«Με αίμα στο στόμα σαν βρικόλακας...»(κλικ)

αποσπασμα:

''Ομως δυστυχώς δεν υπάρχει τίποτα, είτε στην προϊστορία του ανθρώπου, είτε στο ζωικό βασίλειο που να μας κάνει να πιστεύουμε ότι αυτές οι ελπίδες θα υλοποιηθούν. Οχι ότι δεν καταβλήθηκαν προσπάθειες.
Στην αρχή, στο μικροσκόπιο των ζωωλόγων βρέθηκαν οι μπαμπουίνοι, όμως τα νέα ήταν γρήγορα απογοητευτικά. Στις κοινωνίες τους κυριαρχούν οι βίαιες πολιτικές συγκρούσεις και η σεξουαλική ανισότητα.
Τα νέα από τους χιμπαντζήδες ήταν στην αρχή πιο ενθαρρυντικά. Η ζωολόγος Jane Goodal, που τους μελετούσε από κοντά στην Αφρική, παρουσίαζε φιλμ που έδειχναν ότι ο αφρικανικός χιμπαντζής ήταν γλυκούλης, αφοσιωμένος και ότι οι κοινωνίες τους δεν είχαν το μιλιταριστικό στοιχείο που κυριαρχούσε στις κοινωνίες των μπαμπουίνων. Ομως και αυτή η εικόνα ανατράπηκε ριζικά, όταν ανακαλύφθηκε ότι οι χιμπατζήδες έφτιαχναν ομάδες που κυνηγούσαν μικρούς μπαμπουίνους. Οταν τους έπιαναν τους διαμέλιζαν, ξεριζώνοντας τα χέρια και τα πόδια τους. Ολα αυτά τα έκαναν φυσικά για τον «χαβαλέ»! Η αντίδραση της Goodal, όταν είδε την εικόνα που είχε για τους αγαπημένους της χιμπατζήδες να καταρρέει, θύμιζε τις αντιδράσεις πολλών δυτικών μαρξιστών όταν έμαθαν για τα γκουλάγκ της Σοβιετικής Ενωσης:
«Προσπάθησα να ζήσω με τα νέα στοιχεία για τη βία των χιμπαντζήδων», έγραψε σε ένα από τα τελευταία άρθρα της. Ομως δεν την άφηναν οι εφιάλτες. Ξυπνούσε τα βράδια καταϊδρωμένη, φέρνοντας μπροστά της τη σκηνή που είχε παρακολουθήσει: «Ενα θηλυκό χιμπαντζή να τρώει τη σάρκα ενός μωρού, με το στόμα της γεμάτο αίμα, όπως κάποιου βρικόλακα που μαθαίναμε στα παιδικά μας χρόνια».
Η τελευταία ελπίδα της ανθρωπότητας να ανακαλύψει την «ειρηνική» της φύση ήταν οι μπονόμπος -που μαζί με τους χιμπαντζήδες αποτελούν τους στενότερους συγγενείς του Homo sapiens. Εδώ, πράγματι, τα αρχικά νέα ήταν πολύ θετικά. Οι μπονόμπος δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά σεξ όλη την ημέρα και όλες τις διαφορές που είχαν μεταξύ τους τις έλυναν είτε με ετερόφυλες είτε με ομόφυλες σεξουαλικές πράξεις. Εν μιά νυκτί οι μπονόμπος έγιναν οι ήρωες του παγκόσμιου φιλειρηνικού κινήματος, καθώς φάνηκε να υλοποιούν το όραμα των «σίξτις»: «Κάντε έρωτα, όχι πόλεμο».
Ομως οι μπονόμπος που είχαν μελετηθεί ήταν κυρίως σε ζωολογικούς κήπους, δηλαδή σε κατάσταση κράτησης. Αυτή η κατάσταση επηρεάζει σημαντικά τη συμπεριφορά των ζώων. Οπως παρατηρούσε χαρακτηριστικά ο ζωολόγος του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, Craig Stanford:
«Οταν τους βάζεις μαζί και βαριούνται μέχρι θανάτου, τι άλλο μπορούν να κάνουν από το να τρώνε και να κάνουν σεξ;»
Πρόσφατα όμως οι μπονόμπος έχουν αρχίσει να μελετώνται στο φυσικό τους περιβάλλον, στο Κονγκό, από τον Γερμανό ζωολόγο του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ, Widfried Hopman. Τα πρώτα μαντάτα δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά. Και στην κοινωνία των μπονόμπος υπάρχουν συστηματικά κρούσματα βίας. Αυτό που τους διαφοροποιεί από τα άλλα πιθηκοειδή είναι ότι στη βία πρωτοστατούν τα θηλυκά. Ομάδες θηλυκών επιτίθενται εναντίον κάποιου μοναχικού αρσενικού και πολλές φορές του κόβουν τα δάκτυλα των ποδιών, μασώντας τα σιγά σιγά και με φανερή ευχαρίστηση! Επίσης ο Hopman ανακάλυψε τις περιπτώσεις βρεφοκλοπής και βρεφοκτονίας - από θηλυκά. ''