποσπασμα:

''Ιδού λοιπόν ο εικοστός αιώνας πάνοπλος να ξεπροβάλλει από το σχισμένο κεφάλι του πατέρα του.

Τρία μεγάλα ρεύματα της σκέψης αρδεύουν το τοπίο που ονομάσαμε μείζονα εικοστό αιώνα, και από τον προσδιορισμό της δυναμικής τους, και οπωσδήποτε των πολύπλοκων διασταυρώσεών τους, μπορούμε να ανασυνθέσουμε, έστω και σχηματικά, το χάρτη του.

Ο μαρξισμός είναι το ένα από αυτά τα ευδιάκριτα ρεύματα. Συνδεδεμένος με τις μεγάλες περιπέτειες του επαναστατικού κινήματος, καθώς και με τις τραγικές του οπισθοχωρήσεις, κατά ένα σημαντικό μέρος του μεταμορφώθηκε σε στρατηγική ιδεολογία την οποία δεν υπάρχει κανένας λόγος να ακολουθήσει περαιτέρω το φιλοσοφικό μάτι· ένα άλλο μέρος του όμως, συνδεδεμένο με το δύσκολο έργο της αυτοκριτικής και του ιστορικού επαναπροσανατολισμού, γονιμοποίησε κατ' εξοχήν το φιλοσοφικό προβληματισμό κι έδωσε έργα που σφράγισαν την αυτοσυνειδησία του εικοστού αιώνα.

Πολλοί ονόμασαν «ευρωπαϊκό μαρξισμό» αυτό τον ετερόδοξο φιλοσοφικό του κλάδο· δεν υπάρχει κανένας λόγος να αρνηθούμε αυτό το όνομα, υπό τον όρο ότι δεν μας διαφεύγει η τεράστια ποικιλομορφία των περιπτώσεων που περιλαμβάνει.

Στο έργο ειδικά της Σχολής της Φρανκφούρτης, και πιο προσωποποιημένα ίσως, του Αντόρνο, θα μπορούσε κάποιος να υποδείξει την κορυφαία στιγμή αυτού του φιλοσοφικού δρόμου που ονομάστηκε διαλεκτική: τον αγώνα της σκέψης να διατηρήσει ένα αξιακό αίτημα που έρχεται από το ριζοσπαστικό διαφωτισμό και περιέχει ένα όραμα ισότητας και κοινωνικής δικαισύνης, χωρίς καμία στήριξη σε «αντικειμενικές» πρώτες αρχές· την ακούραστη άσκηση της σκέψης ως εμμενούς κριτικής του ιστορικού παρόντος, των κοινωνικών του σχηματισμών και των ιδεολογιών του, με μέτρο την ίδια την αναλήθεια αυτού του παρόντος και με το βλέμμα στραμμένο προς έναν άρρητο τόπο που εκτείνεται πέρα απ' όλους τους ιστορικούς ή εννοιολογικούς καθορισμούς. Η ενσωμάτωση της φροϊδικής ψυχανάλυσης και του εννοιολογικού της εξοπλισμού στην προοπτική μιας κριτικής θεωρίας της κοινωνίας μπορεί να θεωρηθεί ένα από τα σημαντικότερα θεωρητικά επιτεύγματα της σχολής της Φρανκφούρτης - και, στην πραγματικότητα, ολόκληρου του αιώνα.

Για κάποιον ο οποίος ανασυγκροτεί πολεμικά τη δυναμική των φιλοσοφικών ιδεών, ο κύριος αντίπαλος της διαλεκτικής στον εικοστό αιώνα θα θεωρηθεί αναμφίβολα ο θετικισμός -το δεύτερο από τα τρία μεγάλα ρεύματα που αρδεύουν το τοπίο. Γεννημένος σε νεοκαντιανό έδαφος που συρρικνώθηκε σταδιακά σε ιδεολογία των θετικών επιστημονικών κλάδων, ο θετικισμός στάθηκε η ευνοούμενη «φιλοσοφία» των κυρίαρχων ομάδων στον ανεπτυγμένο αστικό κόσμο, συνδεδεμένος καταστατικά με τα κατ' εξοχήν όργανα της θεσπισμένης ισχύος: το επιστημονικό ίδρυμα και την τεχνική. Το ενδιαφέρον με το θετικισμό είναι ότι, παρά την άκρα θεωρητική του αφέλεια, που εκλαμβάνει το αληθινό ως ταυτόσημο με το θεσμικά ισχύον, και παρά τη χονδροειδή του στήριξη από σχηματισμούς ισχύος όπως τα στρατιωτικοβιομηχανικά πλέγματα που υπαγορεύουν αυστηρά τους όρους άσκησης της επιστήμης, στο πρώτο ήμισυ του αιώνα τουλάχιστον συνήργησε μ' ένα ευρύτερο πολιτισμικό-αισθητικό ρεύμα, αυτό που ονομάστηκε «νεοκλασικισμός». Ενα πλήθος φαινόμενα που κυμαίνονται από τον αισθητισμό της καθαρής φόρμας έως τη μαθηματικοποίηση της σκέψης και το πρακτικό ενδιαφέρον για τα λειτουργικά μοντέλα και τις δομές, εντάσσονται αβίαστα σε τούτο το είδος ιδεολογίας που αντιπροσωπεύει τον καπιταλιστικό κόσμο στην ύστερη ανάπτυξή του: την εποχή της μονοπωλιακής υπερσυγκέντρωσης και του παρεμβατικού κράτους. Αυτή η κρυφή «αισθητική» ροπή του θετικισμού εξηγεί υβριδικές περιπτώσεις όπως εκείνη του Wittgenstein, του ευφυέστερου αναμφίβολα πνεύματος που παρήγαγε ο συγκεκριμένος θεωρητικός χώρος, για τον οποίον πολλοί από τους οπαδούς τού αρνούνται καν την κατηγορία του θετικιστή. Αν μπει κάποιος στον κόπο να διερευνήσει προσεκτικά τις αναλογίες και τους ισομορφισμούς, θα διαπιστώσει ότι το έργο του πρώιμου Wittgenstein βρίσκεται υπό τον αστερισμό του νεοκλασικισμού όσο ακριβώς και ο κεϊνσιανισμός και οι «νεοκλασικές» οικονομικές θεωρίες, ενώ το όψιμο έργο του ακολουθεί έναν εργαλειακού χαρακτήρα εμπειρισμό που προσιδιάζει περισσότερο στη νέα στροφή προς το φιλελευθερισμό της αγοράς - και από εδώ θα αναδυθεί, μετά τη δεκαετία του '60, ολόκληρο το ιδεολόγημα που ονομάστηκε «μεταμοντερνισμός».

Το τρίτο ρεύμα του εικοστού αιώνα περνάει μέσ' από τη χουσερλιανή φαινομενολογία, γονιμοποιεί έναν οντολογικό προβληματισμό που θα γίνει γνωστός με τους όρους περσοναλισμός και υπαρξισμός, κι εν συνεχεία απολήγει στο φιλοσοφικό ύφος το οποίο, ειδικά στη Γερμανία και τη Γαλλία, έλαβε το όνομα ερμηνευτική.

Ακόμη και στις κατάφωρα συντηρητικές του όψεις, το ρεύμα αυτό κρύβει ένα τεράστιο δυναμικό καταγγελίας καθώς προβληματοποιεί τις πραγμοποιημένες, ποσοτικοποιημένες και αντικειμενοποιητικές όψεις της ανεπτυγμένης καπιταλιστικής κοινωνίας (οι οποίες δυστυχώς έχουν διαποτίσει κι ένα μεγάλο κομμάτι του μαρξισμού)· έτσι, ο φαινομενικός αντιμοντερνισμός του γίνεται δραστική κριτική του υπάρχοντος κόσμου και τροφοδοτεί όλες τις μορφές βολονταριστικής διαμαρτυρίας και αντιπαράθεσης.

Υπήρξαν οπωσδήποτε ευρύτατες γραμμές σύγκλισης ανάμεσα στο ρεύμα αυτό και το μαρξισμό (Μαρκούζε, Σαρτρ, Μερλό-Ποντί, κ.ά.), ωστόσο ο σημαντικότερος από τους εκπροσώπους του δεν ανήκει εδώ.

Ο Martin Heidegger έχει βεβαίως κριθεί στο πολιτικό πεδίο όπως του άξιζε· παρ' όλα αυτά, πίσω από την πολιτική του αφέλεια και τη μεταφυσική ακαμψία του ύφους του, πρέπει ν' αναγνωρίσουμε μία από τις μεγαλύτερες φιλοσοφικές επαναστάσεις του εικοστού αιώνα: επανάσταση που επαναφέρει -με την ίδια κίνηση- την περιοχή του

Λόγου στην άρρητη μήτρα της καταγωγής της, κι έναν γερασμένο δυτικό πολιτισμό στις χαμένες πολιτισμικές παραδόσεις πάνω στον εκτοπισμό και την απώθηση των οποίων έστησε το δικό του μονοσήμαντο οικοδόμημα - τις «άλλες» φιλοσοφίες μιας μη πλατωνικής γραμμής του ελληνικού στοχασμού, όσο και μιας οικείας-απόμακρης Ανατολής.

Τούτος ο κλάδος της σκέψης στον εικοστό αιώνα μπορεί και πρέπει να διαβαστεί ως επάλληλος της αισθητικής κατηγορίας του «τραγικού»: σημάδι μιας δραματικής ρήξης με ένα απολιθωμένο κοινωνικό, προάγγελος ταυτόχρονα μιας δυνητικής πολιτισμικής ενοποίησης που πρέπει κατ' ανάγκη να περάσει μέσα από ένα οδυνηρό -και παρατεινόμενο- βίωμα θανάτου.....''

ΦΩΤΗΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 19/01/2001

Διαφημιστικό διάλειμμα(Εco cinema)

Διαφημιστικό διάλειμμα 4

CYNICAL: Ανισότητα Πρόσβασης στα Πανεπιστήμια: Αμερική, Μ. Βρετανία, Ελλάδα

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Aπληστία: Από αμάρτημα, καθήκον; (του Γιαννη Σταυρακάκη , Καθημερινή)

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Περι της Χριστιανικής εννοιας της Ενοχής (παλιο σχόλιο)

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η κουλτούρα του καταναλωτισμού(Ζ Μπαουμαν )

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: η Γευσις της Ζωής μας

Τρίτη 28 Απριλίου 2009

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η σπηλιά του Νοσφεράτου: Να είσαι σαν τον(φτερωτό) ιπποπόταμο

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: ο Σατανας στο νησι

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: o Γκιλγκαμές στον Θειο του τον Σουρουπάκ τον γιο του Ουμπάρ Τούτου που ολες του οι γκομενες τονε φωνάζνα Κουκου

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: o Γκιλγκαμές στον Θειο του τον Σουρουπάκ τον γιο του Ουμπάρ Τούτου που ολες του οι γκομενες τονε φωνάζνα Κουκου

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ας ηταν Τωρα νάμπαινα σ’ενα Ονειροπλάνο

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: οταν ο κόσμος

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Μ’ αρεσει οταν βγαινεις απ’ το μπάνιο

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ενας Διαλογος με τον Νικο Δεμερτζή για την Υποκρισία και τον Πολιτικό Κυνισμό

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ενας Διαλογος με τον Νικο Δεμερτζή για την Υποκρισία και τον Πολιτικό Κυνισμό

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Αγρια Δύση

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Καμιά φορά πονά κι η απουσία

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Το Φλογερόν Φλαούτο

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: μεγαλεξανδρινό όνειρο στην παραλία της Θεσαλονίκης

περι γουρουνιών ο λόγος: πιτσιρικος

πιτσιρίκος
Ένα γουρούνι λιγότερο

αποσπασμα:''Για να αποφύγετε να κολλήσετε τη γρίπη των χοίρων, καλό θα ήταν να αποφεύγετε το σεξ. Ειδικά το σεξ με τα γουρούνια. Καταλαβαίνω πως και η κτηνοβασία θα έχει τις χαρές της – δεν μπορεί τόσοι άνθρωποι που τους αρέσει η κτηνοβασία να είναι όλοι τρελοί- αλλά εδώ πρόκειται για ζήτημα ζωής ή θανάτου....''

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: να τιτιβιζουν σιγανα,μεσα στα blogs,αιώνια

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ωδή στην Ποδιά

το δράμα του Οβελία (κλικ στον τιτλο)

ενα αρστουργηματικό βιντεακι Τρομου,θλιψης και πόνου απο τον Φίλτατο μου Φιλο τον Θανάση...

Γεια σου Θανάση

(μαζί τον ξεκοκαλισαμε τον Οβελία )

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Zeev Sternhell, Αντιδιαφωτισμος

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: HOBSBAWM E. J. H ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΝ ,Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ο Νικος Δεμερτζής για το Εθνος

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Περι Ουτοπίας και Νοσταλγίας

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: ο εαυτος ειναι θνητος

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Περιοδικο ΕΝΕΚΕΝ: The last dance, Γιώργος Ανέστης, ΕΝΕΚΕΝ, ποίηση, τ.12ο

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: ο κορεσμός των ταυτοτήτων

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: " Τα ΕΝ ΟΙΚΩ εν δήμω": Πως όριζε την οικολογία ο Αντρέ Γκορζ

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Aπληστία: Από αμάρτημα, καθήκον; (του Γιαννη Σταυρακάκη , Καθημερινή)

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: τα blogs Κι ο Χρονος

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Για την χριστιανική προέλευση του κοσμικού ανθρωπισμού .

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Για το Χρόνο στη μετανεωτερικοτητα

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η στιγμιαία κοινωνία «σμήνος»απο το ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΖΙΓΚΜΟΥΝΤ ΜΠΑΟΥΜΑΝ του Γ Σιακανταρη στην Βιβλιοθήκη της'' Ε''

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η στιγμιαία κοινωνία «σμήνος»απο το ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΖΙΓΚΜΟΥΝΤ ΜΠΑΟΥΜΑΝ του Γ Σιακανταρη στην Βιβλιοθήκη της'' Ε''

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Για τα ορια του Χρόνου

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Περι Φαντασιωσης ,Πραγματικου και Απολαυσης

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Περι Χιουμορ

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Emeis sto Exoteriko(Ellines tou Exoterikou (EtE) -

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: She's a witch!

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Monty Python (Knights who say Ni)

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Hitler Rap (pata to(n) )

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: NINA SIMONE -”REVOLUTION” (1969)

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: η γιορτή: απο τις τρυπες

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ακούω την Αγάπη(Τρυπες)

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: La Chinoise - Movie Trailer(κλικ)

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Archie Shepp: Mama Rose(klik)

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η υπεροχη Φλερυ και τα στεκια του Πειραιά

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Lotte Lenya - Surabaya Johnny

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Chavela Vargas - La llorona (κλικ εδώ:)

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Chavela Vargas - Un mundo raro(κλικ εδώ)

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Chavela Vargas - En el último trago(κλικ)

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Art Ensemble Of Chicago theme de yoyo

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Björk - Declare Independence

O Αειμνηστος Κόμης (που λεει και η φιλη της Coerdia )

Νέες περιπέτειες για τον Κόμη Δράκουλα

Δευτέρα 27 Απριλίου 2009

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: για την Αγάπη,την Αγωνία και τον Χωρισμό: Αποσπεριτης

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΓΑΡΥΦΑΛΛΩΝ(Στρατος Κερσανιδης)κλικ

Rodia Mixer: Τα νέα αστυνομικά μέτρα

Ηλιας Πετροπουλος και Ρεμπετικα ( στο My Space) κλικ

οι Ποντιοι του Πετροπουλου

Πόντος και Αριστερά
ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ, του Ηλία Πετρόπουλου

Πεντανοστιμη: ΝΕΟ! αποσυρεται ο νομος της κουκούλας λογω γρίππης των χοιρων

τι σημαινει η λέξη φλοκοπόταμος;

ε ψαξτε μονοι σας....

ο γλαστροσβήστης,

Ρε Θωμά γλαστροσβήστη, έλεος, δε φαίνεται πια το χώμα στη γλάστρα http://www.slang.gr/lemma/show/glastrosbistis_o_1503

Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Α βε τι με λες τώρα; ( τι πράγματα είναι αυτά που μου λες;)

Ε βε και συ τώρα! (ε μα τι κάθεσαι και ασχολείσαι τώρα)

Ναι βε σε λεω (Σου λέω αλήθεια)

Ιδιωματισμός που χρησιμοποιείται αποκλειστικά και μόνο στις Σέρρες. ...

http://www.slang.gr/lemma/show/be_908:Î²Îµ

To Euronews παρουσιαζει τον Κώστα Καλαφάτη

Balkanika rocks Brussels
(κλικ στο φιλμακι)

Για την Ανεπιδοτη:
ΚΑΙΡΟ(Νικος Γουναρης) ..και η ερμηνεια του Κώσtα Καλαφατη

MySpace Video - Kostas Kalafatis's Video Channel & Video Clips -

Balkan trafik : 16th, 17th & 18th april 2009 - Kostas Kalafatis :

τι λεει για τον Κωστα Καλαφάτη:

KOSTAS KALAFATIS
''KOSTAS KALAFATIS was born in Thessaloniki in Greece and was tauhgt byzantine music by his father that he was a profesional singer in the orthodox church since a young boy. This influence and his Minor Asian origination made up the essance of his voice.Fourteen years old bought his first guitar and started in the age of 16 playing and singing in bands.He is a rare case of artist who has choosen instead of spending his time in making <> to spent his carrier in making real music 35years and supporting with knowledge the Greek Rebetiko,urban and folk song, working mostly in the country of Greece in Thessaloniki,Patras and the island of Skopelos were he is also living the last 30 years. Kalafatis posseses and interprets Smyrneiko, Rebetiko and popular Greek song as he proves especially when he is singing. He is playing basicaly Guitar and also a variety of string instruments of East Mediterranian like bouzouki ,lute ,oud ,baglama etc. He became also lastly succesfully a composer in his last CD that came out last September by Universal called *Thessaloniki Patra Skopelos *and is including a remake of old songs and some contemporary compositions of his own and others composers.''

Balkan trafik : 16th, 17th & 18th april 2009 - Artiesten - YouTube - Kostas Kalafatis & Xristos Mitrentzis at Annas Restaurant

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ποιος θυμαται πιά τη ''Ρωμανια'';

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ποιος θυμαται πιά τη ''Ρωμανια'';

....Μα αυτή η ιδια η εργαλειακή χρήση των Ποντιων προσφυγων -που αναποφευκτα θα οδηγουσε στην Γκετοποιηση τους και στην ανεργια-οπως και οδηγησε οπου για τους ιδιους λόγους εγινε κατι αναλογο- στο ονομα μιας Δηθεν αλληλεγγυης- αυτή η χωρις προσχηματα εκμεταλευση του δραματος δεν ειναι απο μόνη της Θλιβερή; ..Εστω και σαν ιδεα ..
Σχόλιο από Νοσφεράτος Απριλίου 25, 2009

CYNICAL: Τα Κβάντα του Έρωτα

Σάββατο 25 Απριλίου 2009

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: κοριτσια με μακρια πόδια ...Απο τη συλλογή : Ο Μικρος Φετιχιστής

GREEK RIDER: Μαρξισμός, μια Νιτσεική αντιστροφή

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: κατω από την ψυχρη επιφανεια

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Μη ταχα με τα ματια μας ερμητικά κλειστα

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ο Ενοικος: Ο Μηρμυγκολέων

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: ο ερωτας Κικίτσα μου ειναι ασκητική

GREEK RIDER: Ο ρόλος της φτώχειας στην οικονομική πρόοδο των πλουσίων

LEFT LIBERAL SYNTHESIS: Μια Ελληνίδα στο Χαρέμι

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: ο Bataille μας θυμίζει πως η ασυνέχεια ,η διαφορά ενυπάρχει στην πραγματικότητα

Chernobyl-Three Mile Island: Οταν ξεχνάμε την ιστορία είμαστε καταδικασμένοι να την ξαναζήσουμε

Παρατηρήσεις σχετικά με τα Μπλογκς. ..στου Αποπεριτη...

Παρατηρήσεις σχετικά με τα Μπλογκς. ..στου Αποπερι...

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ενα τραγούδι για την Ρόζα...

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: ο πόθος ειναι λύπη

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Περι Τουρμποκαπιταλισμου

21η και κάτι (τουCirut)

21η και κάτι
«Γιατί το έκανες;», επαναλάμβανα μηχανικά, μη βρίσκοντας κάτι άλλο να πω. Ούτε αυτός, όμως, έβρισκε οτιδήποτε να πει. Καθόταν με το κεφάλι κάτω, με κείνο το θολό σύμπλεγμα, που δεν μαρτυράει κανένα ξεκάθαρο συναίσθημα, σαν ανεξιχνίαστος ουρανός, που μπερδεύει τους μετεωρολόγους. Ο κόσμος τον είχε απομονώσει ή φυλαγόταν στις συναλλαγές, λέγαν πως δεν είναι προκλητικός αλλά παραμένει αμετανόητος. «Γιατί το έκανες;».
« Ήμουν πολύ άτυχος. Ήμουν ψηλός, βλέπεις. Καταδικάστηκα απ΄ τη φύση μου. Σ’ εσένα δεν απευθύνθηκαν. Τη γλύτωσες τελικά. Σπούδασες. Ξεγλίστρησες κι ας σου κόψαν την αναβολή κι ας σε στείλαν σε ανεπιθύμητη θητεία. Τράβηξες τα λιγότερα. Έγινες ήρωας. Εγώ ανθρωποφύλακας».
«Κείνο τον καιρό δεν υπήρχαν ήρωες. Υπήρχαν φοβισμένοι άνθρωποι, που πίστευαν, ωστόσο, επίμονα κάποια πράγματα. Κι ο φόβος του θάνατου, τους ξέσκιζε τα σπλάχνα νυχθημερόν, φόβος από ανθρώπους, τελικά σαν και σένα».
Μεγαλώσαμε μαζί. Γεννηθήκαμε με κάτι λίγες μέρες διαφορά. Ήμασταν αχώριστοι φίλοι. Μια ζωή ολόκληρη. Τόσο διαρκεί η παιδική ηλικία. Μια ζωή. Η υπόλοιπη μία ζωή, έχει ίδιες μέρες. Τα ολόιδια χρόνια της περνούν τρέχοντας και φέρνουν τα αδιατάρακτα γηρατειά, προθάλαμο του θάνατου. Ο παιδικός χρόνος είναι γεμάτος ζωή, τεράστιος, ατέλειωτος, όπως τον νιώθει και τον ζει η παιδική ψυχή, με τα χρωματιστά ματογυάλια των εντυπώσεων.
Ήταν η πρώτη συνάντηση μας μετά την εφταετία. Αποφεύγαμε ο ένας τον άλλο, σα συνένοχοι, που η επαφή τους θα τους εξέθετε στα μάτια των τρίτων. Ανάμεσα μας είχε ορθωθεί ένας τοίχος, που έκανε τις ζωές μας παράλληλες κι ασύμπτωτες. Η ζωή δεν μπορεί να προχωρήσει αν δεν ξεφορτώνεται τις παλιές βαριές μνήμες.
Για εφτά χρόνια έζησε την αλαζονεία του σατράπη, που έπαιζε με το φόβο του ανήμπορου. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στο ΕΑΤ/ΕΣΑ. Τον περιέγραφαν σαν αναίσθητο κτήνος, επώνυμο βασανιστή, δεύτερης σειράς. Σήμερα πάλευε για ένα μεροκάματο, με όρους δύσκολους. Δε μ’ ένοιαζε. Άλλωστε και μένα, αμετανόητος μου φαινόταν.
«Γιατί το έκανες;»
«Μας έκαναν σπουδαίους, τότε. Σωτήρες της κοινωνίας, ανθρώπους των καιρών, παιδιά της πατρίδας κόντρα στην πολιτική κρίση, την κοινωνική σήψη, τον κομμουνισμό και διάφορα τέτοια. Σήμερα με αποφεύγουν όλοι, όχι όμως και τότε. Δεν ξέρω τί στ’ αλήθεια σκέφτονταν, αλλά δήλωναν ότι πιστεύουν τα ίδια με μένα. Τώρα φεύγουν από τα καφενεία όταν μπαίνω, δε με αντιχαιρετούν... Πηγαίνοντας στο ΕΑΤ μας δέρναν μέρα νύχτα. Μάθαμε πως το πολύ ξύλο αντέχεται. Μας βασάνισαν με διάφορους τρόπους, εμάς τους καινούριους, οι παλιοί εσατζήδες».
Δεν ήξερα τι ήταν αυτά τα συναισθήματα που μου έβγαζε. Απέχθεια κυρίως. Μίσος όχι. Κι όμως θάπρεπε να υπάρχει μίσος, κόντρα σε κάθε ανθρωπιά της παλιάς εγγύτητας, στο όνομα εκείνων που σπαρτάρησαν στα χέρια του, στο όνομα των άτυχων που πόνεσαν και ένιωσαν υπαρξιακά μηδενικά, που θα προτιμούσαν νάμπαινε ένα μακάβριο τέλος στη ζωή τους, στην ατέλειωτη κακοτυχιά τους.
«Γιατί δεν έφυγες;»
«Λίγοι έφυγαν. Έγιναν περίγελος. Ξέραν πως στην κοινωνία τους περίμεναν τρικλοποδιές και κυνηγητό, από το στρατό και την ασφάλεια. Και βέβαια θα ήταν έκθετοι και στο μίσος των κομμουνιστών. Δεν διάλεξα να γίνω εσατζής. Μου τόφεραν σαν τελειωμένο. Με στρίμωξαν. Δεν είχα προστάτες. Διάλεξα, όμως, να μείνω, επειδή νόμιζα πως δεν είχα άλλο δρόμο. Ήμουν είκοσι χρονών. Θα μπορούσε να συμβεί και σε σένα».
«Εγώ βασανιστής δε θα γινόμουν ποτέ κι ας με σούβλιζαν. Εσύ ήθελες καλοπέραση στη θητεία. Εξόδους και σιρίτια. Και το τίμημα δεν σ’ ένοιαζε. Σας τάξαν θέσεις στο δημόσιο, εξασφάλιση. Ενδώσατε και προδώσατε. Προδότες της κοινωνίας ήσασταν».
«Απολίτικος ήμουνα. Μισούσα τους αριστερούς, όπως οι περισσότεροι τότε. Έτσι δε μεγαλώσαμε; Πόσες φορές δε μαλώσαμε γι΄ αυτά; Εσείς ήσασταν αριστεροί, μα δε σου κράταγα κακία. Άλλη μια φορά σας βγήκε, ωστόσο, σήμερα».
«Άλλο η ιδεολογική αντίθεση κι άλλο η βία σε ανθρώπους. Έγινες βασανιστής. Μπήκες στον κόσμο των κολασμένων. Έπαιζες με τις ανθρώπινες ζωές. Σα ζώο σε υπεροχή».
«Δεν έχεις άδικο σ’ αυτό. Μας μάθαν ότι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Έξω απ’ το φυσικό. Σαν τα ζώα. Σπάζαμε καύκαλα από χελώνες και πίναμε τις ματωμένες σάρκες τους. Ήταν μέρος της εκπαίδευσης. Και ξύλο, τρώγαμε συνέχεια ξύλο, σαν βασανισμένοι. Ύστερα ξεσπούσαμε στους κρατούμενους, αφού δεν μπορούσαμε να εκδικηθούμε τους εκπαιδευτές “βασανιστές” μας και τους παλιούς. Μόνο προστάτη μας –πατέρα - είχαμε ένα βαθμοφόρο εκπαιδευτή. Τι ξέρεις εσύ απ’ αυτά; Τη γλύτωσες, σου λέω. Τριγυρνούσατε με τα κορίτσια σας ανέμελοι κι εμείς γίναμε σκυλιά, δαγκώσαμε ανθρώπους, σιχαθήκαμε το τομάρι μας. Κάποιος τα είπε στην Ευρώπη, στα ράδια. Ήταν ένας δύστυχος από μας».
«Δεν υπάρχει έλεος για βασανιστές και φονιάδες. Ακόμα και μετανιωμένους. Αν η κατάσταση δεν άλλαζε, θα δαγκώνατε κι όλο τον πολιτισμό, στο όνομα των θεωριών της παλιανθρωπιάς σας. Δε σε συγχωρώ, δε σε ξεπλένει η παλιά φιλία μας ούτε οι άνθρωποι τριγύρω θα στο συγχωρήσουν, όλη τους τη ζωή. Έφταιξες, έπρεπε να βρεις μια κάποια λύση. Εγώ δεν τάχα καλά με το θεό. Εσύ που τα είχες, δεν τον φοβήθηκες;».
«Μας έλεγαν ότι ο θεός είναι με το μέρος μας, απέναντι στους άθεους κι ότι έτσι τον υπηρετούμε με τον καλύτερο τρόπο. Ήμασταν κυρίαρχοι, δε νιώθαμε φόβο, τρέμαμε μόνο τον εκπαιδευτή μας».
«Δε σκεφτόσουν το μέλλον; Δε λυπήθηκες τους μακελεμένους κρατούμενους, δε φοβήθηκες το μίσος τους;».
Έμεινε για λίγο σιωπηλός. Το μέτωπο χαράχτηκε.
«Στο είπα, νιώθαμε άτρωτοι. Το μέλλον ήταν δικό μας. Ποιος θα μπορούσε να εκδικηθεί; Κανείς. Άλλωστε οι περισσότεροι πολίτες ήταν προσκυνημένοι. Το καθεστώς έβρισκε παντού συμμάχους. Οι άνθρωποι προσαρμόζονται. Βολεύονται... Στ’ αλήθεια, για να ξέρεις, μόνο σε σένα θα τ’ ομολογήσω, ένα μόνο πράμα φοβήθηκα και θα φοβάμαι πάντα.....»
Τώρα τα συναισθήματα του ήταν πιο φανερά. Ξέφυγαν από τον έλεγχο. Κάτι τον τρόμαζε πράγματι, που δεν είχε ακόμα περάσει. Ένιωθες να ταλαιπωρεί κάθε μυ στο πρόσωπο του.
«Ήταν κάτι νύχτες, που είχαμε κρατούμενο το μακαρίτη τον Παναγούλη. Όταν βράδιαζε γινόταν ζώο, πώς να στο πω; Οι άλλοι κρατούμενοι μας παρακαλούσαν ή μας έβριζαν. Αυτός δε μιλούσε ανθρώπινα. Μούγκριζε σαν αναμαλλιασμένο ζώο, με αλλόκοτη και βροντερή κραυγή, που σίγουρα δε βγάζει άνθρωπος. Και δεν ήταν άνθρωπος. Σείονταν η φυλακή. Μούγκριζε κάπως σα λιοντάρι, μες το σκοτάδι μια-δυο ώρες. Πού έβρισκε τη δύναμη; Λιανισμένο τον είχαμε. Ύστερα αλυχτούσε σα τσακάλι στο κυνήγι. Κι ύστερα τσίριζε κοροϊδευτικά σαν ύαινα. Και ξανά απ’ την αρχή, σα λιοντάρι. Κανένας μας δεν μπόρεσε να τον κάνει να σωπάσει, παρά το ξύλο και τα ηλεκτρικά ρεύματα. Τη νύχτα γινόταν βασιλιάς της ζούγκλας και των φόβων. Μας απειλούσε, όπως ήθελε.
Για ώρες μούγκριζε έτσι. Μέσα του πρώτα. Σα να ξέθαβε ό,τι ζωικό έχει ο άνθρωπος βαθειά του. Πάγωνε η φυλακή. Έφευγαν οι ανώτεροι βρίσκοντας δικαιολογίες, τρέμαμε οι υπόλοιποι. Και κατά τα χαράματα σταμάταγε τα αλυχτήματα και τους βρυχηθμούς και ξέσπαγε σε ένα απόκοσμο μεταθανάτιο, ασταμάτητο γέλιο, ως το πρωί, σα να μπαινόβγαινε άφοβα στην κόλαση. Όποιος άλλος κι αν τόκανε, κι αν δεν ήταν, θα γινόταν σχιζοφρενής. Ήταν βαθειά χωμένα στην τρέλα τα φερσίματα αυτά. Μα εκείνος το πρωί τα ξαναείχε τετρακόσια και ειρωνευόταν τους ανακριτές. Βάζαμε ωτοασπίδες για να κοιμηθούμε τη νύχτα, μα ξέραμε πάντα, ότι εκεί παραδίπλα υπάρχει ένα άγνωστο ζώο, που δεν παίρνει χαλινάρι. Να τι θα φοβάμαι από κείνα τα χρόνια, μόνο αυτό.. Γι’ αυτό στην ουσία και τον φάγαν, κατά τη γνώμη μου...».
Cirut

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: H ευρωπαϊκή ακροδεξιά .. ενα βιβλιο της Βασιλικής Γεωργιαδου(κλικ)

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Πρίμο Λέβι :''Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος '' βιβλιοπαρουσιαση ..κλικ

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Michel Foucault,Για την υπεράσπιση της κοινωνίας(Παραδόσεις 1976) Μτφ Τιτίκα Δημητρούλια ,Πρόλογος Στέφανος Ροζάνης, Εκδόσεις Ψυχογιός Αθήνα 2002

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Michel Foucault,Για την υπεράσπιση της κοινωνίας(Παραδόσεις 1976) Μτφ Τιτίκα Δημητρούλια ,Πρόλογος Στέφανος Ροζάνης, Εκδόσεις Ψυχογιός Αθήνα 2002

Σε αυτή τη τεχνολογία της εξουσίας υπεισέρχεται ,-σύμφωνα με τον Foucault- ο ρατσισμός. Ο ρατσισμός εντάχθηκε στους μηχανισμούς του κράτους με την ανάδυση της βιοεξουσιας, ως ένας τρόπος για να εισαχθεί επιτέλους στο πεδίο της ζωής, μια τομή ανάμεσα στα στοιχεία που πρέπει να ζήσουν και σε εκείνα που πρέπει να πεθάνουν:η εμφάνιση, η διάκριση, η ιεράρχηση των φυλών, ο χαρακτηρισμός ορισμένων φυλών ως καλών και ορισμένων άλλων ως κατώτερων είναι ένας τρόπος κατακερματισμού του βιολογικού πεδίου, διαχωρισμού της μιας από την άλλη ομάδα, δημιουργίας μιας διαχωριστικής γραμμής βιολογικού τύπου. Θα πρέπει να συμβάλλει στη δημιουργία μιας θετικής σχέσης«όσο πιο πολλούς αφήσεις να πεθάνουν, τόσο περισσότερο για το λόγο αυτό εσύ θα ζήσεις» Ο ρατσισμός ,ενεργοποιεί αυτή την πολεμικού τύπου σχέση «αν θες να ζήσεις ο άλλος πρέπει να πεθάνει» με ένα νέο τρόπο συμβατό προς την βιο εξουσία: με τον θάνατο του άλλου, το θάνατο της κακής φυλής (του εκφυλισμένου, η του μη φυσιολογικού) η ζωή θα γίνει πιο υγιής και πιο καθαρή. Η σχέση αυτή δεν είναι λοιπόν στρατιωτική, πολεμική ή πολιτική: είναι σχέση βιολογική. Οι αντίπαλοι είναι οι εξωτερικοί η εσωτερικοί κίνδυνοι σε σχέση με τον πληθυσμό ,η θανάτωση δεν είναι αποδεκτή στο σύστημα της βίο-εξουσίας παρά μόνο όταν κατατείνει όχι απλώς στη νίκη επί των πολιτικών αντιπάλων, αλλά στην εξόντωση του βιολογικού κίνδυνου και στην ενίσχυση του ίδιου του είδους ή της φυλής. Ο ρατσισμός είναι η προϋπόθεση για την αποδοχή της θανάτωσης σε μια κοινωνία τυποποίησης Μπορούμε να καταλάβουμε το δεσμό που πολύ γρήγορα δημιουργήθηκε ανάμεσα στη βιολογική θεωρία του 19ου αιώνα και στο λόγο της εξουσίας. Κατ ουσίαν η εξελικτική θεωρία υπό την ευρεία έννοια της -όχι τόσο η ίδια η θεωρία του Δαρβίνου αλλά η δέσμη των εννοιών της -(ιεραρχία των ειδών ,πάλη μεταξύ των ειδών για την επιβίωση, επιλογή που εξολοθρεύει τους λιγότερο προσαρμοσμένους) έγινε κατά τον 19ο αιώνα ένας τρόπος μεταγραφής του πολιτικού λόγου σε όρους βιολογικούς.Στο εξής, ο πόλεμος θα έχει να κάνει με την καταστροφή του πολιτικού αντιπάλου αλλά και της αντίπαλης φυλής επίσης, που θεωρείται πλέον και ως βιολογικός κίνδυνος. Ακόμα περισσότερο όμως ο πόλεμος θα εμφανισθεί στα τέλη του 19ουαιώνα ως ένας τρόπος ενίσχυσης της ίδιας της(δικής μας) φυλής, ως ένας τρόπος ανανέωσης της. «Όσο πιο πολλοί από μας πεθάνουν, τόσο πιο καθαρή θα είναι η φυλή στη οποία ανήκουμε »Η ιδιαιτερότητα του σύγχρονου ρατσισμού κατά τον Foucault αφορά την τεχνική της εξουσίας, τη λειτουργία του κράτους, το οποίο είναι υποχρεωμένο να χρησιμοποιεί τη φυλή, την εξόντωση των φυλών και την κάθαρση της φυλής. Σε τελική ανάλυση ο ναζισμός αποτελεί όντως την ανάπτυξη των νέων μηχανισμών εξουσίας. Στο ναζιστικό κράτος, το μόνο κράτος στο οποίο οι βιολογικές ρυθμίσεις λαμβάνονται τόσο επίμονα υπόψη: : (αναδοχή του βιολογικού στοιχείου της τεκνοποίησης , της κληρονομικότητας , της ασθένειας ,των ατυχημάτων )ο έλεγχος των απρόοπτων που χαρακτηρίζουν τις βιολογικές διαδικασίες ήταν ένας από τους άμεσους στόχους του καθεστώτος. Παράλληλα όμως με την καθολικά προστατευτική, ρυθμιστική και πειθαρχική κοινωνία έχουμε τη αποχαλίνωση της δολοφονικής εξουσίας, της εξουσίας της θανάτωσης που διατρέχει όλο το κοινωνικό σώμα της ναζιστικής κοινωνίας: δεν παρέχεται στο κράτος μόνο, αλλά σε μια σειρά ατόμων (τάγματα Εφόδου, Ες –Ες ).Στο ναζιστικό κράτος όλος ο κόσμος έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω στο γείτονα του ,έστω και διάμεσου της κατάδοσης. Ο πόλεμος στο ναζισμό παρουσιάζεται ως η έσχατη και αποφασιστική φάση όλων των πολιτικών διαδικασιών:η πολιτική οφείλει να καταλήγει στον πόλεμο. Στόχος του ναζιστικού καθεστώτος δεν είναι απλώς η καταστροφή των άλλων φυλών ,αλλά και η έκθεση της ίδιας της φυλής στον απόλυτο και καθολικό κίνδυνο του θανάτου. Ο κίνδυνος του θανάτου εγγράφεται μεταξύ των θεμελιακών καθηκόντων της ναζιστικής υπακοής και μεταξύ των κυριοτέρων στόχων της πολιτικής του. Ο πληθυσμός ,μόνο αν εκτεθεί ,στο σύνολο του, καθολικά στο θάνατο, θα μπορέσει να γίνει μια ανώτερη φυλή να αναγεννηθεί έναντι των άλλων φυλών οι οποίες θα έχουν εξολοθρευτεί ολοκληρωτικά, ή θα έχουν τελεσίδικα υποδουλωθεί. Στους ναζί έχουμε ένα απολύτως ρατσιστικό κράτος ,δολοφονικό και αυτοκτονικό. χαρακτηριστικά που άλληλα επικαλύπτονται τόσο στη τελική λύση (η οποία είχε στόχο διάμεσου των Εβραίων να εξοντώσει όλες τις άλλες φυλές, σύμβολο και έκφραση των οποίων ήταν οι Εβραίοι)του 1942-1943. και στη συνέχεια στο τηλεγράφημα 71 με το οποίο ο Χίτλερ τον Απρίλιο του 1945 διάτασσε την καταστροφή των συνθηκών ζωής του ίδιου του γερμανικού Λαού .
αποσπασμα απο εδώ:
http://nosferatos.blogspot.com/2008/07/blog-post_5330.html

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Πολύ πριν απ τις Γοργόνες (της Θεσσαλονικης ) υπηρξε ...Ο Μορμονογοργόνος!!!!

Περι κουκουλονομου, ρατσιστικών επιθεσεων και αλλων απο την Ελευθεροτυπια

Νίκος Παρασκευόπουλος: Τα μέτρα θα προκαλέσουν μεγαλύτερη ζημιά παρά όφελος
Νομοσχέδιο: 10 χρόνια για κουκούλα!
Μαρτυρία φοιτητή: «Μια λέξη έλεγες, δέκα κλοτσιές έτρωγες από τα ΜΑΤ»
Καταγγελία Πακιστανών: Ρατσιστικές συμμορίες

Θεατρικό εργο για την Κούνεβα

CYNICAL: Φοιτητικές Αντιδράσεις ανά τον Κόσμο

Ποιος θυμαται πιά τη ''Ρωμανια'';

Κι εγώ δεν ξερω Γιατί την θυμηθηκα ..
Παντως αφορουσε κατι μεγαλεπηβολα σχεδια για την δημιουργια μιας πόλης Πoντιων πρόσφυγων από την πρώην Σοβιετική Ένωση) στην Θρακη ε;
για δειτε τι απεγιναν εκεινες οι μεγαλοπρεπες προσπαθειες στους Π &Α :

-Η “πόλη” Ρωμανία: What? Τι; Sto eta? Nτo; Que? Ne dir? Ήντα; Was ist da s ?

Παρασκευή 24 Απριλίου 2009

ανεστης: Νεάτερνταλ τραμπούκοι και "ρατσιστές"

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟ ΤΣΕΡΝΟΜΠΙΛ

βλ και
ecology-salonika.org
23 χρόνια μετά το Τσερνομπίλ

Zantegreens
23 χρόνια μετά το Τσερνομπίλ

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Για την Γαλλικη Επανασταση και την περιοδο της Τρομοκρατιας και τη Μη Βια (παλιο σχόλιο)

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Για την Γαλλικη Επανασταση και την περιοδο της Τρομοκρατιας και τη Μη Βια (παλιο σχόλιο)

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Εθνολαικισμός

Ιδεολογία, οργάνωση, πολιτικός λόγος της ακροδεξιάς..στην Βιβλιοθηκη της ''Ε''

Ιδεολογία, οργάνωση, πολιτικός λόγος της ακροδεξιάς
PAUL HAINSWORTH (ΕΠΙΜ.)Η Ακροδεξιά: Ιδεολογία - Πολιτική - ΚόμματαΜΤΦΡ.: ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥΠΡΟΛΟΓΟΣ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ«ΠΑΠΑΖΗΣΗΣ»

http://archive.enet.gr/online/online_issues?pid=51&dt=14/01/2005&id=41159680

βιβλιοπαρουσιαση απο την ΝτοραΓιαννακη στην βιβλιοθηκη της ''Ε''

Απόσπασμα:

''Πώς εξηγείται όμως η συνεχιζόμενη άνοδος της άκρας δεξιάς κατά την τελευταία δεκαετία; Η νέα άκρα δεξιά εμφανίζεται ως μια «παθολογία των σύγχρονων βιομηχανικών κοινωνιών»,

ως ένα είδος ακραίας κοινωνικής αντίδρασης «απέναντι στις άνισες συνέπειες του οικονομικού εκσυγχρονισμού και του μετα-βιομηχανισμού, που αφήνουν πίσω τους αρκετούς χαμένους» (σελ. 16).

Με άλλα λόγια, θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι η άνοδος της άκρας δεξιάς αποτελεί ένα είδος διαμαρτυρίας ή αντίδρασης στην παγκοσμιοποίηση και τις συνέπειές της.

Ωστόσο, η εκλογική επιτυχία της νέας άκρας δεξιάς δεν συναρτάται μόνον από τις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης αλλά και από την αδυναμία των υφιστάμενων μετριοπαθών πολιτικών κομμάτων να αντιμετωπίσουν αυτές τις συνέπειες.

Σε αντίθεση μάλιστα με τα κόμματα του κέντρου, τα οποία αφήνουν εσκεμμένως εκτός ατζέντας κάποια «ευαίσθητα» πολιτικά ζητήματα -όπως η μετανάστευση, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και η αυξανόμενη οικονομική και πολιτική ισχύς της Ευρωπαϊκής Ενωσης σε βάρος του έθνους-κράτους -και διαμορφώνουν συναινετικές πολιτικές που τα καθιστούν μη διακρινόμενα στα μάτια των ψηφοφόρων, τα κόμματα της άκρας δεξιάς υιοθετούν έναν διακριτό, ξεχωριστό, εθνολαϊκιστικό, πολιτικό λόγο, στον οποίον και οφείλεται η απήχησή τους στο εκλογικό σώμα (βλ. σχετικά και την αντίστοιχη θεώρηση της Chantal Mouffe). Πιο συγκεκριμένα, υιοθετούν τον οικονομικό προστατευτισμό, στρέφονται ενάντια στη μετανάστευση, την πολυπολιτισμικότητα και την παγκοσμιοποίηση, ενώ απορρίπτουν τους διεθνείς οργανισμούς ως θεσμικές εκφράσεις της παγκοσμιοποίησης -στο πλαίσιο αυτό απορρίπτουν ή ασκούν αυστηρή κριτική και στην Ευρωπαϊκή Ενωση. ''

.''
ΝΤΟΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 14/01/2005

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Pierre Milza, Οι μελανοχίτωνες της Ευρώπης. Η ευρωπαϊκή ακροδεξιά από το 1945 μέχρι σήμερα, μτφρ: Γ. Καυκιάς, επιμέλεια: Ν. Βουλέλης, Εκδόσεις Scripta

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Pierre Milza, Οι μελανοχίτωνες της Ευρώπης. Η ευρωπαϊκή ακροδεξιά από το 1945 μέχρι σήμερα, μτφρ: Γ. Καυκιάς, επιμέλεια: Ν. Βουλέλης, Εκδόσεις Scripta

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Σύμφωνα με τον Π.-Α Ταγκιέφ, ο ιδεότυπος του σημερινού νέου ρατσισμού, σε αντίθεση με τον παλιό βιολογικό/ανισωτικό ρατσισμό......

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Σύμφωνα με τον Π.-Α Ταγκιέφ, ο ιδεότυπος του σημερινού νέου ρατσισμού, σε αντίθεση με τον παλιό βιολογικό/ανισωτικό ρατσισμό......

Πέμπτη 23 Απριλίου 2009

ενα σάιτ με Νομους ..Δωρεάν παρακαλώ...(απο τον Δημοσιο υπάλληλο)

Δωρεάν ! Μαλιστα ...
Ο ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ
Ένα σάιτ με χιλιάδες νόμους και δωρεάν πρόσβαση

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ενα Βιβλίο για το Εθνος και τον εθνικισμό: Οι Μεταμορφώσεις της ταυτότητας,Εθνος ,νεωτερικοτητα και εθνικιστικος λόγος

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ενα Βιβλίο για το Εθνος και τον εθνικισμό: Οι Μεταμορφώσεις της ταυτότητας,Εθνος ,νεωτερικοτητα και εθνικιστικος λόγος

Προς Ακαδημαϊκούς επιστολή(Λερναιο κειμενο: Η Επιστροφή Part 5)

Προς Ακαδημαϊκούς επιστολή

Απο το Ιστολογιο του Νίκου Σαραντάκου(Περι Λερναίου κειμένου ο λόγος ) Δειτε το!!!!!!!!

δειτε και
http://www.sarantakos.com/language/hquest2.html
Aποσπασμα:

''Η νοηματική γλώσσα
Ο επόμενος μύθος του Λερναίου κειμένου με τον οποίο θα ασχοληθούμε είναι η επιστημονικοφανής διάκριση μεταξύ «νοηματικών» και «σημειολογικών» γλωσσών. Υποστηρίζει δηλαδή το Λερναίο κείμενο ότι:

Το ενδιαφέρον για την Ελληνική προέκυψε από την διαπίστωση των επιστημόνων πληροφορικής και υπολογιστών ότι οι H/Y προχωρημένης τεχνολογίας δέχονται ως «νοηματική» γλώσσα μόνον την Ελληνική. Όλες τις άλλες γλώσσες τις χαρακτήρισαν «σημειολογικές». «Νοηματική» είναι η γλώσσα στην οποία το «σημαίνον», δηλ. η λέξις και το «σημαινόμενον» δηλ. αυτό που η λέξις εκφράζει (πράγμα, ιδέα, κατάσταση), έχουν μεταξύ τους πραγματική πρωτογενή σχέση. Ενώ «σημειολογική» είναι η γλώσσα όπου αυθαιρέτως ορίζεται ότι το α' «πράγμα» (σημαινόμενον) εννοείται με το α' «σημείον» (σημαίνον). Mε άλλα λόγια, η Ελληνική είναι η μόνη γλώσσα της οποίας οι λέξεις έχουν «πρωτογένεια», ενώ σε όλες τις άλλες είναι «συμβατικές» –σημαίνουν κάτι απλώς επειδή έτσι συμφωνήθηκε μεταξύ εκείνων που την χρησιμοποιούν. Π.χ. στην Ελληνική ενθουσιασμός = εν Θεώ, γεωμετρία = γη + μετρώ, προφητεία = προ + φάω, άνθρωπος = αναθρών οπωπάς (= ο αρθρώνων λόγο)[1]. Έχουμε δηλαδή αιτιώδη σχέση μεταξύ λέξεως - πράγματος, πράγμα ανύπαρκτο στις άλλες γλώσσες.

Αν και χρησιμοποιείται επιστημονικοφανής ορολογία, στην πραγματικότητα το απόσπασμα αυτό είναι σκέτη αρλούμπα. Καταρχάς, στη γλωσσολογία «νοηματική» γλώσσα είναι η γλώσσα των κωφών.
Αλλά το πρόβλημα δεν είναι στην ορολογία, βέβαια. Το Λερναίο κείμενο εδώ μπερδεύει την ετυμολογία με τη σημειολογία. Πράγματι, η λέξη ‘γεωμετρία’ προέρχεται από το ‘γη’ και το ‘μετρώ’, αλλά μήπως το ίδιο δεν συμβαίνει στα γερμανικά, όπου η τηλεόραση λέγεται Fernsehen, από το Fern (μακριά) και το sehen (βλέπω); Μήπως το ίδιο δεν συμβαίνει έστω και στα αγγλικά όπου το window (παράθυρο) προέρχεται από το παλαιονορβηγικό vindauga όπου vind(r) ο άνεμος (σημερινό αγγλικό wind) και auga το μάτι, «μάτι για τον άνεμο» δηλαδή; Όση «πρωτογένεια» έχουν τα ελληνικά, άλλη τόση έχουν και τα γερμανικά! Θα ήταν διαφορετική η ελληνική (ή όποια άλλη) γλώσσα αν υπήρχε «αιτιώδης σχέση» ανάμεσα σε απλές λέξεις/ρίζες και πράγματα, αν λόγου χάρη η λέξη ‘γη’ συνδεόταν με κάποιον τρόπο με το πράγμα «γη» –αλλά αυτό, αν δεν σφάλλω, μόνο κάτι φανατικοί οπαδοί της λεξαριθμητικής το υποστηρίζουν, που κάνουν εκπομπές σε λαθρόβια κανάλια.
Τέλος, αλλά πολύ σημαντικό: η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν πρωτογενώς οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές είναι ο κώδικας μηχανής (machine code στα αγγλικά), μια σειρά από δυαδικά ψηφία, δηλαδή μόνο 0 και 1, έστω 0010 1000 1100 0010. Για να μπορούν να την καταλαβαίνουν και οι άνθρωποι, έχουν φτιαχτεί οι λεγόμενες γλώσσες προγραμματισμού, που μερικές από αυτές χρησιμοποιούν σύνταξη που μοιάζει με τις φυσικές μας γλώσσες. Υπάρχει τέλος και η γλώσσα διασύνδεσης (ή διεπαφής) του ανθρώπου με το μηχάνημα, που συνήθως είναι τα αγγλικά (αν και όλο και περισσότερα προγράμματα κυκλοφορούν στα ελληνικά), όμως ο υπολογιστής καθαυτός μόνο τα μηδενικά και τους άσους «καταλαβαίνει».

Οι μη οριακές μπαρούφες
Σκέτες μπαρούφες είναι οι ισχυρισμοί του Λερναίου κειμένου ότι υπάρχουν κάποια προγράμματα Ίβυκος, Γνώσις και Νεύτων που δήθεν αναπαριστούν τις ελληνικές λέξεις με ολοκληρώματα. Ίβυκος υπάρχει, τον είδαμε λίγο πιο πάνω, αλλά δεν είναι πρόγραμμα· είναι ένας παλιότερος υπολογιστής μάρκας Hewlett-Packard, ειδικά μετασκευασμένος από τον Ντέιβιντ Πάκαρντ, γιο του συνιδρυτή της γνωστής εταιρείας, που τον χρησιμοποιούσαν μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980 στο TLG για την αποθήκευση κειμένων της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Το «Νεύτων» δεν είναι πρόγραμμα, αλλά ένας υπολογιστής τσέπης (Newton) που κυκλοφόρησε με μεγάλες φιλοδοξίες από την Apple το 1993 και που το μεγάλο του ατού ήταν ότι υποσχόταν να αναγνωρίζει χειρόγραφο –στα αγγλικά, εννοείται. Τα προβλήματα που είχε στην αναγνώριση χειρογράφου και η υψηλή τιμή του οδήγησαν στην εμπορική αποτυχία του και το 1998 σταμάτησε η παραγωγή του. Δεν έχω αμφιβολία ότι κάτι ανάλογο θα είναι και το Γνώσις.
Όσο για τα «Ελληνικά προσφύματα τηλέ-, -λάνδη, μικρο-, μεγα-, σκοπώ, - ισμός, συν- κ.τ.λ.» αρκούμαι στο να παρατηρήσω ότι το -λάνδη είναι ακραιφνώς παλαιογερμανικής προέλευσης. Αλλά δεν θα συμφωνήσω με τον ανώνυμο συντάκτη όταν λέει ότι μόνο στην ελληνική γλώσσα δεν υπάρχουν όρια. Όρια δεν υπάρχουν επίσης στη φαντασία μερικών και στην ευπιστία ορισμένων άλλων.''

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ν' αγαπάς!!

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: το ''Μυστικό οπλο του Βλάκα'' στον Αποσπερίτη

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Blue in Green by. Miles Davis

Εσείς τα ακουμπάτε! - Εμείς τα γλεντάμε!!!(Busy Bee)

Εσείς τα ακουμπάτε! - Εμείς τα γλεντάμε!!!

Θυμήσου το Τσερνομπιλ

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ
Θυμήσου το Τσέρνομπιλ! 26 Απριλίου 1986

LEFT LIBERAL SYNTHESIS: ΦΤΩΧΕΙΑ

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Micha Brumlik Oι Γνωστικοί Το Όνειρο της Αυτολύτρωσης του Ανθρώπου

CYNICAL: Η Φούσκα των Μεταπτυχιακών

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Αθεισμός η εσχατη συνεπεια του Χριστιανισμού(απο το βιβλιο Αχυρενια Σκυλιά)

Τετάρτη 22 Απριλίου 2009

21 απριλη

ecology-salonika.org
Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου

η Καταληψη του ΑΠΘ

Ροΐδη Εμμονές
Κατάληψη ΑΠΘ: Το Βατερλώ του πρετεντερισμού

anepidoti: Σταγόνες

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: ΘΑΝΟΣ ΛΙΠΟΒΑΤΣ: το ονομα του πατερα και η δυσφορια μέσα στον πολιτισμο

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Zygmunt Bauman.«Σπαταλημένες Ζωές ''

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ροβεσπιερος:Αρετή και τρομοκρατία .Με προλογο Σλαβόι Ζιζεκ

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: περι Εβραιων και ελληνικης αριστερας ,μετά τον Εμφυλιο

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Νάιτζελ Σάντμπολτ«Να ορίσουμε ξανά την έννοια της ιδιωτικότητας» απο την ''Ε'' ΚΛΙΚ

Εμβόλιμα (R.I.P. J. G. Ballard, 1930-2009 - Ο άπλετος χώρος . Απο το ΤΕΧΝΗΕΝΤΩΣ (κλικ εδώ)

βλ και

Κάποτε ο Τζ. Γκ. Μπάλαρντ( απο την Ρίτσα) KAI H TA...

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Οι νευροπαθείς ψευδοπατριώται

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: ΑΧΥΡΕΝΙΑ ΣΚΥΛΙΑ

Η βία, η μαμή και τα πούπουλα της κότας

αποσπασμα απο το Κειμενο του Νικου Σαραντακου

Αλλά ας πάμε και σε άλλο σολωμικό έργο,

στην Ωδή στον Λορδ Μπάυρον:

146

Ενώ ανάδινε η ψυχή του

μόνους άφησε να ελθούν

η Γαλλία και το παιδί του

προς τα μάτια, πριν σβησθούν.
147

Και όχι η μοίρα, οπού σαράντα

νίκες του άδραξε η σκληρή,

και βαρύτερη είναι πάντα

σε καρδιά βασιλική.
148

Όχι η δόξα η περασμένη,

που με βία πολεμική

του έδειχνε την Οικουμένη,

λέγοντάς του: Ακαρτερεί......

Λοιπόν; Τι σημαίνει εδώ το «βία πολεμική;» Βιασύνη πολεμική ή μήπως το άλλο, το ακατονόμαστο;

βλ καιπερι βίας και βιασύνης : νεα επαναστατική μεθοδος
και

http://nosferatos.blogspot.com/2009/04/blog-post_8184.html

Εθισμός και απογοήτευση στο διαδίκτυο(TVX κλικ)

Τρίτη 21 Απριλίου 2009

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Εθνος και Εντυπη Γλώσσα

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: περι ιδιομορφιας της εθνικιστικής ιδεολογιας

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Περι Αρχαιων Εθνών

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Περι Αρχαιων Εθνών

Λες:''λύσε τις απορίες που έχουν δημιουργηθεί.''

”Κατ ‘αρχήν οπως καταλαβαινεις αυτό δεν ειναι δυνατόν- Και γιατί και εγώ ειμαι διαρκώς απορημενοςκαι γιατί οπως καταλαβαινεις αυτες οι αποριες ακομα και αν ειχαν απαντηθει απο καποους θεωρητικους .. θα χρειαζοτανε αλλα 50.000 σχολια για να διευκρινιστουν-και γιατι η εθνικιστική ιδεολογια χαρακτηριζεται απο μια πολλαπλοτητα και ετερογενεια και χρωματιζεται με διαφορετικό κεντρικό σημεαινον επιχειρημα σε καθε εθνικισμό ..και σε καθε εθνος-Και γιατί οι κοινωνικές επιστημες εχουν μια επιστημογική διαφορά απο τις φυσικές Δεν επικαλουνται Νεωτώνειους φυσικους νομους αλλά υποθεσεις Εργασιας σε συγκεκριμμενα μακροκοινωνικα πεδια ..προς ερευνα .(γιαυτο και οι Φυσικές ή λογικοφανεις προτασεις μαλλον ειναι εκτος τοπου οταν μελετουμε κατ’ εξοχήν κοινωνικά φαινομενα )Μπορω μόνο να υποθεσω καποια πραγματα και παλι να τα πω υπαινικτικά :

α) Κινεζοι ..Ειχαν πραγματι μια συνεχεια κρατκής συνοχής και πολιτισμου σχεδόν αδιακοπη επι δυο χιλετηριδες πανω κατω … Το κινεζικο κρατος ομως που συνενωσε εκατονταδες γλώσσες και φυλετικές ομάδες κατω απο την σφραγιδα ενος ” Υψηλου ”πολιτισμου (Μαnδαρινοι κλπ

Ηταν κατι πολύ διαφορετικό απο τα σημερινά εθνικά κρατηΤα σημερινά Εθνικά κρατη πορουποθετουςν αλλα εθνικά κρατη και διαρκής ανταγωνισμό αλλά και διεθνεις σχεσεις Διεθνες δικαιο κλπ

Ουσιαστικά οι συνθηκες ειρηνης μετα τους Θρησκευτικους πολεμους και η διαρκής ισορροπια /ανισορροπια των ευρωπαικών κρατων ειναι το προπλασμα των σχεσεων μεταξύ εθνων κρατων

..Με αλλά λογια τα νεωτερικά εθνο κρατη προυποθετουν ενα -εστω στα λόγια- καθεστώς μεταξύ τους Ισοτητας ( ειμαι εθνος αρα μου ανα-γνωριζεται ή πρεπει να μου αναγνωρισετε το δικαιωμα να εχω δικο μου κρατος -επικρατεια )

Η Κινεζικη αυτοκρατορια - συνεχεια ηταν κατι εντελώς διαφορετικό

… Ηταν ενα συμπαν με την δική του Πολιτισμική αισθηση σχεδόν απολυτης Ανωτεροτητας με τις απολύτως δικές της ιδιομορφιες - ακομα και οι εισβολεις Μογγολοι Κινεζοποιουνται κλπΗταν μια πολιτισμική ”Οικουμενη ” αναλογη με αυτήν του Βυζαντιου π,χ ή της ‘Ρωμαικής Οικουμενης …….

β) για το Ιραν : Κατ’ αρχήν το αρχαιο Ιραν οικοδομειται α) παλι γυρω απο μια αυτοκρατορια με την δική της Πολιτισμική ανωτεροτητα (Αχαιμενιδών ) β) γυρω απο μια σχεδόν Μονοθειστική θρησκεια (μαλλον δυαρχική Ζωροαστρισμός) που ειχε το πολύ ενδιαφερον οτι ενειχε Ηθικολογικά προταγματα ( παλη του Καλου με το Κακό..)
Αρα και οι αρχαιοι Περσες αποτελουσαν μια κατα καποιο τροπο ”οικουμενη’ ή οποια βεβαια ανακατευτηκε με την Ελλληνική Αλεξανδρινη .. αλλά ανασυταθηκε αργοτερα επι Βυζαντιου (μεχρι τα χρονια του Ηρακλειου…Αργοτερα ομως οι Αραβες Μουσουλμανοι τους Ζωροαστρες περσεςλύσε τις απορίες που έχουν δημιουργηθεί. τους κατεσφαξαν ..Δεν εμεινε τιποτε .. Δεν τους φερθηκαν οπως τους Χριστιανους(ΘΡΗΣΚΕΙΑ βΙΒΛΟΥ ) Ή ΤΟΥς ΕΒΡΑΙΟΥς) ..Τους θεωρησαν ειδωλολάτρες ….

Και σημερα το Ιραν ειναι το κατεξοχήν Θεοκρατικό μουσουλμανικό κρατος ..Πως αραγε θα μπορουσε Σημερα το καθεστώς του Ιραν να επικαλεστει μια συνεχεια με τον αρχαιο Ζωραστρισμό …την στιγμή που θεωρηθηκε ως απολύτως ειδωλολατρεια αυτό δεν μπορω να το καταλάβω …

Μ-π οπως καταλαβαινουν ειδικά αυτή η συζητηση εχει ΚΑΙ ΑΠΕΙΡΟ πλατος ΚΑΙ απειρο Βαθος ( ισορικου χρονου)αρα μαλλον δεν θα τελειωσει ποτε ( και δεν μπορουν να λύθουν ζητηματα και μαλιστα τετοια σε ενα Μπλογκ

Τωρα Συμπληρωματικάκαι σε σχεση με την Συνεχεια που λεει κι ο Γιαννης με τον Δοκτωρα

….Ειπαμε πως η Κινα ως αυτοκρατορική Οικουμενη εμοιαζε με το Βυζαντιο καπως …και εγινε Νεωτερικό εθνος τελη 19ου αιωνα ( με τις αντιδρασεις του πολεμου του Οπιου, Ιαπωνικήπροκληση , Σουν Γιατ Σεν κλπ ) αρχες 20ουβλ και Τελευταιος Αυτοκρατορας του Μπερτολουτσι : για το πώς μεσα σε μισό αιωνα μόλις ανακατευτηκαν κομματια παραδοσιακου πολιτισμου με Νεωτερικότητα..

Λοιπόνεκεί στην κινα - απλως και μονο γιατί υπάρχει- υπήρξε μια Συνεχεια κρατικών αρχειων και μια επισημη Κρατική γλώσσα (Μαναδαρινοι) επιβεβλημενη για χιλιετιες πανω στην απειρια των ανεπισημων γλωσσων

…Μπορουν κποιο Κινεζοι συγχρονοι να αποδειξουν οτι καταγονται απο αρχαιους

Και εχω ακουσει για την περιπτωση καποιου που απεδειξε οτι καταγοταν απο τον Κομφουκιο

Αν και το Βυζαντιο δεν ειχε καταστραφει ως συνεχεια απο α) την Λατινοκρατια β) τους Οθωμανους ισως θα μπορουσαμε και εδώ να εχουμε καποιες τετοιες παντα σπανιες περιπτωσεις ( καταγωγής απο Βυζαντινους)

Ομωςνα μη ξεχναμε

Η μεγαλη διαφορά των Παραδοσιακών αυτοκρατοριων απο τα συγχρονα εθνη:

Οι πρωτες προυπεθεταν ενα Εγγενές στοιχειο Νομικής και Κοινωνικής Ανισοτητας

Δηλαδή ενα ειδος Ταφρου χωριζε τις επιφανεις οικογενειες απο την μεγάλη μαζα των Χωρικών ( οι οποιοι δεν ειχαν ή ειχαν πολύ υποδεεστερη νομική -πολιτική υποσταση

ΑντιθεταΤο εθνος .,το νεωτερικό εθνοςενεχει ενα εντονο στοιχειο Ισοτητας

Εστω και υπο τον τυπο αξιωσης Ισοτητας μεταξύ των μελών τουΤο εθνος αναμεσα στα αλλα μας λεει ο Αντερσονεινεχει και μια ”Βαθεια οριζοντια συντροφικοτητα”

Ετσι ακομα κι αν ειχαμε μια Αδιασπαστη κρατική συνεχεια με το Βυζαντιο

και καποιοι Σημερα θα μποορουσαν να αποδειξουν την συγγενεια τους με καποιες οικογενειες των Βυζαντινών-

Αυτες θα ηταν Μαλλον οι ”Καλές”οικογενειες …

-και δεν θα αφορουσαν την Μεγαλη , συντριπτικά μεγαλη Μαζα των Βυζαντινών πληθυσμών- που ετσι κιαλλιως ανακατευονταν απο τους ιδιους τους Αυτοκρατορες αλλά και τις απειρες εισβολές κλπ-αλλά και ποτε δεν εφτασαν να θεωρουνται ως νομικοπολιτικά Υποκειμενα …
(αν και οι αγροτες του Βυζαντιοι ησαν εν πολλοις σε καλύτερη μοιρα απο τους Δυτικοφεουδαρχικους δουλοπάροικους)-

Κατι τετοιο Μαλλον (χωρις να μπορω να επιβεβαιωσω τιποτε φυσικά ισχυει και για Κινεζους

..ΚΑΙ εκει ανακατεμα και πολιτισμική αφομοιωσηκαι κει Ταφρος μετξύ”Καλών Οικογενειων ” και μεγαλης μαζας χωρικώνκαι αν καποιος δειξει την καταγωγή του απο αρχαιους Κινεζους μαλλον θα καταγεται απο καλή οικογενεια

..Σχόλιο από Νοσφεράτος Μάιος 29, 2008 (σχ 37;)
εδώ:http://http://pontosandaristera.wordpress.com/2008/05/28/28-5-2008

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: περι Φαντασιακών κοινοτητων του Αντερσον

Περι ''Αλυτρωτισμου '',ιμπεριαλισμου , Βενιζελου Ανταντ , Μικρασιατικης εκστρατειας (παλια σχολια )

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Περι ''Αλυτρωτισμου ''

λες”Ο αλυτρωτισμός περιγράφει κυρίως την ιδεολογία με την οποία νομιμοποιείται στα μυαλά των φορέων της η τάση στρατιωτικής επέκτασης.”

Μα αυτό ακριβώς ειναι το ζητημα ……

Αν ενδιαφερομαστε για την (μετα)-θεωρια του εθνικισμου ,τοτεο Τυπος νομιμοποιησης ειναι αυτός που εχει σημασια ….Δηλαδή ο τυπος επιχειρηματοςΟ Εθνικισμός λεει ο Κεντουρυ π.χ (αν θυμαμαι καλά ) ειναι η ιδεολογια που λεει …

”Τα συνορα του εθνους κρατους πρεπει να φτασουν μεχρι τα συνορα του εθνους (με κριτηριο κυριως κατα τον Κεντουρι ..την Γλωσσα)

ΠαραδειγμαΗ Διαμαχη για την Αλσατια και την Λωρενη Γαλλιας - Γερμανιας ηταν Εθνικιστική , Αλυτρωτική…
Ο ανταγωνισμός (Αγγλιας) Γαλλιας Γερμανιας στην Αφρική(που ξεκινα την ιδια περιπου περιοδο)Ηταν Αποικιοκρατικός -Ιμπεριαλιστικός

Αλλο το ενα -αλλο το αλλο

”Στο σημείο αυτό ακολουθώ την άποψη του Μηλιού, που θεωρεί ότι η εισβολή της Ελλάδας και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών δυνάμεων στην οθωμανική αυτοκρατορία έφερε ιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά”

Α. Γ .. δεν ξερω τι λεει ο Μηλιος …ΟμωςΣωστοτερο θα ηταν να ελεγε κανεις οτι:

Πραγματι για τις Δυναμεις της Ανταντ(αγγλια -Γαλλια -Ιταλία στην αρχή )Τα επιχειρηματα τους για τον επεκτατισμό απεναντι στην Οθωμανική αυτοκρατορία Ηταν Αποικιοκρατικά -Ιμπεριαλιστικά

Ομωςτα επιχειρηματα π.χ του Βενιζελου ηταν εθνολογικά- Αλυτρωτικά
(σε μια εποχή που ο Ουιλσων εθετε και ενα νεο κριτηριο: την Αρχή της αυτοδιαθεσης (το οποιο , αυτό κι αν ειναι Εθνικιστικό αλλά αυτό ειναι μια αλλη τεραστια συζητηση)

Ειχαμε λοιπόν μια συμμαχια

Αρχικά
αλυτρωτισμου( Βενιζελος) και αποικιοκρατικου ιμπεριαλισμου(Ανταντ )

Η οποια εσπασε στη συνεχεια ή μαλλον (φανερα για Ιταλια και Γαλλια)

αντιστραφηκε (ως συμμαχια με τον Εθνικισμό του Κεμάλ )

Θα μου πεις τι σημασία εχουν οι οροι;Ε πως ..εχουν σημασία .

Αναγνώστες